بسی ارزنجان عضو شورای اجرایی جوامع زنان کوردستان در برنامه ویژه ستِرک تیوی به پرسشهای ژیان تکوشین پاسخ داد.
سترک تیوی: جنبش آزادیخواهی کوردستان ماه مه را به عنوان ماه شهیدان نامگذاری کرده است. در این ماه زنان بسیاری در صفوف مبارزات آزادیخواهی خلق کورد جانباختهاند، جایگاه و مفهوم این ماه را چگونه باید ارزیابی کرد؟
بسی ارزنجان: در آغاز یاد و خاطره تمامی شهیدان ماه مه را گرامی میدارم. هاکی کارر، شیرین علمهولی، شهید مزگین، همچنین یاد پیشاهنگان بزرگ دنیز گزمیش و یارانش را گرامی میدارم. به عنوان سازمان زنان ما بر مبنای افکار رهبر آپو خود را سازماندهی کرده و تا به امروز بر این اساس مبارزه را پی گرفتهایم. ارزیابی رهبر آپو در مورد شهیدان برای ما معیار است. زیرا مبارزه ما تنها در زمینهای ملی نیست. برای آزادی زنان و برای آزادی خلقها مبارزهای بزرگ در تمامی عرصهها ادامه دارد. زنان کورد همیشه در تاریخ پیشاهنگی مقاومت را بر عهده گرفتهاند. در تاریخ ما نمونههای زنان پیشاهنگ فراوانی وجود دارند، همچون شهید مزگین که برای اولین بار پیشاهنگی مبارزه گریلایی زنان در یک ایالت را بر دوش گرفته است. شهید مزگین از هر لحاظ واجد عنوان مبارز راه آزادی بود. هم یک انقلابی بود و هم هنرمند. به همین دلیل در تاریخ مبارزه جایگاه ویژهای دارد. میتوان گفت که زن با آشنایی با فلسفه رهبر آپو به هویت خویش پی میبرد. زنانی که به خودشناسی دست یابند برای دستیابی به حقوق خود و حقوق خلق خود تا آخرین نفس مبارزه میکنند و در این راه جانشان را فدا میکنند. از زنان پیشاهنگ دیگر میتوان به شیرین علمهولی اشاره کرد. شیرین در خانوادهای میهندوست بزرگ شده بود. با پیوستن به صفوف مبارزه گامهای بزرگی برمیدارد. با اینکه در زمان پیوستن به مبارزه فاقد سواد و خواندن و نوشتن است اما در مدت کوتاهی در این زمینه پیشرفتهای بزرگی را رقم زده است. اینگونه بود که شیرین علمهولی نه تنها برای خلقمان در روژهلات بلکه برای تمامی زنان جهان به یک پیشاهنگ مبدل شد. ما با گرامیداشت یاد شهید شیرین به تمامی شهیدان انقلاب ادای احترام میکنیم.
سترک تیوی: در مورد جایگاه و شأن شهیدان سخن گفتید. اخیرا دولت اشغالگر ترک به آرامستان شهیدان را از آمَد تا هزخ حملهور شده است. همزمان خانوادههای شهدا را تحت فشار قرار داده است. این حملات را چگونه باید ارزیابی کرد و خلق به چه شیوههایی باید در مقابل اعمال اشغالگران ایستادگی کند؟
بسی ارزنجان: لازم است اهداف حمله دولت فاشیست دولت ترک به مزار شهیدان را بخوبی درک کرد. این حمله بخشی از سیاست قتلعام است. از روز تأسیس جمهوری ترکیه تاکنون این رویه سیاسی ادامه یافته و از سال ٢٠١٣ به شیوهای شدیدتر پی گرفته شد. برنامه آنان نابودی خلق کورد است. این حمله را باید از این زاویه مورد ارزیابی قرار داد. تنها حمله به ارزشهای معنوی کورد نیست. هجمهی کوچکی هم نیست. حملهای ویژه است. هدف واداشتن کورد به تسلیم است. خلقمان به خوبی نسبت به چنین سیاستهایی آگاه هستند. از اینرو هر اندازه که حملات بزرگی صورت میگیرند به همان اندازه مقاومت نیز گسترش یافته و بویژه مادران ایستادگی قهرمانانهای را از خود نشان میدهند.
