کاراییلان: قلعه ظلم در معرض فروپاشی قرار دارد (بخش اول)

مراد کاراییلان عضو شورای رهبری حزب کارگران کوردستان اعلام نمود که مبارزه برای آزادی کوردستان با مبارزه بی‌وقفه خود علیه رژیم استعمارگر و قاتل هیچگونه امتیازی نمی‌دهد. طلیعه ظلم تضعیف شده است و در معرض فروپاشی قرار دارد.

مراد کاراییلان عضو شورای رهبری حزب کارگران کوردستان به پرسشهای رادیو دنگی ولات پاسخ داد.

رادیو دنگی ولات: در چارچوب «انزوا و فاشیسم اشغالگری بس است، زمان آزادی است»، فعالیتها و کارزارهایی انجام می‌شوند. در بسیاری از مناطق در این رابطه شاهد موضعگیری‌هایی هستیم. اما شاهد هستیم که دولت ترک همچنان بر تداوم سیستم انزوا اصرار می‌ورزد. علت آن را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

مراد کاراییلان: تا کنون ما قادر نبوده‌ایم به طور کامل واقعیت سیستم امرالی و واقعیت رهبری را برای افکار عمومی به تصویر بکشیم. واقعیت امرالی به طور مناسب در میان افکار عمومی درک نشده است. بدون گمان به این علت ما باید از خودمان انتقاد کنیم. ۲۲ سال از این موضوع می‌گذرد، همچنان نیز مشاهده می‌کنیم که افکار عمومی سیستم امرالی را به خوبی درک نکرده است. این موضوع ناشی از کاستی‌های ماست. سیستم امرالی سیستمی است که حقوق بشر، حقوق و قوانین را زیر پا می‌گذارد. سیستم شکنجه روانی به شیوه‌ای پنهان است. تجسم فاشیسم است و واقعیت این است. رژیم آ.ک.پ/م.ه.پ فاشیست این سیستم را مرحله به مرحله و قدم به قدم در تمامی زندان‌ها و تمامی ترکیه و میهن مستقر کرده است و از این طریق تلاش می‌کند تا در تمامی ترکیه آن را مستقر نماید. امروز هیچ کس نمی‌تواند بگوید که در زندان‌های ترکیه، در تمامی کشور، شاهد حضور حقیقت، عدالت، برابری و قانون هستیم. چنین چیزی وجود ندارد.

رویدادهای امرالی، امروز در تمامی کوردستان و ترکیه حاکم شده‌اند. سیستم امرالی برای ترکیه سیستمی ضد دمکراتیک است، رژیمی فاشیستی است. واقعیت امر این است. در کوردستان نیز این سیستم به شیوه قتلعام و کشتار جمعی خود را نشان می‌دهد. این سیستم در کوردستان به معنای کشتار خلق کورد است. اقداماتی که در امرالی روی می‌دهند، سازماندهی شده بوده و بذرها و نمونه‌های آن در کوردستان و ترکیه گسترش می‌یابند. تا زمانیکه سیستم شکنجه امرالی از میان نرود، امکان ندارد که دمکراسی، عدالت و قانون در ترکیه نهادینه شود. ما نتوانسته‌ایم این واقعیت را  به طور مناسب و کافی در نزد افکار عمومی ترکیه مطرح کرده و آنها را نسبت به این مسئله واقف کنیم.

باید همگان بر این مسئله واقف شوند که تا زمانیکه سیستم شکنجه روانی در امرالی از میان نرود امکان ندارد که صلح و آزادی و برابری در کوردستان نهادینه شود. سیستم امرالی رژیم جنگ ویژه و سیستم نابودی است که بر خلق کورد تحمیل شده است. محتوای اصلی آن بدین نحو است. تا زمانیکه سیستم امرالی وجود داشته باشد جنگ ادامه خواهد یافت و صلح نهادینه نمی‌شود. تا زمانیکه جنگ وجود داشته باشد و صلح در میان نباشد، اقدامات ضد بشری و فاشیستی دولت ترک ادامه می‌یابند و نمی‌توان آنها را نیز از میان برداشت. به همین دلیل نیروهای طرفدار دمکراسی و آزادی پیش از هر چیز علیه سیستم شکنجه امرالی باید مبارزه کنند. لازم است که همه در این رابطه گام برداشته و راه را برای نهادینه کردن حقوق و دمکراسی بگشایند. در ترکیه ذهنیت فاشیستی وجود دارد و این ذهنیت و تفکر هیچگونه ارتباطی با انسانیت ندارد. این سیستم بر اساس سیستم شکنجه امرالی به سیستمی فرادست و برتر تبدیل شده است. برای درهم شکستن این سیستم فاشیستی و نابودگر پیش از هر چیزی باید سیستم شکنجه‌گر امرالی را از میان برداشت.

