دوران کالکان اعلام نمود که حرکت آنان پایبند به روح، ذات و معیارهای پروتکل ١٩٨٢-١٩٨٣ پایبند بوده و در این باره گفت: این موضوع می‌تواند به منبعی برای کنگره ملی تبدیل شود، اگر یک قدم در این باره برداشته شود ما با دو قدم به جلو به آن پاسخ می‌دهیم.
دوران کالکان عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان پیام رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان را که با برادرش محمد اوجالان تماسی تلفنی برقرار کرده بود در گفتگویی با خبرگزاری فرات مورد ارزیابی قرار داد. بخش اول این گفتگو امروز و بخش دوم و پایانی آن فردا منتشر می‌شود.
خبرگزاری فرات: در ۲۸ آوریل رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان نخستین بار از طریق تلفن موفق شد با برادرش محمد اوجالان تماس داشته باشد. چرا تاکنون حق برخورداری از مکالمه تلفنی از ایشان دریغ داشته شده است و چرا این حق را اکنون به وی داده اند؟ آیا صرفا به دلیل شیوع ویروس کرونا بوده است؟
دوران کالکان: در بیست و دومین سال تداوم سیستم انزوا و شکنجه امرالی، روز ۲۸ آوریل اجازه دادند که رهبر عبدالله اوجالان از طریق تماس تلفنی بتواند با برادرش تماس تلفنی داشته باشد. رفقای دیگر زندانی در امرالی نیز به همان شیوه با نزدیکان خود تماس تلفنی برقرار کردند. برای نخستین بار است که شاهد چنین وضعیتی در سیستم انزوا حصر امرالی هستیم. اکنون حتی موسسان و مدیران این سیستم و افکار عمومی نیز به این باور رسیده‌اند که می‌توان از امرالی نیز برقراری تماس تلفنی را امکان پذیر ساخت. برقراری این تماس تلفنی این امکان را می‌دهد که چنین چیزی گفته شود.
در خصوص مسئله حق مکالمه با تلفن چرا این حق تا کنون ممنوع شده بود؟ چنین پاسخی می‌توان داد که در امرالی هیچگونه حق و هیچگونه عدالتی حضور ندارد. این مسئله صرفا یک گفته یا ادعای ما نیست، وضعیت مشهود اینگونه است. در رابطه با سیستم انزوا و شکنجه‌ای که در امرالی وجود دارد، در رابطه با مدیران این سیستن، افکار عمومی و وکلا و در مجموع هیچ کس از چیز چندانی مطلع نیست. هر موضوعی روزانه، بر اساس رویدادهای روز مدیریت می‌شود. به همین علت است که تنها مدیران این سیستم اجازه می‌دهند که چه اقدامی و چه تصمیمی گرفته شود. در اصل حق برای برقرای تماس تلفنی وجود نداشت که ممنوع و محدود شود. در امرالی نه فقط حق مکالمه تلفنی وجود نداشته است، بلکه همزمان هیچ حق و هیچگونه عدالتی نیز وجود ندارد. دیدارها نیز رویه‌ای عادی ندارند، از نوشتن، ملاقات خانواده‌ها نیز خبری نیست. هر مسئله‌ای بر اساس تصمیمات مدیریت گرفته می‌شود. هر موضوعی بر اساس سیاستهای روزانه تحقق می‌یابد. در امرالی مگر می‌توان از حقوق و عدالت خبری یافت که در رابطه با آن بتوان پیگیری کرد؟ در امرالی سیاست زندانی کردن پیگیری می‌شود. پیش از هر چیز باید از این مسئله اطلاع داشت. در اینجا سیستم خاصی برای زندانی وجود دارد. سیستمی ویژه؛ که به تمامی در چارچوب اهداف و سیاستهای اسارت است، سیستمی که بر شکنجه فیزیکی و روانی استوار است. مدیریت این سیستم بدینگونه است. در امرالی همه چیز سیاسی است، بر اساس جنگ است. به همین علت است که سخن گفتن از حقوق و عدالت مبنایی ندارد. اجازه نمی‌دهند که خانواده‌ها به ملاقات دست بزنند، هر زمان که بر اساس مصالح و منافع سیاسی آنان بوده باشد، آن زمان اجازه می‌دهند که ملاقات‌ها انجام شوند. برای دیدار وکلا نیز همین مسئله درست است. ما می‌دانیم که در ۸ سال گذشته، به هیچ وجه اجازه دیدار با وکلا داده نشد. همین موضوع برای زندگی در آنجا نیز درست است، پیش از هر چیز باید به این موارد پرداخته شود.
