صبری اوک عضو شورای اجرایی ک‌ج‌ک با بیان اینکه همه مردم باید در راهپیمایی ۱۷ فوریه شرکت کنند، گفت: «زیرا این راهپیمایی آینده ما را تحت تاثیر قرار خواهد داد. با این آگاهی، این هیجان و انگیزه باید به میدان رفت و یک راهپیمایی تاریخی انجام داد.»
صبری اوک، عضو شورای اجرایی ک‌ج‌ک طی سخنانی در برنامه ویژه پخش شده از تلویزیون استِرک تی‌وی، ارزیابی‌های مهمی در مورد تحولات ترکیه، کوردستان و خاورمیانه انجام داد.
اوک با تاکید بر اینکه کنش‌های انجام شده برای پایان دادن به انزوای تحمیلی بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و تامین آزادی جسمانی وی حائز اهمیت است، تصریح کرد: «همه باید با روحیه مشارکت همه‌جانبه در راهپیمایی که ۱۷ فوریه در شهر کلن آلمان برگزار می‌شود، شرکت کنند.» اوک با فراخواندن جوانان کورد تاکید کرد که انجام کنش‌های رادیکال‌تر در چنین فرآیندهای تاریخی مهم است. اوک با تاکید بر اینکه مردم کورد هرگز نباید دچار غفلت شوند، گفت که غفلت برای مردم کورد خیانت است.
اوک با اشاره به سفرهای دولت ترکیه به بغداد-هولیر گفت که موضوع اصلی در این دیدارها حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) بود. اوک با اشاره به اینکه تصمیم برای ادامه جنگ به ویژه در جلساتی که در شهر هولیر برگزار شد، اتخاذ شد، از حزب دموکرات کوردستان (پ‌دک) خواست که در دام نیرنگ‌های کثیف دولت ترکیه نیفتد.
مصاحبه صبری اوک عضو شورای اجرایی ک‌ج‌ک که از تلویزیون استرک پخش شد به شرح زیر است:
«*ما در بیست و پنجمین سالگرد توطئه بین‌المللی ۱۵ فوریه علیه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان هستیم. دلایل و اهداف توطئه چه بود؟ امروز توطئه چگونه ادامه دارد؟
ابتدا به عنوان یک رفیق مدیون‌اش به رهبر آپو درود می‌فرستم. ده‌ها تن از رفقا و دوستان ما مانند هوال خالد اورال، آینور آرتان، سما یوجه در زندان‌ها، در چهار بخش کوردستان و خارج از کشور، در جریان توطئه، بدن خود را به آتش کشیدند. در برابر رفقای‌مان که با شعار "شما نمی‌توانید خورشید ما را تاریک کنید" به شهادت رسیدند تعظیم می‌کنم و از همه آنها با احترام یاد می‌کنم.
مردم ما، جنبش ما و دوستان ما باید دلایل و اهداف توطئه بین‌المللی ۱۵ فوریه و اینکه امروز چگونه جریان دارد را به خوبی درک کنند. وقتی وکلا در دومین سالگرد توطئه نزد رهبری رفتند و گفتند، 'چند روزی تا سالگرد توطئه باقی مانده است. مردم می‌خواهند عزاداری کنند.' رهبر آپو لبخند می‌زند و ارزیابی می‌کند: 'عزاداری نکنند، از این توطئه درس بگیرند، نتیجه بگیرند و همه نقش خود را به خوبی بدانند'. این حقیقت است. امروز را باید به خوبی درک کنیم. وقتی به تاریخ و قیام‌های مردم کورد نگاه می‌کنیم، آنها همیشه با توطئه روبرو بوده‌اند. قیام‌ها یا به دلیل توطئه زودتر از موعد خودشان شروع شده‌اند و یا با بازی با صداقت و واقعیت و صمیمیت شخصیت کورد توطئه صورت گرفته است. پیشاهنگان قیام‌ها با اعدام یا روشهای دیگر به شهادت رسیدند. اینگونه بود که نیروهای اشغالگر، نسل‌کش و توطئه‌گر به نتیجه رسیدند. فکر می‌کردند از توطئه ۱۵ فوریه علیه رهبر آپو نتیجه می‌گیرند. اما اینطور نشد.
