ک‌ج‌ک اعلام کرد: «روند جدیدی که رهبر آپو با 'فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک' آغاز کرده است، بر پایه خط مقاومت تاریخی ۱۴ جولای و میراث آن استوار است؛ مقاومتی که مردم ما را از نابودی نجات داد و به ما آگاهی و اراده آزادی بخشید.»
هنگامی که پله‌ها تمام می‌شود، چشمم به مشعل‌گاهی می‌افتد که در سمت راست قرار دارد و سلاح‌ها در آن سوزانده شده‌اند. لوله یک کلاشنیکف سرخ شده است، اما این بار نه از گلوله‌های شلیک شده به سمت دشمن، بلکه از آتشی که گریلا برای یک رستاخیز، مبارزه و صلح جدید...
برای کوردها، آتش هرگز فقط سوزاندن نبوده است؛ بلکه شعله‌ور کردن یک زبان و بازسازی یک خلق بوده است. آنچه از این شعله برخاسته، اراده سیاسی خلقی است که با خاکسترهای خود روبرو شده است.
فؤاد کاو، یکی از مقاومتگران اعتصاب غذای ۱۴ جولای ۱۹۸۲، اظهار داشت که سخنرانی محمد خیری دورموش در سالن دادگاه، ماهیت یک مانیفست را داشت و گفت: «آن خروج، یک نقطه عطف بود.»
مرکز اطلاع‌رسانی و مطبوعاتی نیروهای مدافع خلق (ه‌پ‌گ)، با احترام یاد گریلای شهید دنیا دجله را گرامی داشت و گفت: «تا لحظه شهادت نیز با ادعای پیروزی و عزم راسخ، الهام‌بخش رفقایی شد که امروز همچنان در تونل‌های جنگ مبارزه می‌کنند.»
تِکوشین اوزان تاکید کرد که مراسمی که آنها برگزار کردند، نشانه اراده برای کمک به دموکراتیزه شدن ترکیه است، بهزاد چارچل نیز گفت: «دموکراتیزه شدن ترکیه تنها با سکوت اسلحه امکان‌پذیر نیست، بلکه با تغییرات قانون اساسی میسر می‌شود.»
سیاستمداران با اشاره به اینکه روند آغاز شده پس از فراخوان رهبر آپو با مراسم سوزاندن اسلحه در باشور کوردستان وارد مرحله جدیدی شده است، تاکید کردند که مسئولیت اکنون بر عهده دولت است.
