به نقل از خبرگزاری هرانا، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری سه تشکل مستقل سندیکایی و کارگری ایران با صدور بیانیه‌ای مشترک...
به نقل از خبرگزاری هرانا، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری سه تشکل مستقل سندیکایی و کارگری ایران با صدور بیانیه‌ای مشترک به مناسب فرا رسیدن اول ماه می (۱۱ اردیبهشت) روز جهانی کارگر، ضمن بزرگداشت این روز به شرح وضعیت کارگران ایران و طرح مطالبات خود پرداختند. متن این بیانیه مشترک بدین شرح است:
گرامی باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر!
اول ماه مه، روز جهانی کارگر روز اتحاد و همبستگی بین‌المللی کارگران در سرتاسر دنیا را در شرایطی گرامی می‌داریم که فاصله طبقاتی و شکاف میان سرمایه‌داران و کارگران به بالاترین حد خود رسیده و روزبه‌روز نیز بر شدت و حدت آن افزوده می‌شود. تعمیق و تشدید بیش از پیش تضادهای طبقاتی و افزایش روزافزون درآمد و ثروت اقلیتی از سرمایه‌داران و صاحبان قدرت، در مقابل تشدید فقر و فلاکت فزاینده اکثریت عظیمی از کارگران و توده‌های مردم محروم و تحت ستم جهان، نمایشی از چهره عریان و آشکار بربریت و توحشی است که نظام گندیده و ضدکارگری سرمایه‌داری، برای اکثریت قریب به اتفاق کارگران و بشریت امروز به ارمغان آورده است. در واقع تحت سلطه و حاکمیت یک چنین مناسبات و البته در سایه سلطه یک چنین نظام و سیاست‌هایی است که به‌ویژه در اوضاع و احوال کنونی جهان، از یک سو به شکل لجام گسیخته و سرسام آوری بر دارایی ها و ثروت سرمایه‌داران افزوده می‌شود و از سوی دیگر، کارگران (همه آنان که کار می‌کنند و با کار و تولید خود رفاه و آسایش را برای احاد بشر فراهم می‌آورند) هر روز فقیرتر و بی چیزتر شده و به فقر، خانه خرابی و فلاکت کشانده می‌شوند. بی‌جهت نیست که براساس جدیدترین گزارش مؤسسه غیردولتی آکسفام، دارایی تنها هشت نفر از ثروتمندترین‌های جهان با دارایی بیش از ٣ میلیارد و ۶۰۰ میلیون نفر از جمعیت جهان برابری می‌کند".
بدون تردید وجود چنین فاصله عظیم طبقاتی، نتیجه استمرار مناسبات نابرابر و پوسیده سرمایه‌داری و سیاست‌های استثمارگرانه و ظالمانه حاکم بر دنیا است که امروزه، به‌ویژه از طریق توصیه‌های نئولیبرالی صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی به دولت‌ها دیکته شده و از این طریق به خورد کارگران و توده‌های تحت ستم و استثمار مردم داده می‌شود.
کشور ما ایران نیز به‌عنوان یکی از اقمار سرمایه‌داری جهانی از این قاعده مستثنی نیست. صاحبان سرمایه و دولت‌های حامی آن در ایران در راستای مهیا نمودن هرچه بیش تر شرایط برای انباشت سرمایه و کسب سودهای نجومی، کارگران را به شدیدترین و بیرحمانه‌ترین شکل ممکن استثمار می‌کنند و شرایط بس سخت و دشواری را به‌ویژه به لحاظ معیشتی به این طبقه تولید کننده و هستی‌ساز تحمیل می‌نمایند که تعیین دستمزد ۹٣۰۰۰۰ تومانی ِ دستپخت "شورای عالی کار" برای سال ۹۶ و به تعطیلی کشاندن بسیاری از کارخانه‌ها، کارگاه‌ها و معادن کشور و اخراج و بیکارسازی‌های گسترده کارگران تنها نمونه‌هایی از آن هستند.
