در برابر خشونت، سیاست‌های تبعیض‌آمیز و فشارهای مردانه و دولت، مبارزه برای حفاظت از دستاوردها و حق زندگی در میدان‌ها ادامه یافت.

سال ۲۰۲۴ سال مبارزه و حمایت از زنان علیه خشونت و جنگ بود. در برابر سیاست‌های تحاکم‌گرای دولت مردانه، جستجوی حقوق زنان با کنش‌های قوی ادامه یافت.

فشار و خشونت علیه زنان کورد

در سال ۲۰۲۴، انزوا و سیاست‌های جنگ ویژه حضور زنان کورد را در صحنه سیاسی مورد حمله قرار داد. برای تضعیف مبارزات زنان از شیوه‌های بازداشت، دستگیری، شکنجه و خشونت بسیار استفاده می‌شد. ده‌ها کارکن در پی حمله به موسسات زنان بازداشت یا دستگیر شدند.

در این مدت، تجاوز، تجاوز به زنان، مرگ مشکوک زنان افزایش یافت، قاتلان بی‌مجازات ماندند: در شرنخ، یک گروهبان متخصص به سه زن تجاوز کرد، چهار کودک در منطقه نسیبین مردین مورد تجاوز قرار گرفتند، مرگ مشکوک یک دانشجو در دانشگاه در شهر وان، روژین کاباییش که واقعه‌اش مورد بررسی و پیگیری قرار نگرفت، قتل نارین گوران ۹ ساله به صورت سازماندهی شده در خانواده، مخفی کردن مدارک توسط خانواده و دولت، عدم افشای دلیل و قاتلان نارین، آزادی مسئولین جنایت تجاوز جنسی سیستماتیک در شهرستان دِرک از توابع مردین.

حمله به مبارزه صلح‌آمیز زنان

مبارزه زنان برای صلح و آزادی در سال ۲۰۲۴ با فشارها و حملات بسیاری روبرو شد.

امینه کایا (۵۴)، نَزهته بولک (۵۸) و ساره کایا (۵۹) که با وجود بیماری مزمن در زندان نوع M الح به سر می‌برند، در مقابل زندان تحت شکنجه تفتیش برهنه قرار گرفتند و اعمال بدی به آنها تحمیل شد. در سلوپیا، مادران صلح که برای صلح تحصن کردند، با مداخله سربازان بازداشت شدند و با آنها بدرفتاری شد.

اعتصاب علیه حقوق زنان

در انتخابات محلی ۳۱ مارس، برای مشارکت بیشتر زنان در سیاست و داشتن نمایندگی برابر، دم پارتی برنده ۷۸ شهرداری از جمله ۳ کلانشهر با سیستم ریاست مشترکی شد. با این حال، بسیاری از این شهرداری‌ها توسط یک قیم غصب شدند. با انتصاب قیم در شهرداری‌های جولمرگ، مردین، الح، خلفتی، درسیم و منطقه میکس وان، حمله به نمایندگی زنان در ادارات محلی صورت گرفت. جنبش زنان کورد به مقاومت خود در برابر این حملات ادامه می‌دهد.

قتل زنان

در سال ۲۰۲۴ صدها زن در ترکیه به طرز مشکوکی جان خود را از دست دادند. بر اساس داده‌های سکوی «قتل زنان را متوقف خواهیم کرد»، در ۱۱ ماهه سال جاری ۲۳۳ زن بطور مشکوک و ۳۷۵ زن به قتل رسیده‌اند. زنان عمدتاً به دلیل طلاق، امتناع از موافقت با توافق یا درخواست پایان دادن به رابطه به قتل رسیدند. بخش بزرگی از قتل‌ها توسط مردانی انجام شده که با زنان ازدواج کرده بودند.

نقض‌ها در زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها

در سال ۲۰۲۴، نقض حقوق بشر، شکنجه و اعمال بد در زندان‌ها افزایش یافت. «محرومیت از مراقبت‌های بهداشتی»، «وضعیت بد در زندان» و «اقدامات تبعیض‌آمیز» برخی از این نقض‌ها بودند. بر اساس داده‌های قبلی انجمن حقوق بشر (IHD) بیش از هزار زندانی بیمار در زندان‌ها وجود دارد و بسیاری از زندانیان به دلیل عدم آزادی زندانیان بدحال در زندان‌ها جان خود را از دست داده‌اند. همچنین ۸۵۲۱ زندانی باید آزاد شوند اما به دلیل هیئت‌های نظارت و اداری آزاد نمی‌شوند. بر اساس آمار وزارت دادگستری، در ۱۱ ماهه نخست سال ۷۰۹ نفر در زندان‌ها جان باختند.

در این زمان سیاست انزوا در زندان‌ها تشدید یافتند. در زندان‌های فوق‌امنیتی از نوع Y و S، انزوای شدید بر زندانیان اعمال می‌شد. بر اساس داده‌های وزارت دادگستری، ۷ زندان نوع S و ۱۴ زندان نوع Y در ترکیه وجود دارد.

در چارچوب کارزار «آزادی برای عبدالله اوجالان، راه‌حل برای مسئله کورد»، زندانیان نیز مقاومت قوی نشان دادند. اعتصاب غذای متناوب و نامحدود در زندان‌ها آغاز شد. زندانیان از ۱۵ فوریه به تحریم تلفنی و ملاقات با خانواده خود پرداختند و سعی کردند صدای خود را از این طریق به گوش مردم برسانند. زندانیان با کنش‌های خود هم مبارزه و هم حمایت را بالا بردند.

سال ۲۰۲۴ سال ستم و حمله به زنان و آزادی بود. اما در عین حال با وجود فشار و خشونت، زنان در طول سال دست از مبارزه برنداشتند.

بر خلاف سیاست انزوای دولت ترکیه، کارزار «آزادی برای عبدالله اوجالان، راه‌حل برای مسئله کورد» با راهپیمایی‌ها و بیانیه‌ها در سراسر جهان گسترش یافت. ۶۹ برنده جایزه نوبل علیه انزوا در امرالی با ارسال نامه‌ای به کمیته وزیران شورای اروپا، کمیته پیشگیری از شکنجه شورای اروپا و کمیته حقوق بشر سازمان ملل خواستار آزادی رهبر آپو و از سرگیری مذاکرات به تعلیق درآمده شدند.