علیه اشغالگری‌های دولت ترکیه کمپین‌های بسیاری راه‌اندازی شده است و بیشتر از یک میلیون امضا جمع آوری شده است و درخواست شده که پایگاههای دولت ترکیه بسته شوند، پارلمان اقلیم نیز سال ۲۰۰۳ در این مورد تصمیم‌گیری نمود اما اشغالگری‌های دولت ترکیه گسترده‌تر شده و در حال حاضر ۳۰ پایگاه در باشور کوردستان دارد و ۳۰ کیلومتر وارد خاک اقلیم شده است و اکنون نیز می‌خواهد نقشه‌هایش در مورد قندیل را عملی کند.

از سال ۱۹۸۳ دولت ترک اشغالگریهایش در باشور کوردستان را با تاکتیک و استراتژی‌های متفاوت دائمی کرده و زمینه‌ی درست کردن پایگاه‌ها و پایگاههایش را با حملات گوناگون و هر بار با بهانه‌ای ایجاد می‌کند، غیر از این‌ها نیز چندین مرکز نظامی و جاسوسی دستگاه میت را در داخل شهرها و شهرک‌ها درست کرده است.

تاسیس پایگاه نظامی توسط دولت ترکیه در باشور کوردستان به سال ۱۹۹۴ باز می‌گردد، مستقر کردن نیروهایش با موافقت حکمرانان اقلیم کوردستان بوده است.

پایگاه‌های نظامی و جاسوسی دولت ترکیه، از هفتانین تا برادوست قرار دارند. بر اساس منابع ترکی در سال ۱۹۹۴ اولین پایگاه نظامی ترکیه در شهرک صلاح‌الدین(پیرمام) در ۲۵ کیلومتری هولیر تاسیس شد و یگان‌های ویژه‌ی ارتش ترکیه در آن مستقر شدند. کاخ بارزانی‌ها در همین منطقه است و از سوی ارتش ترک محافظت می‌شود.

پس از آن نیز در سال ۱۹۹۷ ارتش ترکیه در هولیر، زاخو، سلیمانیه، دهوک، دیانا، باتوفا، بامرنی، آمدی و کانی ماسی یگان‌هایش را مستقر کرد، اکنون نیز تلاش می‌کند همان استراتژی را در قندیل اجرا کند.

این پایگاههای نظامی دولت اشغالگر ترکیه که طی ۲۵ سال در باشور کوردستان تاسیس شده‌اند عبارتند از:

پایگاه نظامی باتوفا، پایگاه نظامی کانی ماسی(تپه‌ی باروخ)، پایگاه نظامی، لجستیکی و فرودگاه نظامی در بامرنی، پایگاه نظامی سنک، پایگاه نظامی بیگوفا(تپه‌ی بی) ، پایگاه نظامی گلیی زاخو، پایگاه نظامی سیری( شیلادزی)، پایگاه نظامی کوپکی، پایگاه نظامی قمری در برواری، پایگاه نظامی کوخ سپی، پایگاه نظامی درگاه داودیه، پایگاه نظامی کوهستان سرزیری، پایگاه نظامی زیلکان در دامنه‌ی کوهستان مقلوب، پایگاه نظامی بعشیقه (جنوب شرق موصل)، پایگاه نظامی بامرنی، پایگاه نظامی چیادیل، پایگاه نظامی للیکان، پایگاه نظامی کوهستان کتکی، تپه‌ی پارتیزان در هفتانین، تپه‌ی کنفرانس در هفتانین.

مراکز میت

علاوه بر پایگاه‌های نظامی، مراکز دستگاه اطلاعاتی و جاسوسی دولت میت ترکیه نیز در باشور تاسیس شده‌اند که بیشتر آنها در دهوک واقع شده‌اند. بر اساس گفته‌ی منابع محلی در شهرک باتوفا از توابع زاخو، در مرکز زاخو و مرکز دهوک نیز مراکز میت وجود دارند. گفته می‌شود هواپیماهای جاسوسی و یگان‌های اطلاعاتی دولت ترکیه در فرودگاه نظامی آمریکا در منطقه‌ی حریری از توابع هولیر هرچند به صورت پنهانی تحت عنوان آمریکا مستقر شده‌اند که اطلاعات گریلاهای پ.ک.ک را گردآوری می‌کنند. البته مهمترین مرکز جاسوسی میت کنسولگری ترکیه در شهر اربیل است. ترکیه مستشاران نظامی و استخباراتی را تحت عنوان دیپلمات در این کنسولگری مستقر کرده است.

