امروزه کوردها از چهار طرف هدف حمله قرار گرفته و سعی می‌شود که دستاوردهای آنان را از بین ببرند. همکاریهای پ.د.ک با ترکیه خطرات را بیشتر کرده و موجودیت کوردها را با مخاطرات بیشتری روبرو کرده است. در مقابل چه در داخل و چه خارج از کوردستان روشنفکران، هنرمندان، دانشگاهیان، جامعه ، نهادها و سازمانها صدای اعتراض خود را بلندتر کرده و نارضایتی خود را ابراز می‌کنند.

یکی از این افراد، هنرمند دیار درسیم است که در تاریخ ٢٩ ژوئن با هیاتی هفتاد نفره از دیگر هنرمندان به مدت یک هفته نشست‌هایی با نهادها، سازمان‌ها، رسانه‌ها و مسعود بارزانی رئیس پ.د.ک انجام دادند. با دیار درسیم درباره هیئت هنرمندان و جلسات و نشس‌تهایی که داشتند، گفتگو کردیم. درسیم اظهار داشت که باشور کوردستان در معرض خطر بزرگی قرار گرفته است.

خوه‌بون: از ٢٩ ژوئن/ ٨ تیر ماه هیاتی متشکل از هنرمندان چهار بخش کوردستان سلسله دیدارهایی با مقامات و نهادهای باشور کوردستان به انجام رساندند. دیدار شما در هولیر با وزارت پیشمرگه دولت اقلیم جنوب کوردستان چگونه بود؟ رویکرد و نظر آنها چگونه بود؟

دیار درسیم: جمعی از هنرمندان چهار بخش کوردستان فارغ از دیدگاه حزبی با هم جمع شده و تحت عنوان یک هئیت کوردستانی گردهم آمدند. چند هنرمند ساکن اروپا نیز به جمع ما پیوستند و به باشور آمدند. البته هدف از سفر ما فقط دیدار و ملاقات با وزارت پیشمرگ نبود، ما می‌خواستیم توجه افکار عمومی کوردستان را به خطرات موجود جلب کنیم و آنها را از جدی بودن این خطرات مطلع کنیم. ما دو سال پیش «ابتکار عمل اتحادیه هنرمندان کوردستان» را تأسیس کرده بودیم. ما هنرمندان دو سال پیش گردهم آمدیم و پرسیدیم، برای وحدت ملتمان چه باید بکنیم؟ بزرگترین مشکل کوردها  امروز نبود اتحاد است. کوردها امروز نمی‌توانند با هم به وحدت و اتحاد برسند. کنگره ملی ایجاد نمی‌شود. دلیل و سبب آن گاهی یک حزب و گاهی یک نوع نظر و دیدگاه است، گاهی اوقات شرایط خاورمیانه، شرایطی که سرزمین ما در آن قرار دارد و سیاستی که در آن پیدا می‌شود، توان و فرصت این اتحاد را از ما می‌گیرد. افراد گاهی با هم تضاد منافع دارند و منافع آنها به روش‌های گوناگون تامین می‌شود. متاسفانه این اتحاد شکل نگرفت. ما دو سال پیش گفتیم، اگر احزاب سیاسی و شخصیت‌های سیاسی نمی‌توانند دور هم جمع شوند، ما به عنوان هنرمندان دور هم جمع شدیم. ما گفتیم بیایید جمع شدن هنرمندان پیش هم و وحدت آنها را ببینید و از آن درس بگیرید.

