جمیل باییک ریاست مشترک ک.ج.ک در گفتگویی با روزنامه هاولاتی در رابطه  با مبارزه آزادیخواهانه در کوردستان به گفتگو پرداخت.

باییک در ابتدای سخنان خود با اشاره به تاثیر خط ایدئولوژیک رهبر آپو و مبارزه پ.ک.ک در میان خلق‌های جهان اظهار داشت: خلقهای جهان، کارگران، زنان از خط رهبر آپو صیانت به عمل می آورند. این امر نه تنها افزایش تاثیر پ.ک.ک، بلکه در دراز مدت افزایش تاثیر و سنگینی کورد را بر روی جهانیان به نمایش گذاشته و مبارزه کورد را هر چه بیشتر تقویت می‌نماید. باییک در این گفتگو خاطرنشان ساخت که جنبشی سیاسی که با این حد از تاثیرگذاری به مبارزه دست می‌زند، از سوی دوست، دشمنان و از سوی همه جدی گرفته می‌شود.

خلق باشور (جنوب کوردستان) از مبارزه حق‌طلبانه پ.ک.ک حمایت می‌کند

باییک با اشاره به جایگاه پ.ک.ک در میان خلق باشور گفت: خلقمان در باشور کوردستان از مبارزه پ.ک.ک حمایت می‌کند. نشان می‌دهد که از انقلاب روژآوا بر اساس خط رهبر آپو و ز مقاومت آن صیانت به عمل می‌آورد. صدها نفر از جوانان در جریان مبارزه عازم روژآوا شدند و به شهادت رسیدند. در مقابله با انزوای رهبر آپو دست به مبارزه زدند. به بایکوت کالاهای ترک و... همگی نشان دهنده حمایت خلقی گرانقدر است. باید ما این مسئله را خاطرنشان سازیم؛ پ.ک.ک در باشور کوردستان سازماندهی مستقیمی ندارد. بدون تردید رهبر آپو خط پ.ک.ک بر برخی از شخصیت‌ها و سازمان‌ها تاثیر گذار بوده است. برخی از سازمان‌ها و جنبش‌ها هستند که اکنون بر اساس خط رهبر آپو فعالیت سیاسی و اجتماعی را انجام می‌دهند. و این مسئله هم به دلیل امکان تاثیرگذاری نگرش‌های سیاسی و ایدئولوژیک در همه جا می‌باشد. باییک خاطرنشان ساخت که خلق باشور کوردستان خلقی است که اتحاد ملی را مهم ارزیابی کرده و در این رابطه خاطرنشان ساخت که این امر نیز نشان‌دهنده حمایت چشمگیر از پ.ک.ک است.

ما خواهان ایجاد یک شنگال خودگردان هستیم

جمیل باییک در ادامه سخنان خود وضعیت و موقعیت شنگال را نیز ارزیابی کرده و افزود: ما خواهان خودمدیریتی در شنگال هستیم تا هم از عراق و هم از کوردستان فدرال مجزا باشد، بعد از رویدادهایی که به وقع پیوستند، حق ایزدیان است که خواستار خودمدیریتی باشند. اگر عراق و حزب دمکرات کوردستان علیه آن باشند، در نوع خود بیعدالتی خواهد بود. اگر ایزدخان خودمدیریتی داشت، از نیروی دفاعی خود برخوردار بود، داعش هیچگاه نمی‌توانست وارد شنگال شود. اگر گروهی کوچک از گریلاها قادر شدند که در مقابل داعش ایستادگی کنند، جوانان ایزدی و نیروهای دفاعی آن نیز می‌توانند با قدرت در مقابل آنان ایستادگی کنند. همه براین حقیقت واقفند و این موارد ایجاب می‌کند که ایزدخان خودمدیریتی داشته باشد. ایزدخان دارای اعتقادات و فرهنگی مجزا است، و این حق این منطقه است که بدینگونه باشد. فرمان‌ها و بیعدالتی‌هایی که علیه ایزدخان در طول تاریخ به وقوع پیوسته است نیز لزوم ایجاد این خودمدیریتی را نشان می‌دهد. اگر عراق و حزب دمکرات کوردستان بخواهند که وضعیت این منطقه را به پیش از رویدادهای ۳ اگوست ۲۰۱۴ بازگردانند این مسئله قابل قبول نیست. ذهنیت حاکمیت و برتری من بر همه جا درست نیست. نه فقط در شنگال و ایزدخان، در همه جای عراق و کوردستان فدرال باید دمکراسی محلی وجود داشته باشد. باید منطقه، شهر، جوامع و اعتقادات مجزا بتوانند خود را مدیریت کنند. ذهنیت سیاسی دمکراتیک نیازمند تحقق چنین امری است. خودمدیریتی، دمکراسی محلی گسست و تجزیه نیست؛ مبنای اتحادی قدرتمند را رقم می‌زند. باید تمامی احزاب سیاسی، احزاب کورد از خواست ایزدخان حمایت نمایند و حزب دمکرات کوردستان در این رابطه مسئولیت سیاسی، وجدانی و اخلاقی دارد.