به گزارش برخی منابع، مراکز اطلاعاتی کشورها در اقلیم کوردستان تحت عنوان نمایندگی، کنسولگری یا مراکز صدور ویزا فعالیت می‌کنند. در بسیاری از ترورهای سیاسی نیز که در اقلیم انجام شده‌اند، مشخص شده است که واحدهای اطلاعاتی نه تنها در دهوک و هولیر، در راپرین و سلیمانیه نیز سازماندهی شده‌اند. در ۱۵/۱۰/۲۰۱۹ دو کادر پ.ک.ک در کوهستان گویژه در سلیمانیه در نتیجه‌ی یک نقشه‌ی اطلاعاتی شهید شدند، گفته می‌شد این حمله با هواپیمای بدون سرنشین انجام شده است. در همین سال دیار غریب عضو شورای رهبری ک.ج.ک در هنگام بازگشت از پیش شهروندان، هدف قرار گرفته و شهید شد.

هواپیماهای جاسوسی و جنگی بدون سرنشین در آسمان شهرها به گشت‌زنی می‌پردازند. هواپیماهای جاسوسی دولت ترکیه که پیشتر تنها در مناطق کوهستانی و روستایی به گشتزنی می‌پرداخت، اکنون به طور مداوم در آسمان شهرهای بزرگ نیز در حال گشت‌زنی هستند.

بارها درخواست شده تا ارتش ترکیه اخراج شود اما...

در باشور کوردستان شهروندان و پارلمانتاران، بارها درخواست اخراج ارتش ترکیه و بستن پایگاه‌های آنها مطرح شده است، اما حکومت و در واقع حزب دمکرات کوردستان (پ.د.ک) هرگز به این درخواست‌ها توجهی نشان نداده است.

سال ۲۰۰۳ پارلمانتاران اقلیم کوردستان لایحه‌ی شماره‌ی ۳٨ را برای اخراج ارتش ترکیه از خاک اقلیم کوردستان صادر نمودند، علی رغم آنکه ۱۷ سال از صدور این لایحه گذشته است، اما پ.د.ک از اجرای آن ممانعت به عمل می‌آورد، برعکس پ.د.ک، مردم باشور در هر فرصتی علیه اشغالگری‌های دولت ترکیه واکنش نشان داده‌اند.

شهروندان آمیدی اجازه‌ی ورود تانک‌های ترکیه را ندادند

زمانی که در سال ۲۰۰۷ ارتش ترکیه بر اساس توافق آمریکا و دولت ترکیه تصمیم به حمله‌ی گسترده علیه جنبش آزادیخواهی کوردستان و اشغال زاپ گرفت، مردم شیلادزی، سرسنگ، سیری، بامرنی و آمیدی به مسیر عبور تانک‌ها و کاروان‌های نظامی ترکیه رفتند و اجازه ندادند وارد مناطق گریلا شوند. مردم منطقه آن زمان در نزدیکی گلیی بالنده و نزدیک پایگاه سیری، به خیابان‌ها آمده و این موضع‌گیری را اتخاذ کردند و نشان دادند که خلق به هیچ شیوه‌ای حضور ترکیه در باشور را نمی‌پذیرد. رسانه‌های پ.د.ک در واکنش به این حرکت جمعی خلق آمیدی با فحاشی به مبارزان راه آزادی کوردستان تاختند و به صراحت از جنایات دولت ترکیه علیه کوردها حمایت کردند.

کمپین جمع آوری امضا برای اخراج نیروهای اشغالگر از باشور

جوانان میهن‌دوست کوردستان در سال ۲۰۱۱ در بسیاری از شهرهای باشور کوردستان، خیمه‌های جمع‌آوری امضا برای اخراج نیروهای اشغالگر ترکیه قرار دادند. در نتیجه حدود یک میلیون هموطن در این کمپین شرکت کردند.

این امضاها برای مسئولین آن زمان اقلیم فرستاده شد اما پ.د.ک این کمپین را مسکوت گذاشت.

در مارس ۲۰۱۸ هم سازمان Inef برای دفاع از حقوق بشر و آزادی روزنامه‌نگاری، برای اخراج ارتش اشغالگر ترکیه از باشور کوردستان یک کمپین جمع‌آوری امضا به راه انداختند. در این کمپین ۱۰ هزار امضا جمع‌آوری شد و برای حکومت فرستاده شد اما این تلاش نیز با اقدامات غیردمکراتیک و ضدخلقی پ.د.ک به نتیجه نرسید. پ.د.ک همچنان در قبال پنهان‌کاری در مورد نتایج اعتراضات خلقی بر ضد حضور ترکیه در باشور به سکوت شرم‌آور خود ادامه می‌دهد.

علیه اشغالگری حدود هزار امضا به پارلمان عراق فرستاده شد

در ۳ ژوئن ۲۰۱۹ علیه اشغالگری دولت ترکیه یک بار دیگر کمپین جمع‌آوری امضا آغاز شد و ٨۹۱ امضا جمع‌آوری شد. امضاها به همراه درخواست‌ها به دفتر پارلمان عراق در سلیمانیه فرستاده شد. همچنین ۵۲ پارلمانتار شورای نمایندگان عراق نیز از این کمپین حمایت کرده و آنرا امضا کردند.