در دوران توطئه، تحولات عمده‌ای در خاورمیانه در حال وقوع بود. آمریکا می‌خواست در عراق مداخله کند، مسئله افغانستان در دستور کار بود. مثلاً پروژه بزرگ خاورمیانه در حال آماده شدن بود. همه اینها مقدماتی برای طرح‌ها و پروژه‌های قدرت‌های بین‌المللی برای خاورمیانه بود. مبارزه جنبش و مردم ما به حد معینی رسیده بود و دولت اشغالگر ترکیه با وجود حمایت و کمک همه قدرت‌های بین‌المللی، نتوانست بر علیه ما نتیجه‌ای بگیرد. جنبش به تمام معنا در حال توسعه بود که برای قدرت‌های بین‌المللی مشکلاتی ایجاد می‌کرد. از منظر آنها این مشکل یا به نحوی می‌بایست حل می‌شد یا از بین می‌رفت و خنثی می‌شد. قرار بود برای این کار فتیله آن را روشن کنند. آمریکا، انگلیس و اسرائیل در واقع اعلام کرده بودند که وقتی توطئه صورت گرفت، روند جدیدی در خاورمیانه آغاز شد. رهبر آپو همچنین گفت که جنگ جهانی سوم آغاز شده است. یکی از دلایل این توطئه مداخله در خاورمیانه و دیگری حل مسئله کوردها بر اساس الگوی رهبر آپو بود. این (حل مسئله کورد) بر خلاف منافع نیروهای سرمایه‌داری بود. به همین دلیل می‌خواستند در عراق مداخله کنند، خطر جنگ جهانی سوم را بپذیرند، پروژه بزرگ خاورمیانه را اجرا کنند و مسئله کورد را خنثی کنند.
اینکه رهبری هنوز در زندان است نشان می‌دهد که توطئه ادامه دارد
مرحله اول توطئه تحویل رهبری به دولت ترکیه، مرحله دوم تجزیه در داخل پ‌ک‌ک و مرحله سوم ناکارآمدسازی رهبر آپو در طول زمان بود. با چنین نقشه‌ای علیه پ‌ک‌ک اقدام کردند. آنها می‌خواستند یک جایگزین ایجاد کنند. کسانی که حتی یک قطره خون برای مردم کورد نریختند و زحمت نکشیده‌اند نیز این را یک فرصت دیدند. آنها سعی کردند افراد زیادی را از درون پ‌ک‌ک به عنوان گروه ایجاد کنند و حزب را منحل کنند، اما نتیجه‌ای نگرفتند. اما توطئه انجام شد. رهبر آپو در این رابطه از دوستان دروغین صحبت کرد. ریاکاری یونان، روسیه سوسیالیسم واقعی و چهره واقعی نیروهای مدرنیته سرمایه‌داری را آشکار کرد. همچنین رفاقت کم و ناقص صورت گرفت. وقتی توطئه انجام شد، ابتدا همه شوکه شدند.
مردم کورد در هر کجا که زندگی می‌کردند، به ویژه در زندان‌ها، همه با شعار 'شما نمی‌توانید خورشید ما را تاریک کنید' برای آینده خود و جنبش دست به عملیات‌های فدائیانه زدند. عظمت رهبر آپو را باید اینجا دید. او مسئولیت را بر عهده گرفت، وضعیت مردم کورد را دید و متوجه شد که نیروهای اشغالگر با آینده کوردها بازی می‌کنند. اگر رهبر آپو نبود، مبارزه مردم کورد دوباره شکست می‌خورد. به همین دلیل است که رهبر آپو مسئولیت را بر عهده گرفت. سخت‌ترین مطالبه را در نظر گرفت و گفت: 'لازم است که زندگی کنم. ' او گفت که نه برای خودش، بلکه برای مردم کورد و جنبش آزادی 'من باید این توطئه را خنثی کنم'. بعدها پیام 'بس است! ' را فرستاد؛ و گفت، 'تنها راه‌حل این نیست که خود را بسوزانید و یا به شهادت برسانید. نباید خون شهدا روی زمین بماند، ما باید لایق آنها باشیم، اما این عملیات‌ها دیگر باید متوقف شوند. '
رهبر آپو با دخالت خود جنبش را به خود آورد و روند را به دستور کار دقیق‌تری سوق داد. او تلاش‌های سیاسی زیادی انجام داد. این پارادایم جدید را ایجاد کرد. اینگونه بود که توطئه علیه رهبر آپو و جنبش ما خنثی شد. هیچ کس باور نمی‌کرد که هیچ نتیجه‌ای نداشته باشد. در نتیجه مقاومت و تلاش‌های رهبر آپو، این مبارزه ۲۵ سال ادامه داشته است. تا زمانیکه آزادی جسمانی رهبر آپو تضمین نشود، هیچ کس نباید زندگی راحتی داشته باشد. این توطئه امروز ادامه دارد. بله، وجود رهبر آپو، پارادایم او، ناکامی در انحلال جنبش و ادامه بی‌وقفه مبارزه، امری تاریخی است، اما رهبر آپو همچنان در زندان است. به همین دلیل است که توطئه با روشهای مختلف ادامه دارد.
