سوزدار آوستا: مقاومت هیچ‌گاه به زیان نمی‌انجامد [بخش نخست]

خلق کوردستان در مراحل بی‌شماری شاهد این نحوه از کشتار دولت ترک بوده است. شاید این کشتار در مراحل متفاوتی اتفاق افتاده باشد اما با همان ذهنیت پیشین انجام شده و تصاویر منتشر شده در این مراحل مختلف مکمل یکدیگر می‌باشند.

قتلعام تل رفعت بار دیگر رعب و ترور فاشیسم را به نمایش گذاشت. خلق کوردستان در مراحل بی‌شماری شاهد این نحوه از کشتار دولت ترک بوده است. شاید این کشتار در مراحل متفاوتی اتفاق افتاده باشد اما با همان ذهنیت پیشین انجام شده و تصاویر منتشر شده در این مراحل مختلف مکمل یکدیگر می‌باشند.

سوزدار آوستا، عضو شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کوردستان با شرکت در برنامه روژفا ولات از تلویزیون سترک تی‌وی در رابطه با انزواری تشدید شده علیه رهبر خلق کورد، سالگرد اعلام خودمدیریتی شمال کوردستان در سال ۲۰۱۵، اشغالکری دولت فاشیست ترک در روژآوای کوردستان و قتلعام تل رفعت، حملات انجام شده به شنگال واهمیت خودمدیریتی در شنگال سخن گفت.

معلوم شده است که آزادی کوردستان، به صورت بخش بخش امکان ندارد

سوزدار اوستا از اعضای شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کوردستان در سخنان خود با توجه به تلاشهای مهمی که در راستای اتحاد ملی انجام شده است گفت: لازم است که از این به بعد این اقدامات به شیوه‌ای مشترک دنبال شوند. اوستا در خصوص نتایج دیدارهای مربوط به اهمیت اتحاد ملی و تلاشهای مرتبط به آن گفت: تلاشهایی که در راستای اتحاد ملی و اتحاد خلق کورد به منظور ممانعت از حمله به خلق کورد از اهمیت بالایی برخوردار است. در قرن ۲۱ آحاد خلق کورد بر اساس ذهنیتی دمکراتیک، با فلسفه‌ای مبتنی بر حیات آزاد بسیار اهمیت دارد. این ذهنیت می‌تواند خوشامد گوی سده جدید باشد و این در نوع خود حقیقتی به شمار می‌رود. به منظور تحقق اهمیت و اتحاد کوردها، چه امری لازم است و این  اتحاد می‌تواند جامعه کوردی را چگونه تحت تاثیر قرار دهد؟ در بسیاری از مواقع ما به عنوان جنبش آزادی در خصوص این موضوع گفتگو کرده‌ایم. اما متاسفانه می‌توان گفت که باید بیش از سخن، باید آن را در واقع لمس نمود. شخصیت کورد و انسان خاورمیانه‌ای همواره در مواجهه با حمله و ظلم و سرکوب است. خصوصا خلق کورد در برهه‌های اخیر و خصوصا از سال ۲۰۱۳ به بعد، تمامی کوردستان با حملات گوناگونی روبرو شده است. هم احزاب سیاسی، سازمانهای کورد، عقلای قوم، جدان اجتماعی که تلاش دارند پاسخی برای این مسئله بوده و عقلانیت جامعه را تشکیل دهند، هنرمندان، زنان، جوانان و حوزه عمومی؛ همه مشاهده کرده‌اند که تا زمانیکه اتحاد ملی در میان کوردها ایجاد نشود، موجودیت کوردها نمی‌تواند حفاظت شود. کوردها دیده‌اند که با نابودی و کشتار مواجه شده‌اند. این واقعیات طی سالهای اخیر با دردهای عظیمی مشاهده شده‌اند. برای نمونه در سال ۲۰۱۵ خلق کوردستان تلاش نمود تا خودمدیریتی خود را تاسیس کند. نتیجه چه شد؟ با حملاتی وحشیانه روبرو شدند. شهرهای کوردستان را با خاک یکسان کردند.

