گذشت یک سال از قتل‌عام کورتک، زخم‌های که هنوز التیام نیافته
گذشت یک سال از قتل‌عام کورتک، زخم‌های که هنوز التیام نیافته
یک سال از کشتار جمعی در کورتک که در 21 آگوست 2011 انجام گرفت و طی آن 7 شهروند مدنی جان خود را از دست دادند، گذشت. دولت ترک تا مدتها منکر این کشتار شد. خانواده این قربانیان به هر نهاد مربوطه‌ای مراجعه کرده‌اند، نتیجه‌ای حاصل نکرده‌اند. دادگاه‌ها نیز نتایج تحقیقات در رابطه با این کشتار را مشخص نکردند.
یک سال پیش در منطقه کورتک از توابع قندیل، ارتش ترک به مانند هر بار شهروندان مدنی را قتل‌عام نمود. درحالی که یک سال از این قتل‌عام می‌گذرد اما این کشتار به مانند رویدادهای گذشته پرده‌پوش شد.
شهروندان مدنی همیشه هدف بمباران‌ها بودند
دولت ترک در جنگی که به مدت 30 سال است در کردستان انجام می‌دهد، بدون توجه به زن، کودک، پیر و جوان، هزاران شهروند مدنی را به قتل رساند. کشتار جمعی در کورتک نیز تنها نمونه‌ای از آنهاست. ارتش ترک روزانه به بهانه وجود حزب کارگران کردستان به جنوب کردستان حمله می‌کند. در تاریخ 15 آگوست 2000 نیز منطقه کنده‌کول از توابع خنیره را بمباران کرده و بیش از 40 تن که شمار زیادی از آنها زنان و کودکان بودند را به قتل‌عام کرد.در سال 1995 ارتش ترک، در منطقه زاگرس خانواده «مام رشو» را سوار هلیکوپتر کردند و از ارتفاع بلند آنها را پایین انداختند و به قتل رساندند. در سال 1997 منطقه خواکورک و در سال 2007 نیز منطقه قندیل را مورد هدف قرار داده و شهروندان مدنی را قتل‌عام کردند.
7 عضو یک خانواده
در تاریخ 16 ژوئیه 2011 میان نیروهای حزب حیات آزاد کردستان «پژاک» و نیروهای پاسدار ایران در مرزهای میان جنوب و شرق کردستان درگیری‌های شدیدی روی داد. دولت ترکیه نیز با استفاده از این جنگ، از تاریخ 17 آگوست بمباران مناطق حفاظتی میدیا را آغاز کرد. حملاتی که از 17 آگوست آغاز شد در پنجمین روز خود مبدل به کشتار جمعی شد. در این روز هواپیماهای جنگی ارتش ترک یک خودروی شهروندان مدنی را در جاده کورتک-رانیه مورد هدف قرار داده و منهدم ساختند. در تاریخ 21 آگوست 2011 7 شهروند مدنی که چار تن از آنها تنها کودکانی خردسال بودند،جان خود را از دست دادند، که همگی از اعضای یک خانواده بودند. حسین مصطفی پدر خانواده، میر مام کاک مادر خانواده، ریزان حسین 34 ساله، زانا حسین 11 ساله، اسکار حسین 10 ساله، سونیا شمال 4 ساله و سولین 7 ماهه.
آیا قتل‌عام کورتک یک امر تصادفی بود؟
آیا قتل‌عام کورتک یک امر تصادفی بود؟ اگر به خوبی رویدادهای گذشته را بازبینی کنیم، خواهیم دید که امری تصادفی نبوده است. در کشتارهای قبل از کورتک نیز دهها تن از شهروندان مدنی به قتل رسیده بودند. همچنین ارتش ترک درصدد بود تا به وسیله بمباران‌ها، منطقه را خالی از سکنه کند. خواستند تا با دادن میلیون‌ها دلار پول، روستا نشینان قندیل دست از روستاهای خود کشیده و کوچ کنند. اما ساکنین قندیل به این خواسته‌ها نارضایتی نشان داده و روستاهای خود را ترک نکردند.
