جمیل باییک ریاست مشترک ک.ج.ک اعلام کرد که ما نمی‌دانیم که رهبری پ.د.ک از این مسئله اطلاع دارد یا خیر، اما جاسوسان میت که ما انها را دستگیر کرده بودیم گفتند که مسئول میز پ.ک.ک در پاراستن با میت در ارتباط است و مبالغ هنگفتی را از میت دریافت کرده است.
جمیل باییک ریاست مشترک ک.ج.ک طی گفتگویی ویژه به پرسش‌های خبرنگار شارپرس پاسخ داد. بخش دوم و پایانی این گفتوگو به شرح زیر است؛
شارپرس: در خصوص ارتباطات ک.ج.ک با ایران و سوریه به کرات مطالبی گفته می‌شود. ارتباط ک.ج.ک با ایران و سوریه در چه سطحی هستند؟
جمیل باییک: ما می‌دانیم که چرا در رابطه با این ارتباطات نگرانی دارند. شما نیز برای خاتمه دادن به این نگرانی‌ها این سوال را می‌پرسید. تا زمان دستگیری رهبر آپو با هر دو کشور ارتباطاتی داشتیم. رهبر آپو خود در لبنان و سوریه اقامت داشت. اما بعد از دستگیری رهبر آپو هر دو کشور تصور می‌کردند که پ.ک.ک نابود می‌شود، چرا با برقراری ارتباط با پ.ک.ک دچار دردسر شویم، ارتباطات خود را هر چند نه طور کامل، اما قطع کردند. در برهه‌هایی ارتباطاتی را برقرار کردند، اما نه در سطحی که از لحاظ سیاسی مهم باشند. سوریه با تفاهمنامه آنکارا، ارتباطات خود را با ترکیه بهبود بخشید و بسیاری از رفقای ما را به ترکیه تسلیم کرد. با انقلاب روژآوا، ارتباطات با سوریه اندکی تقویت شدند. ما همیشه طرفدار این بوده‌ایم که مسئله کورد را در داخل مرزهای سوریه حل کنیم. نامه و پیام‌هایی را ارسال کردیم و آنها نیز نوع برخورد نزدیک خود را به ما نشان دادند. سوریه، به دلیل پیوند انقلاب روژاوا با جنگ علیه داعش، نسبت به ائتلاف بی‌اعتمادی نشان می‌داد و همچنان این رفتار خود را حفظ کرده است. ما هم اکنون نیز طرفدار این مسئله هستیم که در سوریه‌ای دمکراتیک مسائل سوریه حل و فصل شوند. رهبر آپو نیز در موارد بسیاری خاطرنشان ساخته است که بر اساس خودمدیریتی خلق کورد، دوستی بین کورد-عرب می‌توان مسئله را حل کند. ما با سوریه دشمنی نداریم. لازم است که مسئله کورد بر اساس دمکراتیک حل شوند. ما خاطرنشان می‌سازیم که مسئله کورد باید بر اساس دمکراتیک باید حل شود. در این چارچوب در سوریه، به شیوه‌ای غیر مستقیم پیام‌هایی رد و بدل می‌شوند.
با ایران از مرزهای طولانی برخوردار هستیم. ما علیه ایران جنگ نمی‌کنیم. ایران گاه و بیگاه در مرزها به نیروهای گریلای ما حمله می‌کند. برخورد روی می‌دهد و طرفین با تلفاتی روبرو می‌شوند، ما با حساسیت حرکت می‌کنیم که این برخوردها گسترش پیدا نکنند. ایران به دلیل ارتباطاتش با ترکیه در مواقعی به ما حمله می‌کند، دست به توپباران می‌زند. سال ۲۰۱۱ به دلیل ارتباطات ایران با دولت ترکیه، حملات گسترده‌ای به قندیل صورت گرفت. در نهایت این جنگ به آتش‌بس منتهی شد. اکنون در چنین وضعیتی قرار داریم. به دلیل برخی از مسائل و مشکلات مرزی، دیدارهایی صور گرفته‌اند. این دیدارها هیچ گونه اهمیت سیاسی ندارند. تنها به مسائل مرزی مرتبط هستند. اما به دلیل ارتباط ایران با ترکیه، گاه و بیگاه با خمپاره و کاتیوشا به مناطق ما حمله می‌کنند. برای نیروهای گریلا کمین می‌گذارند. اما تا کنون آتش‌بس غیر رسمی وجود دارد. غیر از این مسئله هیچگونه ارتباط دیگری با ایران نداریم.
