زنگ خطر در زندان‌های ایران
زنگ خطر در زندان‌های ایران
نقض حقوق بشر در زندان‌های ایران بار دیگر به موضوع بحث محافل مختلف داخلی و خارجی مبدل شده است. هادی امینی که از زندان ایران آزاد شده است، اظهار داشت که رژیم ایران در زندان‌های کردستان با حس انتقام‌گیری با زندانیان برخورد می‌کند.
هادی امینی در سال 2007 در نتیجه یک توطئه در شهر مهاباد بازداشت شد. در 5 زندان مختلف ایران بسر برده و به مانند تمامی زندانیان با شکنجه بسیاری روبرو شده. امینی بیان داشت که بخاطر اعمال شکنجه و شرایط زندان بسیاری از زندانیان جان خود را از دست داده و زندگی بسیاری از آنها نیز در خطر می‌باشد. امینی با «دلیل دجله» خبرنگار خبرگزاریمان ANF گفتگو کرده و برای بهبود وضعیت زندانیان در ایران، سازمان‌های بین‌المللی را فراخواند.
امینی در رابطه با وضعیتش در زندان چنین گفت: "من در نتیجه توطئه شخصی که بعدها دانستم از اعضای اطلاعات ایران است، بازداشت شدم. بعد از بازداشت، مورد بازجویی قرار گرفتم. در ابتدا خواستند تسلیم خواسته‌های آنها شوم، اگر تسلیم خواسته‌های آنها نشوی، شکنجه بدنی و روحی را آغاز می‌کنند. هرگونه شکنجه‌ای را اعمال می‌کنند".
امینی بیان داشت که وجود دادگاه‌ها تنها یک تظاهر است و در ادامه گفت: "در هنگام بازجویی نیز آگاهی‌هایی که اطلاعات در اختیار آنها قرار داده است مورد اساس قرار می‌گیرد. اطلاعات میزان مجازات را به دادگاه ابلاغ می‌کند. دادگاه کاره‌ای نیست". امینی خاطر نشان ساخت که قاضی دادگاه در واقع به اعتراض و یا دفاعیات شخصی گوش نمی‌دهد بلکه تنها به مجازاتی که از سوی اداره اطلاعات برای زندانی درنظر گرفته می‌شود, توجه می‌کند. وی گفت:
"در هنگام بازجویی به من گفتند «اگر ما بخواهیم تو را آزاد می‌کنیم و اگر بخواهیم می‌توانیم تو را اعدام کنیم. حتی مرا تهدید به تزریق مواد مخدر نیز کردند".
برخوردهای ویژه در زندان مهاباد
امینی در ادامه با اشاره به زندانها گفت: "هر زندان در ایران یک گوانتانامو است". امینی بیان داشت که این برخوردها بیشتر در زندان‌های کردستان وجود دارند و گفت: "در این زندانها دهها زندانی در نتیجه استفاده از مواد مخدر جان خود را از دست می‌دهند. این مواد توسط مأموران اداره اطلاعات وارد زندانها می‌شود و توسط شبکه جاسوسان خود در میان زندانیان توزیع می‌شود. برخوردهای ویژه‌ای در زندان مهاباد وجود دارد. در آن زندان سیاستی خاص پیروی می‌شود. هرچند به لحاظ رسمی در ایران مواد مخدر ممنوع بوده و مجازات بسیاری دربر دارد اما دولت در زندانها مواد مخدر در اختیار زندانیان قرار می‌دهد. خود شاهد بودیم که یک بار چندین کیلو مواد مخدر را به زندان مهاباد آوردند. در زندانی که 200 زندانی در آن بسر می‌بردند، قریب 150 نفر به مواد مخدر معتاد شدند. زندانیان سیاسی را نیز در چنین بندهایی نگهداری می‌کنند. یکی از بیماری‌هایی که در زندانها شیوع پیدا کرده، بیماری ایدز است. همیشه از این مورد برای تهدید زندانی استفاده می‌کنند".
وی بیان داشت که در مدت 5 سال در 5 زندان بسر برده است و گفت: "2 ماه اول در زندان شهر ارومیه که تحت نظارت اداره اطلاعات است ماندم، 5 ماه نیز در زندان سردشت، یک سال در زندان مهاباد، دو سال در زندان اوین تهران و 16 ماه نیز در زندان رجایی‌شهر کرج".