چرا تا پیش از این ملاقات با وکلا محدود شده بود؟ کوتاه باید گفت که براساس منافع آنها این محدودیت وجود داشت. مکالمه تلفنی چرا محدود می‌شد؟ در این رابطه نیز گفته‌ایم. یعنی براساس سیاست زندانی کردن این اقدام را انجام داده‌اند، آن را محدود کرده‌اند. برای آنکه مانع از انتقال نقطه نظرات رهبر آپو به خارج از زندان و رسیدن آنها به افکار عمومی شوند، چنین اقداماتی را انجام داده‌اند، انزوایی مطلق را برقرار کرده‌اند، این سیستم بر چنین اساسی ایجاد شده است.
معلوم است که از نگرشهای رهبر آپو می‌ترسند. به این شیوه نمی‌خواهند دیدگاه‌های رهبر آپو نه به شیوه شفاهی و نه کتبی منتشر شود. ملاقات وکلا-خانواده‌ها نیز اینگونه است. برای برقراری تماس تلفنی نیز می‌توان به همین موارد اشاره کرد. بسیار خوب، در ربع اول قرن ۲۱ چرا برای برقراری یک تماس تلفنی به این محدودیت‌ها دست می‌زنند؟ لازم است این مسئله بر مبنای سیاسی-نظامی ارزیابی شود. بدون گمان این موضوع ارتباط چندانی با شیوع ویروس کرونا ندارد. می‌تواند با شیوع ویروس ارتباط دشته باشد که به جای ملاقات مستقیم با خانواده، اجازه تماس تلفنی را داده باشند. صرفا از این طریق می‌تواند با شیوع این ویروس ارتباط داشته باشد. در غیر اینصورت هیچ ارتباطی بین این تماس و ویروس کرونا وجود ندارد. در شیوه و نوع آن می‌تواند این ارتباط را داشته باشد. اما در بعد محتوا، با وضعیت نظامی-سیاسی ارتباط داشته و در نتیجه مبارزه است.
مکالمه تلفنی در نتیجه فعالیتهای نظامی قهرمانانه نیروهای گریلا در کوه‌ها، دشت‌ها و شهرها است که ضربات سنگینی را بر سیاست و ذهنیت قاتل فاشیستی استعمارگران وارد ساخته‌اند. با حساسیت و توجه افکار عمومی در ارتباط است. افکار عمومی نسبت به این وضعیت اعتراض دارد. بیانیه‌هایی منتشر شده‌اند، اعتراضات خود را نشان داده‌اند، خصوصا عملیات‌های گریلاها که با قهرمانی صورت گرفتند. به منظور تقلیل این فشارها، به منظور ممانعت از شدت این فرایند ناچار شدند که اجازه بدهند مکالمه‌ای تلفنی انجام شود. یعنی برقرای این تماس تلفنی نیز براساس خواست انها نبود و در نتیجه مبارزه خلق و نیروهای گریلا انجام شده بود. ناچار شده‌اند که اجازه این مکالمه را بدهند. باید واقعیات را به خوبی دید و دانست.
در امرالی و تمامی ترکیه هر اندازه در ضدیت با فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ مبارزه شدت گیرد، به همان اندازه آزادی و دمکراسی دسترس‌پذیرتر می‌شود. برای این پرسش که چه اندازه آزادی وجود دارد؟ مستقیما می‌توان اینگونه پاسخ داد که: به اندازه مبارزه برای دمکراسی و آزادی، به اندازه مقاومت علیه فاشیسم، دمکراسی و آزادی وجود دارد. انزوای موجود در امرالی تنها در صورت وجود مقاومتی از این نوع، یا مبارزه‌ای ضد فاشیستی امکان‌پذیر است.
عملیاتهایی که از سال ۲۰۱۹ در مقاومت اعتصاب غذا شکل گرفتند، انزوا را در هم شکستند. در ماه مه وکلا و خانواده وی توانستند چند دیدار داشته باشند. در سالگرد این دیدارها هستیم. رهبر آپو در این دیدارها پیام‌های مهمی را منتشر کردند. اکنون نیز به عنوان نتیجه اعتراضات و عدم رضایت اجتماعی و مبارزه گریلاها، از ترس تقویت مبارزه این اجازه را دادند. یعنی در امرالی هر اقدامی سیاسی-نظامی است. براساس الزامات سیاسی و نظامی است. اما حقوق و عدالت تنها از طریق مبارزه دست یافتنی است. از طریق مبارزه قابل دسترسی است. زمانی نیروهای فاشیست و قاتل می‌گویند: به اندازه مبارزاتتان از عدالت و حقوق برخوردار می‌شوید. به اندازه مبارزه اتان می‌توانید به پیروزی دست یابید. به این مناسبت ما باید واقعیات را بهتر ببینیم، درک کنیم و بر اساس آن عمل کنیم.