شارپرس: ادعا می‌شود که پ.ک.ک از روژآوا عقب‌نشینی کرده است، بین ک.ج.ک و نیروهای سوریه دمکراتیک اختلافاتی وجود دارد و علت آن نیز این است که نفت روژآوا از سوی آمریکا استخراج و مورد استفاده قرار می‌گیرد. آیا این ادعاها حقیقت دارند؟
جمیل باییک: رهبر آپو ۲۰ سال در لبنان و سوریه اقامت داشت. ارتباطات بسیار گرمی را با خلق برقرار کرده بود. در نتیجه هزاران روژآوایی وارد صفوف جنبش آزادیخواهی شدند. در سطوح فرماندهی و رزمنده با جنبش پیوستند. به همین دلیل رهبر آپو و پ.ک.ک از ارزش‌های روژآوا محسوب می‌شوند. با این خلق را از ریشه بر می‌کشند یا این ارزش‌ها در روژآوا خواهند ماند. به همین دلیل می‌توان روزانه شاهد بود که از دیرک تا حلب خلق چگونه عشق خود را به رهبر آپو نشان می‌دهد.
با درهم شکستن داعش در روژآوا، گریلا نقش مهمی را ایفا کرد. در حملات داعش ده‌ها هزار گریلای پ.ک.ک در روژآوا به شهادت رسیدند. و هم اکنون نیز صدها و هزاران نیروی گریلا در روژآوا هستند که برای جنگ علیه داعش به روژآوا رفته و در انجا مستقر شده‌اند. چون روژاوا بخشی از کوردستان است در انجا می‌مانند. ما نیز نمی‌توانیم به زور دستور بدهیم که از آنجا عقب‌نشینی کنند، آنها از میهن خود حراست می‌کنند. در اصل روژآوا و شمال کوردستان از ارتباطات عمیق تاریخی برخوردارند. یکصد سال است که بین این دو مرز کشیده شده و آنها را تقسیم کرده‌اند. بخشی از گریلاهایی که برای نبرد علیه داعش به انجا رفته بودند بازگشته و برخی دیگر نیز مانده‌اند. غیر از این پ.ک.ک هیچ دستور کاری برای ماندن یا عقب‌نشینی از روژآوا ندارد. در واقع تلاشی وجود دارد که سعی می‌کند تا انقلاب روژآوا را از تاثیر رهبر آپو خارج کند. خلق کورد نیز با صیانت از رهبر آپو به این تلاش‌ها پاسخ می‌دهد. خلق در روژآوا همراه با عرب و سریانی، هم سیستم خودمدیریتی دمکراتیک خود و هم نیروهای دفاعی خود را ایجاد کرده‌اند. با هر حمله‌ای خلقمان از هر چهار بخش کوردستان و خارج از میهن در روژآوا حاضر می‌شود. یعنی در واقع ایستار ملی کورد نیز این مسئله را می‌طلبد. سکوت علیه جنگ و حمله به کوردستان، تلاش برای اشغال و دشمنی با کوردها و دوستان آن در جریان است. هر کورد میهن‌دوستی مسئولیت دارد که این نگاه و این درک را بپذیرد.
بین ک.ج.ک و نیروهای سوریه دمکراتیک نیز هیچگونه اختلافی وجود ندارد. آنها تصمیمات خود را خودشان می‌گیرند و عملی می‌کنند. در رابطه با استفاده از نفت نیز این نگاه را نداریم که چه کسی از آن استفاده کند یا نه. آنچه که می‌گوییم این است: نفت سوریه برای تمام سوری‌هاست. نفت در سوریه نیز باید مانند یکی از موضوعات مشترک ارتباط و اتحاد بین کورد و عرب نگریسته شود.