ایده‌های رهبری گسترده‌تر و موثرتر خواهد بود
*در بیست و پنجمین سالگرد این توطئه، ایده‌ها و افکار رهبر خلق کورد اوجالان با شور و امید فراوان در عرصه بین‌المللی مورد استقبال قرار می‌گیرد. دلیل جهانی شدن افکار و اندیشه‌های آقای اوجالان چیست؟
برای پاسخ به این سوال باید از منظر تاریخی به آن نگاه کرد. چنین ایده‌های مؤثری نه تنها بر یک منطقه یا یک جامعه بلکه بر کل بشریت تأثیر می‌گذارد. در تاریخ هم اینطور بوده است. گاه پیامبر و گاه فیلسوف ظهور کردند و در تاریخ اثر گذاشتند. اینها هر صد سال یک بار ظهور می‌کنند. رهبر آپو هم اینگونه می‌باشد.
در پایان قرن بیستم و آغاز قرن بیست و یکم تحولات مهمی در جهان رخ داد. پس از فروپاشی سوسیالیسم واقعی و شکل‌گیری دنیای دوقطبی، بشریت در خلأ ایدئولوژیک فرو رفت. این اعتقاد وجود داشت که بعد از سوسیالیسم شوروی در آلمان انقلابی رخ خواهد داد. خیلی‌ها بودند که معتقد بودند در آلمان انقلاب می‌شود و وقتی دیدند چنین نیست، خودکشی کردند، ناباور شدند. چنین حالت روحی پس از فروپاشی سوسیالیسم واقعی ایجاد شد. خلق‌ها دیدند که چیزی معنوی و عقیدتی که به آنها امید و روحیه و انگیزه بدهد باقی نمانده است.
البته رهبر آپو تحولات و دگرگونی‌هایی را که در جهان رخ می‌داد دنبال می‌کرد، اما پارادایم را در امرالی توسعه و تعمیق بخشید. این بزرگترین پاسخ به توطئه و بشارتی بود که به بشریت داده شد. رهبری با الگویی که ایجاد کردند به مردم امید دادند. آنهایی که در جستجو بودند و تحت ظلم مدرنیته سرمایه‌داری بودند و نمی‌دانستند چگونه با نژادپرستی مبارزه کنند، پاسخ پرسش‌های خود را در پارادایم رهبری آپو می‌یافتند. نظام مدرنیته دموکراتیک، به ویژه پس از انتشار و توزیع دفاعیات رهبر آپو به زبان‌های مختلف، تأثیر زیادی داشت. اگر زنان و جوانان در هر جای دنیا امید را در این پارادایم می‌بینند، اگر بر این اساس قیام می‌کنند و به جستجو می‌پردازند، باید به خوبی بدانیم که اینجا یک چیز بسیار شریف، یک قدرت مهم وجود دارد و هیچ قدرتی نمی‌تواند جلوی این را بگیرد.
