جمیل باییک: آمریکا و اروپا نباید از ترکیه حمایت کنند (١)

جمیل باییک ریاست مشترک ک.ج.ک اعلام کرد که به منظور آغاز فرایند صلح و دست‌یابی به راه حل دمکراتیک، لازم است که آمریکا و اروپا از ترکیه حمایت نکنند.

جمیل باییک ریاست مشترک ک.ج.ک طی گفتگویی ویژه به پرسشهای خبرنگار شارپرس پاسخ داد.

شارپرس: طبق اطلاعات منتشر شده، با پیشنهاد و میانجی‌گری آمریکا، خبرهایی در خصوص پروژه صلح بین دولت ترک و ک.ج.ک منتشر شده است. اما دولت ترک عملیات نظامی را آغاز کرده است. آیا در شرایط کنونی امکان دارد که فرایند صلح آغاز شود؟

جمیل باییک: اخبار منتشر شده مبنی بر پیشنهاد آمریکا در خصوص پروژه‌ای برای دست‌یابی به صلح واقعیت ندارند. این مسئله را می‌توان از سیاستهای آمریکا و ترکیه در خصوص دشمنی با جنبش آزادیخواهی ما درک کرد. برای تحقق این اخبار لازم است که ایالات متحده آمریکا و هم ترکیه سیاستهای خود را به شیوه‌ای اساسی تغییر دهند.

آمریکا برای راضی نگاه داشتن ترکیه به عنوان عضو ناتو، که علیه کورد سیاستهای مملو از سختگیری و سرکوب و قتلعام را اجرا می‌کند، جنبش آزادیخواهی ما را به عنوان جنبشی تروریستی عنوان کرده و از سیاستهای سرکوبگرانه و نسل‌کشی حاکمیت آ.ک.پ/م.ه.پ حمایت می‌کند. سه نفر از رهبران جنبش آزایخواهی را در ۶ اکتبر ۲۰۱۸ در لیست تروریستی قرار داده و وعده جایزه به افرادی را داده است که از محل استقرار آنها اطلاعاتی را منتشر کنند. این اقدام در زبان عامه به معنای شکار انسان است. همیشه صراحتا اعلام می‌کند که از دولت ترک حمایت می‌کند، دولتی که علیه پ.ک.ک، علیه جنبش آزادیخواهی خلق کورد دست به حمله می‌زند. دولت ترک زمانی که دست به حملات نابودگرانه می‌زند، زمانی که به هر نحو ممکن به ظلم و ستم علیه خلق کورد دست می‌زند و علیه جنبش ما جنگ را آغاز می‌کند، بیشترین حمایتها را از آمریکا می‌گیرد. دولت و رسانه‌های ترک این واقعیت را وارونه جلوه داده و به منظور کسب بهترین حمایتها از آمریکا، به دروغ‌پردازی دست می‌زنند. و با دروغ می‌گویند که آمریکا از پ.ک.ک حمایت می‌کند. از سر تا پا این گفته‌ها دروغ هستند. آمریکا از مبارزه کورد در روژآوا علیه داعش نیز استفاده کرد. اما دست آخر از بزرگترین حامی داعش، یعنی دولت ترک برای اشغال روژاوا حمایت کرد. در هر جایی که دولت ترک دست به اشغالگری زده است، کوردایتی را از بیخ و بن برکشیده است، اما آمریکا در مقابل این حملات گامی برنداشته است. و از طرف دیگر به اشغالگری به عنوان اقدامی عادی می‌نگرد. ما یک روز نشنیده‌ایم که گفته باشد دولت ترک باید از این خاک عقب‌نشینی کند. در مقابل، کورد در نبرد با داعش بیش از ۱۰ هزار شهید داده است. با عادی‌ترین گفته، نسبت به این شهدا بی‌وفایی انجام داد.

آمریکا و اروپا هستند که در حمله دولت ترک به آواشین، زاپ و متینا از این کشور حمایت می‌کنند. امریکا برای نابودی جنبش آزادیخواهی ما از دولت ترک حمایت می‌کند، چگونه می‌تواند در پروژه صلح میانجی باشد؟  هم از سیاستهای سرکوب حمایت کند و هم پروژه صلح را مطرح کند؟ آیا این دو با هم اختلاف ندارند؟ هیچگونه اطمینانی به آن نیست. این آمریکا است که از دستگیری رهبر آپو حمایت و در آن مشارکت کرد و از تلاش‌های رهبر آپو در امرالی برای حل دمکراتیک مسئله کورد حمایت نکرد.