شارپرس: بین ک.ج.ک و پ.د.ک چه اختلافاتی وجود دارد؟
جمیل باییک: ما هیچ نگرش منفی‌ای علیه پارت دمکرات کوردستان نداریم. اما به دلیل ارتباطاتی که پارت دمکرات کوردستان با دولت استعمارگر و نابودگر ترک داشته و این دولت رهبری عداوت با کورد را دارد، از سوی جنبشمان نگرش‌هایی منفی نسبت به پارت دمکرات کوردستان ایجاد می‌شود. پارت دمکرات کوردستان علیه سیاست‌های نابودگرانه و فشارهای دولت ترک حتی در گفته نیز اعلام موضع نکرده است. برخلاف آن، دولت ترک به هر جایی که حمله کند، پ.ک.ک را به عنوان بهانه نشان می‌دهد. می‌گوید که پ.ک.ک در روژآوا حضور دارد، در شنگال حضور دارد، در مناطق حفاظتی میدیا حضور دارد. نمی‌گوید که دولت ترک نابودگر است که به دستاوردهای خلق کورد حمله می‌کند. بعد از رفراندوم، دولت ترک در اهانت به پارت دمکرات کوردستان از هیچ سخنی فروگذار نکرد. ما به عنوان کورد از چنین سخنانی بسیار آزرده شدیم.
دولت ترک برای مشروعیت بخشیدن به حملات خود علیه پ.ک.ک و عادی نشان دادن این حملات، همیشه ارتباطات خود را با حزب دمکرات کوردستان به عنوان نمونه نشان می‌دهد. ما نگفته‌ایم که پ.د.ک ارتباطات خود را با دولت ترک قطع کند. ما گفته‌ایم که این ارتباطات علیه پ.ک.ک یا احزاب دیگر کورد نباشد. این ارتباطات علیه بخش‌های دیگر کوردستان نباشد. اما ارتباط با دولت ترک به این مسئله منجر نشود که به شیوه‌ای منفی با برخورد کنند. برای نمونه، محاصره مناطق گریلایی از سوی پارت دمکرات کوردستان، بستن مرزهای بین روژاوا و جنوب کوردستان، محاصره اقتصادی بر مخمور همه از نتایج ارتباطات دولت ترک با پارت دمکرات کوردستان هستند. یعنی مثل این است که پارت دمکرات کوردستان با دستان ترکیه، سیاست‌های مقید کردن و محدودکردن پ.ک.ک را انجام می‌دهد. دولت ترک در جنگ علیه پ.ک.ک، از پارت دمکرات کوردستان استفاده می‌کند. ما بر این باور هستیم که برخوردهایی که با پارت دمکرات کوردستان صورت می‌گیرند به این دلایل هستند. جنبش ما برای محدود کردن هیچ حرکت کوردی، تلاشی نکرده است. ما هیچ ارتباطی با هیچ نیروی دیگری به این منظور نداشته‌ایم. علیه یک حزب کوردی، از حزب دیگر کوردی حمایت نکرده‌ایم. همانگونه که می‌خواهیم با تمام احزاب کوردی ارتباطات خوبی داشته باشیم با پارت دمکراتیک کوردستان نیز می‌خواهیم ارتباطات خوبی داشته باشیم. واقعیت این است.
ما نزدیک به ۴۰ سال است که در مناطق حفاظتی میدیا هستیم، ما نمی‌توانیم قبول کنیم که پارت دمکرات کوردستان با فشارهای دولت ترک ما را اخراج کند. ما در این مناطق باعث ایجاد هیچ مشکلی نشده‌ایم. در این مناطق تا چند سال گذشته ما ارتباطات خوبی با آنها داشتیم. باز هم ما مایل هستیم که ارتباطات ما با آنها بهبود پیدا کند.