بازجویی برای انتقام
امینی افزود که سیاست مأموران رژیم در هنگام بازجویی تنها برای تسلیمیت نیست، بلکه برای انتقام‌گیری است و اظهار داشت برای اینکه این اشخاص بار دیگر در مقابل دولت قد علم نکنند، بسیاری از آنها را مبتلا به بیماری ایدز و مواد مخدر مبتلا می‌کنند.
ایران از ایستادگی و مقاومت در زندان شهر آمد در هراس است
هادی امینی در ادامه اظهار داشت که شمار زندانیانی که به وسیله‌ای برای اجرای سیاست‌های دولت مبدل می‌شوند اندک هستند و بیان داشت که بسیاری از کسانی که در زندانها مقاومت می‌کنند، ایستادگی و مقاومت در زندان شهر آمد را اساس قرار می‌دهند.
امینی در ادامه گفت: "مقاومت رفیقمان هیمن، مقاومتی بی‌نظیر بود. قبل از اینکه اعدام شود برای اینکه وی را تسلیمیت وادارند، هرگونه شکنجه‌ای را بر وی بر وی اعمال کردند. بعد از اینکه تسلیم خواسته‌های آنها نشد، پدر وی را به زندان آورده و آنها را به اعدام تهدید کردند. اما رفیقمان هیمن تسلیم خواسته‌های آنها نشد. همان موضعی که شهید سوران، فرزاد کمانگر، علی حیدریان، شیرین علم‌هولی، فرهاد وکیلی و دیگر رفقا اخذ کرده بودند".
ارتباط زندانیان با خارج از زندان را قطع می‌کنند
امینی در رابطه با دیدار زندانیان با خانواده‌هایشان نیز اظهار داشت که ارتباط آنها با خارج از زندان را قطع می‌کنند و گفت: "در ایران به دلیل اینکه اداره اطلاعات هر مکان را تحت کنترل خود قرار داده, وکلای مدافع هیچ نقشی را نمی‌توانند ایفا کنند. برخی ها خود مدافع حقوق بشر بوده‌اند که بازداش و زندانی شده‌اند.اما کسی دفاع و فعالیت‌های آنها را مد نظر قرار نمی‌دهد".
وضعیت زندانیان سیاسی
هادی امینی در ادامه اظهار داشت که زندانیان سیاسی را مدام تهدید می‌کنند و گفت: "در برخی از زندانها برای زندانیان سیاسی بخش‌های ویژه‌ای را ایجاد کرده‌اند. اما در این بخش‌ها هیچگونه قواعد انسانی رعایت نمی‌شود، برای رفع احتیاجات زندانیان هیچ امکاناتی در نظر گرفته نشده است. به مانند این است که زندانیان را در یک قوطی جای دهند، این زندانها تاریک و حجره‌های بسیار تنگ هستند. در واقع روزانه 2 ساعت به هواخوری اختصاص داده می‌شود. بسیاری از زندانیان در نتیجه شکنجه در این مکان‌ها جان خود را از دست می‌دهند. به مانند حسین دومجی، محسن رادپور، مهدی ظالی که به دلیل شکنجه بسیار به شدت بیمار شدند و به خاطر اینکه مداوا نشدند جان خود را از دست دادند".
امینی در پایان گفت: "آنچه من در زندانها دیدم و علیه من نیز اعمال شد، نقض بیش از حد حقوق بشر است. یعنی می‌توان گفت که زنگ خطر در زندانها به صدا درآمده است، بایستی به گونه‌ای این وضعیت تغییر یابد. در مقابل این شکنجه‌ها، زندانیان نیز مقاومت‌ها و ایستادگی‌های زندان شهر آمد را برای خود اساس کار قرار داده‌آند. برای پایان یافتن این وضعیت بارها دست به اعتصاب غذا زده‌اند. اما به دلیل اینکه سازمان‌های بین‌المللی در این راستا ایران را تحت فشار قرار نمی‌دهند، وضعیت به مانند قبل کماکان ادامه دارد و دهها تن جان خود را از دست می‌دهند". امینی, در این راستا نیز از تمامی سازمان‌ها و نهادهای بین‌الملل فراخوان به عمل آورد تا در برابر این عملکرد ایران، آگاهانه برخورد کنند.