آمریکا برای متقاعد کردن ترکیه در خصوص سیاستهای خود، در نبرد علیه ما از دولت ترک حمایت می‌کند. زیرا زمانی که مسئله کورد حل شود، آمریکا بهانه‌ی دیگری برای مقروض کردن ترکیه و بدهکار کردن آن در دست نخواهد داشت. آمریکا و اروپا نیز، روسیه هم و بسیاری از کشورهای دیگر جهان در این رابطه از این بعد ضعیف ترکیه بهره‌مند می‌شوند. به همین دلیل است که در رابطه با موضوع دست‌یابی به راه حل دمکراتیک به حل این مسئله کمک نکرده و بر آن متمرکز نمی‌شوند. در ترکیه که اکنون آ.ک.پ/م.ه.پ حاکمیت را در دست دارند، عاقلانه نیست که از ایجاد فرایندی برای دست‌یابی به راه حل دمکراتیک و صلح آمیز حمایت کند. اتلاف آ.ک.پ/م.ه.پ می‌خواهد کورد را از میان بردارد. باید تنها اگر به واقعیت آ.ک.پ توجه شود، نمی‌توان به چنین گفته‌های استناد کرد. در واقع فشار و اقدامات دولت ترک علیه کورد همه چیز را به شیوه‌ای کاملا ملموس در مقابل دیدگان ما مطرح می‌کند. این حاکمیت می‌خواهد که کورد را قتل‌عام کند و کوردستان را به میدانی برای گسترش ملیت ترک تبدیل کند. هیچ کس خود را فریب ندهد.

جنوب کوردستان نیز یکی از میدانهای دیگر ترویج ملیت ترکی است.در هر فرصت ممکن می‌گویند کرکوک شهر ترکی است. هولیر شهر ترکی است. این گفته‌ها صرفا تبلیغات نیستند. منتظر زمان و موقعیت مناسب هستند. حاکمیت کنونی آ.ک.پ/م.ه.پ می‌خواهد حتی نام کوردایتی نیز از میان برود. اکنون هدف نخست، جنبش آزادیخواهی خلق کورد با پیشاهنگی حزب کارگران کوردستان است. به همین دلیل است که برخی از کوردها را هدف قرار می‌دهند، به حمله علیه کوردهایی دست می‌زنند که در مقابل آنان مانع هستند. هر کوردی که این مسئله را درک نکند، در جهل و بی‌خبری به سر می‌برد.

برای آغاز دست‌یابی به راه‌حلی دمکراتیک و صلح‌طلبانه، لازم است آمریکا و اروپا، ترکیه را تشویق کنند. تا زمانیکه ترکیه از سوی این کشورها حمایت دریافت کند و به حملات خود مشروعیت دهد، این سیاستها و این حملات نابودگرانه ادامه پیدا می‌کنند. تا زمانیکه حاکمیت آ.ک.پ/م.ه.پ نیز از قدرت بدور نیفتد، خودفریبی است که منتظر دست‌یابی به راه حلی برای مسئله کورد باشیم. حاکمیت فاشیستی و شوونیستی تا زمانی که در مسند قدرت قرار داشته باشد، این جنگ و وضعیت بی‌ثبات مسئله کورد ادامه پیدا می‌کند. اردغان هر روز تکرار می‌کند یک ملت، یک کشور و یک پرچم. از کسی که اینگونه سخن می‌گوید آیا می‌توان انتظار داشت که قدمی مثبت بردارد؟ خودشان که می‌گویند مسئله‌ای به نام مسئله کورد وجود ندارد.

برای حل صلح آمیز و دمکراتیک پیش از هر چیز باید موجودیت کوردی با فرهنگ، هویت و زبان کوردی به طور رسمی پذیرفته شود. دلیل عدم چاره‌یابی مسئله کورد سطح بالا و یا میزان  مطالبات سیاسی نیست. تلاش می‌شود که موجودیت کورد از میان برداشته شود. در ترکیه در مواردی گفته می‌شود برادران کوردمان، اما در عرصه واقعی زندگی، چیزی که بتواند موجودیت کورد را تداوم ببخشد، پذیرفته نمی‌شود. اکنون سیاستهای نابودگرانه کورد ادامه دارد.

