آخرین تحولات زینی ورتی؛ پ.د.ک بر طبل جنگ کوردکشی می‌کوبد!

منطقه ورتی در جنگ برادرکشی میان پ.د.ک و ی.ن.ک شاهد بیشترین خونریزی بود، زیاده‌خواهی پ.د.ک زمینه‌های تکرار تاریخ خونین این منطقه را هموار می‌کند.

زینی ورتی واقع در دره شاوری از توابع بخش ورتی و در فاصله ٣۵ کیلومتری شمال غربی شهر رانیه قرار دارد. این منطقه مابین دو بخش چومان و رانیه واقع شده و دو کوهستان قندیل و کاروخ را به هم گره زده است. این منطقه دارای موقعیتی استراتژیک از لحاظ نظامی است، بدینگونه که حاکمیت بر این منطقه حاکمیت بر تمامی دره شاوری و دره زرگلی در قندیل است.

این منطقه گهواره بسیاری از قیام‌ها و مقاومت‌های خلق کورد علیه اشغالگران و استعمارگران بوده است، از قیام نوین باشور کوردستان پس از ١٩٧۵ تا قیام خلق باشور علیه رژیم بعث در سال ١٩٩١ این منطقه همواره از قرارگاه‌های اساسی پیشمرگه‌های ی.ن.ک بوده است. پس از ١٩٩٢ شدیدترین جنگ‌های برادرکشی (کوردکشی) احزاب پ.د.ک و ی.ن.ک در این منطقه روی داده است، به گونه‌ای که می‌توان گفت وجبی از خاک این منطقه باقی نمانده که از خون جنگ برادرکشی احزاب کورد بی‌نصیب بوده باشد. این منطقه با پایان جنگ داخلی به عنوان منطقه تحت حاکمیت ی.ن.ک همچنان باقی ماند.

پس از توطئه بین‌المللی اکتبر ١٩٩٨ و ربودن رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در فوریه ١٩٩٩ احزاب باشور کوردستان برای ضربه‌زدن به مبارزه آزادیخواهی کوردستان(پ.ک.ک) مرحله‌ی تازه‌ی از جنگ تحمیلی بر حزب کارگران کوردستان را آغاز کردند. پ.د.ک و ی.ن.ک در سال ٢٠٠٠ با همدستی ترکیه و ایران جنگ تازه‌ای را بر پ.ک.ک تحمیل کردند. اینچنین در سال ٢٠٠٠ کنترل زینی ورتی، سلسله کاروخ و حتی تا سلسله کوههای مشرف بر شهر رانیه به دست نیروهای جنبش آزادیخواهی کوردستان افتاد. پ.ک.ک در سال ٢٠٠۴ برای نشان دادن حُسن نیت و فراهم کردن زمینه اتحاد ملی کنترل این بخش را مجددا به ی.ن.ک واگذار کرد. از آن زمان تا اواخر اسفند ١٣٩٨ (مارس ٢٠٢٠) این عرصه فارغ از هر مسئله‌ای بوده است.

به صراحت می‌توان گفت منطقه زینی ورتی به درازای ٢٠ سال گذشته هیچگونه مسئله‌ای نداشته است تا اینکه حزب دمکرات کوردستان عراق در اواسط ماه مارس سال جاری (اواخر اسفند ١٣٩٨) در لوای ادعای کذب منع رفت و آمد یگان‌های گردان ٧ چومان را به این منطقه اعزام کرد. در مدت بسیار کوتاهی نیت سوء پ.د.ک آشکار شد و عموم خلق کورد دریافتند که هدف پ.د.ک نه منع رفت و آمد، بلکه اشغال مناطق تحت حاکمیت ی.ن.ک و واگذاری ارتفاعات این منطقه به ارتش اشغالگر ترک می‌باشد. کما اینکه پ.د.ک در مناطق تحت حاکمیت خود در دهوک، آمیدی، دیانا، سیدکان و...، بسیاری از ارتفاعات را به نظامیان ارتش غاصب ترک واگذار کرده است. ی.ن.ک در اعتراض به این اقدام پ.د.ک با اعزام نیروهای پیشمرگ خود خواستار عقب‌نشینی فوری پ.د.ک شد.

از سوی دیگر حزب کارگران کوردستان این اقدام پ.د.ک را در چارچوب تحرکات ارتش اشغالگر ترکیه ارزیابی کرده است. پ.ک.ک سه گریلا را برای مذاکره با نیروهای پ.د.ک به منطقه اعزام کرد اما پ.د.ک محل استقرار سه گریلای پ.ک.ک را به ارتش ترکیه گزارش داده و هواپیماهای جنگنده رژیم اشغالگر ترک در حمله هوایی ١۵ آوریل هر سه گریلا را به شهادت رساندند. رهبری پ.ک.ک اعلام کرده است که پ.د.ک را عامل شهادت سه گریلای خود در زینی ورتی می‌دانند.

علیرغم شهادت سه گریلا اما حزب کارگران کوردستان بر موضع همبستگی و وحدت ملی کوردها پافشاری نمود و خواستار عقب‌نشینی نیروهای پ.د.ک از منطقه برای جلوگیری از وقوع جنگ داخلی شد. اما پ.د.ک برخلاف خواسته‌های ی.ن.ک و پ.ک.ک همچنان تعداد بیشتری از نظامیان خود را به منطقه گسیل می‌کند. پ.د.ک علاوه بر استقرار نیروهای گردان ٧ چومان در زینی ورتی، همچنین در آنسوی تپه اقدام به استقرار نیروهای زیروانی (پلیس ویژه) کرده و همچنان بر طبل جنگ کوردکشی می‌کوبد. گزارش‌های دریافت شده حاکیست که در میان نیروهای زیروانی عناصر گروهک مزدور «پیشمرگ روژ» هم حضور دارند.

پ.د.ک به این سطح بسنده نکره است، به گفته ساکنان روستاهای دره شاوری افرادی را دیده‌اند که با زبان ترکی با پیشمرگه‌های پ.د.ک گفتگو کرده‌اند و همچنین افراد غیربومی را مشاهده کرده‌اند که بی‌سیم به همراه داشته‌اند. گفته می‌شود این افراد عضو سازمان استخباراتی ترکیه (میت) می‌باشند. پرواز پهپادهای اکتشافی بدون سرنشین ارتش ترک در آسمان این منطقه به موازات پافشاری پ.د.ک بر اشغال این عرصه ادامه دارد.

تحرکات حزب دمکرات کوردستان عراق (پ.د.ک) به نگرانی‌های خلق کورد در باشور و احزاب سیاسی کوردستان دامن زده است. عموم مردم از پ.د.ک می‌خواهند که بدون اتلاف وقت نیروهای خود را از منطقه زینی ورتی خارج کنند. در صورت وقوع هرگونه تنش و جنگ داخلی مسئول اصلی حزب دمکرات کوردستان خواهد بود.