— با ذهنیت برجای مانده از حزب اتحاد و ترقی، جنگی عمومی بر خلق کورد و جنبش آزادیخواهی خلق کورد تحمیل شده است. این جنگ ویژه در امرالی نیز با شیوه‌های گوناگون اعمال می‌شود. طی چند روز گذشته تصمیم بسیار تاسف برانگیزی صادر شد که طی آن خانواده رهبر آپو به مدت ٣ ماه از دیدار با وی ممنوع شدند. این انزوای کنونی را چگونه را باید تحلیل کرد؟ آیا این تصمیم را به عنوانی مجازاتی علیه وی به کار می‌برند؟

   دلزار دیلوک؛ دولت ترک نمی‌تواند رهبری را مجازات نماید، به رغم آنکه انزوایی سنگین علیه رهبر آپو اعمال می‌شود، مشخص شده است که در سیستم امرالی نیز قادر به تضعیف رهبری نبوده‌اند، زیرا رهبر آپو نمونه‌ای یک انسان آزاد است، به رغم آنکه مدت زمان زیادی است که ملاقاتها با وی صورت نگرفته‌اند، اما دولت ترک همچنان تصمیمات جدیدی را تحت عنوان مجازت اتخاذ می‌نماید. مجازات دولت ترک نمی‌تواند آزادی رهبری ما را محدود نماید. این امر نشان دهنده ضعف دولت ترک است، رهبری ما همانند روح، فکر و نیروی مقاومت با خلقهای آزادیخواه، و در وهله نخست با رهبری خلق کورد است. بدین منظور، از طریق این مجازات می‌خواهند انزوا را بیش از پیش سنگین‌تر نمایند. ارتباط بین رهبری و خلق را گسسته و اراده خلق را دچار ضعف نماید. لازم است همه ما و دولت ترک نیز بداند که دولت فاشیست ترک نمی‌تواند رهبری ما را مجازات تماید. می‌توانیم بگوییم که چهره درنده فاشیسم قادر به مجازات رهبری ما نیست. ما نمی‌توانیم بگوییم فاشیسم عریانی و درندگی چهره خود را در مقابل رهبری ما و تمامی خلقهای دیگر نشان می‌دهد. انزوای تحمیل شده بر رهبری، هویت دولت فاشیست و قاتل دولت ترک است.

  —  در مقابل راههای حل و فصل، رهبر خلقها رهبر اوجالان، می‌پرسد که آیا دولت ترک ناگزیر مانده است که این اقدامات غیر اخلاقی و غیر حقوقی را انجام دهد.

   بدون تردید، دولت ترک در هراس است، زیرا نگرشهای رهبر آپو نه فقط بری آزادی خلق کورد می‌باشد، نگرشهای رهبر آپو فکر و فلسفه وی، برای آزادی خلقهای ترکیه است، و این نگرش مبنایی اساسی به شمار می‌رود. دولت ترک در هراس است که مبادا خلق کورد قادر باشد بر مبنای موجودیت و هویت خود زندگی نماید، زیرا بقای خود را در نابودی خلق کورد می‌بینند. رهبر آپو دهها بار اظهار داشته است که موجودیت و حیات کوردها در جامعه ترکیه تضمین کرده است، اما آنها اقتدار موجود را به معنای نابودی خود قلمداد می‌کنند و این امر واقعیتی است. اقتدار موجود از طریق فلسفه رهبر آپو، از سوی فاشیسم قابل قبول نیست، به همین دلیل است که موجودیت خود را در فلسفه رهبر آپو نمی‌بینند. اخیرا مشاهده کردیم که کارزاری تحت عنوان شکست حصر  و نابودی فاشیسم و آزادی کوردستان شکل گرفت، این کارزار مبارزه‌ای بسیار بزرگ بود، اعتصابهای غذا به بالاترین سطح خود رسید، در نتیجه آن دولت ترک مجبور شد اجازه ملاقات با رهبر آپو را صادر نماید. دولت ترک از محکوم شدن در نزد انظار عمومی جهانیان و رو شدن واقعیت سیاستهای خود دچار واهمه شد، از طریق این کارزار دچار آسیب شد، به همین دلیل نیز اجازه دادند چند ملاقات با رهبری ما صورت پذیرد. ما در همان موقع اظهار داشتیم که این ملاقاتها دریچه‌ای کوچک را بر انزوای رهبریمان گشوده است. ما می‌توانیم از طریق این دیدارها مبارزه خود را با راهکارهای متفاوتی به پیش ببریم. این فرایند از طریق بسط آن به انتخابات، ضربه شدیدی را به آ.ک.پ وارد نمود. آ.ک.پ در استانبول دچار هزیمت شد. از همین رو لازم است که ترکیه بر این مسئله وقوف داشته باشد که از طریق نابودی کوردها نمی‌تواند موجودیت خود را تضمین نماید. اما از آنجا که در مقابل واقعیات جامعه قرار گرفته‌اند، تا آخرین لحظه نیز از پذیرش فاشیسم سر باز می‌زنند، سرباز زدن از پذیرش حاکمیت ظلم و سرکوب یک حق است.