هادی امینی در سال 2007 در نتیجه یک توطئه در شهر مهاباد بازداشت شد. در 5 زندان مختلف ایران بسر برده و به مانند تمامی زندانیان با شکنجه بسیاری روبرو شده. امینی بیان داشت که بخاطر اعمال شکنجه و شرایط زندان بسیاری از زندانیان جان خود را از دست داده و زندگی بسیاری از آنها نیز در خطر می‌باشد. امینی با «دلیل دجله» خبرنگار خبرگزاریمان ANF گفتگو کرده و برای بهبود وضعیت زندانیان در ایران، سازمان‌های بین‌المللی را فراخواند.
امینی در رابطه با وضعیتش در زندان چنین گفت: "من در نتیجه توطئه شخصی که بعدها دانستم از اعضای اطلاعات ایران است، بازداشت شدم. بعد از بازداشت، مورد بازجویی قرار گرفتم. در ابتدا خواستند تسلیم خواسته‌های آنها شوم، اگر تسلیم خواسته‌های آنها نشوی، شکنجه بدنی و روحی را آغاز می‌کنند. هرگونه شکنجه‌ای را اعمال می‌کنند".
امینی بیان داشت که وجود دادگاه‌ها تنها یک تظاهر است و در ادامه گفت: "در هنگام بازجویی نیز آگاهی‌هایی که اطلاعات در اختیار آنها قرار داده است مورد اساس قرار می‌گیرد. اطلاعات میزان مجازات را به دادگاه ابلاغ می‌کند. دادگاه کاره‌ای نیست". امینی خاطر نشان ساخت که قاضی دادگاه در واقع به اعتراض و یا دفاعیات شخصی گوش نمی‌دهد بلکه تنها به مجازاتی که از سوی اداره اطلاعات برای زندانی درنظر گرفته می‌شود, توجه می‌کند. وی گفت:
"در هنگام بازجویی به من گفتند «اگر ما بخواهیم تو را آزاد می‌کنیم و اگر بخواهیم می‌توانیم تو را اعدام کنیم. حتی مرا تهدید به تزریق مواد مخدر نیز کردند".
برخوردهای ویژه در زندان مهاباد
امینی در ادامه با اشاره به زندانها گفت: "هر زندان در ایران یک گوانتانامو است". امینی بیان داشت که این برخوردها بیشتر در زندان‌های کردستان وجود دارند و گفت: "در این زندانها دهها زندانی در نتیجه استفاده از مواد مخدر جان خود را از دست می‌دهند. این مواد توسط مأموران اداره اطلاعات وارد زندانها می‌شود و توسط شبکه جاسوسان خود در میان زندانیان توزیع می‌شود. برخوردهای ویژه‌ای در زندان مهاباد وجود دارد. در آن زندان سیاستی خاص پیروی می‌شود. هرچند به لحاظ رسمی در ایران مواد مخدر ممنوع بوده و مجازات بسیاری دربر دارد اما دولت در زندانها مواد مخدر در اختیار زندانیان قرار می‌دهد. خود شاهد بودیم که یک بار چندین کیلو مواد مخدر را به زندان مهاباد آوردند. در زندانی که 200 زندانی در آن بسر می‌بردند، قریب 150 نفر به مواد مخدر معتاد شدند. زندانیان سیاسی را نیز در چنین بندهایی نگهداری می‌کنند. یکی از بیماری‌هایی که در زندانها شیوع پیدا کرده، بیماری ایدز است. همیشه از این مورد برای تهدید زندانی استفاده می‌کنند".
وی بیان داشت که در مدت 5 سال در 5 زندان بسر برده است و گفت: "2 ماه اول در زندان شهر ارومیه که تحت نظارت اداره اطلاعات است ماندم، 5 ماه نیز در زندان سردشت، یک سال در زندان مهاباد، دو سال در زندان اوین تهران و 16 ماه نیز در زندان رجایی‌شهر کرج".
