دیبو: هدف دولت ترکیه این است که کوردها را کاملاً بدون نقش باقی بگذارد
سیهانوک دیبو، مدیر دفتر روابط عمومی پ‌ی‌د گفت: «تنها تلاش دولت ترکیه این است که کوردها را به طور کامل بدون نقش در خاورمیانه و سوریه رها کند.»
تصویر
دیبو با اشاره به اینکه این واقعیت که دولت ترکیه و تبهکاران داعش تحت حمایت آن طی سال‌ها ده‌ها هزار سوری را قتل‌عام و سرزمین‌شان را اشغال کرده‌اند، مانعی برای عادی‌سازی روابط دو طرف است، تصریح کرد که اگر ترکیه از خاک سوریه خارج شود، همانطور که اسد مطرح کرد، می‌تواند راه را برای روابط هموار کند. دیبو گفت: «با این حال، دلیل این که دولت ترکیه اینقدر عجله دارد و به همه جا هجوم می‌آورد این است که بی‌درنگ سرزمین‌های اشغالی سوریه را به دلخواه خود بسازد و به خودشان ملحق کند. این وضعیت البته به خودی خود خطر بزرگی تشکیل می‌دهد.»
سیهانوک دیبو، مدیر دفتر روابط عمومی حزب اتحاد دموکراتیک (پ‌ی‌د) ارزیابی‌هایی را در مورد طرح‌های اشغالگری دولت ترکیه و رابطه آن با اسد به خبرگزاری فرات (ANF) ارائه کرد.
سیهانوک دیبو با بیان اینکه هدف دولت ترکیه از مذاکرات و تلاش‌های عادی‌سازی با دولت دمشق توسعه سیاست اشغالگری است، گفت:
«همه ائتلاف‌هایی که بر اساس منافع مردم و جامعه خواهد بود، حامی هم پ‌ی‌د و هم اداره خودمدیریتی است. با این حال، امروز مذاکرات یا تلاش‌های عادی‌سازی بین رژیم آنکارا و دولت دمشق را ائتلاف‌های دموکراتیک و استراتژیک مبتنی بر منافع مردم نمی‌دانیم. وقتی دلایل داخلی، دلایل منطقه‌ای، سیاست‌های بین‌المللی و بحران‌ها را در مجموع در نظر می‌گیرید، از برداشتن گام‌های لازم برای حل بحران سوریه حمایت نمی‌کند. عادی‌سازی روابط بین دولت ترکیه و دولت دمشق در ابتدا با حمایت روسیه شکل گرفت. ایران نیز به این موضوع مثبت برخورد کرد. پس از آن مشاهده شد که برخی از کشورهای عربی نیز از توسعه این مذاکرات حمایت کردند. اما برخی اظهارات دولت ترکیه، اظهارات وزیر امور خارجه دولت دمشق و اظهارات چند روز پیش بشار اسد نشان داد که این مذاکرات نتیجه مثبتی به همراه نخواهد داشت. در واقع، تمایل و تلاش دولت ترکیه برای دیدار با اسد بر اساس برخی از منافع اساسی است. اولین بعد اقتصادی است. ثانیاً، دولت ترکیه می‌خواهد مهاجران سوری را در قلمرو خود در مناطق سوریه که توسط دولت ترکیه و تبهکاران تحت کنترلش اشغال شده است، اسکان دهد. دولت ترکیه سال‌هاست که تغییرات فرهنگی، زبانی، اجتماعی و جمعیتی در این مناطق ایجاد کرده است. اکنون می‌خواهد با اسکان مهاجران در این مناطق، جمعیت‌شناسی کل منطقه را برای همیشه تغییر دهد. به این ترتیب او از شر مهاجرانی که در داخل مرزهای خودش به یک بحران تبدیل شده‌اند خلاص می‌شود و در عین حال از آنها برای خود استفاده می‌کند.»