فرات نیوز: رهبر خلق کورد در رابطه با آخرین تحولات جنوب کوردستان گفت سیاست کوردکشی را پیگیری می‌کنند، این سیاست در راستای منافع کورد نیست. این سیاست از طریق چه کسی پیگیری می‌شود؟
دوران کالکان: نیروهایی که مسئله کورد را ایجاد کرده‌اند از این وضعیت بهره‌برداری می‌کنند تا بتوانند این مسئله را تداوم بخشند. سیاستهای متنوعی را با فشار و سرکوب های سخت در این راستا تداوم می‌بخشند. جنگی روانی که بر تحقیر متکی است پیگیری می‌شود. به هر نحو ممکن قتلعام و نابودی را ادامه می‌دهند. به هر نحو ممکن، فشارهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را افزایش می‌دهند. آسیمیلاسیون را در عالیترین سطح پیگیری می‌کنند. سیاستهای خود را نیز به همین شیوه در چارچوب قتلعام ادامه می‌دهند.
یکی از این سیاستها، سیاست کوردکشی است. از این سیاست به عنوان کشتن سگ به دست سگ یاد می‌کنند. پیش از این نیز چنین سیاست‌هایی را داشتند. پیش از این نیز همواره سیاستهای خود را از این طریق ادامه داده‌اند. امروز نیز تلاش می‌کنند این سیاستها را در سطحی وسیعتر پیگیری کنند. رهبر آپو بر این سیاستها بسیار متمرکز شده است. سیاست کورد کشی بدست کورد را که دشمنان مانند کشتن سگ به دست سگ نامگذاری کرده اند، مورد بررسی قرار داده است. این سیاستی امپریالیستی و استعمارگرانه است. امحا و قتلعام را در سطحی بسیار وسیع پیگیری می‌کنند، زیرا قتلعام در این سطح وسیع و وحشیانه جزو سیاستهای استعمارگرانه امپریالیستی است. در کوردستان نیز این سیاستها را به شیوه‌ای یکپارچه پیگیری کردند. تمامی شیوه‌های سیاسی مبتنی بر قتلعام را در معرض آزمون گذاشته‌اند. سیاست کوردکشی به دست کورد نیز جزو این سیاست است. به این علت است که کوردستان را نیز تقسیم کرده‌اند. برای قطع ارتباط بخشهای کوردستان، این کار را انجام داده‌اند. وضعیت اجتماعی داخلی کوردستان نیز به شیوه ارباب رعیتی نیز همواره مورد دخالت قرار گرفته و تقسیم شده است. این وضعیت را به گونه‌ای تحمیل کرده‌اند که همیشه علیه یکدیگر موضع بگیرند. احزاب سیاسی همواره علیه یکدیگر به جنگ دست زده‌اند، کاری کرده‌اند که همواره علیه یکدگر بوده و یکدیگر را تضعیف کنند و به این شیوه نیازمند نیروهای خارجی باشند، با گسترش خیانت و اختلافات این اقدامات را انجام داده‌اند.
اگر به این مسئله بنگریم می‌بینیم که تقسیم کوردستان، تقسیم و اختلاف‌افکنی در وضعیت اجتماعی داخلی، سیستم ارباب رعیتی، تقویت تحزب و نوکری-خیانت به خارج، در کوردستان به شیوه‌ای تاریخی همواره وجود داشته و تاثیرگذار بوده‌اند. با تقسیم کوردستان و جنگ کوردها علیه یکدیگر و تضعیف کورد، سیاستهای مبتنی بر قتلعام بر جامعه کوردی تحمیل شده‌اند.
سیستم قتلعام مذکور بر چنین اختلافاتی متکی است. زمانیکه بر این مسئله متمرکز می‌گردیم رویدادهای تاریخی سده ۱۹ می‌توانند به شیوه‌ای آشکار خود را بروز دهند. از مقاومت جنوب کوردستان گرفته تا مقاومت بدرخان، در مقاومت‌های شیخ سعید، سید رضا نیز این موارد را می‌توان مشاهده کرد. زمانیکه تمامی این مقاومت‌ها را بررسی کنیم می‌بینیم که در بطن این مقاومت‌ها، نوکری و خیانت و جنگ داخلی تحمیل شده است. کشتن کورد به دست کورد، تضعیف کورد به دست کورد فرصت را برای اقدامات نابوگرانه و استعمارگرانه مهیا کرده است.