از سوی دیگر، باشور کوردستان از سال ۱۹۹۲ از موقعیت سیاسی برخوردار شده است. از سال ۲۰۰۳ عراق با فروپاشی دیکتاتوری صدام حسین، به گونه یک فدراسیون اداره شده است. طبق قانون اساسی عراق این فدراسیون به رسمیت شناخته شده است، اما در سال ۲۰۱۷ مشاهده کردیم که زمانیکه خواهان تجسم اراده خود برآمد، با چه حملاتی روبرو شد. همان زمان در مقابل دیدگان جهانیان، داعش به روژآوای کوردستان حمله کرده و شمال-شرق سوریه و خلق‌های منطقه در این حملات هزاران شهید تقدیم کردند، اما توانستند سیستم خود را ایجاد کنند. مناطق خود را آزاد کردند. به سطحی رسیدند که به هر نحو ممکن بتوانند آن را خودشان اداره کنند و خودمدیریتی خود را در آنجا تاسیس کنند. اما در عین حال مشاهده شد که آزادی کوردستان بخش به بخش امکانپذیر نیست. آزادی کوردستان با عقل مشترک، با ذهنیتی مشترک، با نگرشی مشترک، با درک مشترک و درک منافع اجتماعی امکانپذیر می‌شود. خلقمان اخیرا مشاهده کرده است که این موارد نیز صرفا در عرصه عمل هستند که می‌توانند تحقق پیدا کنند.

برای نمونه روژهلات کوردستان طی چند سال اخیر چند خیزش را به خود دیده است و در جریان آن افراد فراوانی جان خود را از دست داده‌اند. خلقمان در روژهلات کوردستان از حقوق خود اطلاع دارد، این مقاومت برای تمامی خاورمیانه می‌تواند نمونه باشد. به همین دلیل تلاشها برای تحقق اتحاد ملی حایز اهمیت است. ما این مسئله را مهم ارزیابی کرده و آن را ارزشمند می‌دانیم. تلاشهای کنگره ملی ماههاست که در حال انجام هستند و این تلاشها مایه تقدیر هستند. همزمان تلاشها و مبارزه پیگیر در باکور کوردستان، احزاب کوردستانی در جریان انتخابات سال گذشته، توانستند مدیریت مشترکی را در مناطق مورد نظر ایجاد کرده و اراده خود به نمایش گذارند. درمقابل آن دشمن درصدد برامد که این اراده را از طریق گماشتگان خود، از طرق قتلعام و نابودی در هم بشکند. احزاب کوردستانی در باکور کوردستان این مسئله را به خوبی درک کرده‌اند و درک این مسئله بسیار مهم است و شایان تقدیر است. این احزاب شورای و هیاتهای خود را ایجاد کرده‌اند. این هیات نیز عازم باشور کوردستان شده است. هیات کنگره ملی کوردستان نیز دیدارهایی را انجام داده است. تصور می‌شود که تلاشهای مهمی در این راستا انجام شده باشند. هنرمندان، روشنفکران، نویسندگان، زنان و دوستان خلق کورد در ژنو، مدت روز است که زحماتی فراوانی کشیده‌اند. جنبشمان این تلاشها را نیز ارج می‌نهد. سخنان و ترانه‌های آنان طنین خواسته‌های جامعه بود.