شارپرس: تنش‌ها در شنگال ادامه دارند. در خصوص توافقنامه پارت دمکرات کوردستان و بغداد در رابطه با شنگال، ک.ج.ک چه نظری دارد؟
جمیل باییک: مدتی قبل شنگال هدف داعش قرار گرفت؛ قتل‌عام صورت گرفت و هزاران نفر به شهادت رسیدند، هزاران دختر و زن شنگالی با تجاوز و تعدی روبرو شدند. باید به ترومایی که خلق شنگال با آن مواجه شد دقت شود. بعد از این همه رویداد، هیچ نیرویی از این حق برخوردار نیست که بگوید ما در رابطه با شنگال به توافق رسیده‌ایم و ما به این شیوه مسئله را حل کردیم. جامعه نیز از اخلاق اجتماعی، سیاسی خود برخوردار است. چگونه می‌توان مصیبت‌هایی را که بر خلق شنگال وارد امده است فراموش کرد و از این طریق به راه حلی دست پیدا کند؟ هر گونه راه حلی که در شنگال ایجاد می‌شود، باید سیستم سیاسی، اجتماعی و نظامی‌ای ایجاد شود که باید بتواند به این تروما خاتمه دهد. به آزارها و رنج ها خاتمه بدهد. آنچه که اهمیت دارد این نیست که ک.ج.ک چگونه به این مسئله می‌نگرد؟ بلکه مهم این است که ایزدیان چگونه به این مسئله می‌نگرند؟ ایزدی‌هایی هستند که زمانی که داعش به آنها حمله کرد، دست از میهن و سرزمین خود برنداشتند و به صفوف گریلا پیوستند و زندگی را بار دیگر در مسیر حرکت خود قرار دادند.
توافقنامه عراق-پارت دمکرات کوردستان به خودی خود مایه شرم است. ایزدیانی که قتل‌عام شدند، در این توافقنامه هیچ جایگاهی ندارند. هدف اساسی این پیمان از میان برداشتن سیستم اجتماعی دمکراتیک در این منطقه است که با مبارزه خلق ایجاد شده است. موارد دیگر این پیمان تنها برای پرده‌پوش کردن این واقعیت است. مثلا گویا که حقوق کارمندان و نظامیان است که باید به آنها پرداخته شود؛ در صورتیکه سیستم دمکراتیک تخریب شود، ایزدیانی که از سوی پارت دمکرات کوردستان گروگان گرفته شده‌اند می‌توانند به شنگال برگردند. نباید فراموش شود که ایزدیان از سوی گریلاهای مدافع خلق، یژا ستار و یگان‌های مدافع خلق آزاد شده‌اند. بدون گمان می‌توانند به شنگال بازگردند. در شنگال هیچگونه برخوردی وجود ندارد. در شنگال آرامش و ثبات برقرار است. اگر تنش و برخوردها را بهانه قرار دهند، این مسئله از سوی دولت ترک و پارت دمکرات بهانه قرار داده می‌شود تا از این طریق سیستم دمکراتیک این منطقه را از میان بردارند. با فشار دولت ترک و پارت دمکرات کوردستان، شنگال را تهدید می‌کنند.
اگر عراق و پارت دمکرات کوردستان با نمایندگان ایزدیان در این منطقه گفتگو می‌کردند، به آنها می‌گفتند که شما دچار قتل‌عام شده‌اید، خودمدیریتی جزو حقوق شماست، سرزمین خودمدیریتی شما از سوی مجالس خودتان می‌تواند اداره شود و نیروهای امنیتی آن نیز می‌توانند تحت کنترل خودتان قرار داشته باشند، اگر این گونه عمل می‌شد ما چه می‌گفتیم؟ ما تنها می‌گوییم که خواست حیاتی مستقل جزو حقوق ایزدیان در شنگال بوده و ما از این حق حمایت می‌کنیم. در واقع هرکس که از وجدان و اخلاق اجتماعی برخوردار باشد، هر نیرویی که از وجدان برخوردار باشد، از این درخواست حمایت می‌کند. هر نیروی سیاسی و دولتی که از مطالبات حیات آزاد ایزدیان حمایت نکند، باید نسبت به اخلاق و وجدان سیاسی آن مشکوک باشد.
