حبیب‌الله گلپری‌پور در 4 آبان 1392 همراه با «رضا اسماعیلی» در زندان‌های اورمیه و سلماس از سوی رژیم ایران اعدام شدند. گلپری‌پور قبل از اعدام, نامه‌ای کوتاه نوشته که متن آن را در زیر می‌آوریم:

«سلام ؛ مدت ۴ سال می باشد که حسابی تو زحمتتان انداختم. امیدوارم زحمت های مرا ببخشید، برای تمامی شما آرزوی موفقیت می‌کنم.

به مادرم بگویید هروقت دلش تنگ شد توی آبیدر می‌تواند مرا ببیند. من همیشه با او هستم پس فکر من نباش .دوست دارم که روزهای بعدی خوش باشد و من اینجوری خوش می باشم و اگر خوشحالی مرا می‌خواهید خوشحال باشید.

پدر عزیزم از تمامی زحماتی که برایم کشیدی ممنون هستم از اینکه نتوانستم پسر خوبی برایت باشم مرا می بخشید. برای تمامی خواهر و برادرانم آرزوی موفقیت می کنم و بهترین زندگی را برای شما آرزو دارم.  

خداحافظ  حبیب الله گلپری‌پور».