سری ثریا اوندر: امرالی فرمانده است!
سری ثریا اوندر از اعضای هیات امرالی در این رابطه اظهار داشت:"فراهم شدن زمینه برای گفتگوی مجدد با امرالی نقش راهنما را برای رهایی جهان از گردابی که بدان دچار شده است خواهد داشت."
سری ثریا اوندر از اعضای هیات امرالی در این رابطه اظهار داشت:"فراهم شدن زمینه برای گفتگوی مجدد با امرالی نقش راهنما را برای رهایی جهان از گردابی که بدان دچار شده است خواهد داشت."
هیات امرالی آخرین بار در آوریل سال ۲۰۱۵ با اوجالان دیدار کرد. بعد از این دیدار فرایندی جدید مملو از جنگ و درگیری و تاریکی شروع شد. سری ثریا اوندر از اعضای هیات امرالی در این رابطه اظهار داشت:"فراهم شدن زمینه برای گفتگوی مجدد با امرالی نقش راهنما را برای رهایی جهان از گردابی که بدان دچار شده است خواهد داشت."
خلق کورد عبدالله اوجالان را به عنوان مخاطب مسئله کورد میبیند. اوجالان از فوریه ۱۹۹۹ در زندان جزیره امرالی زندانی شده است. بنابه درخواست اوجالان در سال ۲۰۱۳، در ترکیه فرایند دستیابی به راه حل و صلح اغاز شد. هیات امرالی که مرکب از گروهی از سیاستمدار بود نزدیک به دو سال با اوجالان در تماس بود. آخرین دیدار با اوجالان در ۵ آوریل ۲۰۱۵ صورت گرفت. بعد از این دیدار، دیدارهای هیات امرالی ممنوع و اعمال سیاستهای مبتنی بر انزوا رفته رفته شدت گرفته و گسترش یافتند.
بنابه درخواست اوجالان گریلاهای نیروهای مدافع خلق دست به عقب نشینی زده و صدای سلاحها خاموشی گرفت. هیاتهایی تحت عنوان هیات عقلا در باکور (شمال کوردستان) و ترکیه تاسیس شدند و همراه با سازمانهای اجتماعی، احزاب سیاسی و خانوادههای زندانیان سیاسی و شخصیتهای اجتماعی نشستها و دیدارهایی انجام شد. اوجالان در دیدار خود به هیات امرالی گفته بود: احتمال دارد که شما از این بعد نتوانید به امرالی بیایید و احتمالا این آخرین دیدار ما باشد. بعد از آن بود که هیات امرالی نتوانست بار دیگر با اوجالان ملاقات نماید.
هشدار اوجالان نسبت به از سرگیری جنگ
با گسترش سیاستهای انزوا، بار دیگر سیاستورزی به پایان خود رسیده و بار دیگر سلاحها به صدا درآمدند. آغاز نخستین شلیکها در ۲۴ ژوئیهی ۲۰۱۵ بود. بعد از انفجار ۲۰ ژوئیه پرسوس که در لوای داعش [بنابر مدارکی که پس از این حملات منتشر شد دولت فاشیست ترکیه متهم میشود که رأسا تحت عنوان داعش در میتینگهای انتخاباتی حزب دمکراتیک خلقها اقدام به عملیات انفجاری کرده است] صورت گرفت بار دیگر افقهای جنگی پدیدار شد که تا به امروز ادامه دارد. قابل ذکر است که بعد از خاتمه دیدارها با امرالی، در کوردستان و ترکیه فرایندی دشوار و روزهای ناگوار و توفانی آغاز شدند. سری ثریا اوندر یکی از اعضای هیات امرالی که در آن زمان از حزب دمکراتیک خلقها، نماینده پارلمان بود در رابطه با سالروز دیدار خود با امرالی با آژانس خبری مزوپوتامیا گفتگو کرده است. ثریا اوندر در این گفتگو به یاد میآورد که بعد از خاتمه فرایند حل مسئله کورد، دولت مکانیزمهای امنیتی خود را که ۴۰ سال است ادامه میدهد مجددا به کار انداخته و همانند دورههای پیش با مسئله برخورد نمود.
حل مسئلهای یکصدساله، البته آسان نیست
اوندر در رابطه با توقف فرایند دستیابی به راهحل گفت: "زمانیکه به فرایند ۲ سال و نیم مرحله صلح و دیالوگها مینگریم میبینیم که خلقهای ترکیه و منطقه در شرایط ناگواری قرار داشتهاند. با این وجود این روزهای دشوار دربردارنده امید و خواست حل مسئله هستند. و مسئله مهمتر، بدون آنکه ما بمیریم، با واقعیت آن مواجه شدهایم. رویدادها به وقوع میپیوندند و در نتیجه آن چهل سال است که این جنگ ادامه داشته و رویدادهای دشوار و ناگواری به وقوع میپیوندند. این مسئله، مسئلهای یکصد ساله است که به آسانی نمیتواند حل شود."
اوندر در بخش دیگری از سخنان خود میافزاید که "اقدامات لازم برای این مرحله صورت نگرفت در واقع اصولی بود که اراده صلح قربانی شرایط مبتنی بر حدس و گمان نشود و لازم بود که در زمینه تمامی مشکلات عزم راسخی مبنی بر تداوم رویکرد صلح و آشتی وجود میداشت. لازم بود این باور قدرت میگرفت و در اینصورت بود که فرایند میتوانست به موفقیت برسد."
ثریا اوندر در رابطه با این پرسش که اگر شرایط مجدد برای گفتگو فراهم شود گفت: "ما میتوانیم چند جلد کتاب در رابطه با دلایل شکست این روند بنویسیم. همه در برابر تاریخ مسئولیت دارند. فرایندی که اکنون در آن قرار داریم بسیار مهم و حیاتی است. در این مقطع چه باید کرد؟ در جایی که ستم و ظلم وجود داشته باشد باید زمینه آشتی و دمکراسی تقویت گردد. این اصل نیز بر تمامی نیروهای دمکراسی فرض میشود. لازم است که صلح و دستیابی به راهحل نخستین معیار و اصل ما باشد. من براین باورم اگر زمینه مجدد برای فرایند دیالوگ امرالی ایجاد شود، حرکت کشور و منطقه از هم اکنون به سوی سده آینده آغاز شده و نوید بخش آیندهای روشن خواهد بود. غیر از این تمامی راهکارها آزمایش شده و هزینه سنگینی را بر دوش جامعه افکنده است. صلح، برابری و آیندهای مورد احترام و شکوه رویا و مطالبه همگانی است. لازم است که همه برای دستیابی به این مطالبات و تحقق رویاهای خود تلاش نماید. باید بدون آنکه هزینههای بالاتر روند، بدون آنکه دیر شود، این فرایند به نتیجه دست یابد."
منبع: MA