سترک تیوی: در رابطه با گفتگوی تلفنی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان با اعضای خانواده همچنان که مستحضرید ایشان کوردها را به اتحاد ملی فراخواندند. پس از این پیام حملات رژیم ترکیه به هر چهار بخش کوردستان افزایش یافتند. همزمان ما شاهد سیاستهای احزاب پ.د.ک و ی.ن.ک هستیم. نیروهای آسایش ی.ن.ک از راهپیمایی جوانان بسوی زینی ورتی جلوگیری کردند. تشدید حملات دولت ترک و رفتار پ.د.ک/ ی.ن.ک را چگونه ارزیابی میکنید؟ خلق و بویژه زنان همچون پیشاهنگ جامعه باید چه موضعی را از خود به نمایش بگذارند؟
بسی ارزنجان: رهبر آپو دو پیام اساسی را بیان کردند. اولین اینکه کوردها باید مبارزه خود را گسترش دهند. در سیستم امرالی، حصر همچنان ادامه دارد و همچنین شکنجه به قوت خود باقیست. ٢١ سال است که رهبر آپو بر ارتقای مبارزه و اتحاد کوردها تأکید میکند. مبارزهای بزرگ در هر چهاربخش کوردستان در جریان است و خلقمان به آگاهی دست یافته است. با ارتقای مبارزه حملات دولت ترک نیز افزایش مییابند. وضعیت خلقمان در مخمور، همچنین مسئله زینی ورتی از دلایل عدم اتحاد خلق کورد است. وقتی تمامی این تحولات را کنار هم قرار دهیم قابل درک است که در خاورمیانه چه دسیسهای را علیه کوردها طراحی کردهاند. به علاوه خواستار تقویت جایگاه ترکیه هستند. جایگاه زنان کورد در خصوص چگونگی گسترش مبارزه و گسترش سازماندهی بسیار مهم است. اگر کوردها به اتحاد دست نیابند آزادی زنان در معرض خطر بزرگی قرار میگیرد. ما میدانیم که نگرش دولت ترک به زنان چگونه است. سیستم سرمایهداری مرگ زنان را به همراه داارد. اگر مبازه آزادیخواهی خلق کورد به عقب گام بردارد، مبارزه آزادیخواهی زنان هم متحمل ضربه خواهد شد. نمیتوان این دو را از هم منفک کرد. زیرا به همدیگر وابستهاند. ما هر چه قدر برای آزادی زنان مبارزه کنیم به همان اندازه آزادی ملی به پیش برده میشود. ما هر اندازه برای خلقمان مبارزه کنیم به همان میزان زنان را به آزادی نزدیک کردهایم. باید همه دست در دست همدیگر گذاشته و مبارزه را گسترش دهیم. زنانی که در ی.ن.ک جای گرفتهاند، همچنین زنان عضو پ.د.ک و زنان عضو گوران لازم است که برای اتحاد ملی کورد گام بردارند. این امر آینده زنان و آینده خلق کورد را رقم میزند. بر این باورم که خلق باشور سیاستها و اعمال پ.د.ک را نمیپذیرند. لازم است ما زنان کورد متحد شویم و برای اتحاد ملی پیشرو باشیم.
سترک تیوی: ١۵ مه به عنوان روز زبان کوردی گرامی داشته میشود. در رابطه با جایگاه زبان و همچنین وظیفه زنان برای گسترش زبان کوردی چه میتوان گفت؟
بسی ارزنجان: حملاتی که زبان را هدف قرار داده زنان را نیز آماج خود میدانند. داعش زمانی که افراد را به اسارت میگرفت زبان خویش را به آنان تحمیل میکرد. دولت ترک همینگونه است. ترکها میخواهند همه را به ترک مبدل کنند. حملات آنان به زبان کوردی برای همین منظور است. اما حقیقت این است دولت ترکیه نمیتواند کوردها را تُرک کند. نتوانستند و نمیتوانند. کوردها مقاومت میکنند و تُرک نمیشوند. بتازگی کوردها کمپین زبان کوردی را به اجرا گذاشتهاند. نه تنها زبان کرمانجی لازم است زبان دملکی را هم ارتقا داد. نباید اجازه نابودی این زبان داده شود. مبارزات در این راستا ادامه دارند، اما باید گستردهتر و نیرومندتر به پیش برده شوند. برای این هدف خونهای بسیاری ریخته شدند و هزینههای زیادی پرداخت شد. به همین دلیل معتقدم که پس از صرف این همه هزینه کوردها گام پس نخواهند گذاشت. از اینرو لازم است خلق کورد و در رأس آن زنان کورد مبارزه خود در رابطه با گسترش هر چه بیشتر زبان را نیرومندتر کنند.
سترک تیوی: همچنان که میدانید به دنبال شیوع کروناویروس دامنه خشونت علیه زنان افزایش یافته است. زنان چگونه باید با این مسئله روبرو شوند؟
بسی ارزنجان: به درازای تاریخ بشریت خشونت علیه زنان وجود دارد. اما به موازات آن ایستادگی زنان در برابر زورگویی و خشونت همیشگی بوده است. زمانی که ارزشهای اجتماعی با نابودی روبرو شدند زنان متحمل زیانهای بزرگی شدند. رژیم سرمایهداری اکنون هم چنین سیاستی را در پیش گرفته است. سیستم سرمایه هر اندازه پیشرفت کرد به همان اندازه بردگی زنان تشدید شد. اما برای زن هیچ امر ناممکنی وجود ندارد. ما زنان هیچگاه نباید ساکت بنشینیم. قرن ٢١ متعلق به زنان است. اما این مهم نیازمند تلاش و مبارزه است. اگر اعلام میکنیم سده ٢١ سدهی زنان است باید بر مبنای آن عمل کنیم. تنها بیان این عبارت دردی را دوا نمیکند. برای مبارزه به آگاهی نیاز داریم. برای دانایی آموزش لازم است. میتوانیم از این روزها به عنوان فرصتی برای آموزش استفاده کنیم. این روزها را به روزهای فکر و مقاومت مبدل کنیم. با این بیماری همه شاهد بودیم که سیستم دولتی عملا در اداره امور جامعه ناتوان است. از اینرو لازم است ما سیستم مد نظر خویش را ایجاد کنیم. روژاوا یک نمونه است. بدون نظام مختص به خود نمیتوان به زندگی ادامه داد. بزرگترین اندیشه برای ما اندیشه رهبر آپوست. نیروهای بسیاری وجود دارند که خواستار انجام فعالیت هستند اما به دلیل ضعف ایدیوئولوژیک توانایی مبارزهای بلندمدت را ندارند. بر این اساس به مقاومت خلق کورد درود میفرستم. نیروهای گریلا عملیاتهایی پیروزمندانهای را به انجام میرسانند به آنان دست مریزاد میگویم. خلقمان در تمامی عرصهها مقاومت را ادامه میدهند. باید این مبارزه را گسترش داد، زیرا خواست آزادیخواهی ما بزرگ است و قطعا پیروزی از آن ماست.