   — رهبر آپو می‌گوید که لازم است کوردها نیازمند به حفظ موجودیت و کسب آزادی خود هستند. امروزه دشواریهای این گفته‌ها در عرصه عمل خود را چگونه نمایان می‌کند؟ لازم است جامعه کورد و دمکراتیک بر مبنای واقعیتهای موجود، چگونه به مقاومت دست بزند؟

   دولت ترک از طریق سیاست تفرقه و ارزیابی مشکلات از طریق شخصی، پیوند جامعه را با واقعیت اجتماعی خود، با نیروی مقاومت خود می‌برد. دولت ترک به مرحله‌ای رسیده است که انسان را به زندگی در شرایطی بدتر از برده وادارد. از راههای گوناگون خلق را به خود نیازمند می‌نماید. رهبری در دفاعیات خود می‌گوید: اگر سیستم موجود حتی روزنه‌ای برای حیات تو را باز ننماید، باید بر موجودیت خود تاکید نمایی و مبارزه کنی. وضعیت کنونی دولت ترک و دولتهای دیگر نیز بر همین منوال ما را به عنوان خلق کورد و همزمان در ابعاد زبانی، حقوقی آن قبول ندارند. در تمامی ابعاد، درصدد نابودی ما هستند. اکنون دولت ترک بیش از هر چیزی از فعالیت مادران ما در خشم است، زیرا این مادران به فرزندانشان زبان کوردی می‌آموزند، فرهنگ کوردی را به آنان یاد می‌دهند. زنان آفرینشگران فرهنگ بوده و مسئول غنی بخشیدن به جامعه هستند. دولت ترک در مقابل زنان، کودکان، جنگلها و در مقابل تمامی کوردستان اعلان جنگ نموده است. اکنون زنان کورد کارزاری را تحت عنوان برای آزادی و تغییر تو نیز بپاخیز آغاز کرده‌اند. از طریق این کارزار لازم است زنان دست در دست یکدیگر به  جنگ و مقابله با سیاستهای پلیدی بپردازند که بر زنان و جامعه ما اعمال می‌شود، لازم است زنان ما از طریق این کارزار حقوق خود را مطالبه می‌کنیم، انتقام خود را خواهیم گرفت، سکوت پیشه نخواهیم کرد، ترسمان را باید درهم بشکنیم. اما در این میان نباید زنان حق خود را از دولت مطالبه کنند،  زیرا این خود دولت است که ستمکاری را مدیریت می‌کند. اندیشمند اقتدار خود دولت است. لازم است زنان خود را از دولت بدور کنند، زنان جوان، و در کل تمامی زنان باید دست به ایجاد تشکل‌ها و سازماندهی سازمانهای خود بزنند، از خانواده‌های خود شروع کنند، از اطرافیان برای آموزش شروع کنند، حق خود را مطالبه نمایند، سازماندهی ، مدیریت آزادانه جامعه ست.