بازجویی برای انتقام
امینی افزود که سیاست مأموران رژیم در هنگام بازجویی تنها برای تسلیمیت نیست، بلکه برای انتقام‌گیری است و اظهار داشت برای اینکه این اشخاص بار دیگر در مقابل دولت قد علم نکنند، بسیاری از آنها را مبتلا به بیماری ایدز و مواد مخدر مبتلا می‌کنند.
ایران از ایستادگی و مقاومت در زندان شهر آمد در هراس است
هادی امینی در ادامه اظهار داشت که شمار زندانیانی که به وسیله‌ای برای اجرای سیاست‌های دولت مبدل می‌شوند اندک هستند و بیان داشت که بسیاری از کسانی که در زندانها مقاومت می‌کنند، ایستادگی و مقاومت در زندان شهر آمد را اساس قرار می‌دهند.
امینی در ادامه گفت: "مقاومت رفیقمان هیمن، مقاومتی بی‌نظیر بود. قبل از اینکه اعدام شود برای اینکه وی را تسلیمیت وادارند، هرگونه شکنجه‌ای را بر وی بر وی اعمال کردند. بعد از اینکه تسلیم خواسته‌های آنها نشد، پدر وی را به زندان آورده و آنها را به اعدام تهدید کردند. اما رفیقمان هیمن تسلیم خواسته‌های آنها نشد. همان موضعی که شهید سوران، فرزاد کمانگر، علی حیدریان، شیرین علم‌هولی، فرهاد وکیلی و دیگر رفقا اخذ کرده بودند".
ارتباط زندانیان با خارج از زندان را قطع می‌کنند
امینی در رابطه با دیدار زندانیان با خانواده‌هایشان نیز اظهار داشت که ارتباط آنها با خارج از زندان را قطع می‌کنند و گفت: "در ایران به دلیل اینکه اداره اطلاعات هر مکان را تحت کنترل خود قرار داده, وکلای مدافع هیچ نقشی را نمی‌توانند ایفا کنند. برخی ها خود مدافع حقوق بشر بوده‌اند که بازداش و زندانی شده‌اند.اما کسی دفاع و فعالیت‌های آنها را مد نظر قرار نمی‌دهد".
وضعیت زندانیان سیاسی
هادی امینی در ادامه اظهار داشت که زندانیان سیاسی را مدام تهدید می‌کنند و گفت: "در برخی از زندانها برای زندانیان سیاسی بخش‌های ویژه‌ای را ایجاد کرده‌اند. اما در این بخش‌ها هیچگونه قواعد انسانی رعایت نمی‌شود، برای رفع احتیاجات زندانیان هیچ امکاناتی در نظر گرفته نشده است. به مانند این است که زندانیان را در یک قوطی جای دهند، این زندانها تاریک و حجره‌های بسیار تنگ هستند. در واقع روزانه 2 ساعت به هواخوری اختصاص داده می‌شود. بسیاری از زندانیان در نتیجه شکنجه در این مکان‌ها جان خود را از دست می‌دهند. به مانند حسین دومجی، محسن رادپور، مهدی ظالی که به دلیل شکنجه بسیار به شدت بیمار شدند و به خاطر اینکه مداوا نشدند جان خود را از دست دادند".
امینی در پایان گفت: "آنچه من در زندانها دیدم و علیه من نیز اعمال شد، نقض بیش از حد حقوق بشر است. یعنی می‌توان گفت که زنگ خطر در زندانها به صدا درآمده است، بایستی به گونه‌ای این وضعیت تغییر یابد. در مقابل این شکنجه‌ها، زندانیان نیز مقاومت‌ها و ایستادگی‌های زندان شهر آمد را برای خود اساس کار قرار داده‌آند. برای پایان یافتن این وضعیت بارها دست به اعتصاب غذا زده‌اند. اما به دلیل اینکه سازمان‌های بین‌المللی در این راستا ایران را تحت فشار قرار نمی‌دهند، وضعیت به مانند قبل کماکان ادامه دارد و دهها تن جان خود را از دست می‌دهند". امینی, در این راستا نیز از تمامی سازمان‌ها و نهادهای بین‌الملل فراخوان به عمل آورد تا در برابر این عملکرد ایران، آگاهانه برخورد کنند.
