سرحد ارن، نماینده پارلمانی دم پارتی استان آمد با تأکید بر اینکه سیاست انزوای مطلق محدود به شرایط در امرالی نیست، بلکه یک مکانیسم کنترلی است که به کل جامعه سرایت می‌کند، گفت: «به مرور زمان به استراتژی کلی مدیریت کشور تبدیل شد.»

سرحد ارن نماینده پارلمانی دم پارتی، استان آمد و یکی از وکلای این حزب در صحبت با خبرگزاری فرات (ANF) گفت: «انزوا فقط انزوای جسمانی یک فرد نیست، بلکه نشان‌دهنده یک استراتژی عمیق‌تر است. انزوا سرکوب مطالبات آزادی و دموکراسی مردم کورد و همه مردم تحت ستم است. هدف این است که گفتگوی مبارزات آزادیخواهانه خلق کورد را ساکت کنند، مانع مبارزه شده و جامعه را به ناامیدی بکشانند. این انزوا نه تنها علیه حضور جسمانی اوجالان است، بلکه هدف آن تضعیف تأثیر اجتماعی پارادایم ملت دموکراتیک و اراده مردم کورد است. انزوای امرالی برای تضمین تداوم وضعیت موجود در منطقه اجرا می‌شود.»

به کل جامعه بسط داده شده است

ارن با تاکید بر اینکه سیاست انزوای مطلق محدود به شرایط امرالی نیست، بلکه یک مکانیسم کنترلی است که به کل جامعه بسط داده شده است، افزود: «به مرور زمان به استراتژی کلی مدیریت کشور تبدیل شد و هدف از این استراتژی این است که با سیاست‌های ترس و ارعاب جامعه را تحت کنترل داشته باشند. انزوایی که علیه اوجالان اعمال می‌شود با هدف شکستن اراده سیاسی مردم کورد، با فشار بر همه اقشار جامعه به ویژه مخالفان حمایت می‌شود. امروزه در ترکیه نه تنها در زندان‌ها، بلکه در خیابان‌ها، محل کار، رسانه‌ها و همه عرصه‌های زندگی انزوا وجود دارد. انسان‌ها از بیان افکار خود اجتناب می‌ورزند، خواسته‌های آنها برای آزادی سرکوب شد. این سیستم با جلوگیری از سازماندهی اجتماعی افراد را منزوی و ساکت می‌کند. با عمیق‌تر شدن انزوا، فشار بر جامعه به همان سرعت افزایش می‌یابد. به عنوان ابزار حمله علیه کسانی که خواهان دموکراسی، عدالت و آزادی هستند استفاده می‌شود.»

زنان یک هدف مهم هستند

ارن با اشاره به اینکه زنان به ویژه به هدف مهم سیاست انزوا تبدیل شده‌اند و ایده‌های رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان مبنی بر حمایت از آزادی زنان و برابری جنسیتی تهدیدی برای نظام مردسالارانه و جنسیتی کنونی است، گفت: «این درک که در آن اوجالان آزادی زنان را در مرکز تحولات اجتماعی قرار می‌دهد، از سوی نظام خطرناک تلقی می‌شود. به همین دلیل، خشونت علیه زنان با تعمیق انزوا تشدید می‌شود. زنان از جمله اقشاری هستند که بیشتر تحت تاثیر این فشار در فضاهای عمومی و خصوصی قرار می‌گیرند. رژیم انزوا برای محدود کردن نقش زنان در زندگی اجتماعی و خاموش کردن صدای آنها و حذف آنها از مبارزات اجتماعی استفاده می‌شود.»