آشکار است که سیاست‌هایی از این نوع در راستای منافع کوردها و جامعه کوردی نبوده است. منفعت کوردی به کنار، با از میان برداشتن مقاومت کوردی، با تضعیف وضعیت اجتماعی اختلاف و جنگ داخلی کوردها، کشتن کورد به دست کورد نیز قابل مشاهده است. ما به هیچ وجه این واقعیت تاریخی را نمی‌پذیریم.
در خصوص این سوال که چرا اکنون نیز این رویه وجود دارد نیز می‌توان اینگونه پاسخ داد: فقط امروز نیست که این سیاستها پیگیری می‌شود. یعنی در تداوم وجود مسئله کورد این مسنله تحمیل شده است. پیش از هر چیز باید این مسئله را مشاهده کرد. اما باید خاطرنشان کرد که این مسائل جدید نیستند، در میان رویدادهای تاریخی دویست ساله اخیر صورت گرفته و کورد از این مسئله آسیب جدی دیده است. در این رابطه رهبر آپو از ذهنیت تاریخی برخوردار بوده است، پ.ک.ک براساس اطلاع و آگاهی از این ذهنیت تاسیس شده است. در رابطه با موضع گرفتن علیه این رویه تاریخی ذهنیت اتحاد را خلق کرده است، نیرو و اراده راه حل را برای حل مسئله کورد آفریده است. در غیر اینصورت امکان نداشت که تا این حد توسعه پیدا کند.
اکنون تلاش می‌کنند سیاستهای مذکور را در سطحی وسیعتر توسعه دهند. در برخی از برهه‌های مهم تاریخی تلاش کرده‌اند رویه سیاست داخلی را در سطحی گسترده توسعه دهند. چرا؟ برای درک این مهم باید وضعیت و رویدادهای نظامی و سیاسی در جهان، خاورمیانه و کوردستان را مورد ارزیابی قرار داد. در سطح جهانی، جنگ سوم جهانی در حال وقوع است. این جنگ شدیدا در خاورمیانه ادامه دارد. کوردستان مرکز چنین جنگی است. سیستم دولت محور و اقتدارگرا، مدرنیته سرمایه‌داری که مدرنیته متاخر است، بر جنگ و اختلاف و جنگ داخلی تمرکز کرده است. این وضعیت در کوردستان با شدت بیشتری در جریان است. چنین وضعیتی برای تقویت مبارزه آزادیخواهانه در کوردستان و پیگیری مقاومت انقلابی امکانات فراوانی را در اختیار می‌گذارد. جنگ بین نیروهایی که مسئله کورد را ایجاد کرده‌اند و از آن بهره می‌گیرند، منافع متضادی را در مبارزه کوردها ایجاد می‌کنند، زیرا طرفهای این جنگ داخلی همان نیرویی هستند که مسئله کورد را خلق کرده و می‌خواهند که قتلعام در کوردستان همچنان ادامه داشته باشد.
با این وجود کوردها نیز می‌توانند از این وضعیت بهره‌برداری کرده و مبارزه دمکراسیخواهی و آزادی خود را پیگیری کنند. بر همین اساس بوده است که در ۴۰-۵۰ سال اخیر مبارزه بسیار مهم آزادیخواهی و دمکراسی به پیش برده شده است. خصوصا که رهبری حزب کارگران کوردستان بر اساس نگرشهای رهبر آپو در شمال کوردستان، جنبش آزادیخواهی گسترش یافته است، در بخشهای دیگر کوردستان نیز این مبارزه گسترش پیدا کرده و در حال آفرینش اتحاد دمکراتیک ملی بوده است. این وضعیت تاثیر سترگی را بر تمامی احزاب و سازمانهای دیگر گذاشته است. ابعاد ملی و دمکراتیک آنها را به نمایش گذارده و احساس و نگرش و موضع اتحاد ملی آنها را تقویت کرده است.
اخیرا مشاهده می‌شود که در جامعه احساسات و مسئولیت فراوانی در این رابطه وجود دارد. در جنوب کوردستان، شمال و خارج از میهن نیز میان کوردها، میان روشنفکران، زنان، جوانان و کارگران کورد برای خلق اتحاد ملی دمکراتیک تفکرات سترگ و موضع‌گیری‌های خوبی خلق شده است. این موضوع نیروی دمکراتیک و آزادیخواهانه خلق کورد را توسعه می‌بخشد و برای مبارزه دمکراتیک و آزادیخواهانه به معنای انباشت نیرویی بزرگ است.