منطقه کورتک که در آن کشتار انجام گرفت در حدفاصل رانیه ـ دیانا قرار دارد. این مکان همیشه مملو از شهروندان مدنیست و اگر به خوبی تمامی این موارد را درک کنیم خواهیم دید که امری تصادفی نبوده است.
در قتل‌عام کورتک 7 تن جان خود را از دست دادند، اما این پایان قتل‌عام‌ها توسط ارتش ترک نبود بلکه در 28 دسامبر2011 نیز در روستای روبوسکی از توابع منطقه قلابان واقع در شمال کردستان قتل‌عام دیگری را انجام داده و 34 شهروند مدنی کرد را کشتار نمود.
این کشتارها در مقابل دیدگان جهانیان انجام گرفت،اما دولت ترک برای یک بار هم به انجام این جنایات ضدبشری خود اعتراف نکرده است. حتی فراتر از آن، دولت ترک قربانیان قتل‌عام را متهم کرده است.
رسانه‌های آزاد تصاویر این قتل‌عام را برای عموم جهانیان پخش کردند، اما دولت ترک بعد از پخش تصاویر تا کنون درصدد پرده‌پوشی این رویداد برآمده. دولت ترک تا کنون انجام این قتل‌عام را قبول نکرده است،خانواده قربانیان این قتل‌عا به دادگاه‌های قضایی قلادزه مراجعه کرده‌اند اما تا کنون نتایجی را بدست نیاورده‌اند.
بنا به گفته اعضای خانواده قربانیان، برای اینکه روی راستین دولت ترک آشکار نشود، مقامات جنوب کردستان را تحت فشار قرار می‌دهند و تا کنون نیز پرده از این قتل‌عام برداشته نشده است. هرچند هیئتی از بغداد از منطقه دیدن کرده و تحقیقاتی را انجام دادند، اما تا کنون هیچ بیانیه‌ای در رابطه با نتایج تحقیقات منتشر نشده است. همچنین نه مقامات حکومت اقلیم کردستان به مکان قتل‌عام آمده و نه تحقیقات دیگری در این منطقه انجام گرفت. خانواده این قربانیان اشاره داشته‌اند که تا کنون هیچ کس در رابطه با این قتل‌عام از آنها پرسشی نکرده‌اند. آنها خواستند که ابعاد این قتل‌عام روشن شود.
از این خانواده، تنها شروان حسن زنده مانده است. شروان گفت: "پدر، مادر، خواهر و برادرهایم را به قتل رساندند. اما کسی تا کنون توجی به ما نشان نداده است. از تمامی وکلا و ملت کرد که به وضعیت ما اهمیت می‌دهند, تشکر می‌کنم. از آن زمان تا به حال, این آنها بودند که ما را تنها نگذاشته و از ما حمایت کردند".
یعقوب حسن برادر مصطفی حسن که جان خود را در این کشتار از دست داده بود نیز گفت: "تا کنون هیچ یک از مراجعه‌هایمان به نهادهای مربوط مورد قبول واقع نشده است. خانواده ما را به تمامی قتل‌عام کردند". فاطمه عمر مادر مصطفی نیز گفت: "گناه پسرم چه بود؟ آیا او دزدی کرده و یا با دولت ترک دشمنی داشت؟ چرا او را کشتند؟ او را بدون هیچ گناه به قتل رساندند".
قتل‌عام از سنت‌های دولت ترک است
دولت ترک که این کشتار را انجام داد، به مانند هر بار حزب کارگران کردستان را عامل آن دانست. حتی برخی از روزنامه‌های ترک اظهار داشتند که دولت این قتل‌عام را انجام نداده و خواستند، مسبب آنرا حزب کارگران کردستان معرفی کنند. زکی شنگالی از اعضای شورای رهبری کنفدرالیزم جوامع کردستان بیان داشت که این کشتار نمونه‌ای از ذهنیت دولت قاتل است. شنگالی به کشتارجمعی که در کنده‌کول روی داد اشاره داشته و خاطر نشان ساخت کسانی که به قتل‌عام کورتک و روبوسکی دست زدند، دارای همان ذهنیت هستند.