برای آنکه در ترکیه راه حلی دمکراتیک و صلح آمیز تحقق پیدا کند، لازم است که موجودیت کورد به رسمیت شناخته شود. لازم است که سازمان‌هایی که نمایندگی اراده سیاسی را بر عهده دارند، رهبری کورد را بپذیرند. همه می‌بینیم که طی ۲۳ سال چه بر سر رهبر خلق کورد آورده‌اند. گریلا نیز از طرف دیگر، هر کوردی که خواهان  آزادی و دمکراسی باشد را به زندان می‌افکنند. تا زمانیکه این سیاستها به تمامی تغییر پیدا نکنند، هیچ کس نباید منتظر باشد که در ترکیه برای حل مسئله کورد به شیوه‌ای دمکراتیک و صلح‌طلبانه قدمی برداشته شود.

شارپرس: میان ک.ج.ک و آمریکا آیا ارتباط مستقیمی وجود دارد؟

جمیل باییک: بسیاری از نیروها می‌خواهند با جنبش قدرتمند ما ارتباط برقرار کنند. نیم سده است که مبارزه می‌کنیم؛ نه تنها بر ترکیه تاثیرگذار هستیم، بلکه بر وضعیت سیاسی و توازن قوا در خاورمیانه تاثیر گذار هستیم. در این جغرافیا که توازن قوای جهانی در خاورمیانه برقرار می‌شود، و هم اکنون نیز جنگ جهانی سوم در جریان است، قابل درک است که بسیاری از دولت‌ها و نیروهای سیاسی بخواهند که با پ.ک.ک و ک.ج.ک ارتباط برقرار کنند. ترکیه به خاطر پ.ک.ک با تمام کشورهای جهان ارتباط برقرار می‌کند. اگر هم اکنون در جهان کشوری وجود داشته باشد که دشمن بشریت باشد، این ترکیه است. زمانیکه ترکیه با داعش در ارتباط بود، این کشور به اتوبانی برای داعش تبدیل شده بود و از داعش نیز بیشترین استفاده را می‌کرد. ما جنبشی بودیم که در خط مقدم با داعش جنگ کردیم. جهان جهان منافع است؛ در هر کجا که منفعتی داشته باشد، با آن ارتباط برقرار می‌کند. نیروهایی هستند که تنها برای آنکه از ترکیه امتیاز بگیرند، ارتباط برقرار می‌کنند. ما این واقعیت را به خوبی درک می‌کنیم. ما نیز به طور مقطعی از آنها بهره‌برداری می‌کنیم.

با امریکا ارتباط مستقیمی نداریم، اما ارتباط غیر مستقیم داریم. دولت‌های فراوانی هستند که با جنبش بزرگی مانند ما، ارتباط غیر مستقیم دارند. با بسیاری از نهادها و موسسات و نیروهای دمکراسی ارتباط داریم.در ارتباطاتمان با خلق‌های جهان و نمایندگان دمکراتیک ارتباطاتمان بسیار پیشرفت پیدا کرده‌اند. از طریق نیروهای مختلف از آمریکا پیامهایی  دریافت می‌کنیم. سیاستهای آمریکا بر مبارزه ما تاثیر می‌گذارند، مبارزات ما نیز بر سیاستهای آمریکا تاثیر گذار هستند. ارتباطات مستقیم در مواقعی ادامه پیدا کرده‌اند. اما نتیجه مثبتی از این ارتباطات عاید نشده است. از طریق برخی از ارتباطات افکار و نظرات خود را نسبت به ما اعلام کرده‌اند. از طریق برخی کانال‌ها نظر خود را به اطلاع ما می‌رسانند. بیان این گفت که "در کشور ما هر کس به همان شیوه با پ.ک.ک رفتار نمی‌کند. نهادها و موسسات فراوانی وجود دارند که مانند دولت، به پ.ک.ک نگاه نمی‌کنند. اما سیاستهای دولت سریعا تغییر پیدا نمی‌کنند، از طرف دیگر نیز ترکیه با ترکیه، که عضو ناتو است تلاش می‌کنند که سیاستهای خود را در خصوص پ.ک.ک بر زبان بیاورند.