از یک طرف جنگ جهانی سوم و جنگ در خاورمیانه، نیروهایی که مسئله کورد را ایجاد کرده و ادامه می‌دهند را تضعیف کرده است. از طرف دیگر نیز روح، احساس و نگرش مبتنی بر اتحاد ملی که براساس مبارزه دمکراسی و آزادی پ.ک.ک خلق شده است، در مقابل این نیروها به قدرتی بزرگ منتهی شده است. بر این اساس است که علیه مسئله کورد و مبارزه آزادیخواهانه و موجودیت کورد در سطحی وسیع این اقدامات صورت می‌گردد. اکنون بیش از هر زمان دیگری نیازمند حل مسئله کورد هستیم. کسانی که این مسئله را ایجاد کرده‌اند و تلاش دارند تا از آن بهره‌برداری کنند، دیگر قادر نیستند مانند گذشته رویکرد خود را ادامه دهند، دچار مشکلات فراوانی در این رابطه شده‌اند. در تحمیل سیستم قتلعام بر کورد اکنون دچار مشکل شده‌اند.
در چنین وضعیتی می‌خواهند که این فشارها را بر خودشان تقلیل دهند، نیروی آزادیخواهی کورد را تقسیم کرده و با ناگزیر کردن آنها به جنگ با یکدیگر، این نیرو را تضعیف کنند. از این طریق می‌خواهند که بر این مسئله تمرکز کنند، مسئله کورد در این حالت همچنان تداوم داشته باشد و قتلعام کورد ادامه یافته و این قتلعام را همانند صد سال گذشته گسترش بدهند، به همین علت تلاش می‌کنند تا سیاست کشتار کوردها را گسترش بدهند. در این راه میلیون‌ها دلار صرف می‌کنند. نیروی فراوان، افراد، سازمان و نهادهای اطلاعاتی در این رابطه مشغول هستند. نیروهای امپریالیستی و استعمارگر تمامی راههای فریب و مکارگری را به کار می‌بندند. به هر نحو ممکن دروغ می‌کنند، دست به تحریک می‌زنند. برای روشنفکران، هنرمندان، سیاستمداران، احزاب کوردی و کوردهای بخشهای دیگر کوردستان، بخشهای دیگر اجتماعی و . را در مقابل یکدیگر قرار می‌دهند و از این طریق دست به حمله و تحریک می‌زنند.
ما از این مسائل به خوبی اطلاع داریم، آن را درک می‌کنیم. باید در این رابطه تحقیق صورت گیرد و نتایج آن آشکارشود. باید بر این نکته واقف بود که آنها به اقدامات گسترده و استعمارگر و نابودگری دست می‌زنند. چرا دست به این اقدامات می‌زنند؟ همانگونه که گفتم تلاش دارند نیروهای دمکراسی و آزادی و اتحاد ملی دمکراتیک کورد را تقسیم کنند، تضعیف کنند و از این طریق مسئله کورد را ادامه دهند، قتلعام در کوردستان را گسترش دهند، در درجه نخست در ترکیه در عرصه‌های دیگر خاورمیانه دیکتاتوری‌های ملت-دولت فاشیستی را تحمیل کنند؛ بر عمر زمامداری دیکتاتوری‌های ملت-دولت خود بیفزایند و قتلعام‌های موجود را ادامه دهند، از فروپاشی آنها ممانعت کنند و همچنان سر پا بمانند.
فرات نیوز: رهبر خلق کورد گفته است پ.د.ک و ی.ن.ک از این دیدگاه برخوردار هستند که علیه پ.ک.ک به جنگ دست بزنند، در مقابل این نیز به آنان دولت داده شود. این مسئله مایه پذیرش نیست، امکان نیز ندارد. تمامی دولت‌ها و نیروها در مقابل رفراندوم سال ۲۰۱۷ قرار گرفتند. اکنون نیز به شیوه‌ای مخفیانه با پ.د.ک به توافق رسیده‌اند. توافق اصطلاحی است که بسیار به کار برده می‌شود. چه کسی و چرا به پ.د.ک وعده دولت داده است؟ از این هشیاری رهبر آپو چه می‌توان اموخت؟
دوران کالکان: بدون گمان پیروزی و موفقیت پ.د.ک و ی.ن.ک در جنگ علیه پ.ک.ک یا نابودی پ.ک.ک مایه پذیرش نیست. پیروزی در جهت برعکس درست است. درست نیست که سازمانی کوردی علیه سازمان کوردی دیگری به جنگ دست بزند و از این طریق به پیروزی برسد. چنین چیزی غیر ممکن است. کوردستان تقسیم شده است و فشار شدیدی بر آن وارد می‌شود. اگر حقوق کوردستان بدست آید، این امر از طریق مبارزه علیه نیروهای استعمارگر-قاتل قابل دسترسی است. اگر بناست جنگی آغاز شود باید علیه نیروهای استعمارگر و قاتل باشد. به همین دلیل است که جامعه کورد نمی‌پذیرد که احزاب و سازمانهای کورد دشمن استعمارگر-قاتل را نادیده گرفته و با یکدیگر به جنگ مشغول شوند.