کوردها با برخورداری از عقلانیت می‌توانند این مرحله را از آن خود نمایند

آیا این تلاشها کافی هستند؟ بدون تردید خیر؛ ما جنبش آزادی پیش از این نیز اعلام نموده‌ایم؛  رهبر آپو نیز در این رابطه زحمات فراوانی کشیده است. چند ده سال است که وی در امرالی زندانی است، به رغم انزوایی شدید در این رابطه اندیشیده است و برگزاری کنفرانس یا ایجاد یک پلتفرم ملی و نیز عناصر تشکیل دهنده اتحاد در میان کوردها را پیشنهاد کرده است. ملت دمکراتیک در تمامی ابعاد خود، با زمینه و پی رنگ خود، با تمامی عناصر تشکیل دهنده متمایز خود در آن جای گرفته‌اند. نگرشهای تمامی احزاب نیز می توانند متمایز باشند و این امری طبیعی است. اما مهم تبدیل نشدن تمایزات و تفاوتها به مبنا است. ما مشکلات داخلی خود را حل نموده و متعاقب آن اتحاد خود را ایجاد کنیم، راهکار اشتباهی است. آن زمان می‌توان مشاهده کرد که نتیجه اشتباهی از آن منتج شده است. از سوی دیگر اگر همه همانند یکدیگر فکر کنند و اتحاد ملی را بر مبنای آن ایجاد کنند نیز اشتباه است. قتلعام یک ملت در جریان است. در سده ۲۱ برخی تلاش دارند تا نقشه راهی را اجرا کرده و کوردها را از حضور در کوردستان طرد کنند. خلق منطقه و خلق کورد هر منافعی را داشته باشد، لازم است همگان گردهم آمده و پلتفرم خود ایجاد نموده و نقشه راه دیگری را پیشنهاد و اجرایی کنند. پلتفرم سازمان ملل تمامی ملتها را در خود جای داده است، آیا همه همانند یکدیگر فکر می‌کنند؟ بدون گمان خیر؛ اتحادیه اروپا در ۷۰ سالگی ناتو گرد هم آمدند، آیا همه اعضای آن همانند یکدیگر فکر می کنند؟ خیر؛ عده‌ای اظهار داشتند که ناتو در آستانه مرگ است، برخی نیز گفتند که ائتلاف در میان اعضای آن تضعیف شده است. هر یک از این گفته‌ها واجد رگه‌هایی از حقیقت هستند. اما به رغم این مسئله، منفعت عمومی که باعث ایجاد این سازمان شده است که همچنان دور یک میز مشترک نشسته و وجود آن را تداوم بخشند. برای کوردها نیز چنین مسئله‌ای صدق می‌کند. می‌توان در بخشهایی تفاوتهایی را مشاهده کرد، اما در اتحاد ملی کوردها مسائل مشترک، حفاظت مشترک کوردها، دیپلماسی مشترک وجود داشته باشد و در حفاظت مشترک آنها نیز نباید اختلاف نظر وجود داشته باشد. باید در این رابطه با یکدیگر دیدار نمایند، ارزش قایل شدن برای این دیدارها نشانه‌ای از مهمان‌نوازی کوردهاست. اما این مسائل کافی نیستند. ما امیدواریم که اینبار به نتایجی دست یابند. پیش از این نیز جنبش ما این مسئله را اعلام کرده است. می‌توان کمیته مشترکی در این باره تشکیل داد. این کمیته می‌تواند همانند یک ناظر از سوی تمامی شخصیتها و بخشها عمل نماید. هر کس به این اتحاد نپیوندد باید مورد انتقاد قرار گیرد، در این رابطه تصمیم اتخاذ شود و اعلام شود که فلان حزب یا سازمان خواهان اتحاد نیست که در این صورت گونه‌ای از موافقت با قتلعام کوردها است، بدین معناست که کوردها از حقوق برخوردار نیستند، باید این طرف مورد شدیدترین انتقادات قرار بگیرد.

جنبش ما براین باور است که فقط بخشی از کوردستان در معرض خطر قرار ندارد. گفته شده است و هم اکنون نیز سخنانی در این رابطه وجود دارد که اکنون زمان مناسبی برای آن نیست. زمانی که ما اعلام می‌کنیم اتحاد ملی باید ایجاد شود، برخی از گروهها چنین احساس می‌کنند که چنین مسئله‌ای به دلیل وجود فشار و حمله بر ک.ج.ک و پ.ک.ک است. البته که چنین نیست. ما حافظ منافع تمامی کوردها هستیم. ما خواهان تاسیس عقل مشترکی میان تمامی کوردها هستیم. هیچ کس نباید در این رابطه کوته نظری نماید. باید در این رابطه مسئولیت پذیری بیشتری داشته باشند. باید خود را از منافع کوچک دور بگیرند. به منافع عمومی و نقشه راهی وسیعتر بیاندیشند. این عقل مشترکی است که رهبر آپو اعلام می‌نماید که باید ایجاد شود. کوردها باید عقل مشترکی را در این خصوص ایجاد کرده تا بتواند این مرحله را از آن خود نماید. ما برای چنین امری اعلام آمادگی می‌کنیم، مسئولیتی که در این خصوص بر دوش ما می‌افتد را بر مبنای خط مشی، هدف و آرمانمان انجام داده و برای آن اعلام آمادگی می‌کنیم. برای آنکه بار دیگر در سده ۲۱ کوردها قربانیان بازی دشمنان نشوند، در دام توطئه‌ها و تله‌های دشمن نیفتاده و از میان نروند، اعلام آمادگی می‌کنیم. کاری که تا به کنون نیز انجام داده‌ایم در این راه بوده و تا تحقق آن نیز، این رویه را ادامه می‌دهیم.

تشدید انزوا در امرالی با حملات خارجی همراه هستند

اوستا با خاطرنشان ساختن تشدید انزوا بر رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان اظهار داشت که حمله علیه خلق کورد و حملات انجام شده در منطقه سطح بالای انزوا بر رهبر آپو را نشان داده و انزوای تشدید شده بر رهبر خلق  کورد، تشدید انزوا بر تمامی خلق کورد است.

