دوران کالکان اعلام نمود که حرکت آنان پایبند به روح، ذات و معیارهای پروتکل ١٩٨٢-١٩٨٣ پایبند بوده و در این باره گفت: این موضوع می‌تواند به منبعی برای کنگره ملی تبدیل شود، اگر یک قدم در این باره برداشته شود ما با دو قدم به جلو به آن پاسخ می‌دهیم.
دوران کالکان عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان پیام رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان را که با برادرش محمد اوجالان تماسی تلفنی برقرار کرده بود در گفتگویی با خبرگزاری فرات مورد ارزیابی قرار داد. بخش دوم این گفتگو امروز و بخش پایانی آن فردا منتشر می‌شود.
خبرگزاری فرات نیوز: در تماس تلفنی رهبر خلق کورد، وی گفتند که خلق کورد به جنگ و خونریزی نیاز ندارد، بلکه کورد نیازمند آشتی و اتحاد است و این مهمترین پیام من است. رهبر آپو به رغم آنکه ۴۰ سال است برای دستیابی به اتحاد مبارزه می‌کند، چرا این اتحاد تحقق نیافته است؟ چه موانعی در مقابل دستیابی به اتحاد وجود دارد؟
دوران کالکان: رهبر آپو روح اتحاد ملی، هشیاری، سازماندهی آن و حرکت آن را پدید آورده است. براین اساس در هر چهار بخش کوردستان بر جامعه کوردستان تاثیرات خود را گذاشته است و سطحی بالایی از اتحاد، هشیاری و سازماندهی را پدید آورده است. برای ایجاد و مدیریت ملی نیز سازماندهی و مدیریت بسیار عمیقی را ایجاد کرده است. با هشیاری در هر چهار بخش کوردستان، با مبارزات جوانان و زنان و خون شهدا، در سطح گریلایی، ملت شدگی دمکراتیک را ایجاد کرده است. باید این مسئله دیده شود.
باید دیده شود که رهبر آپو سطح بالایی از رهبر ملی را ایجاد کرده است، احساس و تفکر ملی را به بالاترین سطح خود ارتقا داده است، در بعد سازماندهی و فعالیت نیز در هر چهار بخش کوردستان در سطوحی بالا جوانان، زنان و کارگران کورد را متمرکز نموده است، در هر چهار بخش کوردستان جنبشی آزادیبخش و ملی و دمکراتیک را ایجاد کرده است. بر این مبنا، این گفته که چهل سال است مبارزه می‌نماید، چرا اتحاد ملی توسعه نیافته است، مناسب نیست. سطح بالایی از ملت شدگی وجود دارد که رهبر آپو و پ.ک.ک آن را رهبری می‌کنند. در اینجا روح، احساس و تفکری بر مبنای سازماندهی و فعالیت پدید آمده است. سرگذشت پ.ک.ک و رویدادهایی که در میان گریلاهای پ.ک.ک در جریان است، مشهودترین دلیل این مدعا است. موضوعاتی که در خارج از میهن به وقوع می‌پیوندند، ملموس‌ترین مدعاهای این حقیقت هستند. در خارج از میهن، کوردها از هر چهار بخش میهن با تمامی مذاهب و لهجه‌های مختلف کوردی، در سطحی بالا روح و اتحاد و اگاهی ملی را ایجاد کرده‌اند. باید این واقعیت دیده شود. باید ارزش و قدر این مهم به خوبی درک شود.
اما برداشت من از این پرسش اینگونه است: مسئله این نیست که در بعد اتحاد ملی هیچگونه پیشرفتی مشاهده نمی‌شود، اما این اتحاد موجودیتی کامل نیافته است، اتحادی که همه را در خود جای دهد و شامل همه شود، پدید نیامده است، علت چیست؟ این واقعیت وجود دارد که مبارزه رهبر آپو با اندازه ۵۰ سال تاریخ کوردستان، پیشرفت و تحول را به دنبال داشته است و این مسئله قابل بازگشت نیست. باید این مسئله را دید و درک کرد. در سیاست کوردی، امروزه این موضوع به چنین سطحی دست نیافته است، که اتحادی در سطح کنگره دمکراتیک ملی ایجاد شود.