بر این اساس است که طی ۵-۶ ماه اخیر کنگره ملی کوردستان اقداماتی را در این راستا در پیش گرفته است. مطالبات مذکور در تمامی بخشهای کوردستان مورد حمایت واقع شده‌اند. خلق کورد، روشنفکران، زنان، جوانان، کارگران و میهن‌دوستان کورد همه در رابطه با این ذهنیت ملی دمکراتیک اجماع نظر دارند. بدیهی است که در سطح وسیعی احساس، روح و نگرش اتحاد ملی توسعه یافته است. به همین دلیل است که هیچگونه رویارویی بین احزاب کوردی از سوی جامعه مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد.
در بخش دوم، اظهار نظر رهبر آپو نیز بسیار مهم است. جنگ حزب دمکرات کوردستان و اتحادیه میهنی کوردستان علیه پ.ک.ک در هیچ یک از بخشهای کوردستان مایه پذیرش نیست. در چنین جنگی حزب دمکرات کوردستان و اتحادیه میهنی کوردستان به هیچ نتیجه‌ای دست پیدا نمی‌کنند. این دو دستاوردهای کنونی خود را در سایه مبارزات پ.ک.ک حفظ کرده‌اند. بدیهی است که وضعیت کنونی در نتیجه تحریک برخی از گروه‌هاست. رهبر آپو به این مسئله توجه می‌کند: حتی اگر شما علیه پ.ک.ک به نبرد دست بزنید، آنها اجازه نمی‌دهند که دولت کوردی را تاسیس کنید. جامعه کورد نیز این مسئله را نمی‌پذیرد. این مسئله [تاسیس دولت کوردی] وضعیتی نیست که از طریق جنگ با پ.ک.ک تحقق یابد. کسانی که این گونه توجیه می‌کنند، از این مسئله درکی ندارند. این نکته بسیار مهم است. تمامی این موارد بازی هستند، مکر و خدعه هستند.
به منظور ایجاد اختلاف بین احزاب کوردی چنین وضعیتی را خلق می‌کنند، این سخنان را ابراز می‌کنند. همانگونه که در پاسخ به پرسش قبلی نیز گفتم؛ نیروهایی که از اتحاد دمکراتیک ملی کورد در هراس هستند، برای آنکه بتوانند این نیرو را تقسیم کنند، برای آنکه بتوانند این نیرو را تضعیف کنند، دست به این اقدامات می‌زنند. هیچ دولتی برای کورد تاسیس نمی‌کنند.
اخیرا نیز این فشارها بر پ.ک.ک افزایش یافته است، از طرف دیگر نیز گفته‌هایی شنیده می‌شود که در جنوب کوردستان دولت جدیدی را تاسیس می‌کنند. ما نیز این گفته‌ها را می‌شنویم. این مسئله نه از طریق جنگ با پ.ک.ک بلکه با حمایت نیروی پ.ک.ک می‌تواند تحقق یابد، در آن زمان است که این گفته می‌تواند مهم و واجد معنا باشد.
اخیرا نیز این فشارها بر پ.ک.ک افزایش یافته است، از طرف دیگر نیز گفته‌هایی شنیده می‌شود که در جنوب کوردستان دولت جدیدی را تاسیس می‌کنند. ما نیز این گفته‌ها را می‌شنویم. این مسئله نه از طریق جنگ با پ.ک.ک بلکه با حمایت نیروی پ.ک.ک می‌تواند تحقق یابد، در آن زمان است که این گفته می‌تواند مهم و واجد معنا باشد. اما از طریق دیگری این مسئله امکان پذیر نیست. این نیرو با جنگ علیه پ.ک.ک نمی‌تواند به هیچ چیزی دست پیدا کند. برعکس، با مبارزه و با موجودیت و حضور پ.ک.ک می‌تواند به این سطح دست پیدا کند. تمامی پیشرفتهای موجود در کوردستان به این مسئله متکی هستند.
