پدک چرا انتخابات را تحریم می‌کند؟
شکست و سقوط اردوغان و آ‌ک‌پ به معنای شکست و سقوط پدک و خانواده‌ی بارزانی در انتخابات و حکومت است. اکنون نیز که انتخابات را تحریم نموده و یا خواستار تعویق آن است، به همین دلیل می‌باشد.
حزب دمکرات کوردستان (پدک) مدت ۳۲ سال است که تحت عنوان این‌که گویا حکومت، موقعیت مشخص و پارلمان بنیان می‌نهند، در حال خفه نمودن خلق کورد و جامعه‌ی اقلیم باشور کوردستان هستند و در این مدت به هر شکل ممکن حکومت خود را بر جامعه‌ی اقلیم کوردستان تحمیل کرده و راه تنفس خلق را قطع نموده‌اند.
در سال ۲۰۱۴ تحت عنوان اقتصاد مستقل و توافق با دولت اشغالگر ترکیه و بقایای حکومت بعث و گروه‌های تبهکار داعش در عمان و اردن سعی در ایجاد آشوب و درگیری در عراق داشت و در پی این اختلافات هم سهم سالانه‌ی اقلیم کوردستان و هم درآمد مردم را از مرکز قطع کردند. پدک و خانواده‌ی بارزانی درآمد و منابع طبیعی و پول نفت را در خدمت دولت اشغالگر ترکیه و حکومت حزب عدالت و توسعه (آ‌ک‌پ)-حزب حرکت ملی (م‌ه‌پ) و شرکت‌های عظیم بین‌المللی قرار دادند، این رویکردها و مواضع نه تنها هیچ خدمتی به خوش‌گذرانی و رفاه و امنیت جامعه‌ی باشور کوردستان نکرد، بلکه از طریق این درآمدها و منابع بکر باشور کوردستان، مدت ده سال است که دولت ترکیه را سر پا نگه داشته است و هزینه‌ی جنگ دولت ترکیه و اردوغان را تأمین کرده و از طرفی دیگر، خانواده‌ی بارزانی و برخی از شخصیت‌های مزدور که در غارت نفت و ثروت‌های زیرزمینی اقلیم کوردستان شریک هستند، میلیاردر و مولتی میلیاردر شده‌اند، یعنی طبقه‌ی مفتخور و زالو صفت که صاحب ده‌ها شرکت و هتل و مسافرخانه و پاساژ و بازارها شدەاند و روزانه جیب مردم را خالی می‌کنند. این طبقه‌ی مفتخور و زالو صفت حول خانواده‌ی بارزانی جمع شده‌اند. این یک طرف تابلو است، در طرف دیگر دولت اشغالگر ترکیه قرار دارد و با سرمایه و پول مفتی که از نفت و منابع طبیعی اقلیم کوردستان کسب کرده است، هم تجهیزات و تسلیحات برای ده‌ها سال جنگ علیه جنبش آزادی‌بخش خلق کوردستان را تأمین نموده و هم بە گروه‌های تبهکاری همچون داعش، جبهه النصره، القاعده کمک کرده و بسیاری از دیگر گروه‌های تبهکاری را نیز تأسیس نموده است و هم به تجارت و تولید وسایل پرداختە و تولید داخلی را با آن رونق بخشیده است و از بازار اقلیم کوردستان برای صادر کردن وسایل بی‌کیفیت استفاده می‌کند. همچنین دولت ترکیه به این بسنده نکرده است و در اقلیم کوردستان شبکه‌ی گسترده‌ی جاسوسی را برای ترور و و قتل انقلابیون دیگر بخش‌های کوردستان و ضربه زدن به اموال میهن‌دوستان و آزادی‌خواهان تأسیس کرده است.