لازم است که رهبر آپو آزاد شود. رهبر آپو، رهبر یک خلق است و تا زمانیکه رهبر ما در اسارت رژیمی استعمارگر باشد، جامعه کوردی نیز در اسارت خواهد بود و این سیاست نابودگر و ظالم بر خلق نیز تحمیل خواهد شد. به همین دلیل برای آزادی این خلق، بیش از هر چیز باید سیستم شکنجه امرالی از میان برداشته شود و رهبری آزاد شود. این دو مسئله با یکدیگر در ارتباط بوده و از هم مجزا نیستند. احتمال دارد که برخی این دو موضوع را از یکدیگر مجزا ببینند، اما در اصل این مسئله جدا از هم نیستند. اکنون رهبر آپو در امرالی در مقابل شکنجه شدید روانی مقاومت می‌کند. چرا دست به این مقاومت و ایستادگی زده است؟  برای کسب حقوق خلق کورد، برای آزادی و دمکراسی. اگر به عقب گام ندارد، اگر از حقوق خلق کورد کوتاه نیاید؛ به این معناست که از هیچیک از معیارهای آزادی و دمکراسی گامی به عقب نمی‌دارد. به این معناست که از موضعی انقلابی برخوردار است. موضعی که خلق خود و خلق‌های دیگر را نمایندگی می‌کند. در مقابله با سیستم شکنجه امرالی ادامه دارد. در تمامی کوردستان و ترکیه این سیستم حاکمیت دارد.

در چارچوب کارزار تا سطحی توانستیم به اهدافمان دست پیدا کنیم. هم در عرصه بین‌المللی و هم در کوردستان، اما این فعالیتها کافی نیستند، باید بیش از پیش توسعه و گسترش پیدا کنند. در درجه نخست در شمال کوردستان و در تمامی بخش‌های دیگر کوردستان و خارج از میهن، جامعه کوردی این مسئله را باید به عنوان بزرگترین مسئله خود ببیند، زیرا آینده این خلق به این مسئله گره خورده است. امروز آینده خلق ما با تهدید مواجه است. باید براین نکته واقف باشیم که سیاست فاشیستی و نابودگر تلاش می‌کند خلق ما را از میان بردارد. نقشه به زانو درآوردن در ادامه همان برنامه و طرح اصلاحات است. تلاش می‌کنند خلق ما ار نابود کنند. تهدیدی چنین بزرگ علیه خلق ما وجود دارد. رهبر آپو نیز بر چنین مسئله‌ای واقف هستند. به همین علت است که چنین موضعی می‌گیرند. خلق ما نیز باید به شیوه‌ای عمومی این حقیقت را مشاهده کرده و بیش از پیش به فعالیت دست بزنند.