پارلمان عراق به درخواست گروه‌های شیعه و بدون شرکت فراکسیون‌های کورد تصمیم به اخراج نیروهای خارجی در سرتاسر عراق گرفت که شامل نیروهای آمریکایی، ایرانی و نیز ترکیه بود.

یک عرصه‌ی دیگر ضد اشغالگری شبکه‌های اجتماعی بود

در بسیاری مواقع شهروندان علیه بمباران‌ها و قتلعام‌های دولت اشغالگر ترکیه، در شبکه‌های اجتماعی کمپین‌های مختلف به راه انداخته‌اند. هرچند بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی در این زمینه بارها اعتراض کرده و نارضایتی خود را نشان داده‌اند، اما مسئولین حزب دمکرات کوردستان (پ.د.ک) به آن‌ها نیز توجهی نکردند. گفته‌ می‌شود که خانواده بارزانی و نزدیکان آنان در سود شرکت‌های ترک در باشور کوردستان شریک هستند.

جوانان باشور علیه اشغالگری‌ها خود را سپر انسانی کردند

جوانان باشور کوردستان با پشتیبانی پیشمرگهای قدیمی، ماموستایان آئینی، روشنفکران و زنان در ماه ۶ سال ۲۰۱۸ علیه ارتش ترکیه و اقدامات اشغالگرانه‌اش، عملیات سپر انسانی را اجرا کردند. این اقدام در قندیل و منطقه‌ی برادوست با شعار "به پا خیز، اشغالگری را شکست بده"، برای مدتی طولانی و در زیر حملات جنگنده‌های ترکیه ادامه یافت و مردم هم با دیدارهای دسته جمعی از این افراد از آنها حمایت کردند.

قیام مردم شیلادزی

بر اساس اطلاعات موجود فقط در سال ۲۰۱۸ ، ۳۰ شهروند غیرنظامی در نتیجه‌ی بمباران‌های جنگنده‌های دولت ترکیه جان خود را از دست دادند. حملات دولت ترکیه سبب خشم مردم باشور کوردستان بویژه اهالی شهرک شیلادزی شد. هم وطنان شیلادزی در ۲۶ماه ۱۱ سال ۲۰۱۸ قیام کرده و یک پایگاه دولت ترکیه در شیلادزی را به آتش کشیدند. پ.د.ک تعدادی از معترضان را بازداشت و ٢٠ نفر از آنان را ماه‌ها در بازداشتگا‌ه‌ها مورد شکنجه جسمی و روحی قرار داد.

پارلمان خواهان اخراج ارتش ترکیه شد

پارلمان اقلیم کوردستان از این اشغالگری‌ها بیزار شده و در روز ۱۵/۱/۲۰۱۹ به دلیل حملات دولت ترکیه به روژاوای کوردستان جلسه‌ای ویژه برگزار کرد و در آن تعداد زیادی از پارلمانتاران خواستار اخراج ارتش ترکیه از باشور کوردستان شدند و یک لایحه‌ی ۱۱ بندی را تصویب کردند، اما پارلمانتاران پ.د.ک از قرار دادن نام ترکیه در این لایحه جلوگیری کردند و حتی مفاد مربوط به اخراج نظامیان ترکیه را از لایحه حذف کردند. سال گذشته نیز ۱۰ پارلمانتار به جمع آوری امضا پرداختند تا پارلمان برای اخراج ارتش ترکیه جلسه‌ای ویژه برگزار کند.

 تهدیدها علیه باشور افزایش می‌یابند

ادهم بارزانی عضو ریاست حزب دمکرات کوردستان -عراق در هنگام حملات دولت ترکیه به روژاوای کوردستان در دیداری گفته بود: دولت ترکیه نصف خاک باشور کوردستان را اشغال کرده است و قصد دارد پس از روژاوا به باشور کوردستان حمله کند.

آنچه مایه‌ی تعجب است این است که مسئولین پ.د.ک که خود این هشدار را داده بودند، امروز در جریان تنش‌های زینی ورتی در مقابل اعتراضات سکوت کرده‌اند. کارشناسان و سیاستمداران می‌گویند که تنش‌ها در زینی ورتی بخشی از توطئه‌ی اشغال قندیل است. تلاش‌های دولت ترکیه برای ایجاد جنگ داخلی و اشغال قندیل توسط بسیاری از طیف‌های سیاسی کورد محکوم شده است و برای این منظور نیز در بسیاری جاهای باشور کوردستان اعتراضاتی انجام شده است. آخرین بار نیز شخصیت‌های زینی ورتی به پایگاه نیروهایی که به منطقه منتقل شده‌اند رفته و خواهان بیرون بردن نیروهایشان از زینی ورتی شدند.