تصمیم ممنوعیت دیدار خانواده اوجالان که در سپتامبر گذشته صادر شده است، به اطلاع وکلای رهبر آپو نرسیده است. مظلوم دینچ وکیل رهبر خلق کورد در این باره خاطرنشان ساخت که وظیفه اصلی کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا، ممانعت از شکنجه است نه فقط ضبط و ثبت رویدادها.
تصمیم ممنوعیت دیدار خانواده اوجالان که در سپتامبر گذشته صادر شده است، به اطلاع وکلای رهبر آپو نرسیده است. مظلوم دینچ وکیل رهبر خلق کورد در این باره خاطرنشان ساخت که وظیفه اصلی کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا، ممانعت از شکنجه است نه فقط ضبط و ثبت رویدادها.
مظلوم دینچ وکیل رهبر خلق کورد در گفتگویی با خبرگزاری هاوار اعلام نمود که دولت ترک و نیروهای توطئه‌گر که همکار تحمیل انزوا بر آقای اوجالان هستند، به منظور دستیابی به منافع خود، پیام راه حل اوجالان را به عنوان خطری برای خود تهدید کرده و به همین دلیل فورا مانع از تداوم دیدار وکلا و خانواده با ایشان شدند. اگر مانعی در ادامه ملاقات‌ها با آقای اوجالان صورت نمی‌گرفت، مشکلات موجود پیچیده‌تر نمی‌شدند و حل مسئله به پیشرفت‌هایی دست می‌یافت.
مظلوم دینچ وکیل رهبر عبدالله اوجالان در رابطه با تشدید انزوا علیه موکل خود با خبرگزاری هاوار گفتگو کرده و در این باره اظهار داشت لازم است که جامعه همگام با اعتصاب کنندگان حرکت نموده، از خواسته‌های آنان حمایت کرده و وظیفه خود را به جای بیاورد.
تحمیل انزوا حتی در مخالفت با قوانین خود دولت ترک است
دینچ در این گفتگو اظهار داشت که انزوای تحمیلی بر رهبر خلق کورد روز به روز افزایش می‌یابد. و خود انزوا و تشدید آن بر اساس حقوق و قوانین موجود در ترکیه نیستند. در واقع هیچیک از حقوق خلق کورد را به رسمیت نمی‌شناسند، حقوق کورد همیشه به تمامی نقض شده است. زندانیان از حقوقی مانند ملاقات، ارتباط با جهان خارج و دسترسی به رسانه‌ها برخوردارند، اما تمامی این حقوق برای آقای اوجالان نقض شده است. همراه با او، حقوق هر سه زندانی دیگر در امرالی نیز نقض می‌شود. این رفتارها بر مبنای معیارهای حقوق و حقوق بشر نیست. نهادهای بین‌المللی نیز این مسئله را تایید می‌کنند اخیرا کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا در گزارش خود آورده است که آقای اوجالان و هر سه زندانی دیگر در انزوایی بسیار شدید به سر برده و به هیچ نحوی کوچکترین امکانی برای دسترسی به جهان خارج ندارند، این مسئله برخلاف معیارهای بین‌المللی بوده و مایه پذیرش نیست.
احکام ممنوعیت‌ها را به اطلاع ما نمی‌رسانند
دینچ در بخش دیگری از گفتگوی خود اظهار داشت که با تشدید انزوا، سیستم بر تداوم پیامهای سیاسی خود اصرار کرده و بار دیگر به مدت طولانی مانع از دیدارها با آقای اوجالان شده است. تصمیم گرفته شده است که حتی حق استفاده از تماس تلفنی را نیز نداشته باشند. اخبرا ما مطلع شده‌ایم که حکم ممنوعیت ملاقات با آقای اوجالان به دلیل مجازات زندان در ماه سپتامبر صادر شده است. با صدور چنین احکامی از یک طرف پیامهای تداوم و تشدید انزوا را ارسال کرده و از طرف دیگر در مقابل امرالی اقدامات شدیدتری در پیش گرفته می‌شود.
در مقابل این اعمال غیر قانونی، ما نیز تلاش‌های خود را همچنان ادامه می‌دهیم. علیرغم اینکه در خود قوانین ترکیه نیز چنین مواردی وجود ندارد، اما ما به تازگی از صدور حکم ممنوعیت ملاقات که در ماه سپتامبر صادر شده است اطلاع پیدا کرده‌ایم. تا کنون نامه‌های بسیاری را ارسال کرده‌ایم، اما هیچ پاسخی به نامه‌های ما داده نشده است. و نمی‌دانیم که آیا نامه‌ها و درخواست‌های ما به مراکز تصمیم‌گیر رسیده است یا خیر. در آخرین مراجعه خانواده آقای اوجالان، معلوم شده است که از سوی دادستانی بورسای حکمی مبنی بر ممنوعیت ملاقات به دلیل اعمال مجازات‌های زندان صادر شده است. و این در حالی است که طبق قانون لازم است پیش از آنکه این قانون ابلاغ شود، وکلا در جریان فرایند آن قرار گیرند و اینکه مجازات جدید در زندان به چه دلیلی صادر شده‌اند، ما از آن اطلاعی نداریم.
بعد از گزارش کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا انزوا تشدید شد
دینچ در بخش دیگری از گفتگوی خود اعلام نمود که بعد از ارائه گزارش CPT (کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا) انزوا تشدید شد. گزارش‌های کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا علیرغم آنکه محدود هستند اما به دلیل ضبط رویدادها در امرالی و انگشت گذاشتن بر موارد حقوقی در امرالی قابل تایید و استناد هستند. گزارش‌ها مستند بوده و پیشنهادات فراوانی برای رفع محدودیت‌ها و انزوا در این گزارش‌ها آمده است. اما تا امروز از سوی دولت ترک هیچ گامی برای رفع انزوا برداشته نشده است. برعکس اقداماتی در راستای تشدید حصر و انزوای آقای اوجالان برداشته شد. و به این معناست که دیگر مسئولان دولت ترک این نهاد را جدی نگرفته و گزارش‌ها و پیشنهادات این سازمان را قبول نمی‌کنند. ترکیه با جسارت در مقابل این سازمان‌ها و سازمان‌های دیگری از این دست موضعگیری می‌کند و آنها را به رسمیت نمی‌شناسد. معیار و وظبفه CPT از نام آن مشخص است و هدف آن ممانعت از شکنجه است، نه فقط ضبط و ثبت گزارش در رابطه با شکنجه. به همین دلیل لازم است که CPT وظایف و مسئولیت‌های خود را به جا بیاورد.
کمیته منع شکنجه را از اقدمات غیر قانونی مطلع کرده‌ایم
در مواقعی با اعضای کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا دیدارهایی را صورت می‌دهیم، اما اکنون به دلیل پاندمی دیدارهای ما صورت نمی‌گیرند و ما به ارسال گزارشهای‌مان به آنها بسنده می‌کنیم. آنها را از بی‌عدالتی‌های اخیر در امرالی مطلع کرده‌ایم. در سطح دادگاه اروپا دیدارهای فراوانی را با اعضای دادگاه اروپا در مورد تداوم و تشدید انزوای امرالی داشته‌ایم اما تا امروز نهاهای بین‌المللی هیچ اقدامی نگرده و هیچگونه موضعی در این رابطه نگرفته‌اند. بدون تردید این بی‌توجهی مایه پذیرش نیست و سکوت آنها مشکلات بزرگی را پیش رو قرار می‌دهد. اگر این نهادها وظایف خود را انجام ندهند پس علت وجودی این سازمان‌ها چیست؟ این سازمان‌ها تنها زمانی که مسئله به آقای اوجالان و کورد ارتباط پیدا می‌کند، سکوت می‌کنند و وظایف خود را انجام نمی‌دهند. این موارد مایه پذیرش نیست. نهادهای اروپایی خصوصا اخیرا بر اساس قراردادهایی که تاسیس شده‌اند، عمل نمی‌کنند. بلکه صرفا براساس منافع سیاسی عمل می‌کنند. به منظور تحقق وظایف اصلی خود این سازمان‌ها باید به دور از معاملات سیاسی قرار گیرند. تلاش‌هایی در جریان است که دیدار با این مجامع همچنان ادامه پیدا کند. اما سکوت آنها، همکاری این مجامع را با نهادهای سیاسی نشان می‌دهد.
