حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک) بمناسبت ۱۳'امین سالگرد شهادت فرزاد کمانگر و رفقایش با بیانیه‌ای یادشان را گرامی داشت و گفت: راه فرزاد کمانگر و رفقای انقلابی‌اش، راه آزادی همه خلق‌های ایران است.
امروز سیزدهمین سالگرد اعدام فرزاد کمانگر و رفقای انقلابی وی است. این رفقا در ۱۹ اردیبهشت سال ۱۳۸۹ در زندان اوین بدست دولت ایران به‌دار آویخته شدند که موجب اعتصابات گسترده در سراسر ایران شد. پژاک با صدور بیانیه‌ای یاد و خاطره آن شهدا را گرامی‌داشته و راه آنها را راه آزادی و دمکراسی را دانسته است.
متن کامل بیانیه و فراخوان پژاک بصورت ذیل است:
در سیزدهمین سالگرد شهادت رفقای گرانقدرمان «فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان» و فعال سیاسی «مهدی اسلامیان» یاد شهدای ماه می و همه شهدای راه آزادی و دمکراسی را گرامی می‌داریم. با اعتقاد راسخ و پایبندی به خط شهدا و مبارزات همه شهدایمان تا حصول پیروزی نهایی و آزادی همه خلق‌های تحت ستم خاصه خلق‌های ایران و روژهلات کوردستان به مبارزات‌مان ادامه می‌دهیم.
ماه می برای جنبش آزادیخواهی کورد ماه شهدا و قهرمانی‌های انقلابی هزاران فرزد دلیر میهن تحت ستم‌مان است. شهدای راه آزادی انسانیت از چگوارا گرفته تا دنیز گزمیش و خسرو گلسرخی راهی را شروع کردند که توسط دلیران انقلاب راه آزادی «حقی قرار، محممد قره‌سونگر، ابراهیم بیلگین، خلیل چاوگون و مزگین»ها ادامه یافت و پرچم شرف آزادیخواهی آنها توسط رفقای گرانقدر «کمانگر، علم‌هولی، حیدریان و وکیلی» حمل شد و اینگونه نماد سر خم نکردن در برابر دشمنان فاشیست خلق‌ها گشتند. آن شهدا جانشان را برای آزادی خلق‌های تحت ستم، نابودی فاشیسم و آزادی انسانیت از زیر یوغ همه نظام‌های فاشیست خاصه آزادی خلق کورد فدا نمودند و اینگونه مقاومت «شیرین» در یک سلول انفرادی در انقلاب ژن، ژیان، آزادی درخشید و به نماد دادخواهی زنان و خلق‌ها تبدیل گشته و گرمای آفتاب مقاومت سرزنده امروز در سرتاسر ایران به رویش درخت آزادی یاری رسانده است.
نظام فاشیست و اشغالگر ایران نیز در ادامه سیاست‌های سیستماتیک نسل‌کشی فرهنگی و پاکسازی‌های فیزیکی آزادیخواهان، مدام به حربه اعدام متوسل گشته است. این نظام تنها راه ممانعت از حل مسئله کورد و آسمیله‌کردن ملیت‌های متنوع را استفاده قهرآمیز از حربه‌های اعدام و سرکوب و زندان و شکنجه می‌داند. غافل از اینکه به قول شاعر بزرگ آنچه را نمی‌تواند فروکش نماید، خواست آزادی است در دلمان! فرزاد کمانگر و رفقای انقلابی‌اش در ۱۹ اردبیهشت سال ۱۳۸۹ بدست نظام مستبد ایران با هدف ممانعت از تحقق آزادی و دمکراسی به دار آویخته شدند. صاحبان ذهنیت فاشیستی تاکنون هزاران فرزند غیور و انقلابی را به خون نشانده‌اند که جامعه فقرزده و طبقاتی و نابرابر، بحران‌زده و فاجعه‌بار با عاملیت رژیم را برنمی‌تابند. این قشر ستمگر با سرکوب مبارزات آزادیخواهانه جوامع متکثر ایران سعی در از میان بردن هرگونه مقاومت دمکراتیک نموده‌اند. اعدام فرزاد کمانگر و رفقای انقلابی‌اش خصومت آشکار علیه خلق کورد تحت ستم در روژهلات کوردستان بود و در برابر آن نیز از آن روز تاکنون خلقمان از پای ننشسته و خیزش‌های ارزشمندی را متحقق ساخته که به پیشبرد گام‌به‌گام راه آزادیخواهی و دمکراسی‌طلبی کمک شایان نموده. انقلاب «ژن، ژیان، آزادی» نیز اثبات کرد که خون پاک شهدای راه آزادی هیچگاه به هدر نخواهد رفت و فدایی‌گری کمانگرها و سایر شهدا، بیداری خلق‌ها را به دنبال داشته. کمانگر، علم‌هولی، حیدریان و وکیلی ادامه دهندگان دادخواهانی همچون خسرو گلسرخی بوده و نمایندگان راستین خلق‌ها و ملیت‌های سراسر ایران هستند که با مسئولیت‌پذیری و درک وظایف اخلاقی، سیاسی و انسانی‌شان تا پای دار تسلیم‌نشدند و حق مظلومین را فریاد زدند. آنان کسانی هستند که در طول انقلاب ژن، ژیان، آزادی مجددا روییدند، مجددا به اعدام محکوم شدند و مجددا سر فرود نیاوردند!