رفراندوم سال ۲۰۱۷ را به یاد دارم. کورد از این رفراندوم حمایت کرد، پ.ک.ک از آن حمایت کرد، اما کسانی که این رفراندوم را برگزار کردند، جهت‌گیری خود را تغییر دادند. فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ بیش از همه در مقابل رفراندوم مقابله کرد. کسانی که رفراندوم را تشویق کردند، آن را تعلیق کردند. اقدامات کنگره ملی را از سال ۲۰۱۳ با مانع روبرو کرده‌اند. در حالیکه کنگره در حال تاسیس بود. به دلیل موضع حزب دمکرات کوردستان و برخی دیگر از احزاب سیاسی کورد این وضعیت شکل گرفت. سپس شنیدیم که برخی از نیروهای اطراف و مشاورین حزب دمکرات را به چنین مسری سوق دادند، با سودای ایجاد دولتی مجزا در جنوب کوردستان تلاش‌های کنگره ملی را از میان برداشتند که در حال ایجاد احاد ملی در میان کوردها بود. این را علنا نیز گفتند. لازم نیست در اینجا به اسامی آنان اشاره شود، اما این ارزیابی نیست، تحلیل نیست، اطلاعات دقیقی است که داریم. برخی در آن زمان این موارد را بر زبان آوردند. اگر به یاد بیاوریم، چیزی به موفقیت برگزرای کنفرانس ملی کوردستان نمانده بود.
در ابتدا نفهیمدیم که چه کسی آن را انجام داده است، اما بعد دریافتیم که چرا دست به این اقدام زده‌اند. گویا اگر کنگره ملی با مشارکت تمامی بخشهای کوردستان برگزار می‌شد، در آنصورت در جنوب کوردستان امکان تاسیس دولت وجود نداشت، و به همین دلیل برای تاسیس دولتی جدا در جنوب کوردستان کنگره ملی برگزار نشده است. مشهود بود که از این طریق بر حزب دمکرات کوردستان و نیروهای دیگری مانند این حزب تاثیرگذار بوده‌اند. بسیار خوب؛ نتیجه چه شد؟ آیا غیر از برهم زدن کنگره ملی به حزب دمکرات کوردستان و اتحادیه میهنی کوردستان چیز دیگری رسید؟ نه، هیچ چیز. نه بعد از سال ۲۰۱۳ و نه بعد از سال ۲۰۱۷ به این دو چیزی ندادند. کرکوک را از دست دادند. وضعیت کاملا قابل مشاهده است. برخی از گروه‌ها گفتند که اینگونه می‌گویند، اما تمامی این موارد یک بازی سیاسی است که برای منافع خود به آن دست زدند. این بازیها در راستای منافع کورد نیست، برعکس به کورد آسیب می‌رساند. چه رویدادها و تحولاتی در کوردستان به نفع کورد بوده‌اند؟ نخست: اتحاد بین کوردها، دوم؛ مبارزه برای آزادی و دمکراسی. کورد به شیوه دیگری نمی‌تواند دستاوردهای خود را تامین کند. باید این نکته را پیش از هر چیز دیگری درک کنند.
در وضعیت کنونی آیا توافقی وجود دارد یا خیر؟ با چه کسی و چگونه دست به توافق زده‌اند؟ با چه کسانی معامله می‌کنند؟ بدون گمان ما از جزئیات این موارد اطلاعی نداریم. اما گفته می‌شود که در جنوب کوردستان احتمالا دولتی جدا تاسیس می‌شود. همانگونه که اشاره کردم، کسانی که در سال ۲۰۱۳ در کنگره ملی خرابکاری کردند، در سال ۲۰۱۷ رفراندوم را از میان بردند، همان نیروها هستند که اکنون این سخنان را تکرار می‌کنند. این نیروها شناخته شده‌اند. اطلاع داریم که برخی از گروه‌ها در امریکا، اسرائیل و... نیز حضور دارند. این نیروها برای ممانعت از پیشرفتهای دمکراتیک و آزادیخواهانه در تمامی بخشهای کوردستان، برای ممانعت از حل مسئله کورد این اقدامات را انجام می‌دهند. زیرا اگر مسئله کورد حل شود، اگر کوردستان دمکراتیک و آزاد شود، این به معنای ایجاد ترکیه‌ای دمکراتیک، عراقی دمکراتیک، ایرانی دمکراتیک و سوریه‌ای دمکراتیک خواهد بود و در نتیجه خاورمیانه‌ای دمکراتیک ایجاد می‌شود. تا زماتیکه طرف‌هایی که سیاست خود را بر اساس منافع خارجی تنظیم می‌کنند از چنین تحولی در هراس خواهند بود، از آن ناراحت خواهند بود. زیرا چنین پیشرفتهایی محاسبات آنها را بر هم می‌زند.