وقتی به آن نگاه می‌کنیم، صدای زنان در سراسر جهان، از بنگلادش گرفته تا مکزیک، از خاورمیانه بلند می‌شود. می‌گویند آزادی خود را در این پارادایم، در واقعیت رهبر آپو می‌بینیم. خواندن و بحث در مورد دفاعیات رهبری بیش از حد انتظار بر مردم تأثیر می‌گذارد. زیرا این پارادایم پاسخ جستجوی همه است. الگوی رهبری در قرن بیست و یکم آینده مردم و بشریت را روشن می‌کند. جوامع، به ویژه زنان، زندگی دموکراتیک و آزاد را در اینجا می‌بینند. از این رو افکار و اندیشه‌های رهبری گسترش، محبوبیت و تأثیرگذاری بیشتری خواهد داشت. این یک پاسخ تاریخی به توطئه است.
مادران در آن سن بزرگی که دارند مسئولیت می‌پذیرند، جوانان چگونه می‌توانند آرام باشند!
*برای پایان دادن به انزوای علیه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، از یک سو، زندانیان در زندان‌های کوردستان و ترکیه دست به اعتصاب غذا زده‌اند و از سوی دیگر، مردم کورد و دوستانشان در خارج از میهن دست به تظاهرات می‌زنند. وضعیت این کنش‌ها را چگونه می‌بینید و کنش و فعالیت‌ها در چه مرحله‌ای هستند؟
مدیریت ما هر از چند گاهی این وضعیت را ارزیابی می‌کند. دستور کار مردم کورد رهبر آپو است. اگر یادتان باشد؛ هنگامی که توطئه ۱۵ فوریه رخ داد، اولین عملیات ایثارگرانه توسط رفیق خالد اورال در زندان انجام شد. این عملیات‌ها بعدها گسترش یافتند. واکنش‌ها در زندان‌ها قوی‌تر هستند. لذا من با احترام به همه رفقای مقاومتگرمان درود می‌فرستم. اگر در مسیر رهبری سازماندهی کنند، قطعا نتیجه خواهند گرفت. زندان‌ها نقش و رسالت مهمی دارند، فکر می‌کنم اعتصاب غذای زندانیان ادامه خواهد داشت.
بیرون از زندان، تحصن‌های برای عدالت از سوی مادران برگزار می‌شود. درود و احترام خود را بخصوص به ایشان می‌فرستم. مادرانی که به آن سن رسیده‌اند مسئولیت را بر عهده می‌گیرند. من به صحبت‌های یک مادر گوش دادم. او تقریباً ۷۰-۸۰ ساله بود. وی گفت: 'ما قول داده بودیم یا می‌میریم یا نتیجه می‌گیریم، چاره ای جز نتیجه‌گیری نیست تا آخر مقاومت می‌کنیم'. این یک روحیه، یک ایستار است.
مهم این است؛ همه باید این پیام را دریافت کنند و به این فکر کنند که چگونه به آن پاسخ دهند. همچنین باید از منظر اخلاقی فکر کنند. در این مرحله کاستی‌هایی وجود دارد. من می‌خواهم چند نکته را به خصوص برای جوانان کورد بگویم. دانشگاه‌ها نبض جامعه هستند. چقدر راحت هستند! آنها چه نوع دانش‌آموزی هستند، انرژی آنها به کجا می‌رود؟ مثلاً تصمیم گرفتند هزار کارت پستال برای رهبری بفرستند. البته خیلی ارزشمند هستند، خیلی مهم هستند، به آنها سلام می‌کنم. حتی اگر سنگ هم پرتاب کنند، خیلی مهم است؛ حتی اگر علیه دشمن اقدام کنند یا قیام کنند، خیلی معنا دارد. اما جوانان باید رادیکال‌تر باشند و دور مادران جمع شوند. فقط به دیدار و بازدید از آنها اکتفا نکنند. به هر حال همه باید بازدید کنند. روزهای عادی را نمی‌گذرانیم، روزهای فوق‌العاده‌ای را تجربه می‌کنیم. مثلا ما نمی‌دانیم وضعیت رهبر آپو چگونه است، ۳ سال است که اطلاعی در مورد وضعیت وی در دسترس نیست. چنین چیزی در دنیا وجود ندارد. هیچ کس نمی‌داند که او زنده است یا نه، وضعیت سلامتی او چگونه است. این دلیلی است برای قیام جوانان کورد. سابقه مبارزاتی ۵۰ ساله دارد، هزاران شهید دارد و زنان جوان و جوانان شریف همچنان با سربلندی در کوهستان‌های کوردستان می‌جنگند و مقاومت می‌کنند. هر انسان وظیفه‌شناس و باوجدان باید در مقابل ظلم و بی‌عدالتی موضع بگیرد.