از اوایل دهه ۸۰ میلادی موضوع کنگره دمکراتیک ملی در جریان است. از آن دوره نیز این موضوع مورد بررسی بود، بعد از آن نیز در چند مرحله مطرح شد، در مراحلی نیز در دستور کار قرار نداشت، اما همیشه به نوعی در میان سیاست کوردها جای داشته است. در ده سال اخیر نیز در سطحی وسیع و بالا در دستور کار قرار گرفته است. امروز در نیز سطحی بالا در دستور کار قرار دارد. اما چرا چنین اتحادی ایجاد نشده است و آیا نباید سرانجام به نتیجه برسد؟ این سوالات باید پاسخ داده شوند. رهبر آپو در اواخر سالهای ۱۹۹۰ در زمان کنگره ملی می‌خواست این مسئله را مجددا در دستور کار قرار داده و اتحاد ملی را ایجاد کند. می‌خواست که تمامی سیاست کوردها از مجرای کنگره ملی کوردستان فرمی متحد به خود بگیرد و جنبش آزادی کورد در هر چهار بخش کوردستان بتواند راه حلی آزادیخواهانه و دمکراتیک را ایجاد کند. با توطئه بین‌المللی ۱۵ فوریه به این خواست نیز حمله شد، خواستند که مانع از این مسئله شوند. با آغاز سیستم امرالی نیز تمامی این افکار و اندیشه‌ها را از میان برداشتند. رهبر آپو در مقابله با این مبارزه کرد. حزبمان و خلقمان واقعیت و حقیقت رهبری را به خوبی درک کرده و مبارزه کردند.
اگر به خوبی دقت شود مشاهده می‌کنیم که احساسات ملی در هر چهار بخش کوردستان و در خارج از میهن نیز وجود دارند. با رهبری پ.ک.ک اتحاد دمکراتیک ملی وجود دارد. برخی از احزاب و سازمانهای کورد تلاش می‌کنند سیاست، سازمان و مسئولیت خود را توسعه دهند. باید این اتحاد حول کنگره ملی ایجاد گردد. تفکر جنبش ما بر این اساس مبتنی است. به منظور تحقق این امر ما تلاش می‌کنیم.
اگر به خوبی دقت شود مشاهده می‌کنیم که احساسات ملی در هر چهار بخش کوردستان و در خارج از میهن نیز وجود دارند. با رهبری پ.ک.ک اتحاد دمکراتیک ملی وجود دارد. برخی از احزاب و سازمانهای کورد تلاش می‌کنند سیاست، سازمان و مسئولیت خود را توسعه دهند. باید این اتحاد حول کنگره ملی ایجاد گردد. تفکر جنبش ما بر این اساس مبتنی است. به منظور تحقق این امر ما تلاش می‌کنیم.
در سال ۲۰۱۳ پیشرفت‌های خوبی در این زمینه حاصل شد. اما برخی از نیروها مانع از پیشرفت آن شدند. هم اکنون نیز نیاز مبرمی در این رابطه وجود دارد اما برخی از گروه‌های منفعت‌پرست مانع از تحقق آن می‌شوند. در واقع جامعه بر لزوم این مهم اجماع نظر دارد. می‌توان گفت در هر چهار بخش کوردستان و خارج از میهن سطح اتحاد ملی به ۹۵ درصد می‌رسد. این سطح از احساس ملی سطح بسیار بالایی است و بسیار مهم است. به رغم تمامی تلاش‌ها و مکرها برای حمایت از جنگ داخلی و همکاری حزب و سازمان‌ها، این اتحاد با حساسیت اجتماعی روبرو شده است. لازم است احزاب و سازمان‌ها اتحاد سیاسی و دمکراتیک را ایجاد کنند. اتحاد ملی نیز از طریق ایجاد کنگره ملی می‌تواند تحقق پیدا کند. لازم است تمامی احزاب و سازمان‌ها در این فرایند جای گرفته و نمایندگی احزاب خود را برعهده گرفته و افکار خود را در این رابطه تصرح کنند. کنگره ملی نباید به زبان هیچ حزب و سازمانی تبدیل شده و هیچیک از سازمان‌ها یکدیگر را تضعیف کنند. برعکس لازم است که کنگره ملی به زبان تمامی احزاب تبدیل شده و در این راستا گام‌های پیروزمندانه خود را بردارند.