خصوصا بعد از توطئه بین المللی سال ۱۹۹۹ ما به دولت جدید آمریکا نامه‌ای را ارسال کردیم. به بوش، اوباما و ترامپ و بایدن نامه ارسال کردیم. به آنها اعلام کردیم که با دستگیری رهبر آپو ظلم بزرگی علیه خلق کورد انجام داده‌اند، ما خواستیم که این بیعدالتی را جبران کنند، همچنین ما اعلام کردیم که باید از سیاستهای نابودگرانه دولت ترک علیه کورد حمایت نکنند. بدون شک ما این نامه‌ها را ارسال می‌کنیم، نگرش‌ها و مطالبات خود را بازتاب می‌دهیم. ما می‌دانیم که امریکاییان قتل‌عام کورد از سوی ترکیه را نمی‌پذیرند. ظلمی را که علیه رهبر آپو صورت گرفته است نمی‌پذیرند. از طرف دیگر نگرش‌ها و نظرات خودمان را که در نامه‌ها بازتاب می‌دهیم با وسایل دیگری در منابع رسانه‌ای و به صورت علنی بازتاب می‌دهیم. ما تاثیر آمریکا بر دولت ترک و نقشی را که می‌تواند در دست یابی به راه حلی دمکراتیک برای حل مسئله کورد ایفا کند درک می‌کنیم. اگر آمریکا مانع از قتل‌عام کورد شود، چرا باید آن را رد کنیم؟ اگر به این اقدام دست بزند، بر اساس چهارده ماده ویلسون عمل کرده است.

شارپرس: نیروهای گریلا در نبرد گاره به پیروزی بزرگی دست پیدا کردند. رسانه‌های ترک از شکست در گاره و تکنیکهای گریلا دچار شوک شدند. گفته می‌شود که دولت ترک در حوزه نظامی و خصوصا هواپیماهای بدون سرنشین ÎHA به تکنولوژی پیشرفته‌ای دست پیدا کرده است. در رابطه با این دو مسئله چه نظری دارید؟

جمیل باییک: حاکمیت آ.ک.پ/م.ه.پ دنبال این بود که در گاره به پیروزی آسانی دست پیدا کند. با استقرار در برخی از مناطق گاره تلاش می‌کرد تا مرکز فرماندهی نیروهای گریلا را بدون اثر کند. انرا به تصرف در بیاورد و از این راه نیروی سیاسی خود را تقویت کند و بر برخی از نیروها تحکم بخشد و با این تهدید و شانتاژ که پ.ک.ک را تضعیف کرده است، بر نیروهای سیاسی دیگر در کوردستان نیز تحکم پیدا کند. همانگونه که اجویت در سال ۱۹۹۹ با دستگیری رهبری آپو وارد انتخابات شد، تلاش می‌کردند تا بعد از پیروزی در گاره انتخاباتی را برگزار کنند. با این هدف بود که وارد عمل شدند و باعث قتل چندین نظامی شدند،  تحت عنوان آزادی اسرا، اسرا را به قتل رسانده و ۶ گریلا نیز به شهادت رسیدند.