پارادایم جامعه دمکراتیک-اکولوژیک که بر آزادی زن متکی است، در خاورمیانه و سطح جهان طنین‌انداز شده و مدرنیته دمکراتیک را نمایندگی می‌کند. مشاهده می‌شود که در عرصه بین‌المللی تا سطحی از آن حمایت کرده‌اند؛ اما اگر ما می‌توانستیم رهبر آپو را به شیوه‌ای درست روایت یا تصویرپردازی می‌کردیم؛ حمایتهای جهانی بیش از پیش می‌بودند. برای نمونه اکنون سندیکای بریتانیا که از میلیونها عضو برخوردار است، از وی حمایت می‌کنند. لازم بود که این حمایتها در تمامی اروپا، آمریکای لاتین، آفریقا و آسیا نیز گسترش پیدا می‌کرد. یعنی همانگونه که گفتیم، در این رابطه کاستی‌هایی مشاهده می‌شود. تلاش‌ها نیز در جریان هستند، اما کافی نیستند. اما می‌دانیم که کاستیهایمان را چگونه حل کنیم. به هر اندازه که توانسته باشیم که واقعیت رهبر آپو را بشناسانیم، به همان اندازه می‌توانیم از وی حمایت کنیم. زیرا رهبر آپو صرفا یک اسیر در دست یک دولت –ملت نیست، او در اسارت سیستم بین‌المللی قرار دارد. نیروهای بین‌المللی وی را دستگیر کرده‌اند؛ همزمان نیز مسئول چنین سیستمی هستند، در عرصه بین‌المللی نیز هر اندازه که بتوانیم راهکارهای موثر را برای این مسئله پیدا کنیم به همان اندازه می‌توانیم از وی صیانت به عمل اوریم. در این رابطه گامهایی که برداشته می‌شوند امید بخش هستند.

رادیو دنگی ولات: دولت ترک زندانیان را با شکنجه و فشارهای سنگینی مواجه کرده است. هر روز جنازه‌های زندانیان از زندان خارج می‌گردد. در اخرین نمونه، صدقی بکتاش جان خود را از دست داد. در این رابطه چه نظری دارید؟

مراد کاراییلان: پیش از هر چیز با ادای احترام یاد و خاطره شهید صدقی را گرامی می‌دارم، با گرامیداشت یاد و خاطره شهید صدقی، بر پیمانی که با شهدا بسته‌ایم دوباره تاکید می‌کنیم. به خانواده محترم وی تسلیت می‌گویم. رفیق صدقی دومین شهید خانواده ما است. همزمان به خلق کوردستان نیز تسلیت عرض می‌کنم. رفیق صدقی ۲۸ سال در زندان مقاومت کرد. مقاومت وی به تنهایی یک تاریخ است. امری عادی نیست. مقاومت ۲۸ ساله رفیق صدقی برای تمامی خلق کوردستان مایه سربلندی است. دشمن را ناچار به عقب‌نشینی کرد، ایستادگی کرد و در مقابل، دشمن نیز به شیوه‌ای غیر انسانی عمل کرده و وی را مداوا نکرد و در نهایت به شهادت رسید.  بدون گمان این مرگ، مرگی عادی نیست. او خود نیز شخضی عادی نبود. شخصیتی بود که ۲۸ سال با اعتقادات و باورهای خود زندگی کرد. او به همه چیز اندیشیده بود که جان خود را فدا کرد. فراتر از این مگر چیزی را می توان تصور کرد؟ به همین علت است که خانواده رفیق صدقی و خلقمان با قهرمانی‌هایی که به ان دست زده است مباهات کنند. صدقی بکتاش ۲۸ است که در زندان علیه فاشیسم دولت ترک مقاومت کرد و سر فرود نیاورد و مقاومت کرد. عگید جفیان ۲۶ سال در کوه‌های کوردستان به هر نحو ممکن با دولت ترک به نبرد پرداخت، قهرمانی آفرید و به شهادت رسید. جوانان کورد، پیشاهنگان خلق کورد، انقلابیون کوردستان نیز امروز مقاومت می‌کنند. در مقابل این سیستم استعمارگر سر تسلیم فرود نیاوردند. شورمندانه و غرور آمیز ایستادگی کرده و جان خود را فدا می‌کنند. برای جامعه انسانی این موضوع اهمیت فراوانی دارد. یعنی برای آنکه از جامعه بشری دفاع کنند، برای آنکه به موضعی درخور و شایسته تبدیل شوند، مایه غرور و مباهات است. در مقابل خشونت و وحشیگری دشمنان علیه جامعه بشری و این قهرمانها حد و مرزی ندارد.

