پس از سه ماه تعطیلی تابستان امروز اول مهر ماه زنگ مدارس در ایران به صدا در آمد .

 طبق اعلام سازمان آموزش و پرورش ، امسال 12 میلیون و300 هزار دانش آموز در مدارس سراسر کشور تحصیل می کنند که از این تعداد 6 میلیون و 850 هزار نفر دانش آموز در مقطع ابتدایی هستند.

پیش از آغاز سال تحصلیلی جدید گفته می شد که قرار است تغییراتی در نظام آموزشی ایران بوجود آید . در نتیجه این تغییرات سرپرست وزارت آموزش و پرورش عوض شده و با اضافه شدن پایه هفتم ، نظام تحصیلی به دو مقطع دبستان و دبیرستان تبدیل شده است .

حسن روحانی رئیس جمهور ایران دیروز در مراسم بازگشایی مدارس با حضور در یک مدرسه دخترانه در محله یافت آباد تهران گفت آشنایی با " قانون " و " قانون مداری " باید از مدارس آغاز شود و دانش آموزان باید به " حقوق " خود آشنا شوند.

اما میلیونها دانش آموز عرب ، کرد ، ترک ، بلوچ ، ترکمن و لر  شاید در آینده از رئیس جمهور بپرسند کدام حق و کدام حقوق ؟ چرا زبان مادری ما در مدارس ممنوع بود ؟ چرا شرایط و هزینه های تحصیل، پدران و مادرانمان را بدرد آورد ؟ و هزاران چرای دیگر که ارتباطی تناگنگ با حقوق ، قانون و قانون مداری دارند و احتمالا رئیس جمهور چندان میلی برای پاسخ دادن به این سئوالات ندارد .

البته بسیاری از دانش آموزان سراسر کشور هم خواهند پرسید که چرا مجبور شدیم ترک تحصیل کنیم و چرا در مدارس تحقیرمان کردند ؟

خصوصا سالهاست که کودکان غیر فارسی زبان که از محیط خانواده وارد مدرسه می شوند دچار از خود بیگانگی شده و عدم آشنایی با زبان فارسی آنها را در یاد گیری مطالب از دیگر دانش آموزان عقب می اندازد . هزاران کودک سالانه به خاطر همین مشکل و یأس و  دل زدگی از مدرسه ترک تحصیل می کنند.

نگاهی به آمار فارق التحصیلان در مناطق مختلف ایران نقش تسلط زبانی را در موفقیت تحصیلی افراد نشان می دهد امری که شاید برخی با اغماض آنرا ناشی از تفاوتهای نژادی بخوانند.

حتی طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی که با موازین حقوق بشری شناخته شده در جهان تناسب چندانی ندارد نیز آموزش برای همگان رایگان است و دانش آموزان به هر زبانی که صحبت می کنند باید از حق آموزش به آن زبان برخوردار باشند .

قوانینی بر روی کاغذ که هیچگاه به اجرا گذاشته نشدند و حتی بیشتر مخالفین سرسخت نظام ایران نیز همراه با حکومت کنونی تمایلی به پرداختن به این موضوع ندارند .

این گروه ها، زبان میلیونها شهروند را زبانهای " محلی " می خوانند و خواندن و نوشتن به این زبانها را مایه تجزیه کشور معرفی می کنند.

برخی هم این زبانها را برای تحصلیات و خواندن و نوشتن ناکافی می دانند . این درحالیست که دست کم کردها ، آذری ها و عرب ها در اقلیم فدرال کردستان ، جمهوری آذربایجان و کشورهای عربی دوره عالی تحصیلات را بدون هیچ کم کاستی به زبان مادری خود می خوانند و تدریس می کنند.

مشکلات تحصیل در ایران به تفاوت زبانی محدود نیست و مشکلاتی نیز شامل عموم مردم است .

چندی پیش مرکز پژوهش‌های مجلس طبق یک سرشماری آماری تکان‌دهنده از کودکان بازمانده از تحصیل منتشر کرد و از وجود سه میلیون و دوسیت هزار کودک شش تا هفده ساله بازمانده از تحصیل در ایران خبر داد .

 بازماندگان از تحصیل که به دلیل فقر اقتصادی مجبور به کار می شوند در کارگاه ها و خیابانها با سوء استفاده های مختلف روبرو می شوند و اعتیاد و زندان در کمین آنهاست.