٢٠ دسامبر ۱۹۹۳ مجمع عمومی سازمان ملل در چهل و ‌هشتمین اجلاس خود طی مصوبه شماره ۴٣٢/۴٨ روز سوم ماه مه هر سال را به عنوان روز جهانی آزادی مطبوعات اعلام کرد. از آن زمان سالیانه در این روز اصحاب رسانه در سرتاسر جهان مراسم و تجمعات گوناگونی برای دستیابی به آزادی برگزار می‌کنند.

اگرچه در اقلیم کوردستان قوانین ویژه‌ای در مورد کار روزنامه‌نگاری وجود دارد اما برعکس این قوانین هنوز هم سالیانه در اقلیم کوردستان ده‌ها نقض حقوق و قوانین در مقابل روزنامه‌نگاران انجام می‌شود. بر اساس آمار مرکز مترو، فقط در سال گذشته ۲۳۱ مورد نقض قوانین و حقوق در مقابل مطبوعات و روزنامه‌نگاران انجام شده است که عبارت بوده‌اند از: ضرب و شتم، بازداشت، بستن مراکز و چندین اقدام گوناگون دیگر، این غیر از ترور چندین روزنامه‌نگار در اقلیم کوردستان در سالهای گذشته است.

محمد رئوف، روزنامه‌نگار معتقد است، آزادی مطبوعات در اقلیم کوردستان در شرایط خطرناکی قرار دارد. اگر در گذشته کشتن و ضرب و شتم روزنامه‌نگاران را تهدید می‌کرد، اکنون شیوه‌ی دیگری از تهدید وجود دارد. حزب و کارکترهای حکومت با پول و تکنولوژی عظیم به میدان آمده‌اند و آنهایی که می‌خواهند بی‌طرفانه و مستقل کار کنند را خفه می‌کنند.

این روزنامه‌نگار همچنین به تاثیر حزب بر مطبوعات   تاکید کرده و اعلام کرد، رسانه‌های خصوصی و آنچه به آن رسانه‌ی حرفه‌ای و آزاد گفته می‌شود، نمی‌تواند در میان این جنگل که قدرتمندان اقلیم درست کرده‌اند به پیش رود. در مقابل این هژمون حکومتی خبررسانی‌ها و روزنامه‌نگاران آزاد احساس ناامیدی می‌کنند. رسانه که نیاز به سرچشمه‌ی انسانی، تکنولوژی و اقتصادی و مادی دارد و اینها برای رسانه‌ی دور از حزب میسر نمی‌شود. همین امر سبب می‌شود رسانه‌ی آزاد تضعیف شود و این رسانه برای پوشاندن صورت حکومت درست شده است.

کامل عمر استاد بخش خبررسانی در کالج علوم انسانی دانشگاه سلیمانیه نیز در این زمینه گفت، درست است که قانونی تحت عنوان آزادی رسانه وجود دارد، اما روزنامه‌نگاران به آسانی به منابع اطلاعاتی دسترسی ندارند و با تهدید و ضرب و شتم و زندان مواجه می‌شوند و در قبال آن متاسفانه شرایط دستیابی به منابع خبری در باشور کوردستان برای روزنامه‌نگاران بسیار دشوار است. وضعیت آزادی روزنامه‌نگاری کوردی در سطح نامطلوبی قرار دارد و در حال پس رفت است، به ویژه در این اواخر روزنامه‌نویس هیمن مامند به دلیل یک انتقاد چندین بار دستگیر شد و مدت ماندن وی در زندان افزایش یافت و همزمان در پینجوین به روزنامه‌نگار عدنان رشیدی حمله شد.

وی در ادامه گفت: یکی از محدودیت‌ها در مقابل روزنامه‌نگاری این است که در اقلیم کوردستان قدرت تفکیک نشده است تا رسانه خود ناظر باشد و دادگاه‌ها نیز به نقش خود عمل نمی‌کنند و پرونده‌های روزنامه‌نگاران مفقود شده و به صورت بسته باقی مانده‌اند. دادگستری توسط قدرت سیاسی برای انتقام از روزنامه‌نگاران به کار گرفته می‌شود.

استاد کامل همچنین گفت: رسانه در اقلیم کوردستان به اسلحه‌ی سیاسی در دست سیاستمداران تبدیل شده است و هرکسی که بخواهند را تحقیر می‌کنند و فحش و ستیزه‌جویی به بخشی از ادبیات رسانه‌ای باشور تبدیل شده است. با پول زیاد تعداد زیادی رسانه ایجاد شده است، به همین دلیل وضعیت مطبوعات در اقلیم به دلیل قدرت سیاسی به سمت بهبود پیش نمی‌رود و به نظر می‌رسد محدودتر شوند. آنهایی نیز که مراحل خبررسانی را به پایان می‌رسانند و می‌خواهند در رسانه‌ها کار کنند نمی‌توانند به شیوه‌ای حرفه‌ای کار کنند چون کانال‌ها سیاسی هستند و طیف‌های سیاسی از آنها حمایت می‌کنند.

منبع: ROJNEWS