از نظر ما کنگره ملی باید بر این اساس ایجاد شود. چنین پلتفرمی برای همه خوب است. ما به عنوان پ.ک.ک می‌خواهیم که بر این اساس در این کنگره مشارکت داشته باشیم. ما مشخص کرده‌ایم که برخی از گروه‌ها مانع از آن می‌شوند، در آن مشارکت نمی‌کنند. در میان جامعه عدم حساسیتی را در این باره ایجاد کرده‌اند. باید بر احزاب و سیاست‌های کوردی در این رابطه فشار وارد شود. سیاست ملی آنها چگونه است؟ چه کسی با آنهاست و چه کسی با آنها نیست؟ چه کسی در اتحاد ملی مشارکت نمی‌کند و چرا؟ باید این سوالات پرسیده شوند. در درجه نخست باید از حزب دمکرات کوردستان و اتحادیه میهنی کوردستان و تمامی احزاب دیگر کورد نیز این مهم پرسیده شود.
ما به عنوان پ.ک.ک برای مشارکت در اتحاد دمکراتیک آماده هستیم. ما این مسئله را با شفافیت ابراز می‌کنیم؛ وعده داده‌ایم که بر اساس این مهم سیاست‌ورزی کنیم. در این خصوص لازم نیست هیچ کس هیچگونه نگرانی داشته باشد، ما درصدد فریب و خدعه برنیامده‌ایم. در این خصوص هیچ تردیدی نداریم. رهبر آپو آشکارا اعلام کرده است که این پیام و این فراخوان پیامی اساسی است. در اواخر دهه ۱۹۹۰ هدف رهبر اپو این بود که چنین اتحادی را خلق کند و این تلاش‌ها را سیستماتیک کند. اما توطئه بین‌المللی مانع از آن شد. اکنون نیز برای دستیابی به همان مهم تلاش می‌کند و فراخوان می‌دهد. از نظر ما این مسئله بسیار مهم است. اما باید به این مسئله توجه کرد که از این طریق احزاب یکی نمی‌شوند. بلکه کنگره ملی با مشارکت احزاب و سازمان‌ها تحقق پیدا می‌کند. در اصل هم اکنون شاهد وجود مشکلاتی در سیاست کوردی هستیم در میان این نیروها که نمایندگی سیاست‌ورزی در میان کورد را برعهده دارند، در میان احزاب و گروه‌ها و سازمان‌ها مشکل وجود دارد. در این خصوص؛ یا از نظر آنها اتحاد بدرد آنها نمی‌خورد یا تحت تاثیر برخی هستند که مانع از تحقق اتحاد کوردی شده و نمی‌خواهند که کورد متحد شود. ارائه هیچ دلیل دیگری لازم نیست. لازم نیست که هیچ کس بگوید که پ.ک.ک مانع از تحقق اتحاد ملی است، چنین گفته‌ای عملکرد عینی و دروغ‌های انان را برملا می‌کند. وضعیت واقعی مشهود است. باید همه مانند ما در این خصوص وضعیت خود را صراحتا مشخص کنند. باید با موضع برخی از گروه‌ها که مانع‌تراشی می‌کنند مقابله کرد.
گروه‌های خارجی که از اتحاد، آزادی و دمکراسی و دستیابی به راه‌حل مسئله کورد می‌ترسند و نمی‌خواهند که خاورمیانه دمکراتیک شود، در مقابل اتحاد ملی مانع تراشی می‌کنند. کسانی که از این مسئله بهره‌برداری می‌کنند و مانع از راه‌حلی برای مسئله کورد هستند، می‌خواهند که در میان کورد تفرقه‌افکنی کنند. برخی از احزاب و سازمان‌ها نیز تحت تاثیر دشمنان هستند. منفعت آنها در بودن با همدیگر است.
