ریاست مشترک شورای اجرایی ک‌ج‌ک، ضمن گرامیداشت یاد سکینه آرات که در ۹۱ سالگی جان خود را از دست داد و یکی از نماد‌های مادران صلح بود، اعلام کرد: «دایه سکینه نخستین شهید روند «صلح و جامعه دموکراتیک» می‌باشد که از سوی رهبری ما آغاز شده است.
ریاست مشترک شورای اجرایی کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک) با صدور بیانیه‌ای کتبی اعلام کرد که در برابر شهادت سکینه آرات سر تعظیم فرود می‌آورند و افزود: «در راستای شایسته بودن برای گرامیداشت یاد دایه سکینه و همه مادران مقاومتگرمان، بر قول خود مبنی بر ایجاد و تحقق صلح و دموکراسی و زندگی آزاد تاکید می‌کنیم.»
مشروح بیانیه ک‌ج‌ک به شرح زیر می‌باشد:
«همانطور که می‌دانید ما در برهه‌ای تاریخی از مبارزات خود به سر می‌بریم. ما خبر وفات دایه سکینه را دریافت کردیم که تمام عمر، دسترنج و فرزندان خود را به این مبارزه بخشید، بهایی گران پرداخت و در مبارزات شرافتمندانه زنان و مادران کورد جای گرفت. ما با احترام و امتنان از دایه سکینه یاد می‌کنیم که در مبارزات آزادی جای گرفت، فرهنگ مادر مقدس را زنده نگه داشت و با اقدامات خود دشمن را به شرم واداشت و دوستان را خوشحال کرده و مقاومت را به نمایش گذاشت. در راستای لایق بودن برای گرامیداشت یاد وی، بر قول خود مبنی بر گسترش مبارزات در راه صلح و جامعه دموکراتیک تاکید کرده و باری دیگر ایمان خود را برای به پیروزی رساندن مبارزات آزادی زنان کوردستان، اعلام می‌کنیم.
دایه سکینه پس از ممنوعیت چندین ساله زبان، فرهنگ و حق خودمدیریتی کورد که به قیام منجر شد، در یک خانواده تبعید شده به دنیا آمد. وی شاهد تمامی شرایط سخت تبعید و فشار فاشیست‌ها علیه خلق کورد بود. با این وجود فرهنگ خود را حفظ نمود. به مثابه نماینده مقاومتگر فرهنگ کمونال کورد خارج از دولت، با رنجی عظیم و مقدس فرزندان خود را بزرگ کرد. فرهنگ اجتماعی و روحیه مقاومت را در دورن فرزندان خود ترویج داد.
فرزند وی جمال آرات در سال ۱۹۸۴ در زندان آمد محبوس شد که با شکنجه و اقدامات غیرانسانی در رصدد نابودی هویت خلق کورد بود. با مقاومت خود هویت خلق شریف کورد را نمایندگی کرد و به نماینده تضمین موجودیت خلق کورد تبدیل شد. وقتی که جمال آرات در جریان روزه مرگ به شهادت رسید، دایه سکینه در کنار وی حضور داشت. وی دو پسر دیگر خود را به مبارزه آزادی کوردستان بخشید. وقتی که فرزندان وی در راه آرمان آزادی کوردستان به شهادت رسیدند، دایه سکینه نیز با یک ذهنیت اجتماعی ژرف‌تر و با تاکید بر فرهنگ اجتماعی، مبارزه خود را گسترش داد. رنج فرزندان خود را در اعماق قلب خویش پنهان داشت و به عنوان یک مادر به حرکت خویش تداوم بخشید. در مبارزات ۴۱ ساله خود همواره از صلح دفاع کرده و برای پیشگیری از داغ دیدن مادران مبارزه کرد و در صدد رساندن صدای خود به همه جا بود. وی با قاطعیتی عظیم به مبارزه خود ادامه داد و به یکی از مادران شنبه تبدیل شد.
دایه سکینه با وجود همه جنگ‌ها و شهادت فرزندانش، برای پایان یافتن جنگ مقاومت کرد. از مبارزه برای صلح گرفته تا مبارزه در راه حقوق بشر، دموکراسی و آزادی، وی هیچگاه گام به عقب برنداشت. لذا دایه سکینه نخستین شهید روند «صلح و جامعه دموکراتیک» است که از سوی رهبری ما آغاز شد. ما در برابر شهادت وی با احترام و امتنان سر تعظیم فرود می‌آوریم. در راستای لایق بودن برای گرامیداشت یاد دایه سکینه و همه مادران مقاومتگرمان، باری دیگر بر قول خود مبنی بر ایجاد و تحقق صلح و دموکراسی و زندگی آزاد، تاکید می‌کنیم.
ما همه جامعه، زنان و جوانان را فرا می‌خوانیم که از یاد شهید صلح و جامعه دموکراتیک دایه سکینه صیانت کرده و ندای صلح و دموکراسی و مبارزه خود در راه آزادی را گسترش دهند.»
