محمود شاکار وکیل حقوق بشر و رئیس مشترک MAF-DAD در مورد ممنوعیت پ‌ک‌ک در آلمان با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد.

محمود شاکار گفت که آلمان یک تفکر و استراتژی سیاسی را ممنوع می‌کند، بنابراین مبارزه با آن هم طبیعتا سیاسی است.

محمود شاکار به وضعیت آلمان در این زمینه اشاره کرد و گفت: «چیزهایی که در آلمان انجام می‌شود را می‌توان همچون آزمایشگاه دانست. آلمان آزمایشگاه جرم‌انگاری اروپا است و دلیل اصلی این است.

عمق روابط تاریخی ترکیه و آلمان را می‌توان دلیل اصلی این سیاست دانست.

در عین حال از نظر تعداد و سازماندهی جامعه کوردی، پیشرفته‌ترین کشور است.

با توجه به این دو نکته، سیاست جرم‌انگاری در آلمان جنبه آزمایشگاهی دارد.»

اشتباه اصلی، «ممنوعیت پ‌ک‌ک است»

محمود شاکار اشتباه اصلی را اعمال ممنوعیت بر پ‌ک‌ک دانست و گفت: «من مدت‌هاست که سعی می‌کنم از لفظ «ممنوعیت پ‌ک‌ک» استفاده نکنم. در زبان رسمی اینگونه است. وقتی احساس می‌کنم نیاز به استفاده از زبان رسمی دارم، توجهم را به ممنوعیت فعالیت پ‌ک‌ک که در سال ۱۹۹۳ توسط وزارت کشور اعمال شد، جلب می‌کنم. ما این کلمه، این لفظ را با توجه به زبان آنها به کار می‌بریم، اما از دیدگاه جامعه کوردی، من این موضوع را صرفا ممنوعیت پ‌ک‌ک به عنوان یک حزب نمی‌دانم؛ بلکه آن را اساسی‌ترین محدودیت دموکراسی، حقوق دموکراتیک و آزادی‌های جامعه کوردی می‌دانم. من آن را حمله‌ای به خواسته‌های آزادی و هویت جامعه کورد و حمله سیاسی برای مسدود کردن افکار عمومی می‌دانم. از این منظر، در واقع همان استراتژی ترکیه است.

این بخشی از استراتژی جنگ ضد گریلایی است

وقتی به یاد می‌آورم که این ممنوعیت در سال ۱۹۹۳ و با خیزش کوردستان آغاز شد، به این فکر می‌رسم که این بخشی از استراتژی جنگ ضد گریلا علیه خلق کورد است؛ در واقع دست بین‌المللی آن است. به زمان اعلام ممنوعیت توجه کنید. روزنامه‌ها در کوردستان نابود شدند، روزنامه‌ها در استانبول بمب‌گذاری شدند، روزنامه‌نگاران به صورت گسترده کشته شدند. در این کشور با اعلام ممنوعیت و پس از تصمیم وزارت کشور، روزنامه بسته شد، خبرگزاری بسته شد، انجمن‌های جامعه کوردستان که جنگ کوردستان را به افکار عمومی آلمان و اروپا رساند بسته شد. درخواست شد که صدای جامعه کورد در اینجا خاموش شود تا دولت ترکیه بتواند جنگ ضد گریلایی را در آنجا ادامه دهد. مردم وقتی به وحشت ایجاد شده و میزان وحدت عمل نگاه می‌کنند، می‌بینند که ممنوعیت ۱۹۹۳، دست بین‌المللی استراتژی ضد گریلایی است. هدف جنگ ضد گریلایی علیه خلق کورد در باکور کوردستان و در ترکیه، هدف اصلی جرم‌انگاری جامعه کوردهای اروپا و نهادهای آن بود. به نظر من مردم باید این را به عنوان یک استراتژی مشترک بین‌المللی ببینند.»

«بیشترین حملات بعد از خود کوردستان، در آلمان انجام گرفت»

محمود شاکار با بیان اینکه به جز کوردستان، مهم‌ترین جایی که کوردها در آن حضور دارند آلمان است و بیشترین حمله‌ها هم در آنجا صورت گرفت، گفت: «به عبارت دیگر علاوه بر خشونت کشورهای اشغالگر، فشارهای شدیدی نیز در این کشور وارد شد. کوردهای خارج از وطن در این کشور با داستان‌های دراماتیک زیادی مواجه شدند؛ به عنوان مثال بسیاری از افرادی که ۲۰-۳۰ سال است در آلمان زندگی می‌کنند حق ندارند جایی بروند و این بر زندگی فرزندان آنها نیز تأثیر می‌گذارد. وقتی به آن فکر می‌کنیم، می‌بینیم که نمی‌توانیم نفس بکشیم. چنان نقض حقوق بشری در این کشور انجام می‌گیرد.»

مقاومت در برابر ممنوعیت

محمود شاکار با اشاره به اینکه طرف دیگر ماجرا نگرش و واکنش به این موضوع است، گفت: «در کنار همه اینها، ظرفیت دموکراتیک جامعه کوردی و ظرفیت سازمانی آن برای فعالیت روز به روز افزایش یافت. به همان اندازه فشار، مقاومت و حضور دموکراتیک وجود دارد. با وجود فشارها و حملات در آلمان، ده‌ها هزار نفر بر هویت و باور خود پافشاری کردند. جامعه کورد تحت تاثیر اظهارات رسمی دولت نیست. جامعه کورد به اتفاقات واکنش معنادار نشان می‌دهد، آنها می‌فهمند. همانطور که جامعه کورد در داخل وطن و شخصیت‌های کورد عملکرد خشونت‌آمیز نظام اشغالگر را ارزیابی می‌کنند، کوردهای آلمان نیز می‌دانند که تلاش برای کورد آزاد بودن بهای خود را دارد. کوردهای اینجا هم می‌دانند که برای کوردها در کوردستان می‌جنگند.»

محمود شاکار با بیان اینکه حذف پ‌ک‌ک از لیست تروریستی اتحادیه اروپا و لغو ممنوعیت آن بستگی به شرایط سیاسی دارد، گفت: «از نظر حقوقی، ما درخواست‌های قانونی داریم. نکته مهم اینجاست؛ ما فرآیند را مهم‌تر از نتیجه می‌دانیم. ما این لیست را قبول نداریم، آن را رد می‌کنیم. ما کلمه تروریسم را قبول نداریم. این موضوع سیاسی و تاریخی است.»