شارپرس: پارت دمکرات کوردستان با خودمدیریتی شنگال مخالفت می‌کند. دولت ترک شنگال را تهدید می‌کند. از نظر شما با حل مسئله شنگال چگونه امکان‌پذیر است؟
جمیل باییک: نمی‌توان درک کرد که چرا پارت دمکرات کوردستان خودمدیریتی شنگال را قبول نمی‌کند. خودمدیریتی شنگال چگونه می‌تواند به آنها آسیب وارد کند؟ و این درحالی است که هم پارت دمکرات کوردستان و هم دولت عراق، مدیون شنگال هستند و باید به این منطقه خودمدیریتی بدهند. تنها از این طریق است که ایزدیان می‌توانند پارت دمکرات و عراق را بپذیرند. به انها اعتماد داشته باشند. باید دست از ذهنیت مرگزگرایانه بردارند. دمکراسی محلی و خودمدیریتی محلی دیگر از جمله شرایط دمکراسی هستند. ذهنیتی که تلاش می‌کند قدرت خود را در هر کوچه و محله‌ای برقرار سازد، نتیجه همان ذهنیت سیاسی پیش از جنگ جهانی دوم و سده بیستم است. دیگر در سطح جهانی، جوامع دارای هویت و فرهنگ‌های مشخص به خود هستند. براساس ذهنیت دمکراتیک محلی خود خود را اداره می‌کنند. کورد و نیروهای سیاسی آن نیز که تحت استعمارگری و اشغالگری قرار دارند، در معرض تهدید قرار دارند، باید این مسئله را بهتر درک کنند. آیا جنوب کوردستان خواست استقلال را از عراق نداشت؟ و همچنان نمی‌خواهد که مستقل باشد؟ پس باید از خودمدیریتی ایزدیان حمایت کند. این مسئله به عزت پارت دمکرات کوردستان منجر می‌شود.
دولت ترک در هیچ جایی ذهنیت کورد آزاد را نمی‌پذیرد. زمانی که از داعش حمایت می‌کرد، با داعش در ارتباط بود، گریلاهای مدافع خلق، یژا ستار و یگان‌های مدافع خلق شنگال را از خطر قتل‌عام حراست کردند. به همین دلیل است که ایزدیان رهبر آپو را دوست دارند. در غیر اینصورت گریلاهای مدافع خلق و یژا ستار در این منطقه حضور نداشتند. در اول آوریل ۲۰۱۸ نیروهای مدافع خلق طی مراسمی از شنگال خارج شدند. بدون شک اگر شنگال با تهدیدی روبرو شود، جنبش آزادیخواهی خلق کوردستان مسئولیت ملی و اخلاقی خود را بار دیگر انجام داده و از شنگال حمایت می‌کند. به غیر از اظهار علاقه مردمی به خط مشی ما و هواداری، نیرویی نظامی در آنجا نداریم.
راه حل در شنگال، دفاع از خودمدیریتی ایزدیان است که هویت و فرهنگ متمایز خود را داشته و ۷۴ فرمان علیه آنها صورت گرفته است. در این مدیریت هر فکر سیاسی که حاکمیت داشته باشد، مهم نیست. نباید به لحاظ سیاسی گفته شود که من باید حاکمیت داشته باشم. باید به حاکمیت ایزدیان احترام گذاشته شود. بعد از انکه خودمدیریتی ایزدیان پذیرفته شد، از میان تمام گروه‌ها و از همه جا ناظران سیاسی می‌توانند به انجا عزیمت کرده و در آنجا ناظر انتخابات باشند، در آن زمان است که شنگالی‌هایی که انتخاب می‌شوند می‌توانند به مدیریت امور انتخاب شوند. راه حل از این طریق ممکن است. از نظر ما، این منطقه باید به خودمدیریتی دست پیدا کند، اما مهم نیست که چه کسی ان را مدیریت می‌کند. ما ان را می‌پذیریم و به آن احترام می‌گذاریم. غیر از این انتظار دیگری نداریم.