شنگالی در ادامه گفت: "دولت ترک که در کردستان سیاست‌های امحا و نابودی را اساس گرفته است، دارای ذهنیت فاشیسم و ملت- دولت می‌باشد.هنگامی که در مقابل جنبش آزادی شکست می‌خورد، حملات علیه ملت کرد را آغاز کرده و چنین کشتاری را انجام می‌دهند".
یک سال پیش در منطقه کورتک از توابع قندیل، ارتش ترک به مانند هر بار شهروندان مدنی را قتل‌عام نمود. درحالی که یک سال از این قتل‌عام می‌گذرد اما این کشتار به مانند رویدادهای گذشته پرده‌پوش شد.
شهروندان مدنی همیشه هدف بمباران‌ها بودند
دولت ترک در جنگی که به مدت 30 سال است در کردستان انجام می‌دهد، بدون توجه به زن، کودک، پیر و جوان، هزاران شهروند مدنی را به قتل رساند. کشتار جمعی در کورتک نیز تنها نمونه‌ای از آنهاست. ارتش ترک روزانه به بهانه وجود حزب کارگران کردستان به جنوب کردستان حمله می‌کند. در تاریخ 15 آگوست 2000 نیز منطقه کنده‌کول از توابع خنیره را بمباران کرده و بیش از 40 تن که شمار زیادی از آنها زنان و کودکان بودند را به قتل‌عام کرد.در سال 1995 ارتش ترک، در منطقه زاگرس خانواده «مام رشو» را سوار هلیکوپتر کردند و از ارتفاع بلند آنها را پایین انداختند و به قتل رساندند. در سال 1997 منطقه خواکورک و در سال 2007 نیز منطقه قندیل را مورد هدف قرار داده و شهروندان مدنی را قتل‌عام کردند.
7 عضو یک خانواده
در تاریخ 16 ژوئیه 2011 میان نیروهای حزب حیات آزاد کردستان «پژاک» و نیروهای پاسدار ایران در مرزهای میان جنوب و شرق کردستان درگیری‌های شدیدی روی داد. دولت ترکیه نیز با استفاده از این جنگ، از تاریخ 17 آگوست بمباران مناطق حفاظتی میدیا را آغاز کرد. حملاتی که از 17 آگوست آغاز شد در پنجمین روز خود مبدل به کشتار جمعی شد. در این روز هواپیماهای جنگی ارتش ترک یک خودروی شهروندان مدنی را در جاده کورتک-رانیه مورد هدف قرار داده و منهدم ساختند. در تاریخ 21 آگوست 2011 7 شهروند مدنی که چار تن از آنها تنها کودکانی خردسال بودند،جان خود را از دست دادند، که همگی از اعضای یک خانواده بودند. حسین مصطفی پدر خانواده، میر مام کاک مادر خانواده، ریزان حسین 34 ساله، زانا حسین 11 ساله، اسکار حسین 10 ساله، سونیا شمال 4 ساله و سولین 7 ماهه.
آیا قتل‌عام کورتک یک امر تصادفی بود؟
آیا قتل‌عام کورتک یک امر تصادفی بود؟ اگر به خوبی رویدادهای گذشته را بازبینی کنیم، خواهیم دید که امری تصادفی نبوده است. در کشتارهای قبل از کورتک نیز دهها تن از شهروندان مدنی به قتل رسیده بودند. همچنین ارتش ترک درصدد بود تا به وسیله بمباران‌ها، منطقه را خالی از سکنه کند. خواستند تا با دادن میلیون‌ها دلار پول، روستا نشینان قندیل دست از روستاهای خود کشیده و کوچ کنند. اما ساکنین قندیل به این خواسته‌ها نارضایتی نشان داده و روستاهای خود را ترک نکردند.
منطقه کورتک که در آن کشتار انجام گرفت در حدفاصل رانیه ـ دیانا قرار دارد. این مکان همیشه مملو از شهروندان مدنیست و اگر به خوبی تمامی این موارد را درک کنیم خواهیم دید که امری تصادفی نبوده است.
