پژاک: اعدام و سرکوب خللی در استمرار و پایداری مبارزه علیه بیدادگری ایجاد نخواهد کرد
پژاک: سیستم جزایی ایران ابزاری برای ایجاد فضای وحشت و هراسافکنی است و در آن حق حیات آزاد نفی میگردد.
پژاک: سیستم جزایی ایران ابزاری برای ایجاد فضای وحشت و هراسافکنی است و در آن حق حیات آزاد نفی میگردد.
مجلس حزب حیات آزاد کوردستان به مناسبت ١٩ اردیبهشت، سالروز اعدام چهار زندانی سیاسی کورد از سوی رژیم ایران بیانیهای کتبی منتشر کرد. در بیانیه پژاک آمده است:
"۱۹ اردیبهشت برای جنبش آزادیخواهی شرق کوردستان روز تقابل تاریکاندیشی و آزادگی است. رژیم استبدادی ایران در این روز چهار مبارز و انقلابی کورد را بدون حکمی عادلانه و پس از سالها شکنجههای طاقتفرسا و دشوار به دار اعدام آویخت. فرزاد کمانگر، شیرین علمهولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامی به نماد استبدادستیزی و مبارزه برای انسان آزاد بودن مبدل گشتند و مقاومت و مبارزات آن در حافظهی تاریخی کوردها باقی خواهد ماند و یاد و نام آنان همواره جاودانه خواهد بود. بار دیگر یاد شهدای زندان و تمامی شهدای ماه مه را گرامی داشته و عهد تداوم مبارزات خود در راستای آرمانهای شهدا را تجدید مینمائیم.
یکی از سازوکارهای نظامهای هیرارشیک و قدرتمحور ایجاد سازوکارهایی برای کنترل و مجازات بر جامعه است تا اینگونه انسانها و بهطور کلی جامعه را به اطاعت بیچونوچرا از قوانین و قواعدی ملزم و مجبور نمایند که خود وضع نمودهاند. یکی از این سازوکارها شکنجه است. رژیم استبدادمنش ایران نیز در زمرهی حکومتهایی قرار دارد که به شیوهای غیرانسانی و خارج از نرمهای اخلاقی و حقوقی از شکنجه و اعدام برای قلعوقمع و حذف مخالفین و منتقدین خود مورد استفاده قرار میدهد و پروندهی اعدام، شکنجه و سرکوب همواره در رژیم دیکتاتوری ولایتفقیه باز بوده و هست. رژیمی که مخالفت با قوانین آن بهمعنای مجرم بودن و در نهایت برای تادیب و ترعیب از اعدام و شکنجه بهعنوان سازوکاری در راستای سیطره و چیرگی بر جامعه استفاده میکند. حکومت ایران در مورد حق آزاد خلقها در ایران هیچگاه تلاشی برای حل مسئله ننموده و بالعکس صورت مسئله را به شیوهای خشونتآمیز و انکارگرایانه پاک نموده است. تاریخ نظام خسروانی گواه کشتار وسیع انقلابیون و مبارزین راه آزادی بوده است.
ایران یکی از کشورهایی است که بیشترین آمار زندانیان سیاسی را داراست و بیش از نیمی از این زندانیان، کورد هستند. هر چند تعریف جامعی در مورد زندانی سیاسی در ایران وجود ندارد و ایران همواره منکر وجود زندانی سیاسی گشته و مخالفین و منتقدین را به عنوان برهم زنندگان امنیت ملی خود قلمداد نموده و تحت عناوینی همچون محارب، تجزیهطلب، شرور و دهها عنوان دیگر مبارزین سیاسی را به دار اعدام میآویزد. سیستم جزایی ایران ابزاری برای ایجاد فضای وحشت و هراسافکنی است و در آن حق حیات آزاد نفی میگردد.
رویکرد رژیم ایران در برابر مخالفان همواره اعدام و شکنجه بوده و در برابر کوردها رویکرد به مراتب خشونتآمیزی داشته و دشمنی خود با کوردها را به هر انحایی نشان داده است. خلق كورد در ایران با سركـوبهایی چندجانبه مواجه است. این رویکرد، محدود به رژیم اشغالگر ایران نبوده و در تاریخ معاصر با چنین سیاستی روبهرو شده است. اما این خلق در تمام این دوران برای نیل به آزادی و برابری به مبارزه ادامه داده است. از اعدام وشکنجهی فرزندان انقلابی کورد تا کشتار کولبران کورد همگی روی یک سکهی عداوت حکومت ولایتفقیه با کوردها است و جنایات این رژیم در قبال کوردها جهت مسکوت نمودن نوای آزادیخواهی آنان بیپایان است. با وجود تلاشهای رژیم برای گرفتن اعترافات اجباری و در همشکستن روحیه و شخصیت زندانیان سیاسی، عرصهی زندان همواره به عرصهی پایداری و برگزیدن خط مشی مقاومت بوده است. چنین ایستاری را همواره در بندهای مخوف زندانهای رژیم ایران در نمود مبارزین راه آزادی مشاهده نمودیم. بیگمان در پس این ارادهمندی و عدم تسلیمیت آگاهی و شناختی عمیق نسبت به آزادی و حقیقت وجود دارد. پس از گذشت بیش از سه دهه از شکل جدید قدرت وحشیانهی دولت-ملت، مقاومت مبارزین و فعالین سیاسی بینظیر بوده و نظام قضایی ایران از درهم شکستن مقاومت زندانیان سیاسی درمانده شده و آنان را به طناب اعدام میآویزد. زندان در کوردستان و در میان جنبش آزادیخواهی کورد به مرکز مبارزه مبدل شده و به جلوهی حقیقی حیات راستین و شرافتمندانه مبدل گشتهاند.
حزب حیات آزاد کوردستان – پژاک در حالی به استقبال دهمین سالروز اعدام رفقای مبارز خود میرود که بار دیگر ضدیت رژیم ایران با کوردها تشدید یافته و موج دیگری از اعدام زندانیان سیاسی کورد آغاز گشته و از سرنوشت تعدادی از آنان خبری در دست نیست. رژیم ایران که همواره کمر به قتل فرزندان آزادهی کوردها بسته و در این مورد از هیچ جنایت و خشونتی فروگذار نمیکند. از دیدگاه پژاک، ایران با انکار وجود زندانیان سیاسی و اعدام آنها هیچگاه قادر به حل مسائل نخواهد بود. برخورد خشونتآمیز با تنوعات هویتی و نادیده گرفتن عقاید آنان نمیتواند دمکراسی و آزادی را در ایران برقرار نماید. پژاک بار دیگر اعدام و حذف انقلابیون ایران بخصوص کوردها را محکوم نموده و در نمود شهدای ۱۹ اردیبهشت پیمان خود را برای استمرار مبارزات و رسیدن به آرمانهای انقلابی شهدا تا آخرین لحظه تجدید نموده و اعلام میدارد که اعدام و سرکوب خللی در استمرار و پایداری مبارزه آن در برابر بیدادگری ایجاد نخواهد نمود.
مجلس حزب حیات آزاد کوردستان – پژاک
۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۹"