جای معلم زبان مادری زندان نیست
زارا محمدی فعال ادبی و فرهنگی کورد که به جرم تدریس زبان مادری به پنج سال زندان محکوم شده بود به دنبال رد نهائی اعتراض در دیوان عالی کشور ایران، باید پنج سال از زندگی خود را پشت میلە های زندان بگذراند.
زارا محمدی فعال ادبی و فرهنگی کورد که به جرم تدریس زبان مادری به پنج سال زندان محکوم شده بود به دنبال رد نهائی اعتراض در دیوان عالی کشور ایران، باید پنج سال از زندگی خود را پشت میلە های زندان بگذراند.
انجمن نوژین در صفحه اینستاگرامی خود به کم بودن فرصت آزادی زارا محمدی اشاره کرده و گفته گامهای بعدی انجمن را از طریق شبکههای اجتماعی نوژین اعلام خواهد کرد.
این سئوال در میان افکار عمومی مطرح است که زارا محمدی چرا باید زندانی شود در حالی که بنظر میرسد بخاطر تلاش برای حفظ موجودیت یک فرهنگ کهن که در معرض نابودی قرار گرفته باید مورد تقدیر قرار بگیرد.
زارا محمدی یک عضو انجمن فرهنگی نوژین است. این انجمن با مجوز قانونی در سالهای اخیر در حوزه تدریس زبان کوردی متمرکز بوده و کلاسهایی در مناطق مختلف برگزار کرده است. این نهاد مدنی در مواقعی مانند امدادرسانی به سیلزدگان لرستان یا کمک به مردم در همهگیری کرونا نیز فعال بوده است.
نیروهای امنیتی پس از دستگیری زارا محمدی در خرداد ١٣٩٨ او را مورد بازجویی قرار دادند. گفته میشود او برای انجام اعترافات اجباری تحت فشار بود. زارا محمدی سرانجام با گرو گذاشتن یک وثیقه به ارزش ٧٠٠ میلیون تومان در آذرماه ٩٨ تا پایان روند دادرسی آزاد شد. او به "تشکیل دسته به هدف برهم زدن امنیت ملی" عنوان شده است.
مشخص نیست کلاسهای درس زارا محمدی و تدریس زبان کوردی به کودکان چگونه میتوانسته که "امنیت ملی" را تهدید کند؟
زارا محمدی در مورد این عکس نوشته است: وقتی میبینم یک کودک وطنم زبان مادری خود را میآموزد خستگی من از بین میرود. این دختر با نام ویان در حین کلاسهای آنلاین مادرش در خانه، خواندن به زبان کوردی را یاد گرفته است. زارا که خوشحال است میگوید نمیدانسته که ویان هم در کلاس او شرکت دارد.
ممنوع کردن زبان مادری یک خلق در چارچوب جنایت علیه بشریت بررسی میشود. این اقدام در قوانین بینالمللی مصداق نسلکشی فرهنگی به حساب میآید. بنابراین عدم به رسمیت شناختن زبان کوردی در قانون اساسی حکومت ایران، اقدامی غیر انسانی بوده است. در یک جامعه متمدن فعالی مانند زارا محمدی باید مورد تقدیر قرار میگرفت اما در ایران او مجرم شناخته میشود.
وقتی که یک کورد به شخصی بگوید زبان مادری او در کشورش ممنوع است، طرف مقابل شوکه خواهد شد. کوردها چگونه خود را ایرانی معرفی کنند وقتی زبان مادری آنها در این کشور به رسمیت شناخته نمیشود؟ در دمکراسی چنین معیاری وجود ندارد که بتوان با حق کسی مخالفت کرد. زبان مادری و تحصیل با آن زبان یک حق طبیعی جهانشمول در قرن بیستویکم است.
در این حالت چگونه میتوان به طرح مجلس برای تدریس زبانهای مادری اعتماد کرد؟ مخالفت با زبان انسانهای دیگر چه معنایی میتواند داشته باشد! وقتی که به خاطر زبان مادری خود راهی زندانی میشوید چرا نباید فکر کنید قوانین ایران نژادپرستانه است؟