مقاومت این شهدا برهه‌ای دیگر از مقاومت در زندان‌های تاریک نظام دیکتاتوری را رقم‌زده و بزرگترین ضربه به نظام سرکوب گشت. نقش آنها در بیداری تمامی اقشار و توده‌های جامعه با هدف خیزش‌های دمکراتیک و ترویج فرهنگ خیزش انقلابی بسیار عظیم است. جامعه‌ای که در محکومیت اعدام آن رفقا به اعتصاب و خیزش دست زد، برهه‌ای را آغاز نموده که دیوار ترس از نظام مستبد در جامعه فروریخته شده و روند بیدارگری با هدف دمکراتیزاسیون ایران تا به امروز مدام پیشرفت نموده است. مقاومتی که توسط کمانگر و رفقایش در زندان اوین صورت گرفت، به تجلی خیزش‌ها و مقاومت در خیابان منتج شده و خلق‌های تحت ستم را بیش از پیش به کسب آزادی و تحقق ذهنیت دمکراتیک امیدوار نموده است. این راه خدشه‌ناپذیر تا پایان ادامه خواهد یافت.
«حزب حیات آزاد کوردستان(پژاک)» ضمن گرامیداشت یاد و خاطره رفقای شهید «فرزاد کمانگر، علی حیدریان، شیرین علم‌هولی و فرهاد وکیلی»، تداوم اعدام آزادیخواهان در زندان‌های تاریک نظام دیکتاتوری ایران را قویا محکوم می‌کند. حزبمان همه آزادیخواهان در زندان، خیابان و همه حوزه‌های حیات اجتماعی را به مبارزه دمکراتیک علیه سیاست‌های سرکوب، زندان، شنکنجه و اعدام در چارچوب کارزار «نه به اعدام، بله به دمکراسی» فرامی‌خواند. لازم است برای به هدرنرفتن خون شهدای راه آزادی، خلق‌های تحت ستم و آزادیخوهان و مبارزان انقلابی، تمامی اقشار و توده‌ها از قبیل کارگران، زنان و جوانان، روشنفکران و دیگر اصناف و بخش‌های جامعه متحدگردند و سرنوشت دمکراتیک‌شان را خویش رقم‌بزنند. مبدل‌کردن همه حوزه‌های جامعه به میدان مبارزه از زندان تا خیابان و مکان‌های کار و تولید و تلاش، وظیفه‌ای همگانی و تنها راه نجات برای رهایی از نظام فاشیستی می‌باشد. پژاک سوگند یاد می‌کند که در ادامه راه شهدا دمی از پای ننشیند و به مبارزات خویش تا تحقق کامل آزادی و دمکراسی و شکل‌گیری جامعه دمکراتیک ادامه دهد. اینگونه جاودانگی آنان در اذهان زنده باقی خواهد ماند. راه کمانگر و رفقای انقلابی‌اش راه آزادیخواهان و دمکراسی‌طلبان است.