خلق شنگال خواستار خودمدیریتی است. نمی‌خواهد که یک نیروی سیاسی یا حکومت مرکزی عراق آنجا را مدیریت کند. ما نیز خواستار چنین امری هستیم. این گفته که دست از سر شنگال بردارید، بدین معناست که دست از مطالبه خودمدیریتی شنگال برداشته شود. ما این گفته را درست نمی‌دانیم. در واقع نکته اخلاقی، وجدانی، دمکراتیک و درست این است که عراق و پ.د.ک دست از این فشارها بردارند.

هدف ما کوردستان آزاد و بدور از استیلاست

باییک  با اشاره به اهمیت خروج نیروهای مسلح دولت ترک از باشور کوردستان اظهار داشت: بدون تردید هر جامعه و دولتی می‌خواهد که نیروهای خارجی را از خاک خود اخراج کنند. پارلمان باشور نیز باید به این خواسته و اراده خلق احترام نشان دهد. لازم است که کورد خواستار خروج نیروهای خارجی از خاکشان شوند. بیش از هر چیز خواستار اخراج ترکیه شوند. دولت ترک دشمن کورد است. دشمنی است که در کوردستان ده‌ها پایگاه ایجاد کرده است. این نیروها اشغالگر هستند. زنان، جوانان، تمامی خلق در جنوب کوردستان در برهه‌های فراوانی حضور ترک را مورد اعتراض قرار داده و خواستار اخراج نیروهای ترک شده‌اند. نشانه مشهود این خواست هجوم خلقمان در شیلادزی به پایگاه‌های دولت ترک است. حزب دمکرات کوردستان تلاش نمود تا حضور نیروهای ترک را به پ.ک.ک مرتبط کند. اما معلوم است که خلق از این وضعیت ناراضی‌اند. سیاستمداران نیز ناچار هستند که براساس اراده خلق عمل نمایند. بدیهی است که با نوع برخورد موجود حزب دمکرات کوردستان نمی‌توان این پایگاه‌ها و نیروها اخراج شوند. اما بدون تردید خلق این پایگاهها را از میان برخواهد داشت. تا زمانیکه این پایگاه‌ها از میان برداشته نشوند، کوردستان و خلق کوردستان خود را آزاد نمی‌بیند؛ تا آن زمان نیز نمی‌توان به سرزمین و میهنی آزاد دست یافت. اما لازم است که هدف ما کوردستانی آزاد و به دور از استیلا باشد. حضور نیروهای اشغالگر بدین شیوه باید از طریق اراده و تصمیم نیروهای سیاسی خاتمه یابد. از طریق رفراندوم می‌توان از خلق استفسار شود که آیا خواهان حضور نیروهای ترک هستند یا خیر. بر مبنای آن می‌توان موضع گرفت. راهکار ملی و دمکراتیک بر این مبنا قرار دارد.

حیات دمکراتیک و آزاد در روژآوا از طریق مبارزه محقق می‌گردد

جمیل باییک ریاست مشترک کنفدرالیسم جوامع کوردستان در بخش دیگری از این مصاحبه به وضعیت روژآوای کوردستان، حضور نیروهای خارجی و مبارزه خلق‌ها پرداخت. باییک در این گفتگو اعلام نمود که سه دلیل اساسی برای حضور آمریکا در روژآوا وجود دارد:

١-در بازتاسیس سوریه آینده از طریق حضور خود استفاده کند.

٢- تاثیرگذاری خود را بر عراق تشدید کند.

٣- بر کورد در سوریه تاثیرگذاری سیاسی داشته باشد.

باییک اعلام کرد که روسیه نیز دولتی است که در سوریه از وزنه سیاسی و نظامی قابل توجهی برخوردار است. روس‌ها اظهار می‌دارند  که تنها نیروی سیاسی و نظامی مشروع در سوریه ما هستیم. این اظهار نظر متکی بر نوع ارتباط این کشور با سوریه است. اعلام می‌کنند که بر اساس خواست دولت مشروع دمشق، در سوریه حضور دارند. بدون تردید هر یک از طرف‌های درگیر موضوع مشروعیت حضور خود را بر مبنای نقطه نظرات خود اعلام می‌کند. اما آنچه که مشخص است روسیه خواهان حضور در سوریه در دوره بعد از جنگ و زمان بازتاسیس آن می‌باشد. ترکیه و دیگر کشورهای نیز همان اهداف و سیاست‌ها را در سوریه دنبال می‌کنند. هدف اساسی ترکیه اینست که در سوریه مانع از ایجاد موقعیتی سیاسی برای کورد شود.

