جمیل بایک, عضو شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کردستان, ک.ج.ک ضمن اشاره به اظهارات مقامات دولت ترکیه که گفته بودند «نیروهای ارتش از پایگاه‌ها خارج و در کوهستان‌ها خواهند جنگید» گفت:«مقامات ترکیه با این اظهارات خود به محبوس شدن ارتش در پایگاه‌ها اعتراف کرد. می‌خواهند نیروهای ویژه از پایگاه‌ها خارج و به گریلا ضرباتی وارد سازند. قریب 30 سال است که هر وقت مورد فشار قرار می‌گیرند, به راهکارهای نظامی و استفاده از فناوری‌های جدید علیه گریلا متوسل می‌شوند».

جمیل بایک می‌گوید:«دولت و حکومت ترکیه هم‌اکنون میلی به حل مسئله کرد ندارد. مدام توطئه‌چینی می‌کند که چگونه با نابود ساختن گریلا و جنبش کردی از مسئله کرد رهایی یابد. »

بایک در ادامه می‌افزاید:«وقتی که دولت اردوغان و حزبش با فشارهای مضاعف و انتقادات شدید روبرو می‌شود,عوامفریبانه دم از دموکراسی می‌زند. از این راهکار بعنوان یک تاکتیک دایمی استفاده می‌کند. وانمود می‌کند که دموکراسی خواه است. دیدیم که ژنرال‌های مخالف در ارتش را سرکوب کرد و هم‌ا کنون درصدد است با سوءاستفاده از برخی اشخاص لیبرال کرد که به اردوغان و حزبش امید بسته‌اند, کردها را فریب دهد و اهدافش را عملی سازد. مدام دست به این تبلیغات می‌زنند که حزب عدالت و توسعه مسئله کرد را حل خواهد کرد. حتی با مجارات ژنرال‌ها درصدد پنهان‌ساختن روی فاشیستی و خشونت‌طلب ترکیه است.

مقامات ترکیه می‌گویند از این پس ارتش از پایگاه‌ها خارج شده و در کوهستا‌نها با «تروریست‌ها» خواهد جنگید, اما درواقع با این اظهارات خود به محبوس بودن ارتش در پایگاه‌ها و ناتوانی آن اعتراف کردند. قریب سی سال است که هرگاه بافشار روبرو می‌شوند, به فناوری‌های جدید نظامی پیشرفته و تاکتیک‌های جدیدی متوسل می‌شوند. آنها پایگاه‌هایی با استفاده از فناوری نظامی نوین, ساخته‌اند اما به آن اعتماد ندارند. می‌گویند ارتش از پایگاه‌خارج می‌شود, به عبارتی «رامبو‌هایشان» به کوهستان‌ها حمله می‌کنند و چشم‌بسته خواهند جنگید و سراسر ترکیه هم از نزدیک آن را خواهد دید. در حقیقت با مطرح ساختن چنین موضوع‌هایی می‌خوهند مشکلات سیاسی و مسایل مربوط به مسئله کرد را سرپوش بگذارند. گاهی هم می‌گویند «مسئله‌ای به نام مسئله کرد وجود ندارد, بلکه مسئله ترور و پ.ک.ک وجود دارد». این گفته اردوغان که می‌گوید«مسئله‌ای به نام مسئله‌ کرد نداریم» در واقع ذهنیت وی در قبال کردها را نشان می‌دهد.

دولت و حکومت ترکیه دارای ذهنیت حل مسئله کرد نیستند. مدام توطئه‌چینی می‌کنند که چگونه با نسل‌کشی فرهنگی و راهکارهای جدید از دست مسئله کرد نجات پیدا کنند. با وعده‌های عوام‌فریبانه خود علیه کردها و نیروهای دموکرات می‌گویند «ما گام‌هایی برمی‌داریم, اما آنها نه». ما همچو جنبش آزادیخواهی کرد طی سال‌های اخیر بارها اعلام کرده‌ایم که دولت ترکیه می‌خواهد خلق‌کرد را با دادن برخی امتیازات بی‌ارزش فریب دهد. مثلا با مطرح ساختن «تدریس دروس انتخابی زبان کردی در مدارس» خواستند وانمود کنند که حق کردها را اعطا کرده‌اند. آنها سیستم خودمدیریتی دموکراتیک کردها برای اداره جامعه به دست خود را رد می‌کنند. می‌خواهند قانون اساسی جدید را هم مطابق این خواسته‌های خود تدوین کنند. می‌خواهند بگویند ما مسئله کرد را حل کرده‌ایم سپس به حملات خود علیه خلق‌کرد و جنبش آزادیخواهی و دموکراسی‌طلبی بیفزایند. تنها هدف آنها نسل‌کشی فرهنگی کردها با استفاده از سیستم نابودگر دولت ترک است.

براستی دولت ترکیه از تاریخ, مرحله سی‌سال گذشته و اوضاع سیاسی کنونی درس عبرت نگرفته است. با وجود سرکوب‌های نژادپرستانه, حرف زدن از حل مسایل البته ناممکن است. تمامی نیروهای سیاسی ترکیه, بروکرات‌های مدنی و نظامی تمام هم و غم‌شان این است که چگونه کردها را با توسل به نسل‌کشی فرهنگی به نابودی بکشانند. هیچ‌گاه به راه‌کارهای معقول حل مسئله کرد فکر نمی کنند. هرچند برخی اشخاص در داخل دولت و عرصه سیاسی ترکیه خواهان حل مسئله هستند, اما از نیروی لازم و تأثیرگذار برای این کار برخوردارنیستند.

کردها قریب صد سال است به مبارزات آزادیخواهی خود ادامه می‌دهند. این مبارزات طی 40 سال گذشته به مرحله‌ای نوین رسیده. دیگر با توسل به فریبکاری غیرممکن است که بتوانند از حل مسئله سر باز زنند. اراده و خواست کردها برای مبارزه علیه سیاست‌های نابودگرانه دولت به سطحی قابل اطمینان رسیده است. لذا دولت ترکیه باید پارادایم خود را تغییر دهد. باید دست از خیال مبدل کردن کردها به ترک و ایجاد یک ملت واحد دست بردارد. اگر نه این خیال‌های واهی, ترکیه را به خطر خواهد انداخت.

تازمانی که رهبر خلق‌کرد در اسارت باشد و به تهدیدات خود علیه خلق‌کرد ادامه دهند, مسلما هیچ چیزی تغییر نخواهد کرد. این سیاست آنها حل مسئله کرد را در درون خود نهفته ندارد. ما از نیت حرف نمی‌زنیم. قبل از هر چیز باید به این حقیقت پی برد که اگر برای حل ریشه‌ای مسئله گام‌هایی برداشته شود, آنگاه معنایی دربرخواهد داشت. غیر از این , با توسل به فریبکاری و رد چاره‌یابی هیچ کاری پیش نخواهند برد.

سیستم خودمدیریتی دموکراتیک, یعنی اینکه اداره جامعه کردها به دست خود و این سیستم تنها راه چاره‌یابی است. هویت و حیات آزادانه خلق‌کرد هم همین را می‌طلبد. عدم درک این مسئله تنها یک دورغ است. پ.ک.ک هیچ چیزی برای خود نمی‌طلبد. خلق‌کرد خود, به اداره و مدیریت خود خواهد پرداخت. این امر در داخل سیستم دموکراتیزه شدن ترکیه ممکن است. پذیرش سیستم خودمدیریتی دموکراتیک از جانب دولت به معنای دموکراتیزاسیون کل ترکیه است.