با این عملیات نظامی که بیش از ۹۰ درصد آن با شکست مواجه شده بود، علیه خلق خودشان، علیه خانواده ها نظامیان و پلیسها دست به جنایت زدند. بدون تردید نیروهای گریلا از سلاح‌هایی برخوردار است که بتواند نبرد گریلایی را بسیار قدرتمندانه به پیش ببرد. همچنین نیروهای گریلا از تکنولوژی پیشرفته سلاح‌های خود برخوردار است که خود آنها را ساخته است. اما در نبرد گریلایی مهمترین مسئله آرمان حق‌طلبانه و اعتقاد و تعهد به آن، خلاقیت و تاکتیک جنگی و نیروی وارد کردن ضربه است. نیروهای گریلا از تکنولوژیهایی برخوردار هستند که تاثیر گذار هستند. اما برای به دست آوردن تکنولوژی، برای خلق تکنیکهای خود، از فرصت‌ها و امکانات بیشتر برخوردار شده است. اما علیرغم این مسئله، در بعد تکنولوژی سلاح دولت ترک همیشه از امکانات و فرصت‌های عظیمی برخوردار بوده است. نخست از امکانات ناتو برخوردار است. ۸۰ تا ۹۰ درصد سلاح‌هایی را مورد استفاده قرار می‌دهد، از ناتو می‌گیرد. با هوایپماهای بدون سرنشین دچار غرور شده است، اما دوربینهای این هوایپماها را از خارج وارد می‌کند. از حاکمیت تکنولوژیک برخوردار نیست. اگر اینگونه بود باید در ویتنام آمریکایی‌ها به پیروزی می‌رسیدند. می‌بایست در مقابل طالبان به نتیجه دست پیدا می‌کردند. تکنولوژی اسباب قتل و تخریب است. اما در مقابل جنگ خلق و گریلا نمی‌تواند به نتایج مشخصی دست پیدا کند.

درست است، دولت ترک از هوایپماهای بدون سرنشین ÎHA –SÎHA برخوردار است. مشخص است که این هواپیماها با هماهنگی هواپیماهای جنگی، فرصت‌هایی برای حمله ایجاد می‌کنند. اما در مقابل نیروهای گریلا نیز تاکتیکها و فرصتهایی را برای خنثی سازی این تکنولوژی‌ها یافته است. به همین دلیل بود که در گاره نتوانستند از حمله خود به نتیجه‌ای دست پیدا کنند. سلاح‌هایی که ترکیه از در دست داشتن ان سرخوش شده بود، بعد از مدتی خنثی شده‌اند.

شارپرس: هدف حملات نظامی به زاگرس، آواشین و متینا چه بوده است؟ گریلا در مقابل این حملات چگونه مقاومت کرده است؟ مقاومت نیروهای گریلا چه تاثیری بر سیاستمداران و خلق در جنوب کوردستان داشته است؟

جمیل باییک: حاکمیت فاشیستی آ.ک.پ/م.ه.پ با شکست در گاره، نتوانست در مقابل این شکست مقامت کند. شکست در گاره این حاکمیت را تضعیف کرده است. از طرف دیگر این حاکمیت یک سیاست دارد، آنهم نابودی جنبش آزادیخواهی خلق کورد و از این طریق قتل‌عام کورد است. تمام گام‌های سیاسی خود را در این چارچوب برمی‌دارد. برای آنکه بتواند جنبش آزادیخواهی خلق کورد را نابود کند، یا آن را تضعیف کند، برای آنکه بتواند نابودی کورد را به نتیجه برساند و حاکمیت خود را ادامه دهد، به این حملات دست زده است. اگر به نتیجه دست پیدا کند، تحکم و سلطه خود را بر جنوب کوردستان افزایش می‌دهد و از این فرصت برخوردار می‌گردد که تمام جنوب کوردستان را اشغال کند و قدم‌هایی را برای قتل‌عام بردارد. سیاستمداران جنوب کوردستان این واقعیت را ندیده‌اند و واقعیت نیز حاکی از این مسئله است. اما مبارزه و مقاومت نیروهای گریلا در مناطق حفاظتی میدیا مقاومتی است که جنوب کوردستان را نیز محافظت می‌کند. اگر نیروهای گریلا تاثیر گذار باشند، خود جنوب کوردستان مهمترین منبع نیرو است و قدرتمند باقی می‌ماند. این حملات در کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت جنوب کوردستان را هدف خود قرار می‌دهد. لازم نیست که هیچ نیروی سیاسی بگوید که ما از چنین نیروی سیاسی مثلا قدرتمندی برخورداریم، خودشان را فریب ندهند. لازم است که همه وضعیت بعد از رفراندومی را که پارت دمکرات کوردستان در سال ۲۰۱۷ برگزار کرد مشاهده کنند.