کارگران در ایران امنیت شغلی ندارند از بیمه‌های اجتماعی مکفی و کارآمد برخوردار نیستند؛ قراردادهای موقت و شرکت‌های پیمانکاری و واسطه‌ای امان شان را بریده؛ بخش‌های وسیعی از آحاد این طبقه با حقوق‌های معوقه دست به گریبانند؛ سفره‌شان بیش از هر زمان دیگری خالی است و گرانی فزاینده کالاها و مایحتاج عمومی رمقی برایشان باقی نگذاشته است؛ از حق ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری و حق اعتراض و اعتصاب محرومند و حق آزادی بیان از آنان سلب شده است؛ نمی‌توانند آزادانه مراسم بزرگداشت روز جهانی کارگر را همچون کارگران بسیاری دیگر از کشورهای دنیا برگزار کنند و …
به همه این ها البته باید تحمیل ستم و بی‌حقوقی بر زنان؛ بیکاری فزاینده جوانان؛ گسترش کار کودکان؛ کاهش خدمات درمانی و بهداشتی؛ سرکوب تشکل‌ها و اعتراضات کارگری؛ فقدان آزادی‌های دمکراتیک و سیاسی و امنیتی کردن هر شکلی از حق‌طلبی و اعتراض که برای پیگیری خواست‌ها و مطالبات کارگران و توده‌های مردم به جان آمده صورت می‌گیرد را اضافه کرد. و در این ارتباط احضارهای مکرر کارگران آگاه و فعالان کارگری و تهدید، دستگیری و زندانی کردن آنان به بهانه های واهی، رنج‌های عدیده‌ای را بر ایشان افزوده است. آری؛ سرمایه‌داری در ایران وضعیت بسیار خطرناک و فاجعه‌باری را برای کارگران و توده‌های زحمتکش مردم رقم زده است.
بدون تردید چنین وضعیتی برای کارگران و توده‌های زحمتکش مردم قابل تحمل نخواهد بود و خواه ـ ناخواه آنان را رو در روی صاحبان سرمایه و دولت حامی آن قرار خواهد داد. تا آن‌جا که به‌ویژه در سال‌های اخیر بخش‌ها و لایه‌های مختلف طبقه کارگر، اعم از کارگران حمل و نقل، صنایع و خدمات، معلمان، پرستاران، بازنشستگان و اقشار مختلف مردم با اعتراضات و مبارزات خود مخالفت خود را با ادامه چنین روند ظالمانه و غیرانسانی‌ای نشان داده‌اند.
در این راستا تشکل‌های امضا کننده زیر ضمن گرامیداشت این روز بزرگ و تاریخی مطالبات خود را به شرح زیر اعلام می‌کنیم:
۱- در حالی که خط فقر بیش از چهار میلیون تومان در ماه برآورد شده است، تعیین حداقل دستمزد از سوی "شورای عالی کار" به میزان ۹٣۰۰۰۰ هزار تومان در واقع به منزله تحمیل فقر و فلاکت بیش تر به کارگران و خانواده‌های آنان می‌باشد. ما خواهان دریافت حداقل دستمزد به میزان ۴۰۰۰۰۰۰ تومانی برای سال ۹۶ هستیم.
۲ـ بخش وسیعی از کارگران در شرایط کنونی با دستمزدهای معوقه دست به گریبانند. دستمزدهای معوقه کارگران باید فوراً و بی هیچ عذر و بهانه‌ای پرداخت شده وعدم پرداخت آنها به‌مثابه جرم قابل تعقیب، مورد پیگرد قضائی قرار گیرد.
٣- با وجود اینکه مطابق قانون اساسی باید آموزش تحصیلات برای همه مردم رایگان باشد؛ بخش‌های وسیعی از آموزش در کشور خصوصی شده و بخش‌های دولتی نیز برای آموزش مبالغ زیادی دریافت می‌کنند و طبقات محروم جامعه از آموزش رایگان و با کیفیت محروم هستند. ما کارگران ضمن محکوم کردن روند مذکور خواهان آموزش با کیفیت و یکسان رایگان برای عموم مردم کشور هستیم.
۴- ما کارگران به ویژه درشرایط تورم و گرانی روزافزون کالاهای اساسی درجامعه، اِعمال برخی سیاست‌های معروف به ریاضت اقتصادی همچون رهاسازی قیمت‌ها و حذف سوبسیدها از جمله آب، برق و گاز و اخراج و بیکارسازی کارگران با بهانه‌ها و ترفندهایی چون تعدیل نیرو و خصوصی‌سازی، مقررات‌زدایی از حقوق کار و نابودسازی برخی از دستاوردهای چند ده ساله حقوق کارگری و تعرض ضدکارگری به قانون کار و … را محکوم نموده و خواهان پایان بخشیدن به این قبیل سیاست‌های اسارت‌آور و ضدعدالت اجتماعی هستیم.
۵ـ قراردادهای سفیدامضا و شرکت‌های پیمانکاری و واسطه‌ای ابزاری برای استثمار کارگران می‌باشد. ما کارگران خواهان برچیده شدن این گونه قراردادهای اسارت‌آور و شرکت‌های پیمانکاری و واسطه‌ای هستیم.
