راهپیمایی بزرگ آزادی که برای آزادی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و حل مسئله کوردها از اول فوریه در وان و قرس آغاز شده بود، در چهاردهمین روز خود ادامه دارد. گروه‌های راهپیمایی که وارد رحا شده بود در آنجا با استقبال پرشور مردم روبرو شد. جمعیت با وجود فشار و حمله پلیس راهپیمایی کردند و به سمت آمارا رفتند. در ۱۵ فوریه توطئه بین‌المللی محکوم می‌شود و راهپیمایی در آنجا به پایان می‌رسد.

یکی از راهپیمایان، نجلا دمیر، نماینده پارلمانی دم پارتی، در مورد این راهپیمایی صحبت کرد.

نجلا دمیر با یادآوری اینکه یک شاخه راهپیمایی ۳۷ نفر و شاخه دیگر ۳۸ نفر است، گفت:« ما در مجموع ۷۵ نفر هستیم. ما این راهپیمایی را با ۷۵ نفر شروع کردیم که این تعداد ویژگی خاص خود را دارد و به مناسبت ۷۵ سالگی آقای اوجالان است. راهپیمایی ما با شور و شوق شروع شد و ۱۴ روز است که با شور و شوق فراوان ادامه دارد. بخصوص به هر جایی که رسیدیم از مردم قدرت و روحیه زیادی گرفتیم و با این قدرت و روحیه راهپیمایی کردیم. دیروز در آمد بودیم. جمعیت زیادی در آنجا از ما استقبال کردند و با وجود فشار و ممنوعیت فرمانداری و نیروهای امنیتی عزم راسخ نشان دادیم و همراه با جمعیت راهپیمایی کردیم و به آمارا خواهیم رفت و برای محکومیت توطئه به گونه‌ای برنامه‌ریزی کردیم که در ۱۵ فوریه راهپیمایی را در آمارا به پایان برسانیم.»

خلق‌ها را به سوی تاریکی می‌کشانند

نجلا دمیر اعلام کرد که آنها با مشارکت بسیار قوی در راهپیمایی انرژی ایجاد کردند و مردم از راهپیمایی در مرکز رحا و مناطق آن به شدت صیانت کردند. دمیر گفت: «این راهپیمایی گام بزرگی برای شکستن انزوای کل جامعه برداشت. در سیاست کلی ۱۰۰ ساله ترکیه علاوه بر کشتارهای سرخ، کشتار سفید نیز وجود دارد که در ۱۰ سال گذشته آنها کشتارهای سفید را افزایش داده‌اند. یعنی فشار سنگینی بر مردم وارد کرده‌اند. قبل از هر چیزی برای پایان این وضعیت باید انزوا شکسته شود. در همه عرصه‌های زندگی از اقتصاد گرفته تا زندگی فرهنگی، وضعیتی غیرقابل پیش بینی وجود دارد. این امر باعث یأس و درماندگی در جامعه می‌شود. از مهاجرت جوانان به خارج از کشور گرفته تا کشتار زنان که هر روز رخ می‌دهد، نتایج انزوا را می‌بینیم.»

راهپیمایی ما تا پیروزی ادامه خواهد داشت

نجلا دمیر با اشاره به اینکه انزوا ریشه همه مشکلات در ترکیه است، گفت: «انزوا باید فوراً پایان یابد، در این کشور زن بودن مشکل است، اعتقاد به دین دیگر، مثلاً علوی بودن مشکل است. جوان بودن مشکل است، هویت متفاوت داشتن مشکل است، اتنیک مشکل است، کارگر بودن مشکل است، یعنی در این مملکت تا زمانی که از دولت نباشی، هر هویتی که داشته باشی، شما با مشکل مواجه هستید. اما کسانی که بیشترین مشکلات را دارند، کار و تلاش آنها دیده نمی‌شود، وجودشان وجود ندارد، زنان هستند. سیاست، قضاوت و سیاست‌های خصمانه علیه زنان در ده سال اخیر بسیار افزایش یافته است. به همین دلیل است که رفع انزوا برای زنان چهار یا پنج برابر اهمیت دارد. اکنون در اینجا ما ۳ هدف اصلی داریم. شکستن انزوای آقای عبدالله اوجالان، ایجاد شرایط برای آزادی جسمانی او و ایجاد راه‌های گفتگو برای حل مسئله کورد. راهپیمایی‌ها و فعالیت‌ها را برای این سه موضوع اساسی شروع کردیم. راهپیمایی ما همه جا به یک حلقه بزرگ تبدیل شد. این یک تاثیر بزرگ ایجاد کرد. ابتدا در زندان‌ها اعتصاب غذا شروع شد، سپس مادران به تحصن عدالت پرداختند و ما نیز راهپیمایی را آغاز کردیم. مبارزه و مقاومت ما تا زمانی که اقدامات و راهپیمایی‌های ما به پیروزی برسند، ادامه خواهد داشت.»