دولت ترک با حملاتش علیه زاپ، متینا و آواشین که ماه‌ها برای آن زمینه‌سازی کرده است، می‌خواست که با استفاده از تکنولوژی در کوتاه مدت این منطقه را اشغال کند. اما با مقاومت شدید نیروهای گریلا مواجه شد و انتظار آن را نداشت. علیرغم آنکه از سلاح‌های پیشرفته به شدت استفاده کرده، علیرغم آنکه از سلاح شیمیایی استفاده کرد، غیر از چند نقطه برای استقرار نیرو، نتوانسته است پیشروی کند، هم اکنون نیز با نیروی نفس بریده خود در چند نقطه کوهستانی حضور دارد. هر اندازه که نیروی خود را تعویض کند و شبانه روز با سلاح‌های سنگین به توپباران مناطق دست بزند، نمی‌تواند پیشرفت کند. وزیر جنگ ترکیه با این گفته که از فلان اسلحه استفاده می‌کنند، تلاش می‌کند تا وضعیت خطرناکشان را توجیه کنند و برای بن بست خود راهی پیدا کنند.

دولت ترک جنگ را گسترش داده است. نیروهای گریلا نیز مبارزه را گسترش می‌دهند و هزینه‌های سنگینی را بر اشغالگران وارد می‌کنند. هم اکنون جنگل‌ها و مزارع و باغات کوردستان را بمباران می‌کنند. جغرافیای کوردستان را زیر و رو کرده‌اند. اما نیروهای سیاسی جنوب کوردستان هیچگونه موضعی نمی‌گیرند. شبانه روز میهنمان را بمباران می‌کنند. میهن‌دوستی تنها مسئله نفت نیست، پیش از هر چیز خیزش در مقابل حملات و مقاومت برای عرصه‌های زندگی و جنگل‌هاست. اگر سیاستمدارد و نیروهای میهن‌دوست جنوب کوردستان در مقابل این اشغالگری بپا نخیزند، این جفرافیا تخریب می‌شود و تمام جنوب کوردستان نیز اشغال می‌شود. اگر هدف این حملات که اشغالگری است مورد توجه قرار نگیرد، در ابعاد سیاسی، این نوع برخورد و موضع به معنای کوری خواهد بود.

نیروی گریلا برای میهن و خلق خود جانش را فدا می‌کند و به شیوه‌ای فدایی مقاومت می‌کند. گریلا فرزند این خلق و مایه سربلندی خلق کورد است. آیا نیروهای سیاسی کورد از فرزندان خود حمایت نمی‌کنند؟ هر کجا که با حمله‌ای روبرو شده باشد، نیروهای پ.ک.ک با ان حمله مقابله کرده‌اند و مقامات سیاسی و سیاستمداران جنوب کوردستان بیش از همه از این مسئله اطلاع دارند. به همین دلیل جزو مسئولیتهای آنان است که از نیروهای گریلا حمایت کنند. اگر ما از جوانان خود که جان خود را فدای خلقشان نمی‌کنند حمایت نکنیم، پس از چه صیانت می‌کنیم؟ خلقمان در جنوب کوردستان هم از فرزندان خود که جان خود را فدا می‌کنند صیانت می‌کند و هم با موضعگیری خود راه را برای مقابله نیروهای سیاسی با اشغالگری باز می‌کند. این حملات، تلاشی برای اشغالگری کورد و کوردستان است. به همین دلیل باید ما کوردستان را با هم حفاظت و حراست کنیم. باید تلاش برای حراست و حفاظت از کوردستان را تقویت کنیم. در مقابل حملاتی که برای نابودی خلق کورد به آن دست می‌زنند، اگر ما کوردستان را با هم حراست و حفاظت نکنیم، نیروهای سیاسی جنوب کوردستان نیز سرانجام پشیمان خواهند شد.

نیروهای گریلا بر اشغالگران ضربه می‌زنند، و هم اکنون نیز این ضربه‌ها کاری‌تر است. تا زمانیکه اشغالگران از این سرزمین بیرون انداخته نشوند، این مبارزه ادامه دارد. مهم نیست که از چه حمایتهای سیاسی وسیع برخوردار باشند یا چه تکنولوژی‌هایی در دست داشته باشند. نیروهای گریلا، فداییان خلق کورد مقاومت می‌کنند. مبارزان فدایی زندگی و جان خود را به خلق و کوردستان تقدیم می‌کنند. به همین دلیل است که بدون تردید اشغالگران در مقابل نیروهای گریلا شکست می‌خورند.