آمد شاهو عضو مجلس پژاک در آخرین شماره مجله ژیله‌مو مقاله‌ای بمناسبت سالروز پانزدهم آگوست منتشر کرده است. عضو مجلس پژاک در ابتدای مقاله‌ی خود می‌نویسد: روز رستاخیر ١۵ آگوست فلسفه و نهضت نوین زندگی است که قیام مدرنی را علیه تحمیل برده‌داری بر مردم کورد به راه می‌اندازد و با شلیک اولین گلوله آزادی علیه اشغالگری، گام‌هایی برای مالکیت انسانیت برداشته می‌شود. این روز نه تنها آغاز مبارزه مسلحانه، بلکه نقطه اوج و آغاز مرحله جدیدی از مبارزه ایدئولوژیک، سیاسی، دیپلماتیک، فرهنگی و اجتماعی است.

آمد شاهو در ادامه ارزشهای ١۵ آگوست را به قدری بزرگ میداند که پایه‌های نظام مدرنیته سرمایه‌داری و دولت-ملت را متزلزل کرده و دشمنان کورد مایل به قبول کردن این ارزش‌ها نیستند، بنابراین روژآوا را به عنوان یک پروژه ملت دمکراتیک به رسمیت نمی‌شناسند و این واقعیت را که کوردها دارای موقعیت سیاسی، حقوقی و دمکراتیک در منطقه هستند هضم نمی کنند.

 در بخشی دیگر از مقاله‌ی آمد شاهو روح مبارزاتی برگرفته از ١۵ آگوست در کوه‌های آزاد کوردستان مورد توجه قرار گرفته و اشاره می‌شود: روح مبارزات ١۵ آگوست در مناطق آواشین، زاپ و متینا به رهبری گریلاهای ه.پ.گ امید دوباره زیستن بشریت را روشن می‌کند، مقاومت تاریخی که به جرات می‌توان گفت بی‌سابقه است.

آمد شاهو با بیان اینکه بدون شک روز رستاخیر ١۵ آگوست برای خلق کورد در شرق کوردستان به معنای دوباره زیستن، ایستادگی و احیا می‌باشد، می‌نویسد: جوانان کورد در شرق کوردستان به منظور تقویت مبارزات و مقاومت خود علیه اشغالگری و دیکتاتوری بر اساس فلسفه مبارزاتی روز رستاخیز، در روز ١۵ آگوست سال ٢٠٠۵ جامعه جوانان شرق کوردستان (ک.ج.ر) را تاسیس کردند و کارزار خودسازماندهی و مبارزه علیه متجاوزان را اعلام کردند.

جوانان با اندیشه آزادی‌خواهی و میهن‌دوستی فرمانده عگید به صفوف گریلاهای کوردستان پیوستند و مفهوم دفاع از خود و پاسداری از ارزش‌های مردم کوردستان را در نظر گرفتند.

آمد شاهو عضو مجلس پژاک در پایان مقاله‌ی خود به کمپین "زمان زمانِ آزادی است" که از سوی جنبش آزادیخواهی خلق کورد راه‌اندازی شده جلب نظر کرده و این کمپین را اساس اوج گیری روحیه مبارزاتی ١۵ آگوست که جوانان مشتاقانه آن را در آغوش می‌گیرند تعریف می‌کند و می‌نویسد: از این رو، شرکت پرشور جوانان در جنگ آزادی، آغاز مرحله جدیدی از روز رستاخیر پانزدهم آگوست است که جوانان را تحت مسئولیتی تاریخی قرار می‌دهد تا وظیفه میهنی و اخلاقی خود را به انجام برسانند.