دولت آلمان در چارچوب سازمان ناتو تانک لئوپارد-٢ را به شرط «عدم فروش به نیرویی دیگر» به دولت ترکیه واگذار کرده است. در حمله اشغالگرانه بنیادگران به شمال و شرق سوریه این تانک مورد استفاده قرار میگیرد. دولت آلمان به سکوت معنیدار خود در این مورد ادامه میدهد.
چند روز پیش آشکار شد که در حمله مشترک رژیم تبهکار ترکیه و گروهکهای بنیادگرای تروریست به شمال و شرق سوریه از تانکهای لئوپارد-٢ ساخت آلمان استفاده میشود. در تصاویر منتشر شده تبهکاران در شبکههای اجتماعی حمله با تانکهای لئوپارد-٢ به مناطق مسکونی شهر سریکانی دیده میشود. تحقیقات خبرگزاری فرات نشان میدهد که تبهکاران به استفاده از تانکهای لئوپارد-٢ ساخت آلمان در حملات به خلقهای شمال- شرق سوریه ادامه میدهند.
روزنامه بیلد آلمان برای نخستین موضوع استفاده از تانکهای لئوپارد-٢ از سوی تبهکاران را برملا کرد. یکی از سخنگویان گروهکهای تبهکار در گفتگو با خبرگزاری فرانسه این خبر را تأیید کرد. با اینهمه حکومت فدرال آلمان با نخستوزیری آنگلا مرکل کماکان به سکوت خویش در این رابطه ادامه میدهد.
سال ٢٠٠۴ فروش تسلیحات نظامی آلمان در مرحله زمامداری گرهارد شرودر در مسند نخستوزیری به بالاترین سطح خود رسید و دستور داده بود که فروش اسلحه به شیوهای بدون کنترل صورت گیرد. شرودر که به عنوان یکی از دوستان اردوغان شناخته میشود پیش از پایان دوره زمامداری در سال ٢٠٠۵ با فروش تانکها موافقت کرد. طی سالهای ٢٠٠۶ تا ٢٠٠٩ در مجموع ٣۵۴ عراده تانک لئوپارد-٢، ٣، ۴ به ترکیه واگذار شدند.
سال ٢٠١١ حزب چپ پرسش "تانکهای لئوپارد با کدام قید و بندی به ترکیه فروخته شدند؟" را از حکومت آلمان پرسیده و حکومت مرکل هم پاسخ داده بود:"به شرطی که آنان را به نیروی دیگری نفروشد، هیچ شرط دیگری وجود نداشت و مستقیما تانکها را به ترکیه که یک عضو ناتو است تحویل دادیم." این گفته نشان میدهد آلمان فرصت بزرگی را برای استفاده از این تانک علیه غیرنظامیان و حملات اشغالگرانه به ترکیه داده است.
زیرا برخلاف سال ٢٠٠۵ در سالهای ١٩٨٢، ١٩٨۴، ١٩٩٠ و ١٩٩٣ در کل ٣٩٧ عراده تانک لئوپارد-١ در چهارچوب همان پیمان به ترکیه فروخته شدند. آلمان در آن زمان پیششرط فروش این تانکها را ماده پنجم ناتو اعلام کرده بوده که طبق آن استفاده از این تانک برای کشورهای عضو در زمان دفاع در برابر حملات خارجی است.
اکنون ترکیه بیش از آلمان تانکهای لئوپارد-٢ در دست دارد. فرصتهای فروش بدون حد و مرز تانکهای لئوپارد به ترکیه برای اولین بار در سال ٢٠١٨ در مقطع حمله اشغالگرانه به عفرین به موضوع رسانهها و افکار عمومی مبدل شد. مولود چاوش اوغلو وزیر امور خارجه ترکیه و سیگمار گابریل همتای آلمانی وی قبل از حمله اشغالگرانه ترکیه به عفرین در ٢٢ ژانویه ٢٠١٨ در شهر گوسلار با همدیگر ملاقات کرده بودند.
آلمان قبل از حملات اشغالگرانه تانکهای ترکیه را آماده کرد
در این دیدار تجهیز و روزآمد کردن تانکهای لئوپارد-٢ از سوی هیئت ترکیه مطرح شد. زیرا ارتش تبهکار ترک در حمله آگوست ٢٠١۶ به سوریه نتوانسته بود به خوبی از این تانکها استفاده کرده و ٢٠ عراده تانک از لحاظ دفاعی ضعیف عمل کرده بودند. بر این مبنا رژیم اردوغان در مارس ٢٠١٧ از آلمان درخواست کرد که شرکت رهینمتال ابزارآلات دفاعی تانکهای موجود در ارتش ترکیه را ارتقا دهند. اما به دلیل بحران میان برلین و آنکارا این درخواست پذیرفته نشد.
پس از دیدار گابریل و چاوش اوغلو برلین پروژه روزآمد کردن تانکها را پذیرفت و شرکت رهینمتال قراردادی را با رژیم ترکیه امضا کرد. نه تنها تانکهای لئوپارد بلکه سیستم دفاعی تانک ام-۶٠ در برابر حملات راکتی و بمب از سوی این شرکت تقویت شد.
همچنین توپ ١٢٠م.م و ل-۴۴ و ل ۵۵ تانکهای لئوپارد و ام-۶٠ از سوی شرکت رهینمتال فراهم میشوند.
نیروهای اپوزیسیون آلمان مخالفت شدیدی را در رابطه با استفاده از تانکهای لئوپارد از سوی گروهکهای بنیادگرا نشان دادند. اولا ژلپکه سخنگوی امور داخلی حزب چپ آلمان اعلام کرد که استفاده تبهکاران داعش و النصره از تسلیحات آلمان در جنایتهای جنگی غیرقابل پذیرش است. ژلپکه گفت که آلمان میتواند با تحریم شدید تسلیحاتی ترکیه را وادار به توقف حملات اشغالگرانه کند.