شارپرس: ارتباطات ک.ج.ک و اتحادیه میهنی کوردستان در چه سطحی قرار دارد؟ طبق گفته‌ها این ارتباطات با اتحادیه میهنی، لاهور طالبانی خوب هستند؟
جمیل باییک: ما می‌خواهیم با تمام احزاب کوردی از ارتباط خوب برخوردار باشیم. و این طبیعی و درست است. غیر از اختلاف نظر، هر گونه ارتباط بد با احزاب سیاسی کورد اشتباه است. ما می‌خواهیم که با پارت دمکرات کوردستان، با اتحادیه میهنی، با گوران، یکگرتوی اسلامی و کومل اسلامی نیز ارتباطات خوبی داشته باشیم. غیر از پارت دمکرات کوردستان با هیچ گروه دیگری مشکل جدی نداریم. با اتحادیه میهنی کوردستان در ارتباط هستیم. با همه بخش‌های اتحادیه میهنی کوردستان ارتباط داریم. ارتباط ما نه با اشخاص بلکه برای اتحادیه میهنی به عنوان یک سازمان است. ارتباط ما با سازمان مام جلال ادامه پیدا می‌کند. در مقطعی با آنها مشکلاتی داشتیم. اما اکنون هیچ مشکلی در ارتباطات ما وجود ندارد. اما به دلیل فشارهای دولت ترک و پارت دمکرات کوردستان، در برخی از مواقع نگرش‌های منفی آنها نسبت به جنبش ما مشاهده می‌شود. غیر از اختلافات سیاسی و فکری، بر مبنایی دمکراتیک، درست نیست که سیاست‌های کوردی برای یکدیگر مشکل ایجاد کنند. در بسیاری از مواقع مشکلات بین نیروهای سیاسی کورد از سوی نیروهای خارجی ایجاد می‌شوند. دولت ترک می‌خواهد که بین ما و اتحادیه میهنی کوردستان مشکل ایجاد کند. پارت دمکرات کوردستان در این باره سیاستی دارد و می‌خواهد که بین اتحادیه میهنی و ما اختلاف ایجاد کند.
از هر کس که می‌خواهید بپرسید که آیا ارتباط خوب ما با اتحادیه میهنی کوردستان خوب است یا بد؟ ارتباط خوب ما با اتحادیه میهنی کوردستان باعث ناراحتی چه گروهی می‌شود؟ اگر ارتباط ما با پارت دمکرات کوردستان بهبود پیدا کند، آیا دولت ترک بیشتر از هر کشوری ناراحت نمی‌شود؟
در خصوص اختلافات بین پ.د.ک و ی.ن.ک گفته می‌شود که ما از اتحادیه میهنی کوردستان حمایت می‌کنیم. این گفته نیز تبلیغاتی است که با آگاهی به آن دامن زده می‌شود. ارتباط ما با یک حزب و گروه سیاسی هیچگاه بر اساس دشمنی با گروه دیگر نبوده است. یعنی اگر بین ما و حزب دیگری اختلاف وجود داشته باشد، آیا باید ارتباط ما با گروه دیگر دچار مشکل شود؟ بدون شک برخی از گروه‌ها وجود دارند که می‌خواهند ارتباط ما با گروه‌های سیاسی دیگر دچار تنش و اختلاف شود. بدون گمان اینها نیز دشمنان کورد هستند. وظیفه ما اینست که دشمن را شاد نکنیم.
شارپرس: تصاویر کسانی که برای دولت ترک جاسوسی می‌کنند به کرات در رسانه‌های کوردی منتشر می‌شود. به کرات گفته شده است که مسئولان سیاسی جنوب کوردستان از ارتباطات خوبی با میت برخوردار هستند. تاثیر سازمان اطلاعات ترک و اطلاعات ایران در جنوب کوردستان افزایش یافته است. در این رابطه شما چه نظری دارید؟
جمیل باییک: هیچ خیانتی از این بالاتر نیست که شخصی برای دولت ترک جاسوسی کرده و باعث شود که نیروهای گریلا به شهادت برسند. در موقعیت کنونی، به دلایل مادی و مدرنیته سرمایه‌داری، ارزش‌های اخلاقی و وجدانی از میان رفته‌اند. بدون گمان ارزش‌های اخلاقی و انسانی در میان جامعه کوردی بسیار قدرتمند هستند. اما در جنوب کوردستان میل فراوانی برای مدرنیته سرمایه‌داری وجود دارد. از طریق برخی از تلویزیون‌ها و رسانه‌ها این مسئله تشویق می‌شود. وضعیت به گونه‌ای است که سریال‌های ترکی در جنوب کوردستان نمایش داده می‌شوند. تلاش می‌کنند تا کورد را از فرهنگ و