پلیس ترکیه دیروز به مراسم بدرقه پیکر آیسل دوغان بسوی آرامگاه حمله کرد و پیکر این زن انقلابی کورد را ربود تا جلوی مراسم خاکسپاری دسته‌جمعی او را بگیرد. پرخاشگری دولتمردان ترکیه مربوط به استیصال سال‌های متوالی در برابر این زن عاصی درسیم است که هرگز نتوانستند او را وادار به تسلیم کنند.

آیسل دوغان از خانواده سید رضا درسیمی از رهبران کورد بود که سال ١٩٣٧ وقتی که توسط حکومت وقت ترکیه اعدام شد، پیکرش را ربودند و تاکنون محل دفن او را مخفی نگه داشته‌اند.

همان حکومت پس از بیش از هشت دهه، هنوز به ربودن پیکر انقلابیون ادامه می‌دهد و همان ترس و دلهره در دل آن باقی است.

آیسل دوغان که چند روز پیش در کلن آلمان در اثر بیماری درگذشت، یادگار نسل‌کشی درسیم و قتل‌عام و آوارگی مردم آن توسط ترکیه بود. یادگاری که هرگز سرخم نکرد و پاسخش به بربریت، بازگشت به انسانیت بود. زخم‌هایی که او به تن داشت به عمق تاریخ می‌رسد. به وسعت یک ملت. او یک زن درسیمی بود که قلبش در کوبانی تا سنه و هلبجه می‌تپید.

او متولد سال ١٩۵٣ درسیم و فارق التحصیل دانشگاه آنکارا بود. آیسل دوغان سال ١٩٩١ نامزد مستقل درسیم در انتخابات شد ولی با وجود رأی اکثریت، با یک حکم سیاسی جلوی ورودش به پارلمان را گرفتند. او بخاطر آزادگی و آزاداندیشی خود بارها دستگیر، زندانی، شکنجه و تهدید به مرگ شد تا جایی که مجبور به کوچ به اروپا شود.

 سال ١٩٩٩ رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان از امرالی فراخوان داد یک گروه صلح از اروپا به ترکیه برود. آیسل دوغان با وجود مخاطراتی که بخوبی به آن مطلع بود در این گروه قرار گرفت تا سفیر صلح و انسان‌دوستی مردم تحت ستمش باشد. او در ترکیه دستگیر و به ده سال زندان محکوم شد. 

آیسل دوغان پس از آزادی به درسیم رفت و به مبارزه فرهنگی و سیاسی خود ادامه داد. سال ٢٠١١ او دوباره دستگیر و اینبار به هجده سال زندان محکوم شد. او سال ٢٠١٢ در زندان در اعتصاب غذای نامحدود سراسری زندان‌ها در اعتراض به منزوی‌سازی رهبر اوجالان شرکت کرد. سال ٢٠١۵ آیسل دوغان وقتی آزاد شد که به دلیل ابتلای به بیماری سرطان تحت جراحی قرار گرفت.

جنبش آزادیخواه کوردستان در پیام‌هایی به دنبال درگذشت او، آیسل دوغان را یک نماد فراموش‌ناشدنی از دیار انقلابیونی چون بسی‌، ظریفه و ساکینه جانسز توصیف کرد. او در آلمان با ادای احترام و در میان غم و  اندوه بستگان و هموطنان خود بسوی زادگاهش بدرقه شد.

آیسل دوغان وصیت کرده بود پیکرش را به حزب دمکراتیک خلق‌ها بسپارند تا آنها برای مراسم خاکسپاری تصمیم بگیرند.

پلیس حکومتی که هرگز نتوانست آیسل دوغان را در زندگی شکست دهد، دیروز به مراسم تشییع جنازه او حمله کرد و او را ربود تا جلوی برگزاری مراسم خاکسپاری دسته‌جمعی را بگیرد. ترس و دلهره فاشیسم حتی از پیکر بی‌جان این زن انقلابی قابل درک است گرچه قابل پذیرش نیست. آیسل دوغان که یک آینه حقانیت مبارزات آزادیخواهانه کوردها و علویان بود، حتی پیکر بیجانش نشان داد که تروریسم واقعی در کدام طرف ایستاده است. قضاوت حمله به مراسم خاکسپاری یک انسان چندان سخت نیست.