البته امیدواریم. مادران در اعتصاب هستند، ۳ سال است که از رهبر آپو خبری نیست، جوانان کورد و زنان کورد باید علیه این وضعیت قیام کنند. آنها نباید فقط به دعا، سنگ‌پرانی یا ارسال کارت پستال بسنده کنند. بله، ما به همه اینها احترام می‌گذاریم، اما اقدامات و کنش‌های رادیکال‌تر باید توسعه یابد. این دوره دوره‌ای است که این را می‌طلبد. رفقای ما در زندان بیش از ۲ ماه است که در اعتصاب غذای دوره‌ای هستند و مادران نیز در کوردستان و ترکیه در اعتصاب غذا هستند. این کنش‌ها باید بیشتر توسعه یابد، مشارکت بیشتری حاصل شود و تأثیر آن در عرصه بین‌المللی و سیاست بیشتر شود. هر کورد وقتی شب سرش را روی بالش می‌گذارد باید بعنوان یک انسان بیاندیشد. باید از خود این سوال را بپرسد که من چگونه باید در مقابل این ظلم نقش خود را ایفا کنم، در مقابل وضعیت رهبر آپو، اعتصاب غذای مادران، مقاومت گریلاها در برابر سلاح‌های شیمیایی و ضربات سنگینی که به دشمن وارد می‌کند چه باید بکنم؟ اگر جایی سوالی باشد، پاسخ داده می‌شود و جستجو می‌شود.
غفلت برای مردم کورد خیانت است
*حملات رژیم نسل‌کش آک‌پ-م‌ه‌پ علیه باکور، باشور و روژاوا ادامه دارد. ارتش ترکیه ضربات سنگینی را از گریلاها متحمل می‌شود. جنگ و حملات جاری علیه مردم کورد را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
مردم کورد مردمی سیاسی هستند. آینده خود را می‌بیند. بی‌شک اعتقاد به خط آزادی و دمکراتیک شدن جامعه رهبر آپو وجود دارد. اشکالی ندارد مبارزه، مقاومت و تجربه ۵۰ ساله ما یک موفقیت تاریخی است و ما بر این باوریم. اما ما همچنین باید این را بدانیم. روندی که ما در آن قرار داریم یک روند عادی نیست، گریلاهای کوردستان نیروهای مدافع خلق (ه‌پ‌گ) و یگان‌های زنان آزاد-استار (یژا استار) در جنگ‌های تونل ضربات سنگینی به دشمن وارد کردند. مقاومتی تاریخی در برابر پیشرفته‌ترین فناوری‌ها و سلاح‌های شیمیایی وجود دارد. به همین مناسبت بار دیگر در برابر همه شهدایمان سر تعظیم فرود می‌آورم و با احترام از آنها یاد می‌کنم. من با عشق به رفقایی كه هم اكنون در مواضع جنگی‌شان مقاومت می‌كنند درود می‌فرستم. آنها نماینده آینده مردم کورد و بشریت هستند و تاریخ در شخصیت آنها نوشته می‌شود. اما مردم ما و همه باید این را به خوبی بدانند. ما هرگز نباید دچار غفلت شویم.
غفلت برای مردم کورد و برای ما خیانت است. فراموشی هم همینطور است، غفلت هم همینطور. ما نه باید فراموش کنیم و نه دچار غفلت شویم. غفلت مردم را از واقعیت دور می‌کند. هیچ چیز نباید ما را دچار غفلت کند. ما در دوره‌ای دست و پنجه نرم می‌کنیم که سخت‌ترین فرآیندها را تجربه می‌کنیم. فرصت‌ها و امکانات زیادی برای رسیدن به نتایج تاریخی وجود دارد، اما خطرات بزرگی نیز وجود دارد. بنابراین، باید ایمان، امید، روحیه و اشتیاق وجود داشته باشد، اما اینها نباید دلیلی برای دچار شدن به غفلت یا دلیلی برای واگذاری مسئولیت به دیگران باشد. همه باید نقش خود را ایفا کنند. مادران، جوانان، زنان، کودکان؛ برخی باید عصیان کنند، برخی باید دعا کنند، برخی باید سنگ پرتاب کنند، همه باید کاری انجام دهند. نباید بنشیند و نظاره‌گری کند و بگوید: 'هر طور که باشد رفقای ما مقاومت می‌کنند و کارمان ادامه دارد'. بدون شک گریلا مقاومت می‌کند اما همه باید مقاومت کنند و نقش خود را ایفا کنند.
