عضو مجلس پژاک در مورد اعتراضات اخیر اعلام کرد، این قیامها در ایران مقطعی نیست و مقطعی نیز نخواهد بود، وی همچنین میگوید: جمهوری اسلامی ایران در ابتدا با بحران مدیریت مواجه شده و مسائل را به اشتباه تشریح میکند و همهی مسائل را به بیرون ربط میدهد. وی از همهی طیفها خواست، "باید همگی پروژهای مشترک در مقابل رژیم ایران داشته باشیم."
٢۴ آبانماه/ ١۵ نوامبر در شهرهای روژهلات کوردستان و ایران نارضایتیها به افزایش قیمت بنزین توسط مسئولین رژیم ایران آغاز شد و به اعتراضاتی سرتاسری تبدیل شد. گزارشها حاکی از دستگیری ١٠ هزار معترض از سوی نیروهای رژیم ایران است.
سرهلدان چیا عضو مجلس حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک) با روژنیوز مصاحبهای انجام داد که ترجمه فارسی آن به شرح زیر است.
سرهلدان چیا عضو مجلس حزب حیات آزاد کوردستان پژاک در آغاز سخنانش در مورد شرایط کنونی ایران گفت: یاد همهی شهدا وشهدای اخیر روژهلات کوردستان و ایران را گرامی میدارم، این قیامها در روژهلات کوردستان آغاز شد، تا به شهرهای دیگر ایران رسید. در ابتدا با اعلام نارضایتی علیه گران شدن بنزین آغاز شد، اما جمهوری اسلامی ایران پس از ۴۰ سال مبارزه، اکنون که قیامی وجود دارد میخواست مانند کودتای اسلامی آنرا در سرتاسر جهان گسترش دهد اما در این پروژه شکست خورد. این قیامها نیز به روشنی به ما نشان میدهند که مسئله فقط گران شدن بنزین نیست، بلکه جمهوری اسلامی در ابتدا با یک بحران مدیریتی مواجه شده است. در شیوهی دمکراتیک کردن خود نیز با مشکل مواجه شده، هرگز نتوانست با آن دیدگاه سیاسی و ایدئولوژیکی نتوانسته است در زمینهی پیشبرد دمکراسی و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی به اهداف خود برسد.
سرهلدان چیا همچنین گفت، جمهوری اسلامی با برخی دخالتها و پروژه و برنامههایش توانست نارضایتیهای گذشته را به حاشیه براند و تعدادی از آنها را به خارج کشور بیرون براند و اینگونه برخی مشکلات سرپوش بگذارد. اما مشخص است که این مشکلات عمیقتر و ریشهایتر و ایدئولوژیکتر بودهاند که ولایت فقیه به صداهای مخالف اجازهی حضور نمیداد و همین امر سبب شد تا گسترش دمکراسی و پیشرفت سیاسی در ایران ناتمام بماند و فرصت برای ایجاد حکومتی رانتی در ایران مانند حکومتی که اکنون به پایان اقتصادی خود نزدیک شده است، ایجاد شود.
عضو مجلس پژاک افزود، سیستمهای جهانی اکنون عموما با بحران مدیریت روبرو شدهاند، به عراق، لبنان و آمریکای لاتین نگاه کنید. حکومتهای توتالیتار تلاش کردهاند تا مردم را به حاشیه برانند و همین امر سبب میشود تا مردم این حکومتها را از آن خود ندانند و به این حکومتها اعتماد نکنند. حتی اگر پروژههای خوبی هم داشته باشند چون مردم به آنها باور ندارند موفق نخواهند شد.
چیا خاطرنشان کرد: در حال حاضر زمانی که حکومت ایران مسائل را تشریح میکند به اشتباه همهی مسائل را به خارج ربط میدهد، باید حکومت از خود بپرسد چرا خارج تا این حد تاثیرگذار است که میتواند از راه پیامی داخل ایران را تا این حد آشفته کند و جمهوری اسلامی را به لرزه در آورد؟ با قطع اینترنت و کشیدن دیوار به اطراف خود نمیتواند مسائل را حل کند. ممکن است اکنون مردم ایران عموما و مردم کوردستان به طور خاص را پاشنه پوتینهای سپاه استعمارگر ساکت کرده باشد اما تفکر آزادی و مشارکت در مدیریت در فکر مردم پاک نشده است و مردم گرسنه هستند و بیشتر به خیابان خواهند آمد، تا زمانی که شیوهی اداره تغییر پیدا نکند و ثروت به شیوهای یکسان در میان مردم تقسیم نشود، مسائل حل نخواهند شد.
وی در مورد حکومت ایران گفت: این حکومت که با شعار اسلامی و با پروژهای برای حل مشکلات و هماهنگ روی کار آمد، مردم را با این شعارها رازی کرده بود، اما روز به روز نشان داد که گفتههایش با اعمالش یکی نیست و امروز نیز با این بحران بزرگ مواجه شده است و این قیامها در ایران مقطعی نیست و مقطعی نیز نخواهد بود. رژیم به گونهای رفتار میکند که هیچ راه حلی به همراه ندارد.
در مورد وظیفهی طیفهای سیاسی نیز گفت: باید طیفهای سیاسی این فرصت را برای خلق ایجاد کنند، در سیستم اداری و تصمیمگیری، پروژهای مشترک برای تغییر بنیادین در ایران طراحی کنند و در نکات مشترک به اجماع برسند. چون خواستههای مشترکی وجود دارد. همچنین ضروری است پروژهای مشترک در مقابل رژیم ایران داشته باشیم، همگی فداکاری کنیم، تغییر در جمهوری اسلامی ایران نیاز به نیروی ذاتی جامعه دارد. چون نیروهای جهانی نشان دادند آماده نیستند به شیوهای که خلق میخواهد در حل مشکلات شرکت کنند و آنها به دنبال منافع خود هستند.
سرهلدان چیا عضو مجلس حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک) در پایان سخنان خویش خطاب به خلقهای ساکن در ایران و خلق روژهلات کوردستان گفت: از عموم خلق و همهی روشنفکران و هنرمندان و احزاب سیاسی میخواهیم که با هم توافق کرده و پروژهای مشترک ایجاد کنیم تا مثل گذشته به دلیل نبود پروژهای داخلی این قیام نیز به راه اشتباه نرود و ما به عنوان نیرویی انقلابی میتوانیم به همراه خلق گام برداریم و به سمت آزادی برویم.