دیروز سپاه پاسداران و سازمان جیش العدل با صدور بیانیه هایی جداگانه از درگیری مسلحانه در محل یک پاسگاه مرزی ایران در منطقه سراوان بلوچستان خبر دادند. این درگیری بدنبال مدتی آرامش نسبی در مرز بلوچستان بود .

جیش العدل می گوید که یک خودروی حامل مواد منفجره را "با استفاده کنترل از راه دور" در داخل پاسگاه مرزی سراوان منفجر کرده است.

جیش العدل همچنین از حملە بە پاسگاە با "سلاح های سنگین و نیمه سنگین" خبر داده و گفته ده پاسدار جمهوری اسلامی در این جریان کشته شده اند .

ولی روابط عمومی قرارگاه قدس نیروی زمینی سپاه مدعی شده که افراد مسلح حمله کننده قصد تصرف پایگاه را داشتند که تلفات سنگین بر جای گذاشتند.

در اطلاعیه سپاه پاسداران، گروه خاصی به عنوان عامل حمله دو روز پیش مورد اشاره قرار نگرفته ولی عنوان شده که مهاجمان، از خاک پاکستان وارد ایران شده اند.

مسئولیت کنترل مرزهای بلوچستان با قرارگاه قدس سپاه پاسداران است . جیش العدل و دیگر گروههای مخالف بلوچ می گویند باید حکومت ایران نیروهای نظامی خود را از بلوچستان خارج کند و مردم منطقه خود برای سرنوشتشان تصمیم بگیرند .

پیش از این اتفاق خبر ترور عبدالرئوف ریگی رهبر گروه جیش النصر در شهر کویته در پاکستان در اوایل شهریورماه به گوش رسید . جمهوری اسلامی بلافاصله مدعی شد که عبدالرئوف ریگی در پی یک تسویه حساب درون گروهی با جیش العدل کشته شده است .

ولی جیش العدل ضمن تکذيب این خبر ، ایران را مسئول قتل آقای ريگی دانست و گفت که مسئول ترور را که عامل جمهوری اسلامی بدوه دستگیر و بسزای اعمالش رسانده است .

نام او ابراهیم مهرنهاد است و در این ویدئو اعتراف می کند که قرار بود ایران پول زیادی برای ترور به او پرداخت کند :

جیش العدل گفته اختلاف سليقه‌ها و مشکلات ميان با جيش‌النصر به آن اندازه نبوده که منجر به کشتار و يا درگيری شود.

عبدالرئوف ريگی که برادر عبدالمالک ريگی، رهبر سابق گروه جندالله است پس از اعدام برادرش در ایران،  گروه جديدی به نام جيش‌العدل را تاسيس کرد، اگرچه در سال گذشته، از اين گروه جدا شد و گروه تازه ديگری به نام جيش‌النصر تاسيس کرد.

تمامی این خبرها در حالیست که بلوچستان کماکان در فقر و محرومیت غوطه ور است و مردم آن در شرایط بسیار سختی زندگی می کنند. حتی بسیاری از بلوچ ها در ایران شناسنامه ندارند

به گفته نماینده چابهار در مجلس بیش از 4 هزار و 500 نفر در بلوچستان فاقد شناسنامه هستند. مقامات ایرانی دلایل مانند" نبود نمایندگی ثبت احوال در مناطق دورافتاده  و " نبود راههای دسترسی روستاها " و " بسوادی مردم " را علت بدون شناسنامه ماندن هزاران بلوچ عنوان می کنند. اما فعالان بلوچ معتقدند عدم شناسایی هویت بلوچ در ایران برای نسل کشی تدریجی این خلق بوده است.

افراد بدون شناسنامه از  کلیه حق و حقوق قانونی از جمله بیمه، دریافت یارانه، حساب بانکی، دریافت گواهینامه و حتی دریافت سوخت نیز محرومند و کودکانی که به این دلیل نمی‌توانند از آموزش و پرورش رسمی ایران بهره مند شوند به ناچار تن به کار می‌دهند و کودکان کار در شهرها نام گرفته اند.

بسیاری از این افراد به دلیل اینکه مدرکی برای اثبات هویت خود ندارند حتی سعی می‌کنند تا از محل سکونت خویش در روستاها خارج نشوند زیرا خروج آنها و دستگیری توسط نیروهای انتظامی بدون شک برای آنها دردسر ساز خواهد بود .