تنها شرط این است که همه نقش خود را در این فرآیند ایفا کنند
دلیل اینکه دشمن تا این حد وحشی شده این است که به نقطه نهایی خود رسیده است. دشمن هم احساس می‌کند که پایانش در راه است و بخاطر این ترسش وحشیانه‌تر می‌شود. هدف آن از بین بردن هر جایی است که منافع کوردها در آن وجود دارد. در واقع حملات علیه گریلاها بدون وقفه در کوه‌های کوردستان ادامه دارد. گریلاها نیز به این حملات پاسخ می‌دهند. همچنین ۲۴ ساعت شبانه‌روز به روستاهای مرزی روژاوا حمله می‌کند تا مردم را مجبور به مهاجرت کند. مردم روژاوا سالهاست که هزینه آن را پرداخته‌اند. همچنین روزهایی را تجربه کرده که بی‌هویت زندگی می‌کرد و همچنین زندگی آزادانه‌ای را در انقلاب ایجاد شده در نتیجه پرداخت هزینه و مبارزه دید. به همین دلیل است که مردم روژاوا در حال مقاومت هستند و به مقاومت خود در برابر همه حملات ادامه خواهند داد.
دولت ترکیه در نتیجه این جنگ به بن‌بست رسیده و اقتصاد آنها سقوط کرد. اردوغان که حاضر نیست حتی موهای بینی‌اش را بکند، اما هرکسی را که می‌بیند برای پول یا اسلحه به او التماس می‌کند. بزرگترین قبض (کسری و هزینه‌های مادی ناشی از این سیاست دولت) را جامعه می‌پردازد. اخیراً رمزی کارتال در برنامه‌ای گفته بود؛ برخی از محققان هزینه جنگ ۴۰ ساله علیه پ‌ک‌ک و مردم کورد را ۳ تریلیون و ۶۰۰ میلیارد دلار تخمین می‌زنند. با این پول ترکیه ۴ برابر امروز رشد می‌کرد، قوی‌تر می شد، دموکراتیزه می‌شد و رفاه زندگی افزایش می‌یافت. اما مردم اکنون فقیر و گرسنه هستند. با وجود این، دولت ترکیه در جنگ پافشاری می‌کند و اردوغان نیز در آن نقطه است. به هر حال، نقش اردوغان به راه انداختن جنگ علیه پ‌ک‌ک است. اما اکنون به نقطه پایانی خود رسیده است. سیاست آنها مسدود شده است. برای اولین بار در ۵۰ سال گذشته، مردم و جنبش ما در موقعیتی قرار گرفته‌اند که می‌توانند از فرصت‌ها به خوبی استفاده کنند و به نتایج تاریخی دست یابند. تنها شرط این است که همه نقش خود را در این روند ایفا کنند.