ارزش‌های خود دور کرده و فرهنگ ترکی را در جنوب کوردستان گسترش دهند. از این طریق زمینه را برای اشغالگری و تسلط هموار می‌کنند. فتوحات خود را در این زمینه با حمله فرهنگی آغاز کرده‌اند. بعد از آن است که تسخیر سیاسی و تجاوز، اشغال نظامی دشوار نخواهد بود. سریال‌های ترکی را با قیمت‌های بسیار ارزان به آنها می‌دهند. حق پخش برخی از آنها را حتی مجانی در اختیار آنها قرار می‌دهند. زیرا مسائلی را که از طریق پول نمی‌توانند بدست بیاورند، با این فیلم‌ها به دست می‌آورند. و از این طریق هم به شیوه دیگری مبنای فرهنگ جاسوسی را پایه‌گذاری می‌کنند، و هم انسان‌ها را از ارزش‌های معنوی خود بدور کرده و آنها را به سوی زندگی مادی سوق می‌دهند. به همین دلیل است که انسان‌ها خودشان را می‌فروشند. مایه شرم است که دولت ترک می‌تواند کورد را بخرد. هر کوردی در هر جا که باشد باید در مقابل آن بپاخیزد. بدون شک ایران نیز به چنین تلاش‌هایی دست می‌زند. از طریق برخی از افراد اطلاعات را جمع‌اوری می‌کند. اما اقدامات ترکیه و نتایج آن بسیار مهمتر هستند. صدها گریلا به دلیل اطلاعات جاسوسان دولت ترک، به شهادت رسیده‌اند. این وضعیت به همان اندازه که به ما ارتباط دارد، به میهن دوستان جنوب کوردستان نیز ارتباط دارد.
دولت ترک در جنگ علیه کورد از شیوه‌های اطلاعاتی بسیاری استفاده می‌کند. در شمال کوردستان نیز از جوانان دستگیر شده به عنوان ابزاری برای جاسوسی استفاده می‌کنند. دولت ترک که رهبری دشمنی با کورد را بر عهده دارد، برای مقابله با جنبش آزادیخواهی خلق کورد به هر اقدامی دست می‌زند. باید این اقدامات دولت ترک را محکوم کرد. لازم است که احزاب سیاسی، روشنفکران، هنرمندان و سازمان‌های جامعه مدنی، جاسوسی برای دولت ترک و در این رابطه کشته شدن گریلاها را به عنوان بزرگترین جنایت، به عنوان دشمنی با کورد، بی‌اخلاقی مطرح کنند. در این باره روحانیون کورد نقش بسیار مهمی دارند. لازم است که به جامعه گوشزد کنند که جاسوسی علیه کوردها، بی‌اخلاقی و بی‌وجدانی است. اگر چنین واکنش‌هایی نشان داده شود، حتی اگر نتوان به تمامی مانع از جاسوسی شد، اما می‌توان مانع مهمی در ادامه آن باشد. بدون شک پارت دمکرات کوردستان و اتحادیه میهنی کوردستان در این باره لازم است که موضعی آشکار بگیرند. خصوصا که در میان سازمان اطلاعات پارت دمکرات کوردستان (پاراستن) افرادی وجود دارند که برای دولت ترک فعالیت می‌کنند. ما نمی‌دانیم که رهبری پارت دمکرات کوردستان از این مسئله اطلاع دارد یا خیر، اما جاسوسان میت که ما انها را دستگیر کرده بودیم گفتند که مسئول میز پ.ک.ک در پاراستن با میت در ارتباط است و مبالغ هنگفتی را از میت دریافت کرده است. در منطقه اتحادیه میهنی نیز ما جاسوسانی را دستگیر کرده‌ایم که در رابطه با قندیل برای میت ترک اطلاعات جمع‌آوری می‌کردند. به دلیل اطلاعاتی که در این منطقه به دولت ترک داده شده است، برخی از رفقایمان به شهادت رسیده‌اند. هنوز نیز مشخص نشده است که چه کسانی در سلیمانیه به دولت ترک اطلاعات داده و دو نفر از رفقای ما را به شهادت رسانده‌اند. در منطقه بهدینان به دلیل جاسوسی، صدها نفر از رفقایمان در حملات دولت ترک به شهادت رسیده‌اند. نمی‌توان این واقعیت را نیز نادیده گرفت. بدون شک ما به خلقمان؛ روشنفکران و نیروهای سیاسی در این باره اطلاعات می‌دهیم. اگر نه ما به هیچ عنوان نمی‌خواهیم بدون دلیل یک نیروی سیاسی را متهم کنیم.