این موارد را می‌توان از جمله خواست‌های کشورها و دولت‌های درگیر در سوریه دانست. بدون تردید خواست و اراده خلق‌ها نیز در این میان حضور درد. نیروهای خارجی بر سیاست تاثیرگذار هستند، اما باید این نکته نیز مشاهده شود که پیشبرد امور صرفا بر مبنای خواست آنها نخواهد بود. تا زمانیکه اراده خلق و در وهله اول اراده خلق کورد را قبول نکنند امکان ندارد که در سوریه ثبات سیاسی ایجاد شود. در سوریه جامعه قدرتمند کورد، عرب و سریانی وجود دارد که ائتلاف قدرتمندی دارند. نیروهای خارجی هر یک خواستار جلب توجه کورد به سوی خودشان هستند. این خواست مشاهده می‌شود. بدون تردید، حضور نیروهای خارجی در سوریه و روژآوا برای کورد مایه تهدید است. اما کوردها در وهله کنونی با فرایندی آشفته مواجه بوده و در این متن است که مبارزه خود را ادامه می‌دهند. در واقعیت خاورمیانه و خصوصا برای کورد، بدون مبارزه حیاتی آزاد و دمکراتیک دست نیافتنی نیست.

خلق روژآوای کوردستان نباید به یکی از طرفین یا یک نیرو اتکا داشته باشد. کورد، عرب، سریانی لازم است که کاملا سنگینی وزنه خود را بر تاسیس کوردستان مستقل و خودمدیریت و سوریه دمکراتیک قرار دهند. در مناطق خارج از کوردستان باید دمکراسی محلی استقرار یابد. اگر در تمامی سوریه فرایند دمکراتیک شدن و دمکراسی محلی تحقق نیابد، در آنصورت امنیتِ آزادی روژآوا نیز محقق نمی‌گردد. سوریه‌ای دمکراتیک و روژآوایی دمکراتیک در برآیند خود به سوریه‌ای تبدیل می‌شوند که نیروهای خارجی بر آن تاثیرگذاری چندانی ندارند. قدرتمندی اراده خلق‌ها و دمکراتیک شدن بهترین و مستحکم‌ترین راه خاتمه دادن به تاثیرگذاری نیروهای خارجی است.

مبارزه خلقمان در روژهلات کوردستان مبارزه‌ای مشروع است

جمیل باییک در رابطه با مبارزه خلق کورد در روژهلات کوردستان نیز اظهار داشت: نوع نگاه ما اینست که جمهوری اسلامی ایران دمکراتیک شود. در روژهلات کوردستان ما خواستار ایرانی دمکراتیک و کوردستانی آزاد هستیم. ذهنیت ما مبتنی بر ملت دمکراتیک است، ملت دمکراتیک درست‌ترین راهی است که آشتی و ثبات را در ایران تقویت می‌کند. باییک در این رابطه اظهار داشت که مسئله کورد در  حیات آزاد و دمکراتیک کورد در ایران وجود دارد، مبارزه خلقمان در روژهلات کوردستان برای دستیابی به حیاتی آزاد و دمکراتیک برحق و مشروع است. ما خواستار دمکراتیک شدن جمهوری اسلامی و دستیابی کورد به یک موقعیت سیاسی مستقل و خودمدیریت و دمکراتیک هستیم. استان کوردستان جزو تقسیمات ایالتی در ایران بوده و دربردارنده تمامی کوردستان نیست. اگر چنین ایالتی تمامی کوردستان را شامل شده و گامهای دمکراتیک برداشته شوند، مسئله کورد در درون اتحاد دمکراتیک با ایران می‌تواند حل شود. تاریخ ایران می‌تواند زمینه حل این مسئله را ارائه کند.

صیانت از رهبر آپو صیانت از خود است

جمیل باییک ریاست مشترک کنفدرالیسم جوامع کوردستان با اشاره به انزوای ۲۲ ساله رهبر خلق کورد اعلام نمود که انزوا تحمیل شده بر رهبر آپو صرفا مسئله پ.ک.ک نیست، بلکه مسئله‌ای مرتبط به کوردستان است. باییک خاطرنشان ساخت که در رابطه با رهبر آپو به تمامی خلق کورد اعلام می‌کنیم که رهبر آپو برای آزادی کورد، برای حیات دمکراتیک مبارزه کرده است. روح و جسم وی برای خلق کوردستان زنده است و فعالیت می‌کند. هر چهار بخش کوردستان، خلق و جوانان کوردستان در قلب وی جای دارند. به همین دلیل است که صیانت از رهبر آپو، صیانت از خود است.

باییک در پایان سخنان خود جشن نوروز را به تمامی خلق کورد تبریک گفت.