   — چندی پیش هیاتی از حزب دمکراتیک خلق‌ها عازم جنوب کوردستان شد، موضوع اصلی مطرح شده، اتحاد زنان بود. اگر زنان کورد اتحاد خود را ایجاد کنند، این اتحاد چه تاثیری بر سرنوشت و آینده کوردها خواهد گذاشت؟

   با فلسفه رهبر آپو آگاهی بسیار بزرگی در میان زنان کورد ایجاد شده است، تا جایی که زنان کورد می‌توانند آزادی کوردستان را تحقق بخشیده و جامعه‌ای آزاد را ایجاد نمایند. طی این یکصد سال جنگی که علیه زنان و جامعه اعمال شده است، اما در این رابطه اکنون این فرصت و امکان مهیا شده است که زنان این قرن را به قرن آزادی زنان مبدل کنند. سفر این هیات در این رابطه بسیار مهم و ارزشمند است. اما  زنانی که در درون یک سازمان یا یک حزب به فعالیت و تلاش دست می‌زنند دچار محدودیت هستند. در مقابل حملات دولت ترک در جنوب کوردستان، زنان هر چه قدر نسبت به این حملات واکنش نشان دادند، صرفا در قالب بیانیه‌های محدود شد. زنان می‌توانند جامعه خود را سازماندهی کرده و در مقابل اشغالگری، به عنوان سازمان مسائل و موضوعات را مورد بحث و بررسی قرار دهند. با یکدیگر دست به فعالیت بزنند، از موجودیت خود که هر روزه مورد حمله قرار می‌گیرد، دفاع نمایند، صداهای خود را متحد نمایند. تا کنون مبارزه در این بعد ضعیف مانده داست، لازم است زنان مبارزه خود را تحت اقتدار مردانه پیگیری نکنند. زیرا  از آن طریق به هیچ نتیجه‌ای دست نخواهند یافت، بلکه بر عکس روند آن معکوس نیز خواهد شد.

   — اگر کودتایی را که علیه شهرداریها به وقوع پیوسته است، صرفا به عنوان انتصاب گماشتگان ارزیابی کنیم، واقعیت این جنگ را چگونه می‌توان تعریف نمود؟

   مسئله صرفا شهرداریها نیستند، مسئله نابودی اراده اجتماعی است. مسئله نابودی حق انتخاباتی خلق کورد است. گماشتگان نه فقط علیه خلق کورد هستند، بلکه علیه کلیت جامعه ترکیه نیز هستند، در مقابل این اقدام، تحصن در وان، مردین و آمد در جریان هستند. اکنون نیز اراده‌ای بسیار قدرتمند ظهور کرده است، مادران نیز به این فعالیت پیوسته‌اند، زنان با شعار تو نیز بپا خیز، به این مبارزه پیوسته‌اند، این کنشگری را ارزشمند تلقی کرده و به انان درود می‌فرستیم. اما لازم است جوانان، مادرانمان را تنها نگذارند، باید دور و بر هر یک از مادران را با هزاران جوان گرفته شود. در این کنشگریها، ثبات مشاهده می‌شود، بدون ترس و با عزمی راسخ در جریان است و این یک روحیه بسیار قدرتمند است. اما این روحیه باید تقویت شود، کسانی که رای داده‌اند، باید در این مبارزه فعالانه مشارکت نمایند. همواره گماشتگانی بر ما حاکمیت داشته‌اند، جنازه فرزندان ما روزانه در دشتها و کوهها یافت می‌شود، جنازه‌ها را به خانواده‌هایشان تحویل نمی‌دهند، هر جامعه‌ای از این حق برخوردار است که جنازه فرزندان خود را دفن نماید. لازم است مادرانمان از جنازه‌های شهدای خود صیانت نمایند. تاریخ کوردها مملو از مقاومت است، باید ما این تاریخ را بیش از پیش  تقویت نماییم، از شهدایمان صیانت نماییم، زندگانمان را حفظ و از آنها دفاع کنیم. جامعه ما واجد اراده‌ای قدرتمند و عزمی راسخ است، باید ین کنگشری بیش از پیش قدرتمند شود. ما براین بارو هستیم که خلقمان و گریلا در این مقاومت، فاشیسم را سرانجام درهم خواهند شکست.