«تبهکاران را در باشور نیز مستقر می‌کند»
دیبو همچنین با اشاره به اینکه دولت ترکیه تبهکاران داعش را که در مناطق اشغالی گری‌سپی، عفرین و سریکانیه اسکان داده است را در باشور کوردستان مستقر کرده است، ادامه داد:
«از این تبهکاران علیه جنبش آزادی کورد استفاده می‌کند. این یکی از اهداف اصلی دولت ترکیه است که به ویژه روی آن کار می‌کند و می‌خواهد به نتیجه برسد. اما استراتژی اساسی دولت ترکیه این است که کوردها را در روژاوا کوردستان و کل منطقه کاملاً بدون نقش باقی بگذارد. می‌خواهد به ویژه در حل مشکل سوریه و تصمیمات اساسی که آینده سوریه را تعیین می‌کند، کوردها را بدون نقش بگذارد. حتی کشورهای آستانه نیز تا حدودی از پروژه او حمایت می‌کنند. امروزه مدل مدیریت خودمدیریتی دموکراتیک توسعه یافته در مناطق شمال و شرق سوریه به عنوان تنها جایگزین، از جمله حل بحران خاورمیانه، به ویژه در سویدا، درعا و تمامی مناطق سوریه برجسته است. دولت ترکیه در واقع می‌خواهد این مدل را از بین ببرد. نظام حاکم امروز با بحران‌های بزرگ مواجه است و باید از نو در اساسش تغییر کند. دولت ترکیه می‌خواهد از این هم برای خودش استفاده کند. اما این نکته را هم باید ذکر کرد. دولت ترکیه در مرکز بحران‌های خاورمیانه قرار دارد. او سعی می‌کند خودش را از این تغییر که در حال اتفاق است دور نگه دارد. اما اجازه دهید یک بار دیگر آن را بیان کنیم. نه صلح، ثبات و نه راه‌حل به این شکل قابل دستیابی نیست. درهای گفتگو باید برای تضمین ثبات و امنیت و ایجاد راه‌حل باز شود. تنها راه رسیدن به این هدف، راه‌حل دموکراتیک و به ویژه حل مسئله کورد است.»
«هدف آن این است که مناطق تحت اشغال خود را به دولت ترکیه الحاق کند»
دیبو با بیان اینکه خروج دولت ترکیه از ده درصد خاک سوریه شرط اساسی است و تنها در این صورت می‌توان درهای گفتگو را باز کرد، ارزیابی‌های خود را اینگونه ادامه داد:
«پروژه رژیم آک‌پ-م‌ه‌پ روشن است. در چارچوب پروژه پیمان ملی، اشغالی از شمال و شرق سوریه تا ادلب، مدیترانه و موصل-کرکوک وجود دارد. اقدامات عملی این پروژه قبلاً در باشور انجام شده است. ده‌ها پایگاه نظامی دولت ترکیه در بسیاری از مناطق باشور و در بعشیقه ایجاد شده است. همچنین، فقط آنجا نیست. همین سیاست را در سودان، غرب لیبی، برخی کشورهای آفریقایی و دیگر کشورها اجرا می‌کند. دولت ترکیه از بحران سوریه برای خود استفاده می‌کند. برای این منظور اتحادها و روابط عمیقی برقرار شده است. آستانه یکی از این روابط است. با این حال، به این نکته اشاره کنیم؛ اینها کسانی هستند که در گام اول با یکدیگر شریک می‌شوند. برای مرحله دوم، تضادهای زیادی بین آنها وجود دارد. نئو عثمانی‌گرایی و پروژه پیمان ملی موانع حضور دائمی روسیه در خاورمیانه است. همچنین این پروژه دولت ترکیه با پروژه‌های ایران و آمریکا در تضاد است. به این معنا، شاید در اولین قدم، این پروژه دولت ترکیه بتواند از پروژه روسیه برای ایجاد تضاد میان کشورهای ناتو حمایت کند. تضاد یا درگیری بین ائتلاف ناتو عامل مهمی برای آینده سیستم هژمونیک است. تأثیر نظامی هم دارد. به خصوص در مورد اوکراین و غزه. همچنین این یک بعد اقتصادی دارد. به خصوص برای باز کردن برخی از درهای تجاری. از جمله گشایش جاده دیلوک - حلب. همه اینها در واقع یک دلیل است. گاهی نزدیک شدن است، گاهی تناقض. من معتقدم که نه ائتلاف بین‌المللی، نه سازمان ملل، نه آمریکا و نه کشورهای غربی طرف این رویکرد نیستند. به همین ترتیب، دمشق آمادگی چنین اقدامی را ندارد.