۶- ما خواهان برخورداری تمامی بازنشستگان از یک زندگی انسانی، مطابق با استاندارد‌های جهانی و رفع هرگونه تبعیض و نابرابری در پرداخت مستمری و مزایای این بخش از کارگران می‌باشیم. ما همچنین خواهان بیمه درمان رایگان برای کارگران و تمامی مزدبگیران و قشر فرودست جامعه هستیم.
۷- اخراج و بیکارسازی کارگران به هر بهانه‌ای باید متوقف گردد و تمامی کسانی که بیکار شده و یا به سن اشتغال رسیده‌اند باید تا زمان اشتغال به کار از بیمه بیکاری مکفی، برخوردار باشند.
٨- ما کارگران خواهان برابری کامل حقوق زنان و مردان در تمامی شئونات زندگی اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و خانوادگی و محو کلیه قوانین تبعیض آمیز علیه آنان می‌باشیم.
۹- سازمان تأمین اجتماعی با اندوخته‌های کارگران ایجاد شده است. بنابراین می‌بایست به دست نمایندگان منتخب و واقعی کارگران اداره شود. ما خواهان برخورداری همه کارگران و زحمتکشان جامعه از امکانات و مزایای بیمه‌های تأمین اجتماعی هستیم و دست‌اندازی به اموال و دارایی‌های کارگران در این سازمان را محکوم می‌کنیم.
۱۰- ما کارگران سرکوب و کارشکنی و عدم به رسمیت شناختن حقوق سندیکاها و تشکل‌های مستقل کارگری را محکوم کرده و خواستار تشکیل سندیکاها و تشکل‌های مستقل کارگری و رعایت حقوق بنیادین کار، به ویژه مقاوله نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان بین‌المللی کار دایر بر "آزادی ایجاد تشکل‌های مستقل" و "عقد قراردادهای دسته‌جمعی" هستیم. و دادخواهی و شکایت کارگران را در این باره به نهادها و سازمان‌های بین‌المللی حق مسلم تمامی کارگران می‌دانیم.
۱۱- هر گونه اعمال فشار، پرونده‌سازی و صدور احکام شلاق، بازداشت و زندان برای کارگران و فعالان کارگری، مدنی و اجتماعی بایستی متوقف شود. ما خواهان رفع فوری تمامی این فشارهای زجرآور بر فعالان جنبش کارگری و دیگر جنبش های اجتماعی حق طلبانه هستیم و آزادی فوری و بدون قید شرط تمامی کارگران و فعالین کارگری زندانی را خواستاریم.
۱۲- تشکل های دست‌ساز دولتی ـ کارفرمایی همچون خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار و …، تشکل‌های واقعی کارگران ایران نیستند و نباید از جانب سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری جهانی به رسمیت شناخته شوند. ما به رسمیت شناختن تشکل‌هایی چون خانه کارگر، شوراهای اسلامی کار و مجمع عالی نمایندگان کارگران ایران و … را در تشکل‌ها و مجامع بین‌المللی کارگری محکوم می‌کنیم.
۱٣- کار کودکان باید ممنوع اعلام گردد و همه کودکان جدا از موقعیت اقتصادی و اجتماعی والدین و نوع جنسیت و وابستگی‌های ملی، نژادی، مذهبی و … باید از امکانات تحصیلی و آموزشی، رفاهی و بهداشتی رایگان و برابر برخوردار باشند.
۱۴- ما خواهان رفع هرگونه تبعیض و بی‌عدالتی نسبت به کارگران مهاجر در ایران از جمله کارگران مهاجر افغان و نیز سایر کارگران مهاجردر سراسر جهان می‌باشیم.
۱۵- ما به همراه عموم کارگران ایران و جهان، سیاست‌های مداخله‌گرانه، جنگ‌افروزانه و تجاوزکارانه از جانب هر دولت متجاوزی را علیه مردم کشورها محکوم نموده و خواهان برقراری صلح، امنیت، رفاه و پیشرفت برای تمامی مردم ایران، منطقه و جهان هستیم.
۱۶- ما کارگران خواهان تحقق کلیه حقوق و مطالبات معلمان، پرستاران و کلیه کارگران هستیم و آزادی بدون قید و شرط فعالین دلسوز زندانی این بخش از طبقه کارگر را خواستاریم.
۱۵- اول ماه مه، روز جهانی کارگر باید تعطیل رسمی اعلام شده و در تقویم رسمی کشور گنجانده شود. ما خواهان لغو هرگونه محدودیت در برگزاری مراسم این روز جهانی هستیم.
کارگران جهان متحد شوید!
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری
۱۱ اردیبهشت ۹۶
