رئیس مشترک کل حزب مناطق دموکراتیک (د‌ب‌پ) کسکین بایندر به دیدار اعضای مجمع مادران صلح در منطقه رِزان شهر آمد رفت. در این دیدار، بریوان باهچَجی از مجلس زنان د‌ب‌پ، روسای شهر و مناطق رزان د‌ب‌پ، نماینده حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی) وان، گلدرن وارلی و اعضای م‌ی‌ک نیز حضور داشتند. مادران در ورودی از هیئت استقبال کردند. بایندر به دلیل حمله به مادران در سِلوپی، برای آنها آرزوی سلامتی و بهبودی کرد.

بایندر در ابتدا مقاومت مادران در سلوپی را تبریک گفت و افزود: «مقاومت شما ما را سربلند کرد. ما می‌دانیم که مادران نه تنها در سلوپی، بلکه از مجلس تا زندانهای بسیاری از نقاط در حال مقاومت هستند. مادران پیشگام مبارزه برای شکستن این سیستم هستند. مادران تا زمانی که به نتیجه‌ای نرسند، از مقاومت خود دست نمی‌کشند. اعتصاب‌های غذا در سال ۲۰۱۹ نیز با حمایت و مقاومت مادران به نتیجه رسید. ما روزهای سختی را می‌گذرانیم، اما باید امید و باور خود را بیشتر کنیم. اکنون ۱۰ سال است که این دولت سیاستی متفاوت را در پیش گرفته است. آنها می‌خواهند مبارزه کوردها را متوقف کنند، اما نمی‌توانند. در ابتدا مادران، زنان و جوانان و کل خلق کورد یک حرکت تاریخی را آغاز کردند. ما هزینه‌های سنگینی پرداخت کردیم و یک مقاومت بزرگ را به راه انداختیم. این پیروزی و مقاومت بزرگ نیز راه ما را باز کرد. باید اتحاد و سازماندهی خود را بیشتر کنیم و برای دستاوردهای حقوقی و دیپلماتیک بهتر مبارزه کنیم. ما هرگز مبارزه در کوردستان را متوقف نخواهیم کرد. کوردها تنها با مقاومت و مبارزه می‌توانند پیروز شوند.‌‌‌‌»

بایندر با یادآوری سخنان اردوغان و باغچلی گفت: «دولت ترکیه در یک بحران بزرگ قرار دارد. از نظر اقتصادی، نظامی و دیپلماتیک در بحران است. مبارزه مردم کورد مانند نوری در خاورمیانه هر روز روشن‌تر می‌شود و همیشه ادامه دارد. یک مبارزه بزرگ در جریان است. سازمان‌یافته‌ترین مردم خاورمیانه، مردم کورد هستند. اگر سخنان باغچلی و اردوغان تغییر کرده است، دلیلش همین است. ما تا کنون نتوانسته‌ایم این را به عنوان یک فرآیند راه حل یا صلح ببینیم. ما نیز در حال تلاش هستیم. در سخنان هر دو نیز هیچ عقلانیت واضحی برای راه‌حل وجود ندارد. هر کس برای خود مرزی تعیین می‌کند و در آن محدوده صحبت می‌کند. درخواست مردم کورد چیست، دولت چگونه می‌تواند بر اساس این درخواست‌ها خود را تغییر دهد، مسئله زبان مادری، تعریف وضعیت و جایگاه، وضعیت زندان‌ها، انزوای تحمیلی بر عبدالله اوجالان و غیره همچنان ادامه دارد. زمانی که در سلوپی به مادران ما حمله می‌کردند، در آنکارا به گونه‌ای دیگر صحبت می‌کردند. اگر درد آنها صلح بود، اینگونه حمله نمی‌کردند . این نیز نشان‌دهنده دورویی آن‌هاست.»

بایندر در ادامه گفت که دولت در همه جا میتینگ «آزادی» در آمد را ممنوع کرد و سخنان خود را اینگونه به پایان رساند: «با وجود همه حملات، مردم کورد خواستار آزادی و صلح شدند. اصرار برای این تجمع بسیار خوب بود. این حرکت بسیار مهم بود. در ۱۳ اکتبر راه حل نشان داده شد. ما دو پیام دادیم. پایان انزوای تحمیلی و آزادی عبدالله اوجالان و حل دموکراتیک مسئله کورد. این راه حل نیز باید بر اساس قانون اساسی باشد. ما می‌بینیم که در داخل دولت برخی چیزها تغییر می‌کند و ما باید مبارزه خود را بزرگتر کنیم. دولت برای خود به دنبال راهی است. تا کنون هیچ راهی برای صلح و خواهری-برادری نشان نداده‌اند. فقط حرف می‌زنند. این نیز راه حل نیست. ما باید با بزرگتر کردن مبارزه پاسخ دهیم. مبارزه مردم کورد برای همه مردم تحت ستم جهان روحیه بخش است. اگر این مبارزه بزرگ شود، فرصتهای بزرگی برای آزادی ایجاد خواهد شد. هر چه باشد، آنها می‌خواهند این مبارزه را متوقف کنند. می‌خواهند با این سخنان مبارزه ما را متوقف کنند. اما هر کاری کنند، مبارزه ما برای حق و حقوقمان ادامه خواهد داشت. هدف ما بزرگتر کردن مقاومت و مبارزه است.»