در زمانی که در روژاوای کوردستان تلاش برای وحدت کوردها با میزبانی نیروهای سوریه دمکراتیک در حال انجام است، پ.د.ک و نیروهای نظامی آن در جنوب کوردستان در تلاشند تا نیروهای سیاسی روژاوا را در تنگنا قرار بدهند. در این چارچوب، از ۱۰ ژوئن جهاد حسن، نماینده اداره خودمدیریتی شمال و شرق سوریه در هولیر و مصطفی خلیل و مصطفی عزیز  نمایندگان ارتباطات پ.ی.د را که برای استقبال از میهمانان به فرودگاه هولیر رفته بودند، توسط نیروهای پ.د.ک ربوده شدند.

ربودن نمایندگان خلق شمال و شرق سوریه در جنوب کوردستان یادآور سناریوی حذف و ربودن مبارزان و رهبران کورد توسط پ.د.ک در قرن بیستم است.

پ.د.ک برای راضی نگه داشتن ساواک و اطلاعات در دو رژیم پهلوی و آخوندی ایران و سازمان میت ترکیه به دستور آنها بسیاری از شخصیت‌های کورد را که علیه رژیم‌های ایران و ترکیه قیام کرده بودند، به قتل رساند.

در این گزارش، نمونه‌هایی از شخصیت‌های کورد را که توسط پ.د.ک تصفیه شدند، برای خوانندگان یادآوری می‌کنیم.

حذف مبارزان روژهلات کوردستان

در ۱۹۶۷-۱۹۶۸، گروهی از انقلابیون، شخصیت‌های کورد و چندین پیشمرگ روژهلات مانند سلیمان معینی معروف به فایق امین، ملا احمد شلماشی، اسماعیل شریف‌زاد، محمد سراجی، قدیر شریف، خلیل شوباش، عبدالله إسحاق معروف به احمد توفیق، برای حقوق کوردها در روژهلات کوردستان علیه رژیم شاه ایران قیام کردند و یک سری فعالیت‌هایی را آغاز کردند.

رژیم کوردستیز شاه ایران که در برابر مبارزات آزادیخواهی کوردها ناتوان مانده بود هر چقدر تلاش کرد که انقلابیون را دستگیر یا بکشد، اما تلاش‌هایش ناکام ماند. رژیم شاه برای ترور انقلابیون از پ.د.ک کمک گرفت، زیرا در آن زمان همکاری زیادی بین رژیم شاه و پ.د.ک وجود داشت. همانطور که پیشینیان ما گفتند: "کرم درخت از خود درخت است" پ.د.ک با درخواست شاه ایران موافقت کرد و شروع به حذف و تصفیه انقلابیون روژهلات کوردستان کرد.

در همین حال، نظامیان پ.د.ک در منطقه‌ای نزدیک به سیدکا در استان سلیمانیه به کمین انقلابیون روژهلات کوردستان نشستند. در نتیجه، رهبران آنها سلیمان معینی و خلیل شوباش را دستگیر کردند. پس از آن افراد مسلح پ.د.ک در مقابل چشمان سلیمان معینی خلیل شوباش، هم رزم وی را با شلیک گلوله به قتل رساندند.

نظامیان پ.د.ک بعداً سلیمان معینی را زندانی و وی را تحقیر کردند. بسیاری از چهره‌های پارت دمکرات نزدیک به ملا مصطفی بارزانی تلاش کردند تا معینی أراده خود را تسلیم کند و عامل آنها شود. اما معینی در زندان در برابر همه تلاش‌های پ.د.ک مقاومت کرد و تسلیم آنها نشد. نهایتا نیروهای مسلح پ.د.ک به دستور ملا مصطفی بارزانی و با حضور خود او، سلیمان معینی را در تاریخ ۱۵ مه ۱۹۶۸ کشتند و جسد وی را به ساواک ایران تحویل دادند.

با این وجود، پ.د.ک به تلاش خود برای ترور و حذف مبارزان و شخصیت‌های کورد در روژهلات کوردستان پایان نداد. پس از قتل معینی و همرزمش شوباش، پ.د.ک ملا احمد شلماشی و همرزمش انجی اظهر و شماری دیگر از پیشاهنگان، انقلابیون و پیشمرگه‌های روژهلات کوردستان را که ۷۰ نفر بودند، به شهادت رساند.

حذف شخصیت‌های کورد در باشور کوردستان

پ.د.ک نه تنها در روژهلات بلکه در باشور کوردستان نیز عملیات حذف شخصیت‌های کورد را آغاز کرد. در این چارچوب، پ.د.ک در سال ۱۹۶۳ علیه کادرهای پیشاهنگ حزب کمونیست در شهر سلیمانیه یک حمله نابودگرانه را آغاز کرد و بسیاری از آنها را کشت. پ.د.ک روستای کانی ماسی نزدیک سلیمانیه را به گورستانی برای شخصیت‌های ضد پ.د.ک تبدیل کرده است.