هدف ما این بود که شرایطی را فراهم کنیم که همه از چارچوب تنگ سیاست حزبی و از منطقه خود خارج شوند و کارهای ملی انجام دهند. از آنجا که هنر در همه جا باعث گردهم آمدن افراد و جوامع می‌شود، از آنجا که بین هنرمندان تعارضاتی وجود ندارد، راحت‌تر دور هم جمع می‌شوند. ما در آن زمان تصمیم گرفتیم که وقتی درگیری و یا اختلافی بین کوردها به وجود بیاید، آنها با کسانی که درگیری یا اختلاف را  ایجاد کرده‌اند، صحبت کنند، بیانیە بدهند، مداخله کنند، صدای خود را بلند و انتقاد کنند. به عبارت دیگر، در مقابل هر گونه تهدیدی برای کوردستان، ما خواستار همیاری همه نهادها و سازمان‌های کوردی خواهیم بود. متأسفانه مشکل فعلی نیز همین است، همه می‌دانند که رژیم اشغالگر ترکیه می‌خواهد جنگ داخلی کوردها را آغاز کند. دلایل متعددی برای این سیاست وجود دارد، در خاورمیانه شاهد تحولات سریع هستیم و بعضی از موارد به فینال خود نزدیک شده‌اند. این احتمال وجود دارد که کوردها نیز صاحب کشور خود شوند. دشمن نیز این را تهدیدی برای خود می‌داند و اشغالگری خود را تشدید کرده است. زیرا دشمن موجودیت خود را بر اساس و معیار نبود کوردها بنا نهاده و با این استراتژی و ذهنیت حملات خود را ادامه می دهد.

حکومت ترکیه تحت حکمرانی آ.ک.پ- م.ه.پ اکنون هزاران سیاستمدار و شهروند را بازداشت کرده و خواسته‌های ملت را انکار می‌کند. همین سیاست را می‌خواهد در خارج نیز به انجام برساند. ترکیه تشکیل باشور کوردستان را همیشه به عنوان یک اشتباه قلمداد کرده است. اکنون پ.ک.ک را بهانه سیاست‌های خود قرار داده و هفتاد پایگاه نظامی در آنجا تأسیس کرده است. همه می‌دانند که اگر ترکیه وارد باشور شود، دیگر از آنجا خارج نخواهد شد. ترکیه می‌خواهد، پیشمرگه و گریلا را به جنگ داخلی بکشاند و با جنگ مابین آنها به امیال خود برسد. تا این لحظه، مقامات پ.ک.ک و بسیاری از سیاستمداران در مورد این خطر جدی هشدار داده‌اند، اما هیچ تغییری حاصل نشده است. ما به عنوان هنرمندان دیده‌ایم که ملت ما با چنین خطری روبرو شده است و با وحدت و فعالیت خود می‌خواهیم از وقوع این امر جلوگیری کنیم. ما این را می‌دانیم که پیشمرگه و گریلا نمی‌خواهند هیچ وقت با هم درگیر شده و به جنگ هم بروند. بر همین اساس نیز ما خود را به وزارت پیشمرگه رسانده و با آنها ملاقات کردیم. گریلاها در حال حاضر درگیر یک جنگ سنگین شده و هدف سلاح‌های شیمیایی نیز قرار گرفته‌اند. آنها هیچگاه نمی‌خواهند با پیشمرگه وارد جنگ شوند. پیشمرگه‌ها هم بسیار گرم از ما استقبال کردند. امروزه کوردها نمی‌خواهند که جنگ کورد با کورد اتفاق بیافتد. این جلسه و ملاقات گام خوبی بود و ما آن را با جامعه خود و افکار عمومی در جریان گذاشتیم. برخورد، تعامل و استقبال آنها بسیار خوب بود.

خوه‌بون: همه می‌دانند که پ.د.ک با همکاری دولت ترکیه زمینه جنگ را فراهم می‌کند، بنابراین شما چرا با پ.د.ک دیدار نکردید؟ آیا شما درخواستی را را این رابطه خواستار ملاقات شدید؟

دیار درسیم: در پاسخ به این سئوال باید بگویم که ما با پ.د.ک ملاقاتی نداشتیم و در این مورد هم درخواستی نکرده بودیم. ما هیچ برنامه‌ای نداشتیم صرفا با پ.د.ک مذاکره کنیم. ما با سازمان‌ها و نهادها، با مردم دیدار کردیم.