مسئله اصلی ما آزادی رهبریمان است. برای آزادی رهبری ما کمپینهای مقطعی را آغاز نکرده‌ایم. زمانی که توطئه بین‌المللی آغاز شد،  ما صراحتا مد نظر قرار دادیم که این توطئه و این حمله، توطئه و حمله‌ای علیه تمامی خلق کوردستان است، این توطئه را بدینگونه معرفی کردیم. خنثی کردن و از میان برداشتن توطئه صرفا از طریق آزادی رهبر آپو ممکن می‌گردد. در صورتیکه رهبر آپو در انزوا باشد و ملاقاتی با وی صورت نگیرد، تشدید انزوا در امرالی با حملات خارجی همگام می‌شوند. از ۷ اگوست به بعد هیچ اطلاعی از رهبر آپو در دست نیست.  اینبار انزوا شدیدتر از انزوای چهار ماه قبل است. این انزوا مدت بیست است که در جریان است. در طول ۴ ماه گذشته جنبشمان و افکار عمومی هیچ اطلاعی از رهبری ندارد. این مسئله مایه تشویش و نگرانی ماست. چرا در این رابطه نگرانی ایجاد می‌شود؟ زیرا دشمن خلق کورد چنان دشمنی است که از هیچیک از ویژگیهای اخلاقی انسانی برخوردار نیست. هیچ معیار و اخلاقی را مبنای عملکردهای خود قرار نمی‌دهد. حقوق بین‌المللی را نقض می‌کند و در راستای منافع خود دست زدن به هر عملی را مشروع می‌پندارد. به منظور دست‌یابی به اقتدار خود به هر عملی دست می‌زند. حملات اشغالگرانه‌ای که از ۹ اکتبر علیه شمال-شرق سوریه انجام شده‌اند نتیجه این انزوا هستند. شخصیتهای با اخلاق، با وجدان به منظور پایان دادن به انزوای رهبر آپو باید در این مرحله ایفای نقش نمایند. سال گذشته در همین زمان تمامی افکار عمومی اطلاع دارند که از ۷ نوامبر مرحله جدیدی برای پایان دادن به انزوای رهبری آغاز شد و ۲۰۰ روز تمام ادامه یافت. با اعتصاب غذا و روزه مرگ تمامی خلقمان بپا خاست. البته دشمن نیز از این اراده پولادین در هراس شده و تاکتیک خود را تغییر داد. اجازه دو ملاقات را صادر کرده و دوباره رفتار پیشین خود را ادامه داد. ما به عنوان جنبش آزادی این مرحله را پیگیری می‌کنیم. خلقمان و ما، دوستانمان باید همچنان پایان دادن به انزوای رهبری را پیگیری کنیم. فرایند انزوا را در هم بشکنیم، فاشیسم را درهم شکسته و کوردستان را آزاد نماییم. این شعار نهایی ماست. تا زمانیکه این شعار در عمل محقق نشود، این مبارزه ادامه خواهد یافت. در مواقعی به منظور عدم گسترش مواضع خلق، به منظور فریب اعلام می‌کنند که احتمال دارد دیدارهایی صورت پذیرد. چنین چیزی صحت ندارد. انزوای سنگینی در میان است و از رهبری اطلاعی در دست نیست. به همین علت ما باید در تمامی عرصه‌ها مبارزه را گسترش بخشیم، رهبر آپو کانون طنین انداز نموده آزادی است. رهبر آپو پیش از این گفته بود که شما در انزوا هستید، در واقع تمامی کوردستان در انزوا قرار دارد. این مسئله در کانون اقدامات قرار داشته و مبارزه در هر جایی باید گسترش یابد، حول رهبر آپو حلقه‌ای از مقاومت ایجاد شود و مبارزه بی‌وقفه ادامه یابد. ما در این رابطه مصمم هستیم.

برخورداری از خودمدیریتی حق ملت کورد است

سوزدار اوستا با اشاره به سالگرد اعلام مقاومت و مبارزه خودمدیریتی در باکور کوردستان، یاد شهدای این مبارزه را گرامی‌داشته و در رابطه با مقاومت و مبارزه انجام گرفته و ابعاد آن و نیز مقاومتی که اکنون در کوردستان در جریان است نیز اظهار داشت:

این گفته‌ی رفیق محمد تونج را که در مقابل فاشیسم زانو نمی‌زنیم؛ زانو نمی‌زنیم تا خلقمان با ما احساس غرور و سربلندی داشته باشد را از یاد نمی‌بریم و مقاومت ادامه خواهد یافت.

