ه‌ب‌د‌ه: دولت فاشیست مسئول قتل‌عام آنکارا است
ه‌ب‌د‌ه گفت: «مسئول اصلی قتل‌عام ایستگاه قطار آنکارا، دولت فاشیست است، ما آنها را پاسخگو خواهیم کرد.»
کمیته اجرایی جنبش متحد انقلابی خلق‌ها (ه‌ب‌د‌ه) به مناسبت سالگرد قتل‌عام آنکارا بیانیه کتبی صادر کرد.
در این بیانیه آمده است: «۹ سال از قتل‌عام ایستگاه آنکارا می‌گذرد. مسئولین واقعی در این قتل‌عام مانند قتل‌عام‌های قبلی مجازات نشدند. داعشی‌های ذکر شده در این قتل‌عام در حملات دیگری شرکت داشتند. دولت فاشیستی، اصلی‌ترین عامل این قتل‌عام بود. مسئول و سازمان‌دهنده قتل‌عام، می‌خواهد با انتشار آن در طول زمان مردم را به فراموش کردن آن سوق دهد.»
«دولت همه راه‌ها را برای قاتلان هموار کرد...»
همچنین در این بیانیه به موارد زیر اشاره شده است:
«تاریخ دولت اشغالگر فاشیست با خونریزی نوشته شده است. از اولین روز تاسیس خود سیاست ویرانگری علیه سایر مردمان را دنبال کرد. ارمنی‌ها و رُمی‌ها را از سرزمین‌های‌شان بیرون کرد. ده‌ها سال است که به سیاست قتل‌عام و همسان‌سازی خود علیه مردم کورد ما ادامه می‌دهد. به عنوان یک سیاست دولتی همواره انکار، نادیده گرفتن و قتل را در برابر باورداشت‌های مختلف اجرا کرده است. او مردم علوی ما را هدف قرار داد و آنها را در مرعش، سیواس و چوروم مورد قتل‌عام قرار داد. او تلاش کرد تا از طریق تروریسم دولتی مبارزات حقوقی برای مطالبات دموکراتیک را سرکوب کند.
دولت فاشیست بورژوازی حملات زیادی را علیه مردم و انقلابیون ما انجام داد. حکومت فاشیستی آک‌پ-م‌ه‌پ از روز تأسیسش بدین سو به مردم ما حمله کرده است. علاوه بر حملات به گریلاها و انقلابیون، قتل‌عام آمد، قتل‌عام گَزی، قتل‌عام سوروچ و قتل‌عام ۱۰ اکتبر ۲۰۱۵ ایستگاه قطار آنکارا تنها برخی از آنها هستند. حکومت فاشیست اسلام‌گرا از خون مردم ما تغذیه می‌کند. آنها با قتل‌عام و دستگیری قدرت خود را حفظ می‌کنند.
بزرگ‌ترین و وحشیانه‌ترین قتل‌عام در ترکیه، قتل‌عام ایستگاه آنکارا بود که توسط داعشی‌های تحت حمایت دولت در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۵ انجام شد. دو داعشی خود را در میان هزاران نفری که به دعوت اتحادیه‌ها و سازمان نهادهای دموکراتیک در آنکارا تجمع کرده بودند منفجر کردند. در این انفجار ۱۰۳ نفر جان خود را از دست دادند. صدها نفر نیز زخمی شدند.
بر اساس اطلاعاتی که بعداً به دست آمد، تبهکاران به راحتی به آنکارا آمدند. دولت تمام موانع را برای انجام این حمله از سر راه آنها برداشت. آنها بدون هیچ مشکلی از نقاط بازرسی عبور کردند. بدون هیچ مشکلی به میدان تجمع رسیدند. متعاقب آن مشخص است. ۱ می، گازی، سیواس و غیره. یک صفحه خونین مثل این باز شد. هدف القای ترس در توده‌هایی بود که به دنبال حقوق خود هستند و به شیوه‌ای سازمان‌یافته عمل می‌کنند.