خوه‌بون: ملاقات با مسئولان و مقامات رهبری پیشمرگه، چگونه می‌تواند راه‌حلی را به وجود بیاورد؟

دیار درسیم: البته ما نمی‌دانیم که این دیدار و گفتگوها چه مقدار دستیابی به هر گونه راه حلی را هموار می‌کند. هدف ما این بود که صدا و خواسته خود را به گوش آنها برسانیم. بنابراین ما به ملاقات آنها رفتیم، آنها پذیرفتند و پیام خوبی دادند. البته این به تنهایی همه چیز را حل نمی‌کند. تاکنون هیچ جنگی آغاز نشده است و ما از آنها برای ادامه این موضع تشکر می‌کنیم. اما اینکه از این به بعد چه پیش خواهد آمد و چه اتفاقاتی ممکن است بیافتد، اینکه این جلسات و گفتگوها چه تاثیری داشته‌اند را باید همه ما با هم پیگیری و سپس نتایج را ارزیابی کنیم. ما هنرمندان صدای اعتراض خود را بلند کردیم،  نارضایتی و انتظارات خود را در برابر این وضعیت ابراز کردیم.

خوه‌بون: دیدارهای هئیت شما حدود ٣ تا ۴ روز طول کشید، به چه نتیجه‌ای رسیدید؟

دیار درسیم: دیدارهای ما یک هفته طول کشید. ما برای این دیدارهای تدارکات لازم را فراهم کرده بودیم. البته هر آنچه گفتگو شد، در رسانه‌ها منتشر نشده است. ما برای سه روز برنامه‌ریزی کرده بودیم و ٣ تا ۴ روز دیدار و گفتگو داشتیم. ما نه تنها با وزارت پیشمرگ و پیشمرگه‌ها، بلکه با رسانه‌ها، آقای مسعود بارزانی و دیگر مقامات نیز ملاقات کردیم. در واقع فضای خوبی ایجاد شد، ما به عنوان هنرمندان می‌خواستیم که صدای نارضایتی و اعتراض خود و ملتمان را به گوش همه برسانیم. ما خود را مسئول می‌دانیم و می‌دانیم که میلیون‌ها کورد مانند ما فکر می‌کنند. مادران کوردستانی، جوانان کوردستانی، زنان کوردستانی این جنگ را نمی‌خواهند. ما در آنجا با اصحاب رسانه و مطبوعات ملاقات کردیم و از شیوه بازتاب رویدادها انتقاد کردیم. چون بیان و زبان آنها، زبان صلح و اتحاد نیست. هر کدام به جبهه یک حزب سیاسی رفته و دیگری را به چشم دشمن نگاه می‌کند. ما به آنها اعلام کردیم که این سبک و زبان رسانه‌ها به اتحاد کوردستان هیچ کمکی نخواهد کرد، ما این مهم را به اطلاع آنها رساندیم. ما با تلویزیون سترک، میدیا تی وی گرفته تا کوردستان ٢۴، روداو، کوردسات و دیگر شبکه‌های کوردستان در پیوند با این موضوع گفتگوهایی کردیم. همه ما انتقادات خود را مطرح کردیم و به عنوان هنرمند خواسته‌های قلبی خود را بیان کردیم. البته تنها واکنش ما کافی نیست و تمامی ملت و جامعه ما باید نسبت به این موضوع حساس واکنش داشته باشد. چون جنگ داخلی فاجعه‌ای بسیار بزرگ خواهد بود. ما امیدواریم که این کار و جلسات ما بی‌فایده نبوده باشد. همه یعنی روشنفکران، ملت و شهروندان، دانشگاهیان، نهادها و همه سازمان‌ها باید واکنش نشان داده و خواستار اتحاد شوند.