چهار سال از مبارزه و مقاومتی که در باکور کوردستان صورت گرفت می‌گذرد. با گرامیداشت یاد و خاطره رفیق محمد تونج، پیشاهنگ خلق، رهبر خلق؛ آسیه یوکسل مبارز قهرمان زن، رفیق سوی، رفیق فاطمه، رفیق پاکیزه، رفیق چیاگر و زریان، تمامی دیگر شهدای این مرحله را با احترام یاد می‌کنم. در مقابل آنان سر تعظیم فرود می‌آورم. این گفته‌ی رفیق محمد تونج را که در مقابل فاشیسم زانو نمی‌زنیم؛ زانو نمی‌زنیم تا خلقمان با ما احساس غرور و سربلندی داشته باشد از یاد نمی‌بریم و مقاومت ادامه خواهد یافت. مقاومت آنان تا به امروز در تمامی کوردستان ادامه دارد. از چهار سال گذشته تا به امروز چه چیز تغییر یافته است؟ فرایندی که از آن زمان شکل گرفته است تا چه سطحی ارتقا یافته است؟ این مسئله به کرات مورد بحث قرار گرفته است. برخورداری از خودمدیریتی حق خلق کورد است. این مبارزه چهل سال دیگر نیز ادامه یابد، کوردها دست از مبارزه برنخواهند داشت. در جزیره، در بوتان، در سیلوپی، در گمگم، در هزخ، در کربوران، در سور و در شرنخ خلق کورد خواستار ایجاد دولت نشدند. نگفتند که ما این مناطق را جدا می‌کنیم. چه خواستند؟ پیشاهنگان خلق که با اراده خلق برگزیده شده بودند اعلام نمودند که که ما در انتخابات ۲۰۱۵  - ۸۰ نماینده را به پارلمان فرستادیم، آ.ک.پ از این مسئله دچار خشم شد و اعلام داشت که اجازه نمی‌دهد که کوردها در قدرت سهیم باشند و به قدرت برسند. با اقدامات خود اراده خلق را نادیده گرفت. در ۲۴ ژوئیه به اعلام جنگ علیه کوردها دست زد. در سراسر کوردستان حملات نابودگرانه آغاز شدند. اراده‌ای که در ۷ ژوئن متجلی شد را نپذیرفته و انتخابات زودرس را برگزار کرد. خلق کورد نیز اظهار داشت که ما وارد پارلمان خواهیم شد و در صورتیکه حقوق ما به رسمیت شناخته نشود، آنزمان خواستار خودمدیریتی می‌شویم. و این در حالی بود که دولت ترک نه اجازه مشارکت در پارلمان را می‌داد و نه اجازه خودمدیریتی. نتیجه نابودی بود. آنزمان بود که در مقابل فاشیسم خلق این تصمیم را گرفت و دست به اعلام خودمدیریتی زد. این مسئله از اهمیت به سزایی برخوردار بود. بدون تردید دشمن فاشیست است. خلق درصدد برآمد که با زبان خود، با فرهنگ خود علیه دشمن، مانع از نابودی خود شود، به مقاومت دست زد، و به شیوه‌ای ذاتی و طبیعی دست به حراست و حفاظت خود زد. این مقاومت از آن زمان تا تابستان سال ۲۰۱۶ ادامه یافت و در کوردستان به صورت موج گسترش یافت. این فرایند بسیار عظیم بود. این مقاومت غرور و شرافت کوردها را حفظ نمود. نشان داد که خلق  کوردستان تا چه اندازه خلقی شرافتمند است. تا چه اندازه متعهد به حقوق و ارزشهای خود می‌باشد. تا چه اندازه پایبند آزادی خود است. نشان داد که تسلیم نخواهد شد. قتلعام و کشتار را نمی‌پذیرد. این گفته محمد تونج، گفته‌ی کیست؟ همان گفته سید رضا در سال ۱۹۳۸ است، همان گفته شیخ سعید پیران است. شیخ  چه می‌گویند؟ من بازی شما را درک نکرده بودم، باید این درسی برای من باشد، اما من در برابر شما زانو نخواهم زد، و این نیز باید مایه آزار و درد شما باشد.

از همان زمان تا به امروز خلق کوردستان هتک حرمت نسبت به خود را قبول نداشته است. در جریان مقاومت خودمدیریتی نیز این مسئله را نپذیرفت. تا آخرین نفس مقاومت خود را ادامه داده و تا به کنون نیز این مقاومت را ادامه می‌دهد. آیا اکنون حملات تمام شده‌اند؟ بدون تردید تمام نشده‌اند. همچنان ادامه دارند. دشمن همچنان از شناسایی کوردها سر باز می‌زند. در هیچیک از ابعاد سیاسی، فرهنگی و جغرافیایی کورد‌ها را به رسمیت نمی‌شناسد از نظر ترک‌ها، کوردی وجود ندارد.