کارگاه بین‌المللی سلامت زندان‌ها که به پیشاهنگی شورای سلامت کنگره دموکراتیک خلق‌ها (ه‌دک) به منظور جلب توجه به وضعیت زندانیان سیاسی در زندان‌ها به ویژه امرالی برگزار شد، در دومین روز خود ادامه یافت. روز دوم دیدار با هیئت «هیئت بین‌المللی بهداشت» در مرکز ه‌دک در بَی‌اوغلو برگزار شد.

در جلسه امروز کارگاه جلسه‌ای با زندانیان سابق که از زندان آزاد شده بودند و تجارب و تضییع حقوق آنها شنیده شد. در این جلسه به وضعیت زندانیانی که ۳۰ سال در زندان بوده‌اند پرداخته شد و مشخص شد که در هیچ نقطه‌ای از جهان هیچ عضوی از جریان‌های سیاسی دیگر که این مدت در زندان بوده‌اند وجود ندارد.

این زندانیان اظهار داشتند که انزوای تحمیلی بر رهبر حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) عبدالله اوجالان و انزوای در امرالی در سراسر کشور گسترش یافته است. زندانیان با بیان اینکه زندان‌ها به شکنجه‌گاه تبدیل شده‌اند، اظهار داشتند: «در زندان مبارزه برای زندگی برای یک انقلابی مهم است.»

زندانیان از ساخته شدن زندان‌های ترکیه برای تخریب روحیه و روان زندانیان و پایمال شدن حق سلامت آنها خبر دادند و اظهار داشتند: «اغلب استرس و زوال روانی دیده می‌شود. هر حرکت زندانیان زیر نظر اداره زندان است. چون در بسیاری از مسائل برای زندگی مبارزه می‌کنیم، به ما اجازه نمی‌دهند که از حق سلامت بهره‌مند شویم. به دلیل اینکه زندانی سیاسی بودیم، با این نقض‌های حقوقی مواجه شدیم. بنابراین وقتی یک زن در زندان باشد، به مقاومت بیشتری نیاز دارد. بسیاری از بیماری‌های رفقای ما ممکن است تشخیص داده نشود. هنگامی که بیماری پیشرفت می‌کند، درمان چندان موثر نمی‌افتد. این یکی از مسائلی بود که به خاطر آن با سختی‌های زیادی مواجه می‌شدیم. حق سلامت باید برای همه به طور یکسان اعمال شود، در زندان با شما مطابق مبارزات سیاسی‌تان رفتار می‌شود. چیزی که زندانیان را روی پا نگه می‌دارد، نگرش انقلابی است.»

زندانیان اظهار داشتند که حق سلامتی زندانیان محدود است و بنابراین تشخیص بیماری صورت نمی‌گیرد و به همین دلیل وضعیت زندانیان بیمار بدتر می‌شود.