در سال ۱۹۶۴، رهبر پ.د.ک نیروی زیادی را برای دستگیری و کشتن اعضای دفتر سیاسی که از پ.د.ک جدا شده بودند، به منطقه ماوت فرستاد. در نتیجه جنگی بین دو طرف درگرفت. اعضای جدا شده از پ.د.ک از ترس کشته شدن به ایران فرار کردند.

در سال ۱۹۷۱، به درخواست سرویس اطلاعات دولت ترکیه (میت)، پ.د.ک علیه دبیران کل حزب دمکرات کوردستان ترکیه، سعید الچی (سعید قرمزی توپراق) و دکتر شوان یک عملیات کثیف را آغاز کرد. در این چارچوب، نیروهای پاراستن (نیروهای اطلاعاتی پ.د.ک) سعید الچی را در روستای قمریه در نزدیکی مرز ترکیه به قتل رساندند. بعداً، نیروهای پاراستن به بهانه ترور سعید الچی، دکتر شوان را که در آن زمان در باشور کوردستان بود، دستگیر کردند. پس از چند ماه بعد، مسلحین پاراستن، دکتر شوان را نیز کشتند.

ملا مصطفی رئیس پ.د.ک نه تنها شخصیت‌های کورد را به درخواست رژیم‌های ایران و ترکیه به خون کشید، بلکه حتی به خلق کورد در باشور هم رحم نکرد. آنها همچنین در تلاش بودند تا فرزندان خود را بکشند. بر اساس گزارش‌ها، عبیدالله، پسر بزرگ ملا مصطفی بارزانی، مخالف سیاست‌ها و اقدامات پدر و برادرانش بود. در سال ۱۹۷۲، هنگامی که ملا مصطفی بارزانی تصمیم گرفت پسرش عبیدالله را بکشد، عبیدالله که در آن زمان در زندان خالان بود، فرار کرد. عبیدالله به مناطق بله و بارزان پناه برد. ملا مصطفی بارزانی، شیخ عثمان احمد را که در آن زمان مسئول منطقه بارزان بود تهدید کرد که عبیدالله را از منطقه بیرون کند. در پایان همان سال، عبیدالله مجبور شد تا تسلیم رژیم بعث عراق شود. رژیم بعث عبیدالله را به همراه برادرانش لقمان و صابر در سال ۱۹۸۳ به قتل رساند.

در سال ۱۹۷۲، پس از آنکه ۱۲ کادر حزب کمونیست عراق، آموزش خود را در روسیه به پایان رساندند و از طریق سوریه به عراق رفتند، در منطقه بهدینان توسط عیسی سوار، فرمانده نظامی پ.د.ک، اسیر شدند و بعداً تصفیه شدند. محل قبرهای آنها هنوز مشخص نیست.

در ۱۶ مه ۱۹۹۷، نیروهای نظامی پ.د.ک در هولیر، علیه بیمارستانی که بیش از ۸۰ گریلای جنبش آزادی کوردستان در آن در حال معالجه بودند، به قتل‌عام دست زدند. در نتیجه، تمام کادرهای پ.ک.ک به شهادت رسیدند و تاکنون محل قبرهای آنها و هیچ اطلاعات دیگری در دست نیست.

جودت سزگین، پیشمرگه اتحادیه میهنی، یکی از شاهدان تصفیه مبارزان کورد از طرف پ.د.ک، به خبرگزاری فرات نیوز گفت: "در سال ۱۹۷۸، یک گروه ۷۰۰ نفره از پیشمرگه‌ها با پیشاهنگی علی عسکری، دکتر خالد و شیخ حسین، از مرزهای شمزینان عبور کردند و  به همراه یک گروه از سمت قندیل خواستند به رژیم بعث حمله کنند. اما قبل از اینکه همرزمان ما بتوانند به رژیم صدام حمله کنند، در کمین پیشمرگه‌های پ.د.ک افتادند و به همراه علی عسکری، دکتر خالد و شیخ حسین بسیاری از رفقای ما در مرزهای شمزینان به شهادت رسیدند."

علاوه بر این حوادث، ده‌ها حادثه و کشتار جمعی که توسط پ.د.ک علیه جنبش‌ها و شخصیت های کورد در باکور و روژاوای کوردستان انجام شده است، باید مورد بررسی قرار گیرد و حقیقت آن برای خلق کورد آشکار شود. پس از گذشت دهه‌ها از این حوادث تصفیه و در زمانی که دولت ترکیه حملات نسل‌کشی علیه باشور کوردستان را آغاز کرده است، پ.د.ک با دولت ترک همکاری کرده و مناطق گریلایی را محاصره کرده است.

این نشان می‌دهد که ذهنیت پ.د.ک در حذف جنبش‌ها و شخصیت های کورد همچنان ادامه دارد.

سوالی که پیش می‌آید این است که آیا سرنوشت نمایندگان ربوده شده اداره خودگردان شمال و شرق سوریه و پ.ی.د همان سرنوشت شخصیت‌های انقلابی و کورد خواهد بود؟!