به سمیرا دیرکچی از انقلابیون زن نگاه کنید، برای حفظ غرور و شان خود ۲۳ سال است که در زندان است. در زندان آمد است، با مشکلات جسمی روبرو شد، مورد عمل جراحی قرار گرفت و روده‌های وی خارج از بدنش قرار دارند. اجازه نمی‌دهند که چند بار دیگر تحت عمل جراحی قرار بگیرد و در این شرایط ناگوار زندگی می‌کند. آیا فراتر از این وحشیگری را می‌توان دید؟ تصور کنید که انسانی با روده‌های خارج از بدن، در زندان بوده اما اجازه مداوا و عمل جراحی به وی داده نمی‌شود. یک انقلابی رزمنده در چنین وضعیتی قرار دارد. بدون گمان چنین شخصی برای غرور و جایگاه خود زندگی می‌کند. اگر سر تسلیم فرود می‌آورد، به شیوه دیگری با وی برخورد می‌کردند. اما او ایستادگی می‌کند، و به همین علت است که با وی اینگونه برخورد می‌کنند.

در کوه‌های کوردستان، در این سرزمین، در زندان‌های کوردستان و ترکیه، انقلابیون این سرزمین با جان خود، جایگاه و شان انسانی را حراست می‌کنند، در مقابل شکنجه، ظلم سر تعظیم فرود نمی‌اورند، این افراد تجسم انسان آزاد هستند. در مقابل این افراد نیز حافظان اردوغان؛ انسانهایی بی‌رحم و بی‌وجدان وجود دارند و این انقلابیون را شکنجه می‌کنند. برای این افراد فرادستی و برتری موضوعی بنیادین است. مبنا حاکمیت آنهاست، پول و منفعت مبنا است. مهم نیست که چه کسی مرده است و چه کسی زنده است.

خلاصه کنم، در زندان‌ها ستمکاری وجود دارد و در مقابل این ظلم نیز مقاومتی مقدس در جریان است. ما در این راه شهید می‌دهیم. بدون گمان شهدای ما در مقابل این ظلم و ستمکاری دست به مقاومتی مقدس زده‌اند. ما در این راه به شهادت می‌رسیم. بدون گمان شهدای ما با موضع خود به نمادهای مبارزه برای آزادی کوردستان تبدیل شده‌اند. ما آرمان‌های آن‌ها را تحقق می‌بخشیم، انتقام آنان را از دشمن می‌گیریم. بر همین مبناست که ما مبارزه را تقویت می‌کنیم.

نگاه کنید؛ آ.ک.پ/م.ه.پ دزدان، قاتلان را مورد عفو قرار داده و آنها از زندان خارج می‌شوند، و تنها زندانیان سیاسی را در زندان‌ها نگاه داشته‌اند. یعنی سوسیالیستهای انقلابی ترکیه، انقلابیون و مبارزان آزادی کوردستان را همچنان در زندان نگاه داشته‌اند. اکنون نیز تلاش می‌کنند تا آنها را با شکنجه، و از طریق غیر مستقیم با ویروس کرونا نابود کنند. اطلاعاتی به ما می‌رسند که در زندان‌ها ویروس شایع شده است و هیچگونه تدابیری نیز در این باره اتخاذ نشده است. هدف آنها نابودی است. یعنی نابودی برخی از این افراد و تسلیم کردن بقیه. نباید فراموش شود که در سنت ما چیزی به نام تسلیم شدن وجود ندارد. همانگونه که تا کنون هیچ کس تسلیم شدن را نپذیرفته است، از هم اکنون به بعد نیز هیچکس تسلیم آنان نخواهد شد. ذهنیت آنان به این شیوه است و در این باره اصرار نیز دارند. مقاومت زندان نیز با قهرمانی در مقابل آنان موضع گرفته است. با ادای احترام،  به تمامی رفقایمان در زندان درود می فرستم و برایشان آرزوی موفقیت دارم. بدون گمان کسانی که خارج از زندان هستند، برای آنکه بتوانند پاسخگوی مقاومت زندانیان باشند، وظایف مهمی بر عهده دارند.

