یاد هنرمند علی تمل که در ۹ جولای ۱۹۹۴ به کاروان شهدا پیوست، در سی‌ویکمین سالگرد شهادتش با بیانیه‌ای از سوی جنبش فرهنگ و هنر در اروپا/هنر مزگین گرامی داشته شد.

در ابتدای بیانیه آمده است: «او هم نمونه‌ای از هنرمند میهن‌دوست و انقلابی است و هم پاسخی واقعی در برابر هنرمندی متکبر و خودشیفته و میهن‌دوستی دروغین آنها.»

پیام یادبود جنبش فرهنگ و هنر در اروپا/هنر مزگین به این شرح است:

«رفیق علی تمل اهل روستای گرِسور از منطقه دِرک چیای مازی است. مکان هنری روستا در خانه آنها بود و او تحت تاثیر صدای خوانندگان فولکلور قرار گرفت و علاقه او به موسیقی رشد کرد. مظلوم دوغان، یکی از شخصیت‌های پیشرو انقلاب کوردستان، در سال ۱۹۷۷ به دِرک رفت. در آنجا علی تمل را شناخت و با او صحبت کرد. بدین ترتیب، او به فعالیت‌های جنبش آزادی پیوست.

در اواخر سال ۱۹۸۰، اشغالگران او را دستگیر کردند و ۱۲۰ روز در تیپ مردین او را شکنجه کردند. علی تمل تا سال ۱۹۹۰ در زندان ماند. ۹ سال از این مدت را در زندان آمد گذراند. در زندان آمد در برابر وحشی‌گری، مقاومت کرد. او شاهد عملیات چهارها (نجمی اونَر، عاکیف یلماز، محمود زنگین، اشرف آنییک) است.

رفیق علی تمل در سال ۱۹۹۰ آزاد شد. مدت کوتاهی در روستای خود ماند و سپس به استانبول رفت و در آنجا به گروه چیا (Koma Çiya) پیوست.

او با شهید سَفکان رفاقت کرده بود، با مظلوم دوغان و فرهاد کورتای کار کرده بود و به این خط مقدس پایبند ماند. عاشقی آرام که همیشه خونگرم و با ایمان گام برمی‌داشت. با سخنان ساده و روان خود، با ملودی‌های دوقلوی احساسات مردم و با صدای لطیف و شخصیت فروتن خود، در مدت کوتاهی در دل میلیون‌ها میهن‌دوست جای گرفت.

در کارهای سازمانی، در زندان، در کار هنری و در حمل سلاح، با ریتمی بی‌وقفه برای آزادی مقاومت کرد، آواز خواند، شعر نوشت و جنگید.

به همین دلیل علی تمل نه تنها به عنوان یک هنرمند به یاد آورده می‌شود، بلکه از جنبه‌های مختلف دارای جایگاه ویژه‌ای در مبارزه آزادی است.

به ویژه در اوایل دهه ۹۰، او نقش بزرگی در توسعه کار گروه‌های موسیقی، در تاسیس و تقویت مراکز و شعب مراکز فرهنگی در کلان‌شهرهای ترکیه ایفا کرد.

در ۹ جولای ۱۹۹۴، علی تمل و پنج رفیقش در غارهای جاره سَرگو نزدیک روستای تربک بودند که جنگ با ارتش ترکیه درگرفت. پنج رفیق او در برابر چشمانش شهید شدند. علی تمل نیز تا آخرین لحظه جنگید. وقتی مهماتش تمام شد، او پین نارنجکش را کشید و به شهادت رسید.

راه، شور و اشتیاق، روح و ایمان علی تمل و همه شهدای آزادی همیشه راهنمای ما خواهد بود.»