گروه‌های خارجی که از اتحاد، آزادی و دمکراسی و دستیابی به راه‌حل مسئله کورد می‌ترسند و نمی‌خواهند که خاورمیانه دمکراتیک شود، در مقابل اتحاد ملی مانع تراشی می‌کنند. کسانی که از این مسئله بهره‌برداری می‌کنند و مانع از راه‌حلی برای مسئله کورد هستند، می‌خواهند که در میان کورد تفرقه‌افکنی کنند. برخی از احزاب و سازمان‌ها نیز تحت تاثیر دشمنان هستند. منفعت آنها در بودن با همدیگر است.
می‌توان گفت اگر رهبران کنونی پ.د.ک و ی.ن.ک اتحاد دمکراتیک ملی را مبنای خود قرار دهند، از دریچه پلتفرم پیروزی احزاب کورد به کنگره ملی بنگرند، آنزمان است که اتحاد ملی کورد و تاسیس کنگره ملی کورد تحقق می‌یابد. مهم اینست که این اراده مشاهده شود، پیشرفت و منافع احزاب سیاسی خود را در این رابطه مشاهده کنند. کنگره ملی کورد باید به پلتفرمی برای تمامی احزاب و سازمانهای کوردی بدل شود تا به پیروزی دست یابد. برای این منظور نیز باید ذهنیت و سیاست دمکراتیک مبنا قرار گیرد. اگر این مهم پدید آید، تمامی موانع از میان رفته و طی یک ماه در بالاترین سطح انحاد ملی دمکراتیک کوردها محقق می‌شود.
فرات نیوز: به معاهده و پروتکلی در سال ۱۹۸۲ با ادریس بارزانی اشاره می‌شود. اوجالان پیش از این نیز به این پروتکل اشاره کرده بود. اطلاع داریم که در سال ۱۹۸۳ مسعود بارزانی این پروتکل را امضا کرده است. ۴۰ سال از این پروتکل گذشته است، این پروتکل حول چه مسائلی بود؟ آیا این پروتکل امروز می‌تواند تجدید شود؟
دوران کالکان: پروتکل سال ۱۹۸۲ که اوجالان به آن اشاره می‌کند سندی از ائتلاف دمکراتیک ملی است که از ۱۱ بند تشکیل می‌شود. این سند هم اکنون در دست است، در رسانه‌ها نیز منتشر شده است.هیچ نکته‌ای از آن مخفی نیست. رفیق شهید محمد کاراسونگر بیش از همه برای ایجاد توافقی بین پ.ک.ک و پ.د.ک تلاش نمود. به مناسبت ۳۷ سالگرد شهادت وی، یاد و نامش را گرامی می‌داریم. در سالهای ۱۹۸۱-۸۲ یکی از مسئولان حزبمان برای فعالیت در روژهلات و باشور (شرق و جنوب) کوردستان بود. فرماندهی مقاومت حیلوان و سیورگ را نیز زمانی بر عهده داشت. نخستین عضو کمیته مرکزی حزبمان بود. مسئول نظامی کمیته مرکزی بود. از آنجا که مبارزات روژهلات و باشور کوردستان وجهه‌ای نظامی داشتند، از همان آغاز در این مبارزات جای گرفته بود. تمامی سازمانهای روژهلات و باشور کوردستان را می‌شناخت، با رهبران تمامی سازمان‌ها ارتباط برقرار بود. ارتباطات پ.ک.ک را با سازمانهای دیگر کوردی برقرار کرد. این ارتباطات را برقرار و پروتکل‌هایی شفاهی را نیز برقرار کرد. یکی از این ارتباطات، برقراری ارتباط پ.د.ک و پ.ک.ک بود. برای تحقق آن تلاش فراوانی نمود. چند بار بین باشور و روژهلات کوردستان و لبنان رفت و آمد کرد. نتایج این دیدارها و تلاش‌ها را نیز به اطلاع رهبر آپو رساند. در پایان سال ۱۹۸۲ این پروتکل را ارسال کرده بود. در سال ۱۹۸۳ رهبر آپو و دبیرکل حزب دمکرات کوردستان، مسعود بارزانی این پروتکل را امضا کرده بود. در آن زمان ما با سازمانهای کورد و ترک دیگر نیز پروتکل‌هایی از این دست را ایجاد کردیم. در ترکیه با ۸ سازمان دیگر ما جبهه مقاومت متحد علیه فاشیسم را ایجاد کردیم. در خاورمیانه با سازمانهای فلسطینی نیر ارتباط برقرار کرده و ائتلاف ایجاد کردیم. همپیمانی بین پ.ک.ک و پ.د.ک نیز بر این مبنا مهم بود. با رهبری اتحادیه میهنی کوردستان نیز دیدارهایی مهمی صورت گرفته بود و همان همپیمانی و ارتباط با اتحادیه میهنی نیز شکل گرفته بود. ارتباطات ما با اتحادیه میهنی و حزب دمکرات کوردستان بر اساس ذهنیتی دوستانه، منفعت طرفین و اتحاد دمکراتیک ملی بود. براین مبنا بود که سازمان‌ها از یکدیگر حمایت و پشتیبانی کنند. در مقابله با سازمانهای دیگر، ما با هیچ سازمانی ارتباط برقرار نکردیم. همه نیز از این نکته اطلاع دارند.
