کشته و زخمی شدن دو کوردستانی توسط نیروهای مرزبانی ترکیه و ایران
آنچه نیروهای اشغالگر ندارند، وجدان است که سیریناپذیری از قتل و خونریزی کوردها، روزانه آنرا ثابت میکند.
آنچه نیروهای اشغالگر ندارند، وجدان است که سیریناپذیری از قتل و خونریزی کوردها، روزانه آنرا ثابت میکند.
نیروهای اشغالگر هر روز دستشان بیش از پیش به خون مردم کوردستان آلوده میشود. نیروهای مرزبانی ایران در حالی یک جوان ورزشکار را حین کولبری در مرز بانه زخمی کردهاند که هنگ مرزی ترکیه نیز مرتکب قتل یک جوان اهل کوتول در ایالت اورمیه شده است
نیروهای مسلح ایران امروز یک جوان نوزده ساله بنام "هیوا عزیزنجات" را حین کولبری در مرز هنگهژال بانه به ضرب گلوله زخمی کردند. گفته میشود هیوا که اکنون در بیمارستان بسر میبرد یک ورزشکار رشتەی کاراته باسابقه قهرمانی کشوری در سطح ایران است.
نگاهی اجمالی به ترکیب کولبران نشان میدهد افراد تحصیل کرده، ورزشکاران، هنرمندان و حتی نویسندگان مجبورند برای نان با جان خود بازی کنند. هیوا یکی از آنان است که به گزارش منابع محلی میخواست هزینه شرکت در مسابقات جهانی کاراته را تهیه کند.
او وقتی مدال میآورد، مسئولین با افتخار آن را بنام کشور بر سینهاش میزدند و حالا که کولبری میکند لولەهای تفنگ بسوی سینه او دراز میشوند.
همزمان عسکر درویشزاده از اهالی منطقه کوتول از توابع شهرستان خوی توسط نظامیان رژیم ترکیه به قتل رسید. همسر و سه فرزندش دیگر هرگز او را نخواهد دید و معلوم نیست با از دست دادن سرپرست خانواده به چه سرنوشتی دچار خواهند شد.
نیروهای مسلح ترکیه او را در نوار مرزی الند خوی حین کولبری به قتل رساندهاند. قتل کوردها از نظر تهران و آنکارا اشکالی ندارد و حتی شایان تقدیر است.
سراسر حدود مرزی کوردستان را نیروهای مسلح ایران و ترکیه به قتلگاه مردمی بدل کرده اند که سرزمینشان را به اشغال نظامی درآوردهاند.
حکومت مرکزی ایران انبوهی از مردم کوردستان را با تحمیل فقر و بیکاری مجبور به کولبری کرده و به نظامیانش دستور داده آنها را به مرور زمان قتلعام کنند. ترکیه نیز که به کوردکشی شناخته میشود، ابایی از کشتار کولبران ندارد. کما اینکه چند سال پیش ٣۴ کولبر روبوسکی از جمله کودکان را با بمباران هوایی یکجا قتلعام کرد.
آنچه رخ میدهد، جنایت آشکار علیه بشریت است. کشتار انسانهایی که حرمت انسانی آنها از طریق کولەبری شکسته شده است را فقط با سنجش قساوت نیروهای اشغالگری میتوان درک کرد که نه تنها به زبان مادری مردم آن سرزمین صحبت نمیکنند، بلکه بکلی با انسایت بیگانهاند.
دولتمردان آنکارا و تهران، کوردها را هموطن خطاب میکنند اما سهم این هموطنان از دو کشور ترکیه و ایران، فقط تراژدی و مرگ و خون است. بررسی مستندات نشان میدهد طی سالیان دراز پای مرزهای تصنعی کوردستان خون هزاران انسان بیگناه ریخته شده است.