اهداف اصلی آنها گریلاها و پ‌ک‌ک هستند
*اخیراً مقامات سازمان استخبارات ترکیه (میت)، وزیر امور خارجه و وزیر دفاع از هولیر و بغداد بازدید کردند. این جلسات با چه هدف و چارچوبی برگزار می‌شود؟
همه باید خوب بدانند که موضوع اصلی مذاکرات پ‌ک‌ک است. دولت ترکیه برای این امر هر امتیازی که لازم باشد خواهد داد. به همین دلیل به دنبال شریک و دوست می‌گردد. تنها یک هدف، یک دلیل وجود دارد. و آن پ‌ک‌ک است. آنها شنگال و روژاوا را هدف قرار می‌دهند زیرا کوردها در آنجا دستاوردهایی دارند، اما هدف اصلی گریلاها و پ‌ک‌ک هستند. ابتدا ابراهیم کالین و سپس یاشار گولر از بغداد دیدن کردند. هنوز یک عقده‌ی عثمانی در دولت ترکیه وجود دارد. آنها در مورد عراق می‌گویند: 'آنها استانی از ما بودند، چطور ممکن است کارهایی که ما می‌خواهیم انجام نمی‌دهند'. آنها خود را برتر می‌بینند. آنها درواقع به اندازه کافی سرزمین‌های عراق و باشور را اشغال کرده‌اند. آنها سربازان خود را در ده‌ها نقطه مستقر کرده‌اند و دستی در تمام مشکلات عراق دارند. کرکوک، شنگال، موصل، باشور، ترکمن‌ها، سنی‌ها، پ‌دک؛ به عبارت دیگر، آنها می‌خواهند عراق را در هر موضوعی تعدیل کنند. آنها چنین نقشی را بر عهده گرفته‌اند و از جنگ در عراق و باشور نیز حمایت می‌خواهند. البته عراق نباید از آن حمایت کند. عراق هم مشکلات و ضعف‌هایی دارد اما دولت و کشوری جداست. هیچ دولتی آبروی خود را زیر پا نمی‌گذارد و به یک نیروی اشغالگر نمی‌گوید که، 'بیا، زمین‌های من را اشغال کن، در سرزمین‌های من بجنگ. '
مردم باشور باید بتوانند به پ‌دک بگویند که اشتباه می‌کنی
ما فکر نمی‌کنیم که عراق در این مرحله با دولت ترکیه همکاری کند. چنین چیزی نه درست است و نه به نفع عراق. به هر حال هیچ دلیلی وجود ندارد که چنین اتفاقی برای مردم کورد و پ‌ک‌ک بیفتد. اما دولت ترکیه چنین جستجوها و تلاش‌هایی دارد. پس از بغداد به شهر «هولیر» پایتخت باشور آمدند. آنها با مسعود بارزانی، نچیروان بارزانی و مسرور بارزانی دیدار کردند. نتیجه دیدارها این بود که به روابطی که تا امروز ادامه داشته است ادامه خواهند داد. اینها روابط شرافتمندانه و سودمندی برای کوردها نبودند که از این به بعد ادامه یابد.
من می‌خواهم این را به مردم کورد، مردم استان هولیر و همه اطرافیان پ‌دک بپرسم، با وجدان نگاه کنند؛ یک طرف دولتی است که هویت مردم کورد را نمی‌پذیرد، هر روز آنها را قتل‌عام و سرکوب می‌کند و از طرف دیگر جنبش کوردی است که برای آزادی و هویت و حقوق مردم کورد و دموکراتیک شدن ترکیه می‌جنگد. مردم باشور باید به پ‌دک بگویند که تو با دولت کوردستیز ترکیه چه می‌کنید، اشتباه می‌کنید، پ‌ک‌ک کورد است، چه ضرری به ما رسانده است؟ ممکن است اختلاف نظر داشته باشید، اما این دلیل نمی‌شود شما با اشغالگران متحد شوید و علیه پ‌ک‌ک بجنگید. باید بگویند این نه اخلاقی است و نه سیاستی درست. مردم ما باید به این موضوع فکر کنند.
اتحاد با اشغالگران و مبارزه با پ‌ک‌ک چیزی به شما نمی‌دهد
من برای پ‌دک هم می‌گویم. به تاریخ نگاه کن! دولت ترکیه دولتی است که پدربزرگ‌های خود را اعدام می‌کند. اردوغان حتی پدرش را به خاطر قدرتش می‌فروشد. پ‌دک نیز این را می‌داند، اما آنها باید کمی شجاع باشند. شرط نیست که الا با پ‌ک‌ک دوست باشند یا از آن حمایت کنند. این را به کناری بگذاریم، اما آنها نباید با اشغالگران متحد شوند و علیه پ‌ک‌ک مبارزه کنند. این برای شما سودی ندارد، سال ۲۰۱۷ را به یاد بیاورید! آیا زمانی که همه پرسی برای یک کشور مستقل برگزار شد، آیا دولت ترکیه اولین نفری نبود که تانک‌ها را در مرز جمع کرده و با تکان دادن انگشتان خود تهدید می‌کرد؟ اگر پ‌ک‌ک نباشد خودمختاری در باشور را نمی‌پذیرند. مردم ما نیز باید در مقابل این موضوع موضع‌گیری کنند. پ‌دک باید از این سیاست دست بردارد. دولت ترکیه یک کشور اشغالگر است. اگر برنامه‌هایی برای شکستن مقاومت گریلاها و نابودی پ‌ک‌ک دارند، پ‌دک باید به گذشته نگاه کند. آنها ۵۰ سال است که نمی‌توانند این کار را انجام دهند. در آخرین توطئه بین‌المللی همه گفتند، بله، این بار تمام شد، پایان پ‌ک‌ک فرا رسید؛ اما چنین چیزی رخ نداده و نخواهد داد. اگر نتیجه نمی‌گیرید چرا اصرار می‌کنید؟ گفتگوها به معنای ادامه جنگ است. درخواست ما؛ پ‌دک از چنین سیاست‌هایی دوری کند.