قبل از انتخابات ژوئن ۲۰۱۵، حزب فاشیست آک‌پ که در نزد مردم ما افشا و رسوا شد و دروغ‌هایش در برابر مقاومت کوبانی از بین رفته بود، متحمل افت شدید آرا شد. او در انتخابات ژوئن نتوانست به تنهایی دولت تشکیل دهد. برای غلبه بر روندی که در آن بود، حمله همه جانبه‌ای را به مردم ما و پیشگامان آنها انجام داد و دکمه انحلال را فشار داد. حمله همه‌جانبه با قتل‌عام پرسوس در سال ۲۰۱۵ آغاز شد. قتل‌عام‌ها، دستگیری‌ها و تعطیل کردن مواضع به دنبال داشت.
احمد داوود اوغلو، نخست‌وزیر آک‌پ در آن زمان، با گفتن اینکه: «ما یک نظرسنجی قبل و بعد از حمله آنکارا انجام دادیم. پس از حمله، آرای ما افزایش یافته است.» توضیح داد که آنها از قتل‌عام تغذیه شده‌اند. وزیر امور داخلی آن دوره، سلامی آلتین‌اوک، در پاسخ به سوال خبرنگاران که «آیا پلیس نقصی دارد» با گفتن «ضعف امنیتی وجود ندارد» از قاتلان حمایت کرد. باز هم فرماندار آنکارا اجازه تحقیقات در مورد افسران پلیسی را که در انجام وظایف خود سهل‌انگاری کردند، نداد. قاتلان با خیال راحت در اطراف قدم زدند.
دولت فاشیست آک‌پ-م‌ه‌پ می‌خواست مردم را با ترس تسلیم کند. دلیل تهاجمی بودن آنها در سال ۲۰۱۵ این است که فرآیند انحلال جدیدی در راه بود. ترساندن مردم و وادار کردن آنها به تسلیم شدن از طریق سیاست تروریسم دولتی. یعنی اجازه ندادن به کوچکترین کنش و واکنشی علیه دولت و حکومت. آنها می‌خواستند با خشونت و قتل‌عام مردم را ساکت کنند. حق‌طلبی، اعتراض و انتقاد از حکومت کافی بود تا به قتل برسند و به زندان بیفتند.
«بیایید خشم خود را سازماندهی کنیم، مقاومت را افزایش دهیم»
قتل‌عام‌هایی که در درسیم، زیلان، مرعش، آمد و اول ماه می علیه مردم ما انجام شد فراموش نشده است. امروز، قتل‌عام دولت فاشیست آک‌پ-م‌ه‌پ، قتل‌عام آمد، گزی، پرسوس و ایستگاه قطار آنکارا فراموش‌نشدنی است. هر قتل‌عام خشم مردم ما را برمی‌انگیزد. این خشم انباشته شده در رأس دولت فاشیستی منفجر خواهد شد. هیچ قتل‌عام در تاریکی باقی نخواهد ماند.
۹ سال از قتل‌عام ایستگاه آنکارا می گذرد. زخم و درد ما تازه‌تر و خشم ما روز به روز بیشتر می‌شود. وظیفه پیش روی ما این است که این خشم برحق فزاینده را به درستی سازماندهی کنیم. ما می‌توانیم حکومت فاشیستی آک‌پ-م‌ه‌پ را که از همان روز تأسیس، سیاست ظلم و قتل‌عام علیه مردم ما را اجرا می‌کند، با تضمین مبارزه متحد و وحدت حقوق نابود کنیم. این مهم‌ترین وظیفه نیروهای مبارز متحد است که همه کسانی را که در جریان مطالبات مبارزاتی انقلابی خود تحت ظلم و ستم این نظم فاشیستی قرار گرفته‌اند، گرد هم بیاورند. با این آگاهی، وظیفه ما سازماندهی، مبارزه و مقاومت برای پاسخگویی به قتل‌عام‌های انجام شده است. با افزایش مقاومت در برابر ظلم، قاتلان به دنبال مکان‌هایی برای فرار می‌گردند. اما آنها جایی برای فرار نخواهند داشت. آنها به خاطر کارهایی که علیه حقوق ما انجام دادند پاسخگو خواهند بود.»
