گذشت ۶١ روز از آغاز اعتصاب غذای زندانیان سیاسی

​​​​​​​اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در زندان‌های شمال کوردستان و ترکیه که بر ضد انزوای رهبر خلق کورد و نقض حقوق زندانیان در زندانها آغاز شده است، وارد ۶١مین روز خود شده است. این اعتصابات در مخمور ۴٠ روز و در یونان نیز ۲٣ روز است که ادامه دارند

زندانیان سیاسی پرونده پ.ک.ک و پاژک از ۲۷ نوامبر ۲۰۲۰ به منظور خاتمه دادن به انزوای تحمیلی بر رهبر خلق کورد که مدت ۲۱ سال است در زندان فوق امنیتی امرالی نگاهداری می شود، دست به اعتصاب غذا زده اند. با شروع اعتصاب از سوی گروه دوازدهم این اعتصاب سراسری وارد ۶١مین روز خود شده است.

چهلمین روز اعتصاب در مخمور

در کمپ پناهندگان مخمور در اقلیم جنوب کوردستان، در مخالفت با انزوای تحمیلی بر امرالی، با پیشگامی زنان از ۱۸ دسامبر ۲۰۲۰ اعتصاب غذا آغاز شده است. اعتصاب غذا در انجمن خانواده‌های شهدای مخمور ادامه دارد و وارد چهلمین روز خود شده است.

اعتصاب غذا در یونان وارد روز ۲۳ شده است

شهروندانی که در کمپ لاویروی یونان اقامت دارند به منظور خاتمه دادن به انزوای رهبر خلق کورد و حمایت از اتصاب غذای زندانیان سیاسی در زندانهای شمال کوردستان و ترکیه، به اعتصاب غذا دست زدند. اعتصاب با پیشاهنگی جنبش جوانان انقلابی TCŞ، جنبش زنان کوردستان-اروپا TJK-E و  مرکز فرهنگ کوردستان آغاز شد نیز وارد بیست و سومین روز خود شده است.

سال ۲۰۱۲: ۶۸ روز اعتصاب غذا

نخستین اعتصاب غذا در مقابله با انزوای تشدید شده علیه رهبر اوجالان در ۱۲ سپتامبر سال ۲۰۱۲ در زندان‌ها آغاز شد. این اعتصاب غذا ۶۸ روز  طول کشید و براساس درخواست رهبر حزب کارگران کورستان، خاتمه یافت. در نتیجه این اعتصاب از سوم ژانویه ۲۰۱۳ تا سال ۲۰۱۵ بین اوجالان و دولت ترک فرایندی از گفتگو آغاز شد.

سال ۲۰۱۶: ۸ روز

در پنج آوریل سال ۲۰۱۵ روند گفتگوها با اوجالان خاتمه یافته و انزوای تحمیلی بر وی شدت گرفت. بعد از کودتای ۱۵ ژوئیه‌ی، افکار عمومی با نگرانیهای شدیدی در رابطه با صحت و سلامت اوجالان روبرو بودند. ۵۰ سیاستمدار کورد در این رابطه با درخواست دیدار با اوجالان، در پنجم سپتامبر ۲۰۱۶ در دفتر حزب مناطق دمکراتیک در آمد اعتصاب غذای خود را آغاز کردند. در نتیجه این اعتصاب غذا نیز برادر رهبر اوجالان، محمد اوجالان توانست در ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۶ عازم امرالی شده و با برادرش دیدار نماید. ۵۰ سیاستمدار کورد بعد از ملاقات، در هشتمین روز اعتصاب، به آن خاتمه دادند.

۲۰۱۸: ۲۰۰ روز

لیلا گووَن ریاست مشترک کنگره جامعه دمکراتیک در ۸ نوامبر ۲۰۱۸ در اعتراض به انزوای رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان در زندان گروه E آمد، به اعتصاب غذایی بدون بازگشت و نامحدود دست زد. در ۱۶ دسامبر زندانیان سیاسی نیز به این اعتصاب پیوستند و در ۱ مارس اعتصاب غذایی که با پیشگامی لیلا آغاز شده بود به تمامی زندان‌های شمال کودستان و  ترکیه گسترش پیدا کرد. ناصر یاغز عضو حزب دمکراتیک خلق‌ها در هولیر، فادیله توک در کمپ پناهندگان مخمور، و در استراسبورگ فرانسه ۱۴ سیاستمدار کورد، در گالر انگلستان ایمام شیش و در در منطقه کلار جنوب کوردستان هریم محمود به این اعتصاب غذای نامحدود و بدون بازگشت پیوستند.

همزمان با آن، اعضای حزب دمکراتیک خلق‌ها در پارلمان ترکیه، درسیم داغ، طیب تمل و مراد ساریساچ در دفتر حزب دمکراتیک خلق‌های آمد، در سوم مارس ۲۰۱۹ به  اعتصاب غذای بدون بازگشت و نامحدود دست زدنند.

روزه مرگ

از آنجا که در خواستهای زندانیان پذیرفته نشدند، ۱۵ زندانی با همان درخواست‌ها در ۳۰ آوریل ۲۰۱۹ دست به روزه مرگ زدند. در زندان‌های دیگری نیز ۱۵ زندانی سیاسی در ۱۰ مه به اعتصاب غذای مرگ پیوستند.

همزمان با افزایش شمار زندانیانی که به روزه مرگ پیوسته بودند، فعالیتهای دیگری نیز در جریان بودند؛ در شهر کریفلد آلمان، در ۲۰ فوریه، شهروندی با نام اوغور شاکار در مقابل دادگاه این شهر خود را به آتش کشیده و  و در ۲۲ مارس جان خود را از دست داد. به منظور اعتراض به سکوت مجامع سیاسی و جهانی در مقابل اعتصاب غذای زندانیان سیاسی و تشدید فشار بر اوجالان، زولکف گزن ۳۳ ساله در ۱۷ مارس در زندان تکر داغ، آیتن بچت ۲۴ ساله در ۲۳ مارس در زندان زنان گبزه؛ زهرا ساغلم ۲۳ ساله در ۲۴ مارس در زندان اولتوی، میدیا چنار ۲۴ ساله در ۲۵ مارس دز زندان مردین، اونجا آکینج در ۹ مارس در زندان زنان شاکران، سراج یوکسک در ۲ آوریل در زندان عثمانیه و ماحسوم پامای در ۵ آوریل دز زندان امنیتی خارپیت با دست زدن به اقدام فدایی، به زندگی خود پایان دادند.

اعتصاب غذای زندانیان سیاسی که با پیشگامی لیلا گووَن آغاز شده بود، مدت ۲۰۰ روز ادامه یافت. در نتیجه این اعتصاب غذا، وکلای اوجالان توانستند بعد از ۸ سال در روزهای ۲-۲۲ مه و نیز روزهای ۱۲-۱۸ ژوئن و آخرین بار در ۷ اگوست سال ۲۰۱۹ با موکل خود دیدار داشته باشند.