جگرخوین شاعر نوگرای کورد در سال ۱۹۰۳ در روستای حصار اِلح متولد شد. در جریان جنگ جهانی اول، خانواده جگرخوین از حصار مهاجرت کرده و در عاموده ساکن می‌شوند. نام اصلی او شیخموس حسن است. جنگ جهانی اول در زندگی جگرخوین تأثیر بسزایی دارد. پس از مهاجرت، به شغل چوپانی و کشاورزی می‌پردازد و سپس به علم‌آموزی روی می‌آورد. جگرخون ۸ سال به تحصیل ادامه می‌دهد و سپس فقیه (دانشجوی علوم آئینی) می‌شود. در سال ۱۹۲۷ با دختر خاله‌اش ازدواج کرد. جگرخوین از کودکی شعر می‌سرود. پس از شکست قیام شیخ سعید، احساسات هنری جگرخوین رشد کرد و او به عضویت سازمان خُیبون درآمد که توسط روشنفکران و رهبران کورد در سوریه تأسیس شده بود. در سال ۱۹۳۲ همزمان با انتشار مجله هاوار، اشعار جگرخوین نیز در آن منتشر شد.

او با نوشته‌های خود خدمات بزرگی در عرصه ادبیات و زبان و فرهنگ کوردی انجام داده است. جگرخوین در نوشته‌ها و اشعار خود موضوعاتی چون «وطن‌دوستی، انقلاب، ارزش دادن به دانش، پیشرفت، سرزمین، انتقاد از خوانین و شیوخ کورد، عشق به وطن و آزادی و استقلال مردم ستمدیده» را انتخاب کرد.

به دلیل فشار رژیم سوریه، جگرخوین در سال ۱۹۷۹ به سوئد و شهر استکهلم نقل مکان کرد و شعر خود را در آنجا ادامه داد . وی در ۲۲ اکتبر ۱۹۸۴ در سوئد درگذشت و پیکرش در قامشلو به خاک سپرده شد.

بنیه سعاد جگرخوین دختر این شاعر، در مورد شخصیت و میراث جگرخوین برای مردم کورد با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد.

«معلم زندگی من شد»

بنیه سعاد جگرخوین در مورد اینکه جگرخوین نه تنها مانند پدرش بلکه معلم زندگی اوست صحبت کرد و گفت: «درست است که جگرخوین پدر من است اما در عین حال دلیل رشد من و معلم زندگی من بود. او همچنین نمادی برای کل مردم کورد شد. من به پدرم افتخار می‌کنم، زیرا او معنای کورد بودن و اوضاع مردمش را به جهانیان نشان داد و برای مردمش خدمت و مجاهدت زیادی کرد. پدرم روی من تاثیر زیادی داشت و من هم برای اینکه قلم پدرم روی زمین نماند، کتاب و شعر می‌نویسم.»

«هر شعر داستانی دارد»

بنیه سعاد جگرخوین در ادامه سخنان خود گفت که شعرهای جگرخوین زیاد است، اما آن چیزی که بیش از همه بر احساسات او تأثیر گذاشته، شعری است که از فشار دولت ترکیه بر کوردهای باکور کوردستان به نام «پیرا تورِ» صحبت می‌کند. او ادامه داد: «ده‌ها شعر سروده و در هر کلمه از شعرهایش داستانی نهفته است. او به موضوعاتی مانند زندگی مردم کورد، وطن، طبیعت، کودکان و ... پرداخته است.»

«ما باید از میراث جگرخوین صیانت کنیم»

بنیه سعاد جگرخوین در پایان سخنان خود با بیان اینکه جگرخوین میراث بزرگی برای کل مردم کورد به جا گذاشت، سخنان خود را اینگونه به پایان رساند: «در یک قرن اخیر، وجود شاعری چون جگرخوین فرصتی برای مردم کورد بود. مسئولیت ما در قبال کار و تلاش جگرخوین بسیار بزرگ است و باید از آن صیانت کنیم. باید از آثار جگرخوین پاسداری کنیم، آنها را باز نشر کنیم و آثاری را که هنوز چاپ نشده‌اند چاپ کنیم تا کتابخانه کوردی از این دیوان‌های پربار پر شود. جگرخوین همیشه می‌گفت خواندن، اساس جامعه است. او به خواندن و انقلابی‌گری اهمیت زیادی می‌داد. لازم است که ما هم در این زمینه‌ها خودمان را ارتقا دهیم.»