زینب جلالیان به سرکوبشدگان اعتراضات مردمی؛ با بند بندِ وجودم با شما همدردم
جلالیان در نامهی خویش مینویسد،'مسئولان جمهوری اسلامی با گلوله به پیشواز اعتراض مردم بیگناه میروند و همزمان با آشوبگر خواندن مردم سعی در تحریف اذهان عمومی دارند.'
جلالیان در نامهی خویش مینویسد،'مسئولان جمهوری اسلامی با گلوله به پیشواز اعتراض مردم بیگناه میروند و همزمان با آشوبگر خواندن مردم سعی در تحریف اذهان عمومی دارند.'
زینب جلالیان، زندانی سیاسی کورد محبوس در زندان خوی در نامهای سرگشاده با سرکوبشدگان اعتراضات مردمی در ایران و کوردستان ابراز همدردی کرد. جلالیان در نامهی خویش مینویسد،'مسئولان جمهوری اسلامی با گلوله به پیشواز اعتراض مردم بیگناه میروند و همزمان با آشوبگر خواندن مردم سعی در تحریف اذهان عمومی دارند.'
متن کامل نامه سرگشاده زینب جلالیان به نقل از شبکه حقوق بشر کردستان به این شرح است:
"دولت تکفکر هزارچهره جمهوری اسلامی همچنان فریاد آزادیخواهی ایرانیان را با گلوله جواب داده است، اما تاریخ این را نشان داده است که هیچ گلولهای نمیتواند فریاد برحق مردم ایران را سرکوب و خاموش بکند.
من دو هفته است که به دلیل شرایط زندان تنها از طریق رسانههای جمهوری اسلامی در جریان اخبار اعتراضات سراسری این مدت بودهام، در این مدت بارها دیدم که چطور مسئولین جمهوری اسلامی با بیشرمی تمام در رسانههایشان اعلام کردند که تظاهراتکنندگان ایرانی نیستند و با عوض کردن صورت مساله سعی در انحراف افکار عمومی از مساله اصلی دارند که سالها انکارش میکنند.
متاسفانه مسئولین جمهوری اسلامی از سال ۸۸ تا به حال به مردم معترض ایران که چندین بار برای طرح مطالبات برحق خود به خیابانها آمدهاند، برچسپهای بیشرمانهای مانند آشوبگر و داعشی و غیرخودی زدهاند.
این مسئولین تکلیفشان با خودشان معلوم نیست، یک بار میگویند حق مردم است که اعتراض کنند اما نه مردم ایران بلکه مردم کشورهای دیگر، و زمانی که مردم به خیابانهای میآیند با باتوم و دستبند و زندانیکردن و از همه اینها دردناکتر با گلولهباران کردن مردم بیگناه به پیشواز آنها میروند. مردمی که به خاطر شرایط سخت زندگیشان و بهتر شدن این وضعیت فریاد زدهاند اما با گلوله جمهوری اسلامی روبرو شدهاند. بدبختانه مسئولین جمهوری اسلامی نمیخواهند باور بکنند که الان قرن ۲۱ است و نمیشود با جهالت و خرافات، ریا و دروغ بر مردم حکومت کرد.
من به خاطر آن کسانی که در این تظاهراتها بازداشت و شکنجه شدهاند و به خصوص کسانی که جانشان را از دست دادهاند بسیار غمگین و متاثر هستم، بطوریکه این غم بزرگ هرگز از دلهای ما پاک نخواهد شد. من با بند بند وجودم با شما همدردم، چون از سال ۸۶ تا به حال به خاطر آزادی، عدالت و برابری در زندان این ستمگران بهسر میبرم. اما درد من این نیست، درد من از دست دادن عزیزانیست که دیگر فریاد آزادیخواهیشان را نخواهم شنید و هرگز آنها را نخواهیم دید، تنها به این دلیل که با این حکومت خونخوار همراه نشدهاند و با افتخار و سربلندی جان عزیز خویش را فدای آرمانهای آزادیخواهانه کردهاند.
ما تا زمانی که نفس میکشیم نمیگذاریم خون این جوانان پایمال بشود. من هم تا رسیدن به پیروزی در جبهه زحمتکشان و علیه ظالمان خواهم بود.
بدرود
زینب جلالیان/ آذرماه ۱۳۹۸، زندان خوی"