خوه‌بون: با هنرمندان باشور هیچ نشست یا دیداری انجام ندادید؟

دیار درسیم: چرا، ما با بسیاری از هنرمندان دیدار کردیم، همچنین ما در قالب یک هئیت کوردستانی که شامل ٧٠ هنرمند است، دور هم جمع شده‌ و سلسله دیدارهایی را به انجام رساندیم. ما بیانیه‌ای مشترک هم صادر کرده‌ایم.

خوه‌بون: طبق مشاهدات شما، چه خطری پیش روی باشور وجود دارد؟

دیار درسیم: خطرات بسیر جدی و بزرگی کوردستان را تهدید می‌کنند. ممکن است بسیاری از مردم این تهدید را فقط در پیوند با به پ.ک.ک و حمله به آن بدانند، اما این حملات و این خطر جدی فقط به پ.ک.ک محدود نمی‌شود. خطر جدی و نوک این حملات متوجه باشور کوردستان است. دولت ترکیه  همواره موقعیت سیاسی کوردستان را به عنوان یک خطر جدی برای خود قلمداد می‌کند. در حال حاضر، ترکیه به آرامی بافت جمعیتی موصل و کرکوک را تغییر می‌دهد و ترکمن‌ها را در این دو منطقه ساکن می‌کند. جاسوس‌های خود را در این شهرها مستقر کرده است. بگذارید همه بدانند، اگر پ.ک.ک هدف حمله قرار بگیرد و باقی نماند، باشور کردستان نمی‌تواند ٢۴ ساعت دوام بیاورد. در جریان رفراندوم کوردستان نیز مشاهده کردیم که ترکیه به منظور جلوگیری از آن وزرای خود را به عراق، ایران و غیره اعزام می‌کرد. خطر دیگر این است که جنوب کوردستان سرنوشت خود را به ترکیه و اردوغان گره زده است، این اشتباه بزرگی است. امروز همه جهان می‌بینند که سیستم اردوغان شکست خورده است، چرا باشور خود را در تله اردوغان گرفتار می‌کند. اردوغان تنها با این هدف که کوردها به هدف خود نرسند، حاضر به انجام هر کاری است و حاضر است همه چیز را بفروشد، کما اینکه فروخته است. این دارد در مورد جنوب کوردستان اتفاق می‌افتد و ترکیه می‌خواهد مانند لقمه‌ای آسان باشور را می‌بلعد. ارتباطات ٢٠ سال گذشته باشور کوردستان با ترکیه از برخی جهات (روابط تجاری، دروازه‌های مرزی و غیره) قابل درک است، اما شرایط امروز فرق کرده است و باید وضع موجود را درک و خوانش جدیدی از آن داشته باشند، چون خطر موجود بسیار جدی است. اگر باشور کوردستان در روابط خود تجدیدنظر نکند و  رابطه خود را با دولت ترکیه قطع نکند، با خطرات جدی روبرو خواهد شد. کلید شر و ویرانی رژیم اردوغان است. این باید دیده شود. اگر كوردها كنگره خود را در شرايط و وضعیت فعلی خاورميانه تشكيل دهند، به اتحاد برسند، به نمونه‌ای تبدیل خواهند شد. بی شک هر چهار بخش کوردستان روی هم تاثیر دارند. ترکیه یک بخش را مثل صبحانه می‌بلعد و دیگری را هم نهار. به همین دلیل لطفا آینده فرزندان کوردستان را تاریک نکنید... اگر امروز یک حزب و یا نیرویی از ملت خود نترسد، آن حزب و نیرو به یک دیکتاتور تبدیل می‌شود. اگر پ.ک.ک امروز این کار را انجام داد، ملت پشت آن نایستند. این گذاره در مورد پ.د.ک هم صدق می‌کند و باید واقعیت ملت کوردستان را ببینند. ملت کورد در باشور خواهان جنگ نیست، پ.د.ک و ی.ن.ک باید این مسئله را ببینند. لازم است که از منافع شخصی و حزبی گذار کرده و همه منافع ملی را دیده و تامین منافع ملی ملت کوردستان را در اولویت قرار دهند.