جنبش اپویی امروز با رهبری اوجالان، در زندان امرالی ایستادگی می‌کند. در زندان همه به شیوه‌ای آپویی مقاومت می‌کنند. در کوه‌ها، دشت‌ها و شهرهای کوردستان، در میهن و خارج از میهن، جنبش آپویی ایستادگی می‌کند و نبردی تاریخی را به پیش می‌برد. در مقابل ظلم و ستمکاری، مقاومت تاریخی ما نیز گسترده می‌شود. هر روز، هر لحظه، این مقاومت اهمیتی بیشتر پیدا می‌کند. در مقطع کنونی این مبارزه باید هر چه بیشتر اعتلا پیدا کند. مبارزه ما در مقطعی تاریخی قرار دارد و قلعه ظلم و ستمکاری در استانه فروپاشی قرار دارد. قلعه ستمکاری اکنون تضعیف شده است. در رابطه با این موضوع باید همه مسئولیت خود را به جای بیاورند. وظایف خود را انجام دهند. بر اساس خط مشی رهبر آپو و در مسیر شهدای قهرمانمان، بدون هیچ تردیدی مبارزه را ادامه دهند. خلاقانه و با جسارت باید این مسئله را به نتیجه برسانند. اگر همه به این شیوه در مقابل مسئولیتهای تاریخی خود ایفای نقش کنند، ما بر این باور هستیم که دستیابی به پیروزی نهایی ممکن می‌شود.

رادیو دنگ ولات: دولت اشغالگر ترک در عملیات ییلدریم، جنگ روانی ویژه‌ای را پیگیری می‌کند. به نظر شما هدف از این جنگ ویژه چیست؟

مراد کاراییلان: در مقطع کنونی ارتش دولت ترک عملیاتهای نظامی بیشتری را علیه جنبشمان در پیش گرفته‌اند و همگام با ان عملیات روانی را نیز پیش می‌برند. بسیاری از عملیاتهای نظامی را برای تطابق و زمینه‌سازی جنگ ویژه روانی به پیش می‌برند. امروز توجه بیشتری را به عملیات جنگ ویژه روانی معطوف کرده‌اند، بر تبلیغات دروغین تمرکز کرده‌اند. از این طریق تلاش می‌کنند محدودیتهای بیشتری را بر خلق و افکار عمومی تحمیل کنند. اگر در جایی به عملیات نظامی دست زده باشند، ده برابر این عملیات نظامی تلاش می‌کنند که جنگ ویژه روانی براه بیندازند. از سیستم تبلیغاتی ویژه خود برخوردارند. صدها تلویزیون و روزنامه در اختیار دارند. به همین دلیل بر جنگ روانی تمرکز می‌کنند. واقعیات را وارونه جلوه می‌دهند یا اساس مواردی را که وجود ندارد برجسته می کنند و برعکس، مواردی را که وجود دارد به تصویر نمی‌کشند.

رادیو دنگ ولات: هدف چیست؟

مراد کاراییلان: می‌خواهند این تصویر را ایجاد کنند که به نیروهای گریلا خاتمه داده‌اند. پ.ک.ک را از میان برده‌اند، در این رابطه به توفیق دست پیدا کرده‌ایم، ترکیه اکنون با تهدیدی روبرو نیست. از این طریق می‌خواهند روح ملت‌پرستی و نژادپرستی را در میان خلق در ترکیه تقویت کنند و بر شدت شونیسم بیفزایند. از این طریق تلاش می‌کنند که بر بقای خود بیفزایند. هدف اصلی آنها اینست. به همین دلیل به هیچ شیوه‌ای عملیات نیروهای گریلا را را بازتاب نمی‌دهند. اجازه نمی‌دهند که عملیات گریلا بازتاب پیدا کند. هیچگاه. آخرین بار دو نفر از گریلاهای فدایی ما در اسکندرون عملیاتی را انجام دادند. پیش از ان نیز در پیاس یک ایست بازرسی را مورد حمله قرار دادند. وارد مرکز اسکندرون شدند و در داخل شهر این عملیات را انجام دادند. اما دستگاه‌های تبلیغاتی آنها این عملیات را برعکس بازتاب دادند. در این رابطه بیانیه‌ای را صادر کرده و اظهار داشند که درصدد انجام عملیاتی بودند که مانع از ان شدیم. در صورتیکه رفقای فدایی ما در پیاس عملیاتی را انجام داده بودند و از ان نقطه خود را به مرکز اسکندرون رسانده بودند. به گونه‌ای ان را بازتاب دادند که گویا هیچگونه عملیاتی روی نداده است. اما مشخص است که عملیاتی را انجام داده بوند. آنها همیشه می‌خواهند بگویند که به پیروزی رسیده‌اند. از طرفی دیگر گریلا را نیز مانند نیرویی شکست خورده و در حال تفرق و پراکندگی نشان دهند. از یک طرف نیز می‌خواهند که خود را پیروز میدان نشان دهند. در اسکندرون رفقایمان هارون و زنار دست به عملیات زدند، اما می‌خواهند این عملیات را به نحو دیگری و کاملا برعکس بازتاب بدهند.