از سوی دیگر، ده‌ها هزار سوری توسط دولت ترکیه و تبهکاران داعش تحت حمایت آن قتل‌عام شدند. این مانعی بر سر راه عادی‌سازی روابط دو طرف است. نگرش اخیر بشار اسد در واقع این وضعیت را واضح‌تر کرد. وی تصریح کرد که نیاز است دولت ترکیه از ده درصد خاک سوریه عقب‌نشینی کند. اگرچه بشار اسد این را یک نیاز خوانده است، اما در واقع یک شرط اساسی است. برداشتن این گام ممکن است در واقع اولین گام برای هموار کردن راه برای برخی از روابط باشد. اما دلیل اینکه دولت ترکیه اینقدر عجله دارد و به همه جا هجوم می‌آورد این است که سرزمین‌های اشغالی سوریه را بی‌درنگ به میل خود بسازند و به خود الحاق کنند. در این صورت البته خود خطر بزرگی را به همراه دارد.»
«سکوت اتحادیه عربی یک بار دیگر خاورمیانه را به سوی استثمار سوق می‌دهد»
دیبو با بیان اینکه سکوت کشورهای اتحادیه عرب منجر به تعمیق بحران و هرج و مرج شد، گفت:
«تمام بحران‌هایی که خاورمیانه امروز تجربه می‌کند، در واقع بیانگر و ثابت می‌کند که نظام‌هایی که دولت-ملت‌ها را ایجاد کرده‌اند، در صدمین سال آن شکست خورده‌اند. اصرار بر این نظام در واقع به معنای اصرار بر تعمیق بحران‌هاست. علاوه بر این، هدف نیروهایی که بر این نظام پافشاری می‌کنند، تعمیق تمام فجایع و بحران‌های پیش‌آمده و طولانی‌تر کردن عمر آن است. به ویژه می‌تواند نگرش نگران و ترسو کشورهای اتحادیه عرب نسبت به دولت ترکیه را توصیف کند. دولت ترکیه آب‌های دجله و فرات را به روی عراق و سوریه قطع می‌کند. آنها سرزمین‌های عراق و سوریه را به بهانه‌های سست و بی‌بنیاد اشغال می‌کنند و مرتکب جنایات جنگی می‌شوند، اما نگرش‌های نشان داده شده شرم‌آور است. در واقع، تقریباً از تعمیق این بحران حمایت می‌کنند. وضعیت امروز بغداد به وضوح مشهود است. مشکلات داخلی، سیاسی، دیپلماتیک و نظامی دارد. بنابراین در موقعیتی نیست که بتواند در این وضعیت مداخله یا کنترل کند. کشورهای اتحادیه عرب در برابر بحران و هرج و مرج در مناطق عربی سکوت می‌کنند. سکوت کشورهای اتحادیه عربی، نه تنها در برابر عراق، بلکه در برابر آنچه در غزه، سودان، یمن و سوریه در حال رخ دادن است، اجازه می‌دهد تا بحران و هرج و مرج بیش از پیش عمیق شود. گروه‌های دموکراتیک و روشنفکر در جامعه عرب باید در برابر این موضع‌گیری کنند.
سرنوشت مردم خاورمیانه نباید به دست رژیم‌های دیکتاتور یا اسلام سیاسی سپرده شود. هر دو طرف خطر بزرگی برای منافع و آینده مردم خاورمیانه هستند. از سوی دیگر این وضعیت باعث می‌شود که غرب بار دیگر به خاورمیانه حمله کند. آنها در خدمت منافع کسانی هستند که صد سال این سرزمین‌ها را اشغال و بهره‌برداری کرده‌اند. به نظر من این رفتار ترسو و شرم‌آور اتحادیه عربی ادامه خواهد داشت. در واقع آنها یک بار دیگر باعث توسعه استثمار و اعمال سلطه‌طلبانه در خاورمیانه خواهند شد.
