پس از آنکه در نوروز ١٩٨٢ مظلوم دوغان، کاوه معاصر کورد با به آتش کشیدن جسم خویش این جشن را به ریشه‌های تاریخی خویش گره زد، نوروز در دهه ٩٠ میلادی به هویتی سیاسی کوردها مبدل گردید و پس از ٢٠٠٠ هر سال شکوهمندانه جشن گرفته شده است.
نوروز ریشه‌های تاریخی هزاران سالهای دارد. مظلوم دوغان از پیشاهنگان حزب کارگران کوردستان (پ.ک.ک) و زندانی سیاسی کورد سال ١٩٨٢ در زندان آمد با به آتش کشیدن جسم خویش و عملیاتی فدایی جشن نوروز را به ریشه‌های تاریخی‌اش پیوند زد. شعله‌های آتشینی که از بدن مظلوم برخاستند به آگاهی ملی کوردها بدل شد و روحیه‌ی انقلابی تازه‌ای به نوروز بخشید. اینچنین مظلوم دوغان نوروز را به سمبل ملی کوردها مبدل نمود.
آتش نوروز هیچگاه خاموش نشد
اشغالگران کوردستان همیشه بر آن بوده‌اند که آتش نوروز را خاموش نگه دارند، اما پس از عملیات فدایی مظلوم دوغان و فراگیر شدن پیام آزادیخوانه نوروز فتنه‌های استعمارگران کوردستان برای خاموش کردن این روشنایی مقدس ناکام ماند. این دستاورد تاریخی با جانباختن صدها نفر ممکن شد و شعله‌های آتش نوروز امروز بیشتر از هر زمانی زبانه می‌کشند. آتش نوروز امروز به موازات بخشش روشنی و گرما به آزادیخواهان، هویت سیاسی نوینی به کوردها ارزانی داشته است که برگزاری جشن‌های پرهیبت و میلیونی در کوردستان ثمره آن است.
آنچه در زیر می‌بینید عکس‌هایی از نوروز در سالهای دهه ٩٠ قرن گذشته در باکور کوردستان می‌باشد که روشنایی‌بخش امروز کوردها شدند.