شارپرس: بعد از دیدار وزیر دفاع ترک، خلوصی آکار، وی در مصاحبه‌ای با احتمال آغاز جنگی گسترده پ.د.ک و ترکیه خبر داد. آیا احتمال دارد که بین شما و پ.د.ک جنگی روی دهد؟
جمیل باییک: ما به سیاست‌های دولت ترک و پ.د.ک به چنین احتمالی اشاره کردیم. دولت ترک زمینه را برای چنین جنگی آماده می‌کند. در این باره اطلاعاتی به دست ما می‌رسند. پارت دمکرات کوردستان نیز برای محاصره ما در مناطق گریلا، حلقه محاصره را تنگ‌تر کرده است. این اقدامات نشان می‌دهد که نه تنها یک حمله، بلکه جنگ همه جانبه‌ای احتمالا روی دهد. در اصل حمله به گاره، سپس حمله گسترده به متینا، زاپ و آواشین نشان داد که آینده‌نگری‌های ما درست بوده‌اند. پارت دمکرات کوردستان مستقیما در جنگ مشارکت نمی‌کند، دولت ترک از مرزهای سوریه تا مرز ایران، در مقیاسی وسیع دست به حمله می‌زند. زمانیکه به خاکورک حمله کردند، مشاهده شد که پارت دمکرات کوردستان و دولت ترک از موضع مشترکی برخوردار هستند. امکان ندارد که بدون حمایت پارت دمکرات کوردستان به خاکورک برسند. هم اکنون پارت دمکرات کوردستان با نیروهای نظامی خود در این جنگ حضور ندارند. اما با موانعی که ایجاد کرده‌اند، با استقرار در برخی از مناطق، حملات دولت ترک را تسهیل می‌کنند. در جنوب کوردستان بیش از ۱۵ پایگاه نظامی دولت ترک حضور دارند. پارت دمکرات کوردستان خود در جنگ حضور ندارد، اما علیه این حملات موضعگیری نمی‌کند. همچنین مسرور بارزانی، پیش از این و هم اکنون نیز می‌گوید که دولت ترک علیه کورد نیست، علیه پ.ک.ک است، با این گفته‌ها تلاش می‌کند به حملات مشروعیت ببخشد.
ما هیچ تلاش یا نیتی برای مقابله و جنگ با پ.د.ک نداریم. اگر سیاست و برخورد ما به این شیوه بوده است، دلایل بسیاری برای آن داریم. علیرغم آنکه در زینی ورته به رفقای ما حمله کردند، ما با خونسردی و مسئولیت‌پذیری با این مسئله برخورد کردیم. در منطقه برادوست فرمانده ایالت خاکورک ما، زمانیکه با فرماندهان عراقی مشغول دیدار بود، هدف حمله هواپیماهای ترک قرار گرفت. ما با خونسردی و مسئولیت‌پذیری عمل کردیم. دولت ترک می‌خواهد که ما علیه پارت دمکرات کوردستان وارد جنگ شویم. به همین دلیل ما با حساسیت و درایت عمل می‌کنیم. اما تا زمانیکه پارت دمکرات کوردستان مستقیما به ما حمله نکنند و از این طریق صراحتا وارد حمله دولت ترک به ما نشوند، ما با پارت دمکرات کوردستان وارد جنگ نمی‌شویم.
لازم است که پارت دمکرات کوردستان به حملات اشغالگری به کوردستان واکنش نشان بدهد. این حمله همزمان برای حمله به اشغال جنوب کوردستان و نابودی تمام دستاوردهای خلق کورد است. اگر مانع از این حملات نشوند، جنگ در عمق جنوب کوردستان شعله‌ور می‌شود، در چنین وضعیتی دولت ترک به پارت دمکرات کوردستان فشار وارد می‌کند که مستقیما وارد جنگ شود. تداوم و گسترش حملات به زاپ، آواشین و متینا در نهایت باعث می‌شود که پارت دمکرات کوردستان به بخشی از جنگ مستقیم دولت ترک تبدیل شود. و گرنه ما هیچ نیتی، هیچ نظری در خصوص جنگ با پارت دمکرات کوردستان نداریم.