«برخی فرصت‌ها برای ما نیز باز شده است»
فقط از طرفی دیگر فرصت‌هایی هم برای ما پیش می‌آید. با وجود همه این سختی‌ها، فشارها و روش‌های جنگ ویژه، گروه‌ها و سازمان‌های دموکراتیک فرصت‌هایی برای سازماندهی و توسعه روش‌های جدید دارند. اساسی‌ترین مدل راه‌حل جایگزین برای همه این بحران‌ها و مشکلات، مدل مدیریت خودمدیریتی است. البته ما نمی‌گوییم که مدل مدیریت خودمدیریتی نیاز به تغییر و توسعه ندارد. با این حال، در شرایط کنونی، تنها مدل مدیریت خودمدیریتی می‌تواند جایگزین و راه‌حلی برای این مشکلات ایجاد کند. به همین دلیل، نگرش‌های کنونی به جای حل مشکلات، مشکلات را عمیق‌تر می‌کند و در مقابل آنها دیوار بزرگی می‌سازد. فکر می‌کنم این وضعیت تا مدتی ادامه پیدا کند. با این حال، به این نکته نیز اشاره کنیم که شرایط صد سال پیش مانند شرایط امروز نبود. این وضعیت به عنوان یک عامل مهم به نفع مردم است. امروزه مردم فرصت بیشتری برای ایجاد یک زندگی مشترک و ایجاد اتحاد بین مردم دارند.»
«اداره خودمدیریتی برای کمک به پناهندگان آماده است»
سیهانوک دیبو، مدیر دفتر روابط عمومی پ‌ی‌د، با بیان اینکه سال‌هاست که دولت ترکیه از موضوع پناهجویان برای منافع خود استفاده می‌کند و اکنون باید حل شود، افزود:
«یکی از مراکز اصلی جنگ جهانی سوم که امروز اتفاق می‌افتد، خاورمیانه است. البته در این جنگ نیز مانند هر جنگی، غیرنظامیان بیشترین آسیب را می‌بینند. میلیون‌ها نفر از سرزمین خود دور ماندند. میلیون‌ها نفر به ویژه در سوریه مهاجرت کردند و به ویژه آک‌پ-م‌ه‌پ از این مهاجران برای منافع خود استفاده کردند. او از این مهاجران به عنوان تهدیدی علیه اروپا استفاده کرد. او همچنین از کمک‌های مالی سازمان ملل برای مهاجران برای خود استفاده می‌کند. او از آنها در مناطق جنگی، به ویژه در زمان تغییرات جمعیتی، با آموزش سربازانی برای خود از این مهاجران استفاده کرد. آک‌پ-م‌ه‌پ از اینها برای منافع خود استفاده می‌کند. امروز دولت ترکیه، لبنان، عراق و بسیاری از کشورهای دیگر می گویند که آنها را پس خواهند فرستاد.
یکی از ماده‌های راه‌حلی که سال گذشته توسط اداره خودمدیریتی در ۱۸ آوریل ۲۰۲۳ منتشر شد، موضوع مهاجران سوری بود. اداره خودمدیریتی آشکارا هم در مورد مهاجران و هم در مورد کمک‌های ارائه شده به این مهاجران صحبت کرده بود. پیش از این، فکر می‌کنم در سال‌های ۲۰۱۶-۲۰۱۷، اداره خودمدیریتی اظهاراتی درباره بازگشت مهاجران سوری به خانه‌هایشان داده بود. این یک بعد انسانی و سیاسی دارد. این حتی منجر به راه‌حل می‌شود. یک طرف راه‌حل مشکل سوریه، مهاجران سوری و کمک‌های بشردوستانه است که به آنها می‌رسد. به این ترتیب، در چارچوب یک رابطه سیستماتیک که بین سازمان ملل متحد و اداره خودمدیریتی ایجاد خواهد شد و در چارچوب کمک‌های سازمان ملل متحد، بازگشت این مهاجران به مکان‌های خود، مناطق و موقعیت آنها که در آن مستقر خواهند شد مشخص می‌شود. با این حال، در اصل، اداره خودمدیریتی آماده اسکان مهاجران سوری است. این مهاجران در چارچوب یک تحول جمعیتی اسکان داده نمی‌شوند. به این ترتیب، با اسکان مهاجران از سیاست دولت ترکیه در قبال آنها جلوگیری می‌شود، همچنین در میان همه بحران‌ها و مشکلات اقتصادی که در لبنان تجربه می‌شود، به آن کمک خواهد کرد. اداره خودمدیریتی آماده کمک به این وضعیت انسانی است.»