در مقابل پدک و خانواده‌ی بارزانی نیز در داخل اقلیم کوردستان به نیروی پیشمرگ بسنده نکرده است، با تقلید از دولت اشغالگر ترکیه چندین نیروی خطرناک و مطیع را تأسیس کرده است، نیروهای گولان، تبهکاران روژ، نیروی کماندو، نیروهای بارزان و… تمامی این‌ها برای دشمنی و مخالفت با جنبش آزادی‌خواهی خلق کوردستان در دیگر بخش‌های کوردستان ایجاد شده‌اند و آن مقدار درآمد که تحت عنوان سهم و حقوق کارمندان و حقوق بگیران از مرکز روانه‌ی اقلیم کوردستان می‌شود، صرف این نیروها می‌گردد. گاها این نیروها به جای نیروهای حکومت درب پارلمان را بسته‌اند، دروازه‌ی بین باشور-باکور یا باشور-روژآوا را بسته‌اند و چندین شخصیت آزادی‌خواه از قبیل روزنامه‌نگاران و سیاستمداران و میهن‌دوستان را ترور و ناپدید کرده‌اند. زیرا پدک می‌داند که پیشمرگه‌ها به مانند قبل به راحتی فریب دروغ‌های آن‌ها را نخواهند خورد و در جبهه‌ی خیانت و خیانت‌گری علیه منافع والای خلق و میهن قرار نمی‌گیرند، بنابراین با تأسیس این نیروها می‌خواهد اهدافی را که با نیروهای پیشمرگ نمی‌تواند محقق نماید را اجرا نماید.
به این نیز بسنده نکرده است، با همکاری دولت اشغالگر ترکیه و بقایای آن در روژآوای کوردستان «انجمن ملی» تحت عنوان «ENKS» را برای مخالفت و مقابله با انقلاب روژآوای کوردستان و شمال و شرق سوریه تأسیس نموده است. این گروه نیز همانند تبهکاران جبهه النصره ، بقایای داعش، تیپ‌های صلاح‌الدین، حمزه و تبهکاران نیروی آزادی سوریه به مناطق کوردنشین یورش برده و مناطقی مانند عفرین و سریکانی را تحت اشغال و تصرف این نیروها درآورده‌اند. بارزانی می‌خواهد با بهره‌گیری از درگیری‌ها و اختلافات منطقه‌ای چنین گروه‌هایی را در دیگر مناطق کوردستان تأسیس نماید و میلیون‌ها دلار برای این منظور هزینه کرده است.
اساسا پدک و خانواده‌ی بارزانی به دلیل وابستگی که به نیروهای خارجی دارند، به نیرویی مطیع، مزدور و در خدمت منافع آن‌ها فعالیت می‌کنند. به این معنا که پروژه و برنامه‌های اشغال‌گران در کوردستان و منطقه از طریق پدک و خانواده‌ی بارزانی اجرا می‌شوند.
این رویکرد خانواده‌ی بارزانی و پدک فقط برای باکور و روژآوای و باشور کوردستان نیست؛ بلکه در گذشته و حال حاضر نیز مستقیما با جنبش آزادی‌بخش خلق ما در روژهلات کوردستان دشمنی ورزیده و می‌ورزد، از جمهوری کوردستان تا به نابود کردن و از بین بردن احزاب ایرانی و روژهلات کوردستان از میراث خیانت پدک علیه خلق ما در روژهلات کوردستان بوده است و حتی اخیرا با توافق با بغداد و رژیم اشغالگر ایران، احزاب روژهلات را از اردوگاه‌ها اخراج کرده و بسوی فروپاشی سوق دادە است.
در نتیجه‌ی این سیاست سه دهه است که پدک کنترل نهادهای حکومتی و مردم‌نهاد را در دست گرفته است و به میل خود از آن‌ها استفاده می‌کند. هر وقت بخواهد انتخابات برگزار می‌کند و هر وقت نیز بخواهد پارلمان را جمع می‌کند، هرگاه نخواهد پارلمان را می‌بندد. هر وقت بخواهد حکومت خود را تمدید می‌کند و هر کس اعتراض نماید، زندانی می‌شود. این منطق خانواده‌ی بارزانی و پدک است. خانواده‌ی بارزانی و پدک همانند یک شرکت به جان مردم افتاده‌اند. این خانواده و این شرکت به زور سلاح، نیرو و پول، خود را سر پا نگه داشته و آن را اداره می‌کنند و می‌خواهند از همان طریق جامعه و خلق را آموزش داده و اداره کنند.
اکنون نیز که تمام مکانیسم و ساز و کارها و نهادهای پارلمان مختل شده و این نهادها نیز توسط قدرت مرکزی یعنی دادگاه عالی فدرال عراق منحل شده‌اند، نمی‌خواهند انتخابات شورای استانی و پارلمانی برگزار شود.
به سبب این‌که در تمام این سال‌ها پدک یازده کرسی پارلمان اقلیم کوردستان را بدون انتخابات تحت عنوان کرسی اقلیت‌ها کسب کرده است و از سویی دیگر توسط گروه‌هایی که در اقلیم تأسیس کرده‌اند و مردمی که آواره‌ی اقلیم کوردستان شده‌اند و در اردوگاه‌ها مستقر گردیده‌اند و هزاران مشخصات و کارت شناسایی را صادر کرده و نام‌های تکراری و افراد مرده را از فهرست رای دهندگان حذف نکرده‌اند. کمیسیون انتخابات بر اساس واقعیت‌های اجتماعی مناطق توزیع نشده است. بنابراین خود را پیروز انتخابات اعلام می‌کند. اکنون که عدم تعادل توسط دیوان عالی اصلاح شده است، خود را متضرر نشان می‌دهد و می‌خواهد تصمیمات دادگاه فدرال را لغو کند. سفر دو هفته پیش مسرور بارزانی به بغداد نیز به همین منظور بود تا احزاب سیاسی در بغداد را برای به تعویق انداختن انتخابات اقلیم کوردستان متقاعد کرده و بر دادگاه عالی فدرال فشار بیاورند. این اولین بار در سی و دو سال گذشته است که خلق این فرصت را پیدا کرده‌اند تا در انتخاباتی عادلانه شرکت کنند و پدک و خانواده‌ی بارزانی هنگامی که پی بردند در بغداد نمی‌توانند حرف خود را بر کرسی بنشانند می‌خواهند با همکاری دولت اشغالگر ترکیه علیه جنبش آزادی‌بخش خلق کوردستان «حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک)» جنگ را آغاز نمایند و پدک به بهانه‌ی وجود جنگ در منطقه، انتخابات را به تعویق بیاندازد. به عبارت دیگر، پدک به دنبال راه فراری است تا مانند اردوغان و آ‌ک‌پ در انتخابات شکست نخورد.
در هنگام تبلیغات انتخابات محلی در ترکیه و باکور کوردستان، یکی از سیاسیون پدک در یکی از کانال‌های تلویزیونی متعلق به پدک گفت، اگر اردوغان در انتخابات پیروز نشود به دولت مرکزی عراق متوسل خواهد شد و نیازی به اقلیم نخواهد داشت. این نوع تفکر و نگرش به این معناست که شکست و سقوط اردوغان و آ‌ک‌پ به معنای شکست و سقوط پدک و خانواده‌ی بارزانی در انتخابات و حکومت است. اکنون نیز که انتخابات را تحریم نموده و یا خواستار تعویق آن است، به همین دلیل می‌باشد. به همین سبب وظیفه‌ی دیگر احزاب، جناح‌های سیاسی ، روشنفکران، دمکراسی‌خواهان و میهن‌دوستان است که به خانواده‌ی بارزانی و پدک اجازه ندهند که بیش از این مشروعیت اقلیم کوردستان و نهادهای آن را زیر سوال ببرند. زیرا اگر این کار را نکنند، این فرصت پیش آمده از دست خواهد رفت و موقعیت و جایگاه اقلیم کوردستان مشروعیت خود را از دست خواهد داد.