دولت ترکیه پ‌ک‌ک را بهانه می‌کند، اما آیا پ‌ک‌ک در جنگ آذربایجان و ارمنستان نقش داشته است؟ او در سوریه پ‌ک‌ک را بهانه می‌کند اما هدف واقعی اشغال تمام سوریه است. او می‌خواهد آینده سوریه را خودش تعیین کند. او هزاران تبهکار را اسکان داد.
دولت ترکیه در لیبی چه می‌کند؟ دولت ترکیه هر کجا باشد، مشکلات بدتر می‌شود و جنگ را به آنجا می‌آورد. در خاورمیانه هم همینطور است. جامعه خاورمیانه در واقع می‌داند که دولت ترکیه چه نوع ماهیتی دارد. آنها مخالف دولت ترکیه هستند. اما واقعیت حکومت‌ها متفاوت است. جنگ جهانی سوم در خاورمیانه با یک توطئه آغاز شد. با آزادی جسمانی رهبر آپو، مسئله کورد از طرق دموکراتیک حل می‌شود و با دمکراتیک شدن ترکیه نیز خاورمیانه دموکراتیک خواهد شد. تنها راه‌حل مشکلات خاورمیانه، ملت دموکراتیک و نظام مدرنیته دموکراتیک است. این در پارادایم پ‌ک‌ک و رهبری نیز هست. در این مرحله پ‌ک‌ک در خاورمیانه مؤثر است. اگر مسئله کورد با این روش‌ها حل شود، مشکلات خاورمیانه نیز حل خواهد شد. پ‌دک نیز باید اینگونه فکر و عمل کند.
یک راهپیمایی تاریخی باید انجام شود
در ۱۷ فوریه، تجمع بزرگی در شهر کلن آلمان برای آزادی جسمانی رهبر آپو برگزار می‌شود. پیام شما در مورد این تجمع چیست؟
راهپیمایی ۱۷ فوریه برای آزادی جسمانی رهبر آپو بسیار مهم است. کمپین 'آزادی برای عبدالله اوجالان، راه‌حل مسئله کورد' در سراسر جهان گسترش یافته است. بسیاری از نهادها، موسسات و سازمان‌های دوست به خیابان‌ها آمدند و موضع خود را اعلام کردند. این افتخار بزرگی برای مردم کورد و دوستانشان است. بر این اساس راهپیمایی بزرگ ۱۷ فوریه برگزار می‌شود. همانطور که صدها هزار نفر از مردم ما در اروپا در جریان توطئه به روم رفتند، همانطور که همه مردم ما در چهار بخش کوردستان قیام کردند، امید، عشق و ایمان آن روز باید امروز هم وجود داشته باشد.
در ۱۷ فوریه همه مردم ما در اروپا اعم از زنان، جوانان، کودکان و سالمندان باید به این راهپیمایی بپیوندند. زیرا این راهپیمایی آینده ما را تحت تاثیر قرار خواهد داد. با این آگاهی، این عشق، این هیجان، روحیه و انگیزه باید به میدان رفت و راهپیمایی تاریخی کرد. به نظر من هرکس در چنین جریانی شرکت نکند گناهکار است. من معتقدم که هر کوردی در این مرحله نقش خواهد داشت. به همین مناسبت به همه کسانی که این راهپیمایی را سازماندهی، آماده کردند و در آن شرکت خواهند کرد درود می‌فرستم و برایشان آرزوی موفقیت دارم.