در قتل‌عام کورتک 7 تن جان خود را از دست دادند، اما این پایان قتل‌عام‌ها توسط ارتش ترک نبود بلکه در 28 دسامبر2011 نیز در روستای روبوسکی از توابع منطقه قلابان واقع در شمال کردستان قتل‌عام دیگری را انجام داده و 34 شهروند مدنی کرد را کشتار نمود.
این کشتارها در مقابل دیدگان جهانیان انجام گرفت،اما دولت ترک برای یک بار هم به انجام این جنایات ضدبشری خود اعتراف نکرده است. حتی فراتر از آن، دولت ترک قربانیان قتل‌عام را متهم کرده است.
رسانه‌های آزاد تصاویر این قتل‌عام را برای عموم جهانیان پخش کردند، اما دولت ترک بعد از پخش تصاویر تا کنون درصدد پرده‌پوشی این رویداد برآمده. دولت ترک تا کنون انجام این قتل‌عام را قبول نکرده است،خانواده قربانیان این قتل‌عا به دادگاه‌های قضایی قلادزه مراجعه کرده‌اند اما تا کنون نتایجی را بدست نیاورده‌اند.
بنا به گفته اعضای خانواده قربانیان، برای اینکه روی راستین دولت ترک آشکار نشود، مقامات جنوب کردستان را تحت فشار قرار می‌دهند و تا کنون نیز پرده از این قتل‌عام برداشته نشده است. هرچند هیئتی از بغداد از منطقه دیدن کرده و تحقیقاتی را انجام دادند، اما تا کنون هیچ بیانیه‌ای در رابطه با نتایج تحقیقات منتشر نشده است. همچنین نه مقامات حکومت اقلیم کردستان به مکان قتل‌عام آمده و نه تحقیقات دیگری در این منطقه انجام گرفت. خانواده این قربانیان اشاره داشته‌اند که تا کنون هیچ کس در رابطه با این قتل‌عام از آنها پرسشی نکرده‌اند. آنها خواستند که ابعاد این قتل‌عام روشن شود.
از این خانواده، تنها شروان حسن زنده مانده است. شروان گفت: "پدر، مادر، خواهر و برادرهایم را به قتل رساندند. اما کسی تا کنون توجی به ما نشان نداده است. از تمامی وکلا و ملت کرد که به وضعیت ما اهمیت می‌دهند, تشکر می‌کنم. از آن زمان تا به حال, این آنها بودند که ما را تنها نگذاشته و از ما حمایت کردند".
یعقوب حسن برادر مصطفی حسن که جان خود را در این کشتار از دست داده بود نیز گفت: "تا کنون هیچ یک از مراجعه‌هایمان به نهادهای مربوط مورد قبول واقع نشده است. خانواده ما را به تمامی قتل‌عام کردند". فاطمه عمر مادر مصطفی نیز گفت: "گناه پسرم چه بود؟ آیا او دزدی کرده و یا با دولت ترک دشمنی داشت؟ چرا او را کشتند؟ او را بدون هیچ گناه به قتل رساندند".
قتل‌عام از سنت‌های دولت ترک است
دولت ترک که این کشتار را انجام داد، به مانند هر بار حزب کارگران کردستان را عامل آن دانست. حتی برخی از روزنامه‌های ترک اظهار داشتند که دولت این قتل‌عام را انجام نداده و خواستند، مسبب آنرا حزب کارگران کردستان معرفی کنند. زکی شنگالی از اعضای شورای رهبری کنفدرالیزم جوامع کردستان بیان داشت که این کشتار نمونه‌ای از ذهنیت دولت قاتل است. شنگالی به کشتارجمعی که در کنده‌کول روی داد اشاره داشته و خاطر نشان ساخت کسانی که به قتل‌عام کورتک و روبوسکی دست زدند، دارای همان ذهنیت هستند.
شنگالی در ادامه گفت: "دولت ترک که در کردستان سیاست‌های امحا و نابودی را اساس گرفته است، دارای ذهنیت فاشیسم و ملت- دولت می‌باشد.هنگامی که در مقابل جنبش آزادی شکست می‌خورد، حملات علیه ملت کرد را آغاز کرده و چنین کشتاری را انجام می‌دهند".