به منظور ممانعت از ایفای نقش اوجالان، مانع از ملاقات با وی هستند
مظلوم دینچ در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به وعده مقامات دولت ترک مبنی بر اجازه ملاقات با رهبر آپو گفت: بعد از موفقیت اعتصاب غذای لیلا گووَن، وکلا پنج بار موفق به ملاقات با امرالی شدند. به مناسبت عید نیز خانواده‌هایشان توانستند ۲ بار با آقای اوجالان ملاقات کنند. آنها در مقابل انظار عمومی صریحا گفتند هیچ مانعی برای ادامه دیدارها وجود ندارد. زمانی هم که ملاقات‌ها صورت گرفتند، آقای اوجالان در پیامهای خود با موضعی مبنی بر اصرار بر حل مسائل خلق‌ها، پیامهای خود را تکرار کرده و پیشنهادات بسیاری را در این باره مطرح کردند. در رابطه با حل مسائل و مشکلات خاورمیانه پیشنهادات بسیاری را مطرح کرد و گفت: اگر فرصتی دست دهد، خصوصا در رابطه با نقشم در حل مسائل و مشکلات روژاوا ایفای نقش می‌کنم. اما دولت ترک و نیروهای فرادست، توطئه دیگری را در راستای منافع خود شکل داده و این پیام را خطری برای خود تلقی کردند. به همین دلیل فورا ادامه دیدارها معلق شدند.
توطئه‌گران همکاران تشدید انزوا هستند
مظلوم دینچ در رابطه با نظر و پیش‌بینی خود از امکان ملاقات با اوجالان نیز گفت: اگر اجازه می‌دادند که آقای اوجالان نقش خود را ایفا کند، مشکلات پیچیده‌تر نمی‌شدند و وارد مرحله حل می‌شدند، می‌توانستیم شاهد پیشرفت‌هایی در این رابطه باشیم. اما حل مسائل و مشکلات خلق‌ها و خصوصا خلق کورد در راستای منافع حاکمان نیست. به همین دلیل مانع از تداوم دیدارها شدند. نیروهای توطئه‌گر امروز نیز در تشدید و تداوم انزوا حضور دارند و تشدید انزوا در راستای منافع آنان است.
زندان نقش خود را ایفا کرده است، لازم است که جامعه نیز نقش خود را ایفا کند
از ۲۷ نوامبر زندانیان پرونده پ.ک.ک و پاژک به منظور خاتمه دادن به انزوای تحمیلی و آزادی جسمی رهبر آپو، در زندان‌های شمال کوردستان و ترکیه دست به اعتصاب غذای بدون بازگشت و نامحدود زده‌اند. دینچ در رابطه با اعتصاب غذای زندانیان نیز اظهار داشت که این دست زدن به اعتصاب غذا از جمله حقوق مشروع زندانیان بوده و اعتصاب غذا در سال ۲۰۱۸، در سال ۲۰۱۹ نیز روی داد و در جریان این دو اعتصاب جان بسیاری از زندانیان نیز به خطر افتاد. زندان همیشه بر نقش خود واقف بوده است. زندانیان سیاسی خود نیز در انزوای شدید قرار دارند. اعتصاب کنندگان با فشار و تهدید روبرو می‌شوند. مجازات‌های تادیبی علیه آنان اعمال می‌شود. اما در مقابل اعتصاب کنندگان نیز در این باره همچنان مصر هستند. اعتصابات زندانیان بسیار مهم بوده و باید افراد دیگر در جامعه نیز بخشی از مسئولیت مبارزه و حمایت از زندانیان را تقبل کنند.
در مقابل انزوا مبارزه‌ای بزرگ در جریان است و دست زدن به اعتصاب فقط وظیفه زندانیان نیست. به دلیل سکوت موجود است که زندانیان بار دیگر دست به اعتصاب غذا زده‌اند. نباید این اعتصابات که در مقابل بیعدالتی صورت گرفته است محدود بماند. هم نهادهای بین‌المللی و هم نهادهای اجتماعی لازم است در این رابطه مسئولیت‌پذیر باشند. با تشدید انزوا، نقض حقوق خلق‌ها نیز افزایش می‌یابد. بعد از آنکه دیدارها با امرالی تعلیق شدند، حقوق زندگی، حقوق زنان، تعدی و تجاوز به جامعه نیز افزایش یافت.
با تشدید انزوا حملات وارد مرحله‌ای گسترده‌تر می‌شوند. اگر جامعه خواهان دستیابی به حل و فصل مسئله کورد است، باید در مقابل این اقدامات سکوت نکرده و مطالبات خود را با طنین بیشتری دنبال کند. این مسئله صرفا مسئله زندان‌ها نیست.