با دادن وعده‌هایی می‌خواهند که تحولات منسجم و اتحاد جنبش دمکراتیک و آزادیبخش کوردستان را محدود کنند، که این جنبش نتواند مسئله کورد را حل کند و خاورمیانه را دمکراتیک کند. بدیهی است که بار دیگر سیاست اختلاف بینداز و حکومت کن را به پیش می‌برند. به شیوه‌ای مخفیانه این بازیها را دنبال می‌کنند. تلاش می‌کنند تا با حیله و بازی کوردها را مشغول نگاه دارند. باید همه این نکته را دریافته و آن را به درستی درک کنند.
در شمال، روژهلات و روژآوا کوردها قتلعام می‌شوند، در جنوب کوردستان اما دولتی را ایجاد می‌کنند؟! باور به چنین گفته‌ای به چه معناست؟ آیا چنین موضوعی امکان پذیر است؟ آیا جهان چنین مسئله‌ای را قبول می‌کند که در جنوب کوردستان دولتی کوردی ایجاد شود؟ بسیار خوب؛ پس چرا در شمال کوردستان، کورد اینگونه متحمل قتلعام‌های وحشیانه می‌شود؟ کورد چرا در روژهلات کورستان دستخوش قتلعام قرار گرفته است؟ روژآوای کوردستان چرا دستخش این ترک‌تازی‌ها و حملات قرار گرفته است؟ آیا این موارد را نمی‌توان دید؟ آیا این نمونه‌ها کاملا مشهود نیستند؟
در شمال، روژهلات و روژآوا کردها قتلعام می‌شوند، در جنوب کوردستان اما دولتی را ایجاد می‌کنند؟! باور به چنین گفته‌ای به چه معناست؟ آیا چنین موضوعی امکان پذیر است؟ آیا جهان چنین مسئله‌ای را قبول می‌کند که در جنوب کوردستان دولتی کوردی ایجاد شود؟ بسیار خوب؛ پس چرا در شمال کوردستان، کورد اینگونه متحمل قتلعام‌های وحشیانه می‌شود؟ کورد چرا در روژهلات کورستان دستخوش قتلعام قرار گرفته است؟ روژآوای کوردستان چرا دستخش این ترک‌تازی‌ها و حملات قرار گرفته است؟ آیا این موارد را نمی‌توان دید؟ آیا این نمونه‌ها کاملا مشهود نیستند؟
آیا مسئله‌ای در این میان وجود دارد که قابل درک نباشد؟ آیا می‌توان گفت کورد در جنوب کوردستان را بسیار دوست دارند اما کوردهای دیگر را دوست ندارند؟ خیر؛ کل سیاستهای آنان در رابطه با کورد اینگونه است. تلاش می‌کنند تا در میان کوردها جنگ آفرینی کنند، کوردها را در مقابل یکدیگر تضعیف کنند. از این طریق مانع از پیروزی جنبش آزادیخواهی و دمکراسی کورد شوند. و گرنه چیزی ندارند که به کورد بدهند. کورد هر دستاوردی را با نیروی خود، با مبارزه خود در راستای دمکراسی و آزادی بدست می‌آورد. پیش از این نیز اینگونه بود، اکنون نیز همین گونه است، در آینده نیز اینگونه است.
هیچ کس چیزی را به کورد نمی‌دهد، مجانی به کورد چیزی نمی‌دهند. همه به منافع خود فکر می‌کنند. هر چیزی که در راستای منافع آنان باشد، در همان راستا فعالیت می‌کنند. هیچ کس به کوردها اهمیتی نمی‌دهد. روزانه کوردها به قتل می‌رسند، آیا کسی اعتراض می‌کند؟ دولت ترک عفرین، سریکانی و گری سپی را به اشغال درمی‌آورد، دست به قتلعام می‌زند، خلق در روژآوا را تهدید می‌کند، از شنگال گرفته تا خاکورک و هفتانین به کورد حمله کرده و دست به اشغالگری می‌زند، آیا نیرویی وجود دارد که در مقابل آن اعتراض کند؟ خیر؛ منافع و ارتباطشان با جمهوری ترکیه را افزایش می‌دهند، از آ.ک.پ/م.ه.پ حمایت می‌کنند، با شروع حملات، منافع بیشتری را به دست می‌اورند. باید این واقیعیت دیده شود. همه باید این مسئله را ببییند. درک کنند، به سیاستهای انتظار چشم نبندند که بلاخره به ما نیز چیزی می‌رسد. کورد باید ببیند که هر دستاوردی در سایه مبارزه امکان‌پذیر است، باید این نکته را درک کنند و به آن اعتقاد داشته باشند. تاریخ پر از درد این وضعیت را در مقابل ما قرار می‌دهد. اما باید از تاریخ درس گرفت، بر این اساس باید به امروز و فردا نگریست.
ادامه دارد...