جنگ ویژه علیه جوانان

ارن با اشاره به اینکه شیوه‌های جنگ ویژه‌ای که به ویژه علیه جوانان کوردستان اعمال می‌شود، بعد مهمی از سیاست انزوا را تشکیل می‌دهد، گفت: «مواد مخدر و فحشا به عنوان ابزاری برای به فساد کشاندن جوانان کورد مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این روش‌ها جوانان را ناآگاه و بی‌هویت می‌کنند. هدف این سیاست جنگی کثیف دولت این است که جوانان کورد را از هم دور کرده و مقاومت اجتماعی آنها را با بیگانگی از آگاهی سیاسی بشکند. مواد مخدر و فحشا به ابزاری برای منفعل‌سازی جوانان کورد و منزوی کردن آنها از جامعه تبدیل شده است. به خاطر اینکه پویاترین توده با ظرفیت ادامه مقاومت اجتماعی است، جوانان هدف اصلی نظام می‌شوند.

محدود به جوانان کورد نیست

هدف این سیاست‌ها تنها محدود به جوانان کورد نیست، بلکه سرکوب مخالفان اجتماعی در سراسر ترکیه است. روابط دولت با ساختارهای مافیایی و تبهکاری باعث فساد بیشتر جامعه و فرسایش ارزش‌های دموکراتیک می‌شود. از آنجایی که مبارزه عبدالله اوجالان به عنوان مقاومت در برابر این نظام فاسد تلقی می‌شود، با سیاست‌های انزوا سعی در سرکوب آن دارند. این فساد به یکی از مؤثرترین روش‌ها برای شکستن مقاومت اجتماعی تبدیل شده است و ساختار اخلاقی جامعه از طریق روابط دولت - مافیا - تبهکار رو به وخامت گذاشته است.»

ارن با تاکید بر اینکه رژیم انزوا یک تکنیک مدیریتی سیستماتیک است که برای کنترل نه تنها یک فرد یا مردم، بلکه جامعه و سرکوب مطالبات حقوقی آنها به کار می‌رود، گفت: «ظلم به زنان، به فساد کشاندن جوانان و روابط تبهکاری-مافیایی دولت در نتیجه این سیاست انزوا برجسته می‌شود. این روند بخشی از راهبردی است که برای شکستن مقاومت اجتماعی و سرکوب خواسته‌های آزادی اقشار مخالف اجرا می‌شود.»

اروپا اراده‌ای برای راه‌حل نشان نمی‌دهد

ارن با بیان اینکه بسیار مهم است که دادگاه حقوق بشر اروپا عدم آزادی مشروط رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان را در سال ۲۰۱۴ غیرانسانی دانست و این وضعیت را نقض «حق امید» ارزیابی کرد، گفت که ترکیه به الزامات این تصمیم عمل نکرده و همچنین در مقابل آن مقاومت کرده است. ارن با یادآوری اینکه حق امید به این معناست که فرد در زمان گذراندن دوران محکومیت خود امکان آزادی در آینده را داشته باشد، افزود: «عدم اعطای این حق به اوجالان نقض آشکار قانون و حقوق بشر است. متأسفانه دادگاه حقوق بشر اروپا و شورای اروپا از اعمال مجازاتی جدی برای این نقض‌ها اجتناب می‌ورزند. دلیل این امر موقعیت ژئوپلیتیک ترکیه، قدرت‌های بین‌المللی و محاسبات استراتژیک ترکیه متحد ناتو است. تحت انزوا نگه داشتن اوجالان فقط یک موضوع حقوقی نیست. در عین حال بخشی از یک رویارویی سیاسی است. نهادهای اروپایی در این زمینه به ترکیه فشار کافی وارد نمی‌کنند، زیرا از نشان دادن اراده برای حل مسئله کورد اجتناب می‌کنند. این سکوت نتیجه همکاری بین‌المللی و انفعال در برابر مبارزه حق‌طلبانه خلق کورد است. ما باید اراده قوی‌تری برای وارد عمل شدن قوانین بین‌المللی و اجرای تصمیمات دادگاه حقوق بشر اروپا در مورد این موضوع نشان دهیم. این واقعیت که ۱۰ سال است اقدامات لازم صورت نگرفته است، نشان دهنده استفاده از قانون به عنوان ابزار سیاسی است.»