صیانت از روژآوا، وظیفه‌ای اخلاقی و سیاسی است | یادداشت
"وجود اراده سیاسی یک خلق جهت تدوام موجودیت خود، اصل مهمی است."
گُلان فهیم عضو شورای هماهنگی کژار در یادداشتی ضمن اشاره به اتحاد و همبستگی کوردها در دفاع از روژاوا خواستار ارتقای هر چه بیشتر خودسازماندهی خلق روژهلات و بویژه مشارکت زنان و جوانان این بخش از میهن شده است.
وجود اراده سیاسی یک خلق جهت تدوام موجودیت خود، اصل مهمی است. در جغرافیای بحرانی و جنگ‌زده خاورمیانه که هر لحظه آبستن تغییر و وقوع رویدادهای غیرمنتظره و میدان کشاکش و تنش‌های سیاسی و نظامی قدرتهای جهانی و منطقه‌ای است، اراده سیاسی ملت‌ها به رسمیت شناخته نمی‌شود و سلطه و استیلای سیاسی و نظامی مانع از خودمدیریتی ملت‌ها می‌گردد. محصول چنین رویکرد ستیزه‌جویانه و منفعت‌طلبانه‌ای، جنگ، خشونت، نسل‌کشی فرهنگی و فیزیکی و به عبارتی ژینوساید است. گستره و عمق جنگ جهانی سوم و ابعاد تراژیک و غیرانسانی آن در کوردستان است و کوردها سال‌ها در راستای کسب آزادی و هویت خود، یک‌تنه در برابر دشمنان مبارزه می‌نمایند.
مسئله‌ی کورد در کنار ابعاد تاریخی، دارای ابعاد سیاسی و ایدئولوژیکی است. قدرتهای جهانی برای سلطه‌ی سیاسی در منطقه و غصب اراده سیاسی کوردها و سایر خلق‌ها و انحصار اقتصادی و غارت ثروت‌های جغرافیای غنی خاورمیانه در پی مشروعیت‌بخشی به حضور خود در منطقه هستند و حضور متجاوزانه آنان جز فلاکت، فاجعه و آوارگی سودی برای مردمان این جغرافیا نداشته است. بعد از انقلاب روژآوا و فراهم شدن زمینه خودمدیریتی کوردها، قدرتهای منطقه و در راس آن ترکیه به بهانه مبارزه با تروریسم و امنیت مرزهای خود و با چراغ سبز قدرتهای جهانی به روژآوا حمله کردند. عملیات چشمه صلح که از آن بوی خون، جنایت و نسل‌کشی می‌آید غیرنظامیان، زنان و کودکان بی‌گناه کورد را آماج حملات بی‌امان توپ و بمب‌های شیمیایی قرار داد. در واقع این جنگ، جنگ میان مدرنیته سرمایه‌داری و مدرنیته دمکراتیک است.
جنگ نابرابر در مناطق کوردنشین در میان سکوت معنامند قدرتهایی که داعیه حمایت از دمکراسی و دفاع از حقوق بشر قرار دارند، صورت می‌گیرد و اثباتی بر این واقعیت است؛ زمانی که سخن از کوردها، منافع و هویت آنان به میان می‌آید و چشم و گوش جهانیان کور و کر می‌گردد. خلق کورد همان‌گونه که از شواهد تاریخی برمی‌‌آید همواره با مقاومت و مبارزه به موجودیت خود تاکنون ادامه داده است. روژآوا نخستین مدل کنفدرالیسم دمکراتیک برگرفته از افکار رهبر آپو است که در حال حاضر اجرایی می‌گردد و برابری و برادری خلق‌ها را فراهم نموده است. چون استقرار دمکراسی و آزادی خلق‌ها تهدیدی برای منافع قدرتهای منطقه و جهانی است بنابراین هر مکان و جغرافیایی را که در تلاش برای استقرار دمکراسی و خودمدیریتی است را مورد یورش قرار می‌دهد تا این گونه امکان حضور خود را ایجاد نماید و مانع از برقراری ثبات و آرامش خلق‌ها گردد.
دولت فاشیست ترکیه و در راس آن دیکتاتوری اردوغان که در حال فروپاشی و زوال است و مشروعیت خود را در سطح جهان و منطقه از دست داده چون توان مبارزه با مقاومت بی‌نظیر خلق کورد را از کف داده و توپ و تانک و توان نظامی آن یارای به تسلیمیت کشاندن کوردها را ندارد، روز نهم اکتبر که مصادف با آغاز توطئه بین‌الدولی علیه رهبر خلق کورد است حملات ناجوانمردانه خود به روژآوا را آغاز نمود تا اثبات نماید هنوز هم توطئه علیه کوردها و مبارزات آزادی‌بخش آنان ادامه دارد. هر چند این حملات با حمایت اخلاقی و وجدانی تشکل‌ها و سازمان‌های دمکراسی‌خواه جهانی همراه بود اما پشتیبانی کوردها از هر چهار بخش کوردستان و راهپیمایی‌های میلیونی آنان نشان از زنده بودن روح ملی در میان کوردها است که با وجود تجزیه کوردستان، هنوز روح ملی و انسجام کوردها پابرجا است. کوردها بایست به این حقیقت واقف باشند و با درس گرفتن از تاریخ سرشار از قتل‌عام، سرکوب و تجاوزخود که هیچ‌گاه دوستی نداشته و هر زمان در بحبوحه جنگ و قتل‌عام تنها مانده‌اند و فقط با اتکا به نیروی ذاتی و وفاق ملی خواهند توانست در برابر غول سیستم سرمایه‌داری که ذات آن جنگ، کشتار و جنایت است، مبارزه نمایند تا به حیات آزاد و جامعه دمکراتیک دست یابند.
هیچ دیکتاتوری تاکنون قادر نبوده تا پایان بر مسند قدرت و جنگ‌افروزی بنشیند و دیر یا زود از سوی نیروهای آزادی‌خواه و مبارزات آنان اریکه قدرت آنان به زیر کشیده خواهد شد و هیچ اردوغانی هم با ظلم، بی‌عدالتی و اشاعه فاشیسم و تعمیق آن نمی‌تواند تا انتها خون کوردها را بریزد زیرا کوردها، کوردهای صد سال پیش نبوده و اکنون دارای هزاران مبارز، دستاوردهای معنوی و مادی در کنار حمایت وجدان‌های بیدار و انسان‌هایی است که قلب‌شان برای آزادی می‌تپد.
در چنین شرایط دشوار و حساسی، برگزاری کنگره ملی کوردها، امری بسیار حیاتی بود زیرا تنها در سایه اتحاد و همگرایی است که می‌توان در برابر هر قدرتی ایستاد و مسیر جنگ را به سوی دمکراسی و صلح تغییر داد. بنابراین صیانت از روژآوا به معنای صیانت از تمامی کوردستان است و هیچ بخش کوردستان سوا از سایر بخش‌ها نیست و حمایت همه کوردها اعم از زنان و جوانان روژهلات کوردستان وظیفه‌ای اخلاقی و ملی است تا با هر چه نیرومند ساختن اتحاد و همبستگی دست بیگانگان و دشمنان دیرینه کوردها را از سرزمین مادری‌شان کوتاه نمود.