اگر ما به این پروتکل اشاره می‌کنیم، امروز نیز می‌توانیم این موارد را امضا کنیم. اگر رهبری حزب دمکرات قبول داشته باشد، ما دوباره آن را امضا می‌کنیم. این بندها و اصول مهم هستند. این پروتکل در چارچوب دمکراتیک و ملی بود. در آن به اتحاد بخش‌ها، نزدیک شدن سازمانی، پیشرفت و تحول دمکراتیک ملی کوردها، یافتن راه حلی برای مسئله کورد در هر چهار بخش کوردستان اشاره شده بود. از آنجا که سندی متعلق به ۴۰ سال قبل است، احتمال دارد که مفاهیم آن تغییر کرده باشند، زیرا دنیا تغییر کرده است، کوردستان تغییر کرده است، خاورمیانه تغییر کرده است و براین اساس برخی از بندهای آن احتمالا باید تغییر یابند. اما غیر از این موارد برای تقویت و پیشبرد اتحاد دمکراتیک ملی کورد، هیچگونه تفکری وجود ندارد که امروز بتواند آن را رد کند. پروتکلی مهم، معنادار و منسجم بود. بند ۹ این پروتکل به نحوه ارتباطات احزاب و سازمانهای کوردی با یکدیگر اختصاص داشت. در رابطه با شیوه راه حل مشکلات شفاف توضیح می‌داد. هم پ.ک.ک و هم رهبری حزب دمکرات کوردستان آن را قبول کرده بودند. رهبرانی که این پروتکل را پذیرفته و امضا کرده بودند امروز نیز بر در جایگاه خود قرار دارند. باید به تعهدات و مسئولیتهای خود پایبند بود و عمل کرد. باید پرسید آیا ارتباط پ.ک.ک و پ.د.ک بر آن اساس استوار است؟ مشکل و مسائل بین آنها بر اساس بند ۹ قابل حل است یا خیر؟ زمانی که به آن دقت شود مشاهده می‌کنیم که اینگونه است.
برای این همپیمانی می‌توان گفت که پ.ک.ک و پ.د.ک نیز قوی بودند. در سالهای ۱۹۸۳ و ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵، هر دو حزب قدرت داشتند. پ.د.ک بعد از سال ۱۹۷۵ بسیار ضعیف شده بود. براین باورم که این پروتکل به منظور بازیابی نیروی خود و بازگشت به کوردستان و به حرکت واداشتن نیروهای پیشمرگه نیرویی قدرتمند به این حزب داد. پ.ک.ک نیز در باکور (شمال) کوردستان به منظور سازماندهی مقاومت گریلایی علیه رژیم نظامی برآمده از کودتای ۱۲ سپتامبر تلاش می‌کرد. براین اساس بود که تحولات و پیشرفت‌های گریلایی ۱۵ اگوست قابل لمس شدند. تحولاتی که امروزه در کوردستان و خاورمیانه روی می‌دهند در این رویدادها ریشه داشتند. این وضعیت در راستای منافع هر دو حزب بود و جامعه کورد نیز از آن بهره گرفت. روح، احساس، هشیاری و اتحاد ملی کورد به پیروزی دست یافت. جنبش‌های آزادی و دمکراسی کورد، دستاوردهای قدرتمندی را کسب کردند. اما زمانی که مبارزه آزادیخواهی کورد پیشرفت کرد، در باکور کوردستان گریلاهای کوردستان تداوم فعالیت خود را اثبات کردند، به یک نیروی قدرتمند مبارز تبدیل شدند و مشخص شد که جنبش آزادی در کوردستان توسعه خواهد یافت و راه حلی برای مسئله کورد می‌یابد، نیروهایی که باعث ایجاد مسئله کورد شده بوند و از این اقدامات بهره‌ای نمی‌گرفتند وارد عمل شدند.
در آن زمان ارتباط حزب دمکرات کوردستان را با ترکیه ایجاد کردند. در ناتو برخی از گروه‌ها این اقدام را انجام داده و نیروهایی مانند آمریکا به این اقدام دست زدند. نیروهایی که پ.ک.ک علیه آن مشغول جنگ بودند و پ.د.ک را در مقابل آن قرار دادند، ائتلاف و ارتباط بین پ.ک.ک و پ.د.ک را قطع کردند. واقعیات را باید اینگونه مشاهده و درک کرد. خلاصه کنم؛ ما هم اکنون نیز پایبند روح و مفاد این پروتکل هستیم. هم اکنون نیز بخش بزرگی از این پروتکل در میان جنبش ما عملی می‌شود.
در آن زمان ارتباط حزب دمکرات کوردستان را با ترکیه ایجاد کردند. در ناتو برخی از گروه‌ها این اقدام را انجام داده و نیروهایی مانند آمریکا به این اقدام دست زدند. نیروهایی که پ.ک.ک علیه آن مشغول جنگ بودند و پ.د.ک را در مقابل آن قرار دادند، ائتلاف و ارتباط بین پ.ک.ک و پ.د.ک را قطع کردند. واقعیات را باید اینگونه مشاهده و درک کرد. خلاصه کنم؛ ما هم اکنون نیز پایبند روح و مفاد این پروتکل هستیم. هم اکنون نیز بخش بزرگی از این پروتکل در میان جنبش ما عملی می‌شود.
امروز این پروتکل چگونه تجدید می‌شود؟ احزاب مختلف می‌توانند بین خود ارتباطاتی را برقرار کنند، اما عصر آن به سر آمده است. نیازمند ایجاد پلتفرمی جدید هستیم که بر اساس آن تمامی بتوانند بر مبنای ذهنیتی دمکراتیک اتحاد خود را ایجاد کنند. کنگره ملی کوردستان بازتاب دهنده این خواست است. زمان ایجاد دمکراسی کوردی فرا رسیده است تا کوردها نیز مانند حزب و سازمان و سیاست‌ورزی کوردی در درون جنبشی سیاسی و دمکراتیک جای بگیرند. اگر دقت کنند در می‌یابند که راه حل مسئله متکی به تحقق کنگره ملی دمکراتیک است. این وضعیت بسیار مهم است. ذهنیت مبتنی بر دولت-ملت و ذهنیت مبتنی بر ملت دمکراتیک می‌توانند با هم بر اساس مبنایی قدرتمند به فعالیت مشترک دست زده و می‌توانند مسائل متغیر سازمانی و فعالیت آن را حل کنند. کنگره ملی می‌تواند اصول این دو ذهنیت را در خود بگنجاند. همزمان می‌تواند چارچوبی برای سیاست ملی و دمکراتیک را ایجاد کند؛ این سیاست می‌تواند قادر باشد که تمامی احزاب و سازمانهای کوردی را به فعالیت واداشته و معیارها و پرنسیپ‌های ان را به نمایش بگذارد. این موضوع می‌تواند مورد توجه تمامی طرفین باشد.
در حقیقت ۴۰ سال قبل از این ارتباطات پ.ک.ک/پ.د.ک و پ.ک.ک/ ی.ن.ک با پروتکل‌های مذکور برقرار شده‌اند. هم اکنون نیز این تفاهمنامه‌ها می‌توانند بر اساس ائتلاف کنگره ملی کوردستان تجدید شده و به پروتکل‌های جدید تبدیل شوند. تمامی احزاب دیگر نیز می‌توانند در آن مشارکت کنند. همچنین می‌توانند این پروتکل را با ۱۱ ماده ایجاد کنند. می‌توانند آن را کمتر کنند. تجربه سال ۲۰۱۳ تا اندازه‌ای مورد بحث و بررسی قرار گرفت. می‌توانند در چارچوب پرنسیپ و اصول شفاف‌تر و توسعه یافته‌تر ملی و دمکراتیک یکی شوند. اگر بتوانند محدودیتهایی را که نیروهای خارجی و محیطی منفعت طلب ایجاد کرده‌اند، از سر بگذرانند، در مقابل تحقق این خواست هیچ مانعی قرار ندارد. ما برای توسعه و گسترش ارتباط و ذهنیت اتحاد ملی که از منافعی این چنین عاری شده است، استقبال می‌کنیم. ارتباط و دیدارهایی که راه را برای ایجاد کنگره ملی می‌گشایند، در صورت لزوم می‌تواند با پروتکل‌های جدید مبتنی بر توافق توسعه یابد. همه باید براین مسائل واقف باشند. ما نمی‌دانیم که به رهبری اتحادیه میهنی و حزب دمکرات کوردستان در رابطه با ما- با پ.ک.ک- چه اطلاعاتی داده می‌شود و آنها در رابطه با ما چگونه فکر می‌کنند. در این رابطه ما فقط می‌دانیم که محیط پیرامونی مهم و منطقه‌ای و جهانی وجود دارد که در این رابطه نقشی بسیار منفی ایفا می‌کند.
شاید ما اطلاع نداشته باشیم که همه افراد چکار می‌کنند، چه می‌گویند، یا رهبری پ.د.ک و ی.ن.ک در رابطه با پ.ک.ک چگونه فکر می‌کنند، اما می‌توان گفت که: ما به عنوان رهبری کنونی پ.ک.ک با اصول و روح پروتکلی که از سال ۱۹۸۲-۱۹۸۳ امضا شده بود، همچنان پایبندیم و تعهد خود را به آن حفظ کرده‌ایم. بر این اساس می‌توانیم توافق، ارتباط و دیدارهایی را برمبنایی تجدید شده داشته باشیم و ان را گسترش دهیم. بدون هیچ تردیدی هیچ مانعی از سوی ما در رابطه با این موضوع وجود ندارد. ما براساس دستاورد و منفعت دستیابی به راه‌حل مصمم هستیم که با رهبری پ.د.ک و ی.ن.ک در هر سطحی و در رابطه با هر موضوعی بحث و مذاکره داشته باشیم، هرگونه مسئله و مشکلی را از طریق دیدار و بر مبنای ذهنیتی سیاسی و دمکراتیک و سود تمامی طرفها حل نماییم.
ما خواهان ارتباطات خود در درجه نخست با پ.د.ک و ی.ن.ک و با تمامی احزاب کوردی هستیم که بر اساس ذهنیت منفعت مشترک بنا شده باشد. ما با مبنا قرار دادن برخوردی مثبت در سود و منفعت هر دو حزب، براین باور هستیم که نباید هیچ موضوعی علیه احزاب دیگر نیز در جریان نباشد. براین اساس، از سوی ما هیچ مشکلی وجود ندارد. در مواقعی شایعاتی از این قبیل که شنیده می‌شود که آنها به هیچ عنوان جای اعتماد نیستند. شایعاتی مانند اینکه «پ.ک.ک فلان منطقه را به کنترل خود درخواهد آورد»، «تنها در فکر خود است»، «از این طریق می‌خواهد به اهداف خود دست یابد» و ... هیچ رگه‌ای از واقعیت و درستی را در خود ندارند. منبع چنین گفته‌هایی تنها طرف‌های منفعت‌طلب هستند. از طرف پ.ک.ک چنین موضعی به هیچ نحو وجود ندارد، اگر سازمانهای مختلف کوردی به این شایعات و گفته‌ها توجه کنند و بر مبنای این شایعات سیاست‌ورزی کنند، بدون تردید گمان درستی نخواهد بود. درست‌ترین اقدام اینست که با عزمی حقیقی دیدارهای مشترک صورت گرفته و بر اساس آن سیاست‌ورزی کنند.
ادامه دارد ...
