تاریخدان کورد اعلام کرد که دولت ترک با سیاستهای تغیر دموگرافیک در روژآوا و شمال سوریه، به جنایت علیه بشریت دست می‌زند. ترکیه تلاش می‌کند تا در جغرافیای کوردستان جزایر ترکی ایجاد کند. تنها اتحاد کوردی است که می‌تواند مانع از موفقیت تلاش‌های دولت ترک شود.
حملات ارتش ترک علیه روژآوا، باکور و باشور کوردستان بدون وقفه ادامه دارد. دولت ترک که بسیاری از مناطق روژآوا را اشغال کرده است، برای تداوم بقای خود و تقسیم هر چه بیشتر کوردها، همراه با ربودن افراد، قتل و شکنجه افراد، آشکارا به تغییر دموگرافی منطقه دست می‌زند. در این چارچوب صدها هزار تبهکار و خانواده آنها در مناطق عفرین، عزاز، جرابلس، باب، سریکانی و گری سپی اسکان یافته‌اند. به دلیل پیگیری این سیاست‌ها شمار کوردها در این مناطق به نحو قابل توجهی تقلیل یافته است.طبق گزارش سازمان حقوق بشر عفرین، از زمان اشغال عفرین تا کنون، شمار جمعیت اعراب در این مناطق از رقم ۳۴.۸ درصد به ۶۵.۲۰ درصد افزایش یافته است. این وضعیت در جرابلس، عزاز، باب نیز حاکم است. بعد از حملات دولت ترک و تبهکاران وابسته به آن، ۱۹۶ روستای کوردی خالی از سکنه شده است و ۴۰ درصد از جمعیت ساکن و کورد این مناطق نیز تبعید شده و به جای کوردها، تبهکاران و خانواده‌های آنان از حلب، دیرالزور، ادلب، قرقیزها، اویغورها و ترکمن‌ها از مناطق مختلف جهان در جغرافیای کوردستان اسکان یافته‌اند.
اسکان ترک‌ها در بدلیس و ارزنگان
چند روز گذشته نیز ۱۵۱ اتوبوس که حامل تبهکاران و خانواده‌های آنان بود، از جرابلس به گری سپی انتقال یافتند. از سال ۲۰۱۵ به بعد، متعاقب دیدار اردوغان از اوکراین، ۶۷۷ خانواده ترک آهیسکایی در ارزنگان و بدلیس اسکان یافتند. از این تعداد ۶۰۵ خانواده در ارزنگان و ۸۳ خانواده نیز در بدلیس اسکان داده شدند.
تلاش برای احداث جزایر ترکی
در این رابطه کمال نامق دینچ تاریخنگار کورد با ادریس ساییلگان و ناجی کارا گفتگو کرده است. در این گفتگو دینچ اعلام کرده است که از سال ۲۰۰۶ قانونی قدیمی در رابطه با اسکان و مهاجرت مجددا در دستور کار قرار گرفت. از سال ۲۰۱۵ سیاستهای مهاجرت و تغییر دموگرافی بار دیگر در کانون توجه و اقدام عملی قرار گرفتند. مناطق بدلیس و ارزنگان نیز به عنوان مناطق هدف مورد توجه قرار گرفتند. با چنین سیاست‌هایی تلاش می‌کنند تا در مناطق داخلی جزایر ترکی ایجاد کنند.
اخراج کوردها از کوردستان
در این رابطه دینچ اعلام کرد که تغییر دموگرافی شمال-شرق سوریه که از سال ۱۹۶۰ با ایجاد کمربندی عربی شروع شده است، اکنون به شکل جدیدی پیگیری می‌شود. این سیاست هم در روژاوای کوردستان و هم در باکور کوردستان پیگیری می‌شود. مهاجران سوری در خط گورگوم و روحا اسکان داده می‌شوند و تلاش می‌شود که نفوس کوردها در این منطقه تقلیل پیدا کند. بدین وسیله کوردها را ناگزیر می‌کنند به مناطق غربی ترکیه برانند و از کوردستان خارج کنند. ترکیه در کوردستان سیاستهای ترکی کردن منطقه، عثمانیگری و اسلامیگری را همزمان با یکدیگر پیگیری می‌کند.
دینچ در پایان این گفتگو می‌افزاید: تغییر دموگرافی منطقه بعد از جنگ جهانی دوم به عنوان جنایت علیه بشریت مطرح شده است و ترکیه مرتکب این جرم می‌شود. اما متاسفانه جهان به این مئسله توجهی نمی‌کند. با دنبال کردن این سیاست مسائل و مشکلات جدیدی ایجاد می‌شوند. این اقدامات نمی‌توانند به راه حلی منجر شوند. اگر نیروهای بین‌المللی عادلانه با این مسئله برخورد کنند، می‌توان به راه حلی برای آن دست یافت. اقدامات دولتی راه حل نیستند. لازم است کوردها در مقابل این بازی‌ها اتحاد ملی خود را تقویت کنند. به این شیوه کوردها می‌توانند دستاوردهای خود را حفظ کنند. با اتحاد ملی می‌توانند سیاستهای آنها را درهم بشکنند. کورد برای دستیابی به کیان سیاسی باید به نیرو تبدیل شود.
منبع: e-rojname