در یازده سپتامبر نیز در عملیاتی دیگر، رفیق عگید جفیان، جانفدا و هبون به عملیات دست زده و مرکز عملیات را مورد حمله قرار دادند. اطلاعات دقیقی در این رابطه به دست ما رسیده است. بیش از ١٠ درجه‌دار، یک سرگرد و یک سرباز در این عملیات کشته شده‌اند. اما ارتش ترک در این رابطه چیزی را فاش نکرده است. تا کنون نیز به این مسئله اعتراف نکرده‌اند. در رابطه با این عملیات تنها گفته می‌شود که دو سرباز کشته شده‌اند. کشته شدن سرگرد را مخفی کرده‌اند. این رژیم اینگونه است، علیه ما دست به جنگی ویژه زده است. تلاش می‌کنند پیشرفتها و موفقیتهای نیروی گریلا را مخفی کنند.

برای نمونه در آمانوس تعداد زیادی از رفقای ما حضور دارند، اما در خصوص موقعیت آمانوس چنان سخن‌پردازی می‌کنند که گویا هیچ گریلایی در آنجا حضور ندارد. و علیرغم این ادعای خود همچنان در آمانوس عملیات نظامی ادامه دارد. اگر در امانوس گریلایی وجود ندارد، پس چرا دست به عملیات می‌زنند؟ می‌گویند که از سوریه نیروهای گریلا آمده‌اند، ما در مقابل آنها دست به عملیات می‌زنیم. اما چنین چیزی امکان ندارد. دروغهای جدیدی است که بر دروغ‌های پیشین خود می‌افزایند. عملیات در گلیداخ و سرحد و جنگ هفتانین صفحه جدیدی از تاریخ اشغالگری دولت ترک است. اطلاعاتی که در رابطه با نبرد هفتانین در اختیار افکار عمومی می‌گذارند دروغی بیش نیست. ۱۵ روز در منطقه گلیداخ عملیات نظامی در جریان بود و در این رابطه به افکار عمومی توضیحی ندادند.

رادیو دنگ ولات: چرا؟

مراد کاراییلان: چون در این منطقه ضربه خوردند. در این منطقه حتی یک گریلا نیز زخمی نشده است. در این عملیات نظامی ۲۵ روزه، ۱۱ روز جنگ و برخورد نظامی روی داده است. ارتش ترک با ÎHA, SÎHA و هوایپماهای جنگی و هلیکوپترهای کبری و تمامی تکنولوژی پیشرفته خود در این جنگ هیچگونه دستاوردی نداشت. و در پایان این جنگ، حتی یک گریلا نیز دچار اسیب نشد. نیروهای گریلا بسیاری از نظامیان ترک را مورد هدف قرار داد. جنازهای نظامیان را نیز شناسایی کرده و اسلحه‌های آنان را نیز برداشته است. نیروهای گریلا پیروزمندانه این عملیات را درهم شکستند. اما این مسئله در افکار عمومی مطرح نشد. آن را در اختیار افکار عمومی قرار ندادند. به همین دلیل در ترکیه هیچ کس از کم و کیف این عملیات شکست خورده